Inwendig onderzoek en trauma

Och wat rot zeg! Het is heel logisch dat je het onderzoek eng vindt gezien je verleden. Heb je bij de gynaecoloog aangegeven dat je een misbruikverleden hebt? Je kan eventueel vragen of het toch eerst via een echo oid kan. En je kan vragen naar een vrouwelijke arts als je je daar prettiger bij voelt. Bedenk verder dat je nooit verplicht bent om het onderzoek te ondergaan of om er mee door te gaan als t onprettig voelt. En neem iemand mee die je vertrouwt, je partner of een vriendin.

Mocht je trouwens zwanger mogen raken dan kan je je aanmelden bij de POP-poli. Zij kunnem je begeleiden in je zwangerschap ivm je trauma. Je zal uiteraard wel enig (vaginaal) onderzoek moeten doen in een zwangerschap, maar er wordt wel zo veel mogelijk rekening gehouden met jouw wensen als dat medisch verantwoord is.

Sterkte!

Vooral een hele dikke knuffel voor jou. Wat verschrikkelijk wat je mee hebt moeten maken.

Voor deze specifieke situatie: zou je een roesje kunnen krijgen? Is er iets dat je kan bedenken dat zou helpen om de spanning iets te verlichten? Helpt muziek? Vertrouw je de arts?
Lijkt me dat artsen hier ervaring mee hebben dus misschien ook wat meer mee kunnen denken hoe het voor jou zo draaglijk mogelijk te maken.

Hier, lieve TO. Een dikke knuff.

Je hoeft écht niet te schrijven dat je je niet aanstelt, want dit is allesbehalve aanstellerij. Niemand zal het als aanstellen zien, echt niet. Een inwendig onderzoek kan vreselijk traumatisch zijn na jouw ervaringen.

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik heb zelf een paar sessies EMDR gehad voor mijn inwendige onderzoek (de eerste keer). Ik had al EMDR gehad, maar mijn stresslevels schoten enorm de lucht in en inwendig onderzoek was onmogelijk omdat alles daarbeneden gewoon dichtsloeg, ik paniekaanval na paniekaanval kreeg en bijna doodging voor mijn gevoel.

De EMDR heeft mij geholpen. Ook is er een dubbele afspraak gemaakt zodat er extra veel tijd was om het onderzoek rustig aan te doen. Ik kreeg ook oxazepam voorgeschreven. Vraag een vrouwelijke arts, bij mij waren er twee die echt ontzettend geduldig en begripvol waren. In combinatie met de EMDR en oortjes met muziek is het eerste inwendig onderzoek bij mij goed gegaan.

De tweede en derde keer gingen steeds beter. Intussen heb ik er zelfs een bevalling op zitten zonder aanwakkeren van mijn trauma.

Ik gun jou dat ook TO! Schrijf voor jezelf op wat jij nodig zou hebben om dat onderzoek goed te laten verlopen. Zou muziek helpen, of een podcast luisteren? Of een paar sessies EMDR? Dat laatste kan ik je zelf echt aanraden, het helpt echt, ook als je therapie er al op zit.

Wat vreselijk voor je wat je hebt meegemaakt als kind.
Ik heb fertiliteitsbehandelingen gehad waarbij ik ook niet onder inwendige echo's uit kon.
Wat mij erg hielp was dat ik de de controle had over de probe. Ik mocht deze van de gynaecoloog zelf inbrengen waarna hij/zij het overnam om het onderzoek te doen en dan bij het eruithalen van de probe, nam ik het weer over.
Nog steeds was het niet leuk en was ik ook echt in tranen elke keer weer, maar toch was die controle over het apparaat wel erg helpend voor mij.
Ik ben expres naar Duitsland uitgeweken voor fertiliteitsbehandelingen, omdat ik daar meteen kon beginnen met IVF (in Nederland moest ik eerst 6 IUI-behandelingen ondergaan). Let wel: ik was toen al 37 jaar!
In Duitsland werden de punctie én de terugplaatsing onder lichte narcose gedaan.
Dit was zo fijn voor mij!
Ik heb er hele goede ervaringen mee en dat terwijl een enkele reis voor ons 3 uur duurde.

Geen tips, alleen even een hart onder de riem.
Ik begrijp je paniek volledig.

Heb je nu nog therapie? Kan je daar bespreken wat je nodig hebt om het onderzoek te kunnen doen?
Is EMDR een optie?

Lina9393 schreef: ↑

02-04-2023 19:26

Wat een lieve reacties allemaal! Het doet me enorm veel.

Is het raar als ik de dokter eerst vraag om een hormonen onderzoek met bloedprikken?
Of dat er echt geen andere mogelijkheid is.
Mijn zus woont in het buitenland en daar doen ze het met een verdovende crème bij traumatische patiënten.

Ik weet dat ik uiteindelijk door moet bijten maar voel me er toch niet klaar voor.

Morgen ga ik bellen met mijn therapeut voor een gesprek over dit.

Ah lieve TO! Nee je stelt je echt niet aan hoor! En ik denk ook eerlijk dat in het ziekenhuis dit soort trauma's vaker naar boven komt bij de gyn.. dus ik zou het wellicht ook daar even aankaarten, wellicht dat ze met je mee kunnen denken voor een andere oplossing (iemand hierboven noemde al een echo bijv).

En ik heb zelf ook heel erg veel baat gehad bij EMDR, dat haalde voor mij echt de scherpe randjes en de ergste triggers weg. Goed dat je morgen even met je therapeut belt hierover, maar weet dat je ook altijd hier je hart mag komen luchten.

Je kan vragen/zoeken naar een vrouwelijke gyn, heb ik ook gedaan. Ik moest er uiteindelijk wel 40 km voor om, maar was het waard.

Ondertussen is niet meer nodig, maar is echt niet raar als je belt en uitlegt. Je bent helaas niet de eerste vrouw die zulk trauma heeft.

Ik ben zelf ook als kind misbruikt jarenlang misbruikt, maar ik moet zeggen dat ik zelf nooit last heb gehad van herbelevingen tijdens gynaecologisch onderzoek.

Wat volgens mij goed helpt is als jij continue het gevoel hebt in controle te zijn. Daarom zou ik al voor je afspraak aangeven dat je bijv. absoluut geen co-assistent erbij wilt, teveel prikkels. Je kan vragen om een vrouw als je dit prettig vindt. Zelf merk ik dat ik het prettig vindt als de arts niet te oud is en ook niet te jong (35-40). Verder zou ik een jurk aandoen, dan voel je je niet zo bloot. Ook kan je vragen om bijv. met een spiegel mee te mogen kijken of de echo samen in te brengen.

Ook echt heel belangrijk om het van te voren te melden.

Als ik heel eerlijk ben, vraag ik me wel af hoe je dit wilt doen als je zwanger bent? Niet vervelend bedoelt, maar je krijgt dan ook inwendige echo's, toucheren etc.

Zou je het fijn vinden om je partner mee te nemen? Zodat hij ook je kan helpen om je grenzen te bewaken.

Jeetje TO, wat ontzettend heftig.

Het lijkt me bovenal zaak dat je een gynaecoloog vindt bij wie je je zo goed als dat lukt op je gemak voelt. Iemand met ruim ervaring met patienten zoals jij, die erom bekend een zachtaardig karakter te hebben. Dat kun je prima vragen aan de assistentes aan de balie. Ook zou ik, mocht je toch kiezen voor inwendig onderzoek, vragen om een verdubbeling van de consulttijd. Misschien zelfs een verdriedubbeling, en als het even kan ook als laatste patient van de dag. Op die manier is er ruim voldoende tijd om het rustig aan te pakken voor jou en je zorgverlener. Neem vooral ook iemand mee die jij helemaal vertrouwt.

Verder kan het ook nog helpen om, wanneer er iets ingebracht moet worden, dit zelf te doen. Denk bijvoorbeeld aan een inwendige echokop of een eendenbek. Eendenbekken zijn tegenwoordig vaak van plastic en liggen in een verwarmde la. De kleinste is ietsjes dikker dan een duim.

Misschien kun je met je therapeut ook nog kijken naar ademhalingsoefeningen. Denk een beetje aan hypnobirthing technieken. Daarbij probeer je doormiddel van ontspanning en positieve affirmaties door de weeën (aka pijn, danwel verwachte pijn) heen te komen. Misschien heeft dat voor jou ook nog effect. Misschien zou je ook kunnen oefenen met een gecertificeerde bekkenbodemfysiotherapeut met als specifiek doel proberen te ontspannen tijdens gynaecologisch onderzoek. Met ontspannen bedoel ik hierbij niet dat je super relaxt in de stoel zit, maar dat het lukt om niet in paniek te raken.

En tot slot zou ik ook proberen je huisarts erbij te betrekken. Misschien kan deze je iets kalmerends voorschrijven in lage dosering, om net de scherpe randjes eraf te halen. Verdovende creme lijkt me niet een super goede optie, gezien dat alleen voor de buitenkant werkt. Mocht je dit toch perse willen proberen, vraag dan naar xylocaine- of lidocainespray van de verloskamers. Dat is een spray die ruikt naar bananensnoepjes en vaak gebruikt wordt bij oppervlakkige hechtingen.


Wat ik concreet zou doen in jouw geval, eventueel met je theurapeut, is een soort bevalplan opstellen, maar dan voor gynaecologisch onderzoek. In een bevalplan staan vaak dingen zoals "Kondig het aan wanneer je me aan wilt raken en vraag of ik er klaar voor ben" en "Als ik zeg stop, stop dan ook". Ook kun je erin zetten hoe je van plan bent jezelf te helpen ontspannen en waaraan de gynaecoloog kan zien dat het niet goed gaat, wanneer het niet lukt om dat te uiten. Het kan zijn dat voor jou juist het tegenovergestelde geldt en dat je niet precies wil horen hoe en wat. Een bevalplan geeft je handvatten om daar goed over na te denken. Ik zou dit plan delen met degene die je meeneemt zodat die aan de rem kan trekken als de gynaecoloog een teken van jou mist. Daarnaast zou ik een consult afspreken waarbij van tevoren duidelijk is dat er geen lichamelijk onderzoek plaatsvindt waarin je dit plan en je wensen omtrent eerst hormonen prikken kunt bespreken. Dan kun je ook vooraf beoordelen hoe je je bij deze zorgverlener voelt.

Wat ik als zorgverlener zelf doe, is dat ik vooraf duidelijke afspraken maak en vraag wat als (relatief) prettig ervaren wordt. Soms zeggen vrouwen: just get it over with, zo snel als mogelijk. Maar het kan bijvoorbeeld ook zijn dat we afspreken dat ik met mijn beide handen de binnenzijde van de knieen aanraak en langs de benen richting de vulva beweeg. Dat klinkt een beetje gek, maar zorgt ervoor dat mijn patient precies weet waar ik zit en wat ik doe. Het schrikeffect van de vulva aanraken is daardoor een stuk minder en ook heeft ze de mogelijkheid om stop te zeggen nog voor het aanraken van de vulva, als ze er toch niet klaar voor is. Een andere afspraak die ik vaak probeer te maken, is het verschil tussen stop en stop helemaal. Vaak wordt het inbrengen van iets of bewegen als het vervelendst ervaren. Bij stop houd ik mij compleet stil en bij stop helemaal stop ik direct met bewegen en haal ik daarna voorzichtig mijn instrumenten weg. Hierbij let ik er ook op dat ik bij stop niet ineens de eendenbek dicht doe o.i.d. Dit zorgt ervoor dat, als er alleen een pauze nodig is, het moment van inbrengen niet opnieuw hoeft te gebeuren. Je kunt hiervoor ook eigen woorden afspreken zoals pauze en klaar, woorden die jij denkt te kunnen vinden wanneer de spanning groot is. Stop en stop helemaal is wel handig omdat stop vaak het eerste woord is wat van nature opkomt.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt TO. Dikke knuffel !


Edit: Het is al een hele lap proza, maar toch nog even deze toevoeging. Binnen dit vakgebied bestaat de term NSE, wat staat voor negatieve seksuele ervaring. Zodra dat in een dossier staat, weet een zorgverlener dat er extra rust, tijd en aandacht nodig is. Het is een term die men vaak tegenkomt, maar op zich nog niet veel zegt over de mate van angst en problematiek. Je zou ervoor kunnen kiezen om het op het voorblad te laten zetten, zodat iedereen die met jou in contact komt op de poli daar adequaat rekening mee houdt. Eventueel kun je dit laten aanvullen met "NSE --> Zie multimedia!" en daar je gynaecologisch onderzoek-plan laten uploaden. Dan hoef je niet telkens opnieuw je wensen te bespreken.

Samengevat:
- Ga op zoek naar een zorgverlener waarmee je klikt
- Vraag om extra tijd
- Neem iemand mee
- Maak een ontspanningsplan (therapeut, huisarts, bekkenbodemfysio)
- Maak een 'gynaecologisch onderzoekplan'
- Spreek pauze- en stopwoorden af