Gezondheid
alle pijlers
Kan je zomaar ineens hoogtevrees krijgen?
zaterdag 5 maart 2022 om 08:25
Gisteren was ik met de kinderen een dagje in Leiden want we gingen naar museum Volkenkunde.
Vlakbij de parkeergarage staat een molen en daar kon je ook in met de museumkaart stond op een reclame bordje.
Dus, hup, ze renden al bijna naar boven terwijl ik die kaarten nog aan het zoeken was bij de kassa.
Het waren kleine smalle hele steile trappen waarmee je steeds een verdieping hoger gaat. En de houten vloer bestaat gedeeltelijk uit luiken en er zijn kieren waar je doorheen kan kijken.
Op een bepaalde verdieping kan je naar buiten, dan heb je een mooi uitzicht over de stad.
Ik stapte op dat platform, zag de wieken draaien en voelde me helemaal niet goed worden. Echt "bang" om verder te lopen. En om over de rand te kijken. (Met een prima hoge reling en ook de wieken waren goed afgeschermd dus daar kon niks mee gebeuren) maar ik kon geen stap meer zetten en vond het enorm naar dat mijn kinderen wel een rondje op dat platform liepen zonder mij.
En vervolgens terug binnen wilden de kinderen natuurlijk nog hoger.
Ik ben wel meegegaan maar ook al die luiken gaven me een enorm naar gevoel. En ik wilde echt alleen maar naar beneden.
Terwijl ik gewoon kan bedenken: heus wel stevig, gebeurt niks. Staat hier al 100 jaar prima te staan.
Kan je dus zomaar ineens hoogtevrees krijgen al heb ik dat nog nooit gehad?
En, ja ik zou het moeten uitproberen maar als je het hebt, houd je het dan?
Als ik nu dit type en aan gisteren terugdenk krijg ik weer een beetje een wee gevoel in mijn maag
Iemand zoiets ook al eens meegemaakt?
En hoe was de volgende keer op hoogte?
Vlakbij de parkeergarage staat een molen en daar kon je ook in met de museumkaart stond op een reclame bordje.
Dus, hup, ze renden al bijna naar boven terwijl ik die kaarten nog aan het zoeken was bij de kassa.
Het waren kleine smalle hele steile trappen waarmee je steeds een verdieping hoger gaat. En de houten vloer bestaat gedeeltelijk uit luiken en er zijn kieren waar je doorheen kan kijken.
Op een bepaalde verdieping kan je naar buiten, dan heb je een mooi uitzicht over de stad.
Ik stapte op dat platform, zag de wieken draaien en voelde me helemaal niet goed worden. Echt "bang" om verder te lopen. En om over de rand te kijken. (Met een prima hoge reling en ook de wieken waren goed afgeschermd dus daar kon niks mee gebeuren) maar ik kon geen stap meer zetten en vond het enorm naar dat mijn kinderen wel een rondje op dat platform liepen zonder mij.
En vervolgens terug binnen wilden de kinderen natuurlijk nog hoger.
Ik ben wel meegegaan maar ook al die luiken gaven me een enorm naar gevoel. En ik wilde echt alleen maar naar beneden.
Terwijl ik gewoon kan bedenken: heus wel stevig, gebeurt niks. Staat hier al 100 jaar prima te staan.
Kan je dus zomaar ineens hoogtevrees krijgen al heb ik dat nog nooit gehad?
En, ja ik zou het moeten uitproberen maar als je het hebt, houd je het dan?
Als ik nu dit type en aan gisteren terugdenk krijg ik weer een beetje een wee gevoel in mijn maag
Iemand zoiets ook al eens meegemaakt?
En hoe was de volgende keer op hoogte?
_aphia_ wijzigde dit bericht op 05-03-2022 08:39
Reden: Typefoutjes
Reden: Typefoutjes
0.73% gewijzigd
zaterdag 5 maart 2022 om 08:31
Ja, stom he! Ik heb het ook ineens gekregen als dertiger. Rationeel weet ik dat ik gewoon ergens over kan lopen (een pad op hoogte) maar ik bevries! Omdat ik dit nooit had denk ik dan ook “doe niet zo gek!” maar mn lichaam zegt anders.
Voor zover ik weet kom je er alleen (deels?) overheen door wél gewoon naar hoogtes te blijven gaan. Ik ben er zelf nog niet vanaf, heb t nu een paar jaar.
Voor zover ik weet kom je er alleen (deels?) overheen door wél gewoon naar hoogtes te blijven gaan. Ik ben er zelf nog niet vanaf, heb t nu een paar jaar.
zaterdag 5 maart 2022 om 08:36
Ja, ik dus!
Is begonnen nadat ik kinderen kreeg. En ik heb de meeste last ervan als de kinderen erbij zijn. Ik ga dus ook niet meer mee om torens/kastelen te beklimmen. Klimpark doen ze ook met hun vader. Ik kijk ook niet vanaf de grond toe, ook slecht voor me.
Inmiddels zijn ze volwassen, maar het is niet over.
Is begonnen nadat ik kinderen kreeg. En ik heb de meeste last ervan als de kinderen erbij zijn. Ik ga dus ook niet meer mee om torens/kastelen te beklimmen. Klimpark doen ze ook met hun vader. Ik kijk ook niet vanaf de grond toe, ook slecht voor me.
Inmiddels zijn ze volwassen, maar het is niet over.
zaterdag 5 maart 2022 om 08:51
Dat kan ook gebeuren als je overspannen bent; het stresssysteem wordt aangezwengeld en er komen dan steeds meer angsten bij die in feite grotendeels worden veroorzaakt door het stresssysteem zelf. Dingen waar je vroeger alleen alert op was (op hoogten moet ik voorzichtig zijn dat ik me niet verstap) worden versterkt tot "ik ben houterig/onzeker/kan niet scherp zien dus ik moet nog alerter zijn". Dat gaat helemaal vanzelf.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 5 maart 2022 om 09:05
Het is bij mij begonnen tijdens mijn eerste zwangerschap.
Ik zat voor de tv en er kwam een shot voorbij van een afgrond en ik werd er naar van
Na de zwangerschap was dit weg, maar het kwam elke zwangerschap terug.
Heel raar dat je dit vanaf een bank kunt voelen.
Maar goed sindsdien heb ik het ook als ik ergens bij een afgrond sta. En dat is dus niet meer weggegaan.
Ik zat voor de tv en er kwam een shot voorbij van een afgrond en ik werd er naar van
Na de zwangerschap was dit weg, maar het kwam elke zwangerschap terug.
Heel raar dat je dit vanaf een bank kunt voelen.
Maar goed sindsdien heb ik het ook als ik ergens bij een afgrond sta. En dat is dus niet meer weggegaan.
zaterdag 5 maart 2022 om 09:23
Oh lekker dan. Ik heb het al sinds kindertijd, maar dan kan het dus nog erger worden?
Ik denk trouwens dat een angst altijd zomaar kan ontstaan. Door iets dat het triggert. En bij bijna alle angsten weet je, dat het irrationeel is, maar toch is het er.
Neem bijvoorbeeld een spinnenfobie. We weten in Nederland heus wel dat die spinnetjes hier geen kwaad kunnen en toch zijn er massa's mensen bang voor.
zaterdag 5 maart 2022 om 10:53
´De Valk´ is best wel een hoge molen natuurlijk en als je buiten op de stelling staat terwijl de wieken draaien hou je die automatisch ook in de gaten. Je voelt de wind, je hoort (wellicht) de zeilen wat klapperen en je ziet de wieken draaien en je staat op een paar houten plankjes 
. Dat is gewoon heel veel wat er op je af komt en dan is er even kortsluiting (en zeker als je naar boven naar de wieken kijkt).
Ik heb zelf de opleiding tot molenaar gevolgd en de eerste keer dat ik in de wieken moest klimmen om zeil voor te leggen moest ik ook wel even slikken (en de andere leerlingen die al een stuk verder waren dan ik riepen dat ik wel even van het uitzicht moest genieten...). Dat is helemaal goed gekomen in de maanden erna. En toch herken ik je gevoel wel op zo´n hoge molen.
. Dat is gewoon heel veel wat er op je af komt en dan is er even kortsluiting (en zeker als je naar boven naar de wieken kijkt).Ik heb zelf de opleiding tot molenaar gevolgd en de eerste keer dat ik in de wieken moest klimmen om zeil voor te leggen moest ik ook wel even slikken (en de andere leerlingen die al een stuk verder waren dan ik riepen dat ik wel even van het uitzicht moest genieten...). Dat is helemaal goed gekomen in de maanden erna. En toch herken ik je gevoel wel op zo´n hoge molen.
Snjókorn falla, á allt og alla
zaterdag 5 maart 2022 om 11:00
Ik sluit me hier bij aan.retrostar schreef: ↑05-03-2022 08:51Dat kan ook gebeuren als je overspannen bent; het stresssysteem wordt aangezwengeld en er komen dan steeds meer angsten bij die in feite grotendeels worden veroorzaakt door het stresssysteem zelf. Dingen waar je vroeger alleen alert op was (op hoogten moet ik voorzichtig zijn dat ik me niet verstap) worden versterkt tot "ik ben houterig/onzeker/kan niet scherp zien dus ik moet nog alerter zijn". Dat gaat helemaal vanzelf.
Ik vond hoogtes altijd al wat lastig maar toen ik m’n burn-out had was het extreem, ik durfde een galerij niet eens meer op.
Toen ik weer beter werd ging dat geleidelijk weer terug naar hoe het was.
zaterdag 5 maart 2022 om 11:05
Bij mij lijkt het ook erger te worden naarmate ik ouder word. Ik heb het vooral als ik ergens 'los' sta of langs moet. Bij een hoge galerij bij een flat heb ik het ook heel erg , vroeger echt nooit gehad. Als ik zelf vast zit of de hoogte is goed afgeschermd heb ik er geen last van. Ik ben vorig jaar met dochter naar een klimpark geweest en dat durfde ik gek genoeg wel.
zaterdag 5 maart 2022 om 11:15
O jaa wat herkenbaar. Ik was zwanger toen we in de bergenmop vakantie waren. Normaal was dat prima maar ineens was ik als de dood voor de afgronden naast de weg en wou ik dat ex zo ongeveer links tegen de berg geplakt ging rijden
Been there, done that, got the T-shirt.
zaterdag 5 maart 2022 om 11:21
zaterdag 5 maart 2022 om 11:43
zaterdag 5 maart 2022 om 11:54
Ik heb het ook opeens gekregen, ik was toen begin 30. Vroeger deed ik van alles, bungee jumpen, over de smalste bergpaadjes naast afgronden wandelen… het deed me niets. En toen opeens was ik bang in een vliegtuig en even later overal waar hoogtes waren. Het is ook nooit meer minder geworden (behalve het vliegen), ik vind het allemaal doodeng.
zaterdag 5 maart 2022 om 12:04
ja, dat kan. Zou er echter niet teveel aandacht aan besteden en zeker niet nu dingen of plaatsen gaan vermijden: makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je nu bv hoogte gaat vermijden dan zet de angst zich vast.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zaterdag 5 maart 2022 om 13:53
zaterdag 5 maart 2022 om 14:18
Hang niet teveel gewicht aan die ene gebeurtenis.
Je kan bv flauw zijn geweest die dag, of iets anders eenmaligs.
Houd je angst niet stand door een self-fullfilling prophecy te doen. En dat doe je ergens als je nu denkt: dit blijft zo, ja, dan blijft het zo, wordt waarschijnlijk erger!
Nee, NIET makkelijk, angst kan je in complete wurggreep houden, decennia lang: maar zo werkt dat met overdreven angsten: door exposure kom je er weer vanaf. Maar als je nu denkt, "nou ik kom er vast niet vanaf want de meesten hier kwamen er niet vanaf" = ja, dan is die kans groot dat je hier over drie jaar schrijft dat het nog steeds bestaat, wedden?
Als je nu probeert de hoogtes weer in stapjes op te zoeken, kom je er vast vanaf.
En hoe minder gewicht je nu aan deze ene gebeurtenis hangt, hoe sneller dat zal zijn....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zaterdag 5 maart 2022 om 14:43
kers schreef: ↑05-03-2022 14:18Hang niet teveel gewicht aan die ene gebeurtenis.
Je kan bv flauw zijn geweest die dag, of iets anders eenmaligs.
Houd je angst niet stand door een self-fullfilling prophecy te doen. En dat doe je ergens als je nu denkt: dit blijft zo, ja, dan blijft het zo, wordt waarschijnlijk erger!
Nee, NIET makkelijk, angst kan je in complete wurggreep houden, decennia lang: maar zo werkt dat met overdreven angsten: door exposure kom je er weer vanaf. Maar als je nu denkt, "nou ik kom er vast niet vanaf want de meesten hier kwamen er niet vanaf" = ja, dan is die kans groot dat je hier over drie jaar schrijft dat het nog steeds bestaat, wedden?
Als je nu probeert de hoogtes weer in stapjes op te zoeken, kom je er vast vanaf.
En hoe minder gewicht je nu aan deze ene gebeurtenis hangt, hoe sneller dat zal zijn....
Ik doe expres wel dingen nu om het niet te laten groeien inderdaad. Gaat makkelijker nu de kinderen er vaak niet meer bij zijn. Het heeft voor mij echt in een relatie met degene waar ik het meest van houd.
Met man, dit jaar twee torens bekomen, man is niet zo onbesuisd én hij gaat mijn angst niet uitdagen. Dat deden de pubers hier vaak wel...
Vreemden kan ik bijvoorbeeld wel heel goed op hoogte zien. Maar nu ik vijf jaar op één school werk, kan ik het ook niet meer hebben als kinderen uit groep acht ineens op het dak van de gymzaal staan.
zaterdag 5 maart 2022 om 14:45
Ik heb altijd al hoogtevrees maar nu veel meer dan vroeger. Met de kinderen word ik helemaal bang bij hoogtes.
Jaren geleden liep ik met een groep mensen mee over een richel boven zee, om daar gezellig op een soort platform hoog boven het water te gaan picknicken.
Zij vonden het leuk, maar ik kon alleen maar huilen. Ik was ervan overtuigd dat ik naar beneden zou vallen en doodging….
Iemand heeft me mee terug geholpen en ik leef nog.
Jaren geleden liep ik met een groep mensen mee over een richel boven zee, om daar gezellig op een soort platform hoog boven het water te gaan picknicken.
Zij vonden het leuk, maar ik kon alleen maar huilen. Ik was ervan overtuigd dat ik naar beneden zou vallen en doodging….
Iemand heeft me mee terug geholpen en ik leef nog
.
