is dit ibs of toch wat anders?

Sinds November vorig jaar heb ik last van stekende pijn rechts in de onderbuik. Hierbij 2 keer in het ziekenhuis gelegen met obstipatieklachten waarna het ontlastingpatroon weer normaal werd.



Inmiddels allerlei onderzoeken gehad, waar eigenlijk niets uitgekomen is. De pijn blijft hetzelfde en blijft rechts onder in de buik. Het maakt niet uit of en wat ik eet en of ik ontlasting krijg. Het enige waardoor de pijn verergert is beweging.



Nu gaat mijn internist waarschijnlijk de diagnose ibs stellen, maar ik herken me er eigenlijk helemaal niet in omdat mijn ontlastingpatroon normaal is en ik geen last heb met bepaalde dingen eten.



Eigenlijk eet ik de laatste tijd bijna niets meer omdat ik ook continu misselijk ben. Ik ben in 2,5 maand tijd 10 kilo afgevallen. Af en toe heb ik een goede dag en eet ik normaal en gezond, maar vaak kan ik niet eten omdat ik enorm misselijk ben en alles er weer uit gooi.....



Deze klachten heb ik eerder gehad en toen bleken het verklevingen te zijn in de buik, ook een keer een galblaasontsteking en kolieken gehad, maar die klachten zaten recht bovenin. Volgens de arts is er echter niets aan verklevingen te doen en is het onwaarschijnlijk dat de klachten daar vandaan komen.



Herkennen jullie deze klachten als IBS, of is er toch iets anders met mij aan de hand?

De pijn is continu aanwezig, zowel 's nachts als overdag. Voor de nacht slik ik ook extra tramal, omdat ik anders niet kan slapen van de pijn.



Ik heb de meeste onderzoeken al gehad. Coloscopie, gastroscopie, diverse echo's, heel veel bloedonderzoeken, CT-scan en een coloninloop. Tot nu toe is er nog niets uitgekomen. Er is ook een keer een chronische appendicitis geopperd, maar daar geloofde de arts eigenlijk niet zo in. Ben erg benieuwd morgen, maar ook een beetje bang.

Gisteren bij de arts geweest en te horen gekregen dat er eigenlijk geen diagnose gevonden is en hij ook niet verwacht nog iets te gaan vinden.



Ik moet van hem maar met een psychiater gaan praten omdat ik een keer een wegraking heb gehad na de coloscopie (ik ben allergisch voor benzodiazepinen en heb dit vaker gehad) en dat waarschijnlijk een psychisch iets is geweest. Volgens de psychiater die ik na het onderzoek heb gesproken staat de pijn er los van, maar daar trok de arts zich niets van aan.



Ook moest ik volgens hem maar beginnen met een antidepressiva die als bijwerking heeft dat het pijnstillend werkt. Ik heb dit geweigerd omdat ik bang ben daar nog misselijker van te worden en ik mijn medicatie al een tijdje bijna alleen in zetpilvorm neem, omdat ik vaak te misselijk ben om mijn pillen in te nemen, of ze er meteen weer uitkomen. Dit laatste heb ik niet eens als argument kunnen noemen omdat hij alweer verder ging met praten.



Ik ben gisteren ook echt tegen een soort van muur opgelopen. Ik heb nog gezegd dat ik een diagnostische laparoscopie wilde, maar dat wilde hij beslist niet omdat hij de kans erg klein acht dat er toch wel wat in die buik rommelt.



Ik moet nu pas over 8 weken terug komen op de poli en moet maar leren zo te leven. Ook op mijn argument dat ik inmiddels bijna 11kilo ben afgevallen haalde hij zijn schouders op en zei dat dat er bij hoorde, daarna ging hij weer verder met zijn verhaal. Hij zei ook dat ik moest leren met de pijn om te gaan, toen ik daar tegen in wilde gaan dat het niet alleen de pijn was, maar voornamelijk de misselijkheid en het overgeven kreeg ik niet eens de kans om dit te uiten. Met alleen de pijn zou ik wel kunnen leven en verder kunnen gaan, maar nu voel ik me gewoon iedere week slapper worden, mijn spieren willen niet meer en van het weekend ben ik ook flauw gevallen doordat mijn lichaam gewoon even helemaal op was.......



Ik weet nu echt niet meer hoe ik verder moet. Ik heb mijn bedrijfsarts al een brief geschreven of zij misschien nog ideeen heeft. Ik wil eigenlijk naar een ander ziekenhuis vragen of ze daar een diagnostische laparascopie willen doen om een chronische appendicitis en misschien endometriose uit te sluiten, maar weet niet hoe ik dit moet aanpakken.

Gisteren bericht gehad van de bedrijfsarts, dat ook zij die medicatie adviseert. Meteen maar een mailtje terug gestuurd dat ik echt geen pillen kan slikken en dat dus echt niet gaat lukken.



Daarna ben ik helemaal ingestort en heb ik bijna alle pillen gepakt die ik had liggen, maar ik kon ze niet innemen. Ik heb een paar keer op het punt gestaan, maar ik kon het niet, ik was gewoon te slap om het te doen.... Vandaag moet ik met mijn vriend naar de huisarts, ik weet het gewoon allemaal niet meer. Alleen dat ik dit geen 8 weken meer ga uithouden dat misselijk zijn en overgeven en dan ook nog die pijn erbij.......

gisteren met mijn vriend naar de huisarts geweest, deze heeft met met spoed aangemeld bij een psychiater. Wil eigenlijk helemaal niet daarmee praten. Voel me vandaag ook weer rot. Weer aan het overgeven na 5 goed dagen.....

Ik heb de mensen in mijn omgeving nog niet echt verteld dat ik naar een psychiater gestuurd wordt. De mensen die ik het vertelde vonden het een beetje onzin. Ook heb ik nog niemand van die pillen verteld. Schaam me er eigenlijk heel erg voor, maar heb aan de andere kant het gevoel dat iedere tegenslag me weer te veel kan zijn. Had vrijdag een vervangende huisarts, dus kon ook niet echt vrijuit praten. De internist stuurde me naar de psychiater vanwege een wegraking die ik had gehad bij de coloscopie. Hier was ik langer mee bekend, alleen is de oorzaak nu gevonden. Maar de psychiater die ik in het ziekenhuis daar al over gesproken had, zei dat dat los stond van de pijn in de buik. Maar die klootzak van een internist wilde gewoon totaal niet naar me luisteren vorige week......



Ik weet wat een diagnostische laparascopie inhoudt. Ik heb al 2x eerder een diagnostische laparoscopie gehad, toen vonden ze verklevingen die dezelfde klachten als nu gaven. Ook is later mijn galblaas er via een laparoscopie uitgehaald. (Bovendien ben ik verpleegkundige) Hoe die verklevingen er zaten is niemand duidelijk, omdat deze er zaten zonder dat ik eerder geopereerd was. Ze zaten wel in de buurt van mijn blinde darm, vandaar dat ik ook zo in de diagnose chronische appendicitis geloof.......

Ik ben getest op chlamydia extrahalo.



Vandaag hoorde ik van een poli voor vage klachten in een ziekenhuis. Ga daar maar eens een kijkje nemen op de website, misschien is het wat voor mij.



Ook vandaag te horen gekregen dat door mijn ziekteverzuim mijn jaarcontract niet verlengd wordt. Voel me dus weer heel erg depressief. Weer volop huilbuien. Ook moet ik me inhouden om om niet weer domme dingen te doen als pillen pakken enzo, want ik ben bang dat ik die nu wel inneem. Ik voel me zo radeloos. Ik raak gewoon alles kwijt door die buikpijn. Ik vraag me ook de hele tijd af waarom ik???

Vandaag een totaal ander berichtje. Het gaat eindelijk wat beter. Vorige week heb ik een antibioticakuur gekregen ivm een oorontsteking en dat slaat ook aan op mijn buik.



Aan de ene kant ben ik natuurlijk erg blij dat het nu weer een stuk beter gaat, aan de andere kant ook erg verbaasd omdat er nooit tekenen van ontsteking in mijn bloed zijn gevonden....