Gezondheid
alle pijlers
Innerlijke Rechter
zondag 22 april 2007 om 11:50
Ik had van de week in een topic hier wat over gelezen, maar kan hem nu helaas niet meer terug vinden.
Zo lang ik mij kan heugen heb ik eigenlijk last van een "innerlijke rechter". Ik ben erg gespannen en leg mezelf (onbewust) hoge eisen op. Doordat ik voor mijn gevoel bijna nooit aan deze eisen kan voldoen ga ik me daardoor alleen maar rotter voelen. Ik moet van mezelf van alles, bijvoorbeeld ontspannender zijn, liever, meer in balans, kunnen loslaten etc. Maar doordat ik hier zo verkrampt mee bezig ben krijg ik juist het tegenover gestelde resultaat. En voel ik me in de war.
Ook in de liefde leg ik mezelf van alles op, probeer ik steeds maar te voldoen aan zijn verwachtingen. Terwijl die zogenaamde verwachtingen van hem eigenlijk alleen maar in mijn eigen hoofd gemaakt zijn.
Het is niet dat ik me altijd zo voel, ik heb ook "heldere" periodes waarin ik me goed voel en lekker met van alles bezig ben. Maar die periodes kan ik moeilijk waarderen, dan is het gewoon zo.
Ik heb ook het gevoel dat ik in de mindere periodes heel erg verwijderd sta van de mensen om me heen. Het gevoel dat ik opeens bij niemand aansluiting kan vinden.
Zo kreeg ik van de week ook te horen van mijn huisgenoot dat hij vond dat ik heel erg met mezelf bezig ben. Ja dat klopt, maar op dit moment lijkt het alsof ik haast niet anders kan.
Is er iemand die dit herkent of misschien tips heeft?
Zo lang ik mij kan heugen heb ik eigenlijk last van een "innerlijke rechter". Ik ben erg gespannen en leg mezelf (onbewust) hoge eisen op. Doordat ik voor mijn gevoel bijna nooit aan deze eisen kan voldoen ga ik me daardoor alleen maar rotter voelen. Ik moet van mezelf van alles, bijvoorbeeld ontspannender zijn, liever, meer in balans, kunnen loslaten etc. Maar doordat ik hier zo verkrampt mee bezig ben krijg ik juist het tegenover gestelde resultaat. En voel ik me in de war.
Ook in de liefde leg ik mezelf van alles op, probeer ik steeds maar te voldoen aan zijn verwachtingen. Terwijl die zogenaamde verwachtingen van hem eigenlijk alleen maar in mijn eigen hoofd gemaakt zijn.
Het is niet dat ik me altijd zo voel, ik heb ook "heldere" periodes waarin ik me goed voel en lekker met van alles bezig ben. Maar die periodes kan ik moeilijk waarderen, dan is het gewoon zo.
Ik heb ook het gevoel dat ik in de mindere periodes heel erg verwijderd sta van de mensen om me heen. Het gevoel dat ik opeens bij niemand aansluiting kan vinden.
Zo kreeg ik van de week ook te horen van mijn huisgenoot dat hij vond dat ik heel erg met mezelf bezig ben. Ja dat klopt, maar op dit moment lijkt het alsof ik haast niet anders kan.
Is er iemand die dit herkent of misschien tips heeft?
zondag 22 april 2007 om 12:23
hai, bedoel je misschien het tpoic waarin de TO het gevoel heeft dat iedereen over haar roddelt?
ik herken het wel, ik doe alleen precies het tegen over gestelde.
ik vind dat ik iets moet doen, of op een bepaalde manier moet zijn, en omdat ik vind dat ik dat niet kan (want te stom/dom) doe ik niks...
het gekke is, je weet dat je het doet!
veder schaam ik mijzelf heel erg snel, heb ik het gevoel dat ik niet leuk ben, en mensen geen contact met mij willen (behouden)
het klinkt zo simpel, maar als jij je op een bepaald moment beseft, deze lat leg ik te hoog, lukt het je dan jezelf te zeggen, oke, dan leg ik hem lager (misschien zelfs te laag, zodat je hem kan over treffen?)
ik herken het wel, ik doe alleen precies het tegen over gestelde.
ik vind dat ik iets moet doen, of op een bepaalde manier moet zijn, en omdat ik vind dat ik dat niet kan (want te stom/dom) doe ik niks...
het gekke is, je weet dat je het doet!
veder schaam ik mijzelf heel erg snel, heb ik het gevoel dat ik niet leuk ben, en mensen geen contact met mij willen (behouden)
het klinkt zo simpel, maar als jij je op een bepaald moment beseft, deze lat leg ik te hoog, lukt het je dan jezelf te zeggen, oke, dan leg ik hem lager (misschien zelfs te laag, zodat je hem kan over treffen?)
zondag 22 april 2007 om 17:00
Misschien zegt je innerlijke rechter (of sommigen noemen hem criticus) dat omdat je van jezelf geen 'negatieve' kenmerken, gedachten of gevoelens mag hebben.
Ergens heb je niet geleerd om te gaan met deze kant van je persoonlijkheid.
Het is denk ik wel moeilijk om zonder begeleiding hierin acceptatie en wat meer rust te vinden. Maar het kan wel.
Probeer de woorden van de 'rechter', te begrijpen, wat mag ik niet, waarom niet, en is dat reeël?
Sommige mensen zeggen dat die woorden uitspraken van je ouders kunnen zijn, die er ingebakken zijn van jongs af aan.
Maar het heeft ook erg met je karakter te maken denk ik, of je een perfectionist bent, en sommige mensen hebben 'last' van hun bewustzijn - maar dat is een beetje kip - ei vraagstuk.
Het is logisch dat je met jezelf bezig bent, maar ik kan me voorstellen dat het dodelijk vermoeiend is.
De afstand die je voelt met mensen soms heeft er ook mee te maken dat je door je criticus niet weet hoe je je moet verhouden t.o.v. mensen in sociale situaties, omdat je graag 'perfect' wil zijn.
Maar bedenk je ook dat perfect willen zijn ten koste gaat van je echtheid, en je interesse in anderen.
Groetjes van iemand die haar interne criticus aardig heeft leren bedwingen (maar hij zit er nog wel hoor soms, want hij heeft natuurlijk ook nut) :-)
maandag 23 april 2007 om 09:20
Hoi,
In het boek 'Pas goed op jezelf' wordt de innerlijke stem uitgebreid beschreven. Wellicht zou het helpen door dit eens te lezen.
Verder weet ik dat het soms helpt om je probleem juist los te laten. Niet forceren en niet die stem wegjagen. Laat 'm maar lekker kletsen en zeg steeds tegen jezelf... 'Maar wat wil IK dan eigenlijk'?
In het boek 'Pas goed op jezelf' wordt de innerlijke stem uitgebreid beschreven. Wellicht zou het helpen door dit eens te lezen.
Verder weet ik dat het soms helpt om je probleem juist los te laten. Niet forceren en niet die stem wegjagen. Laat 'm maar lekker kletsen en zeg steeds tegen jezelf... 'Maar wat wil IK dan eigenlijk'?
