Gezondheid
alle pijlers
kanker
zaterdag 20 oktober 2007 om 22:48
Hallo, ik las net een paar berichten over mensen die kanker hebben of hun naaste. Ik vraag me af of mensen ook hulp in het buitenland hebben gezocht. Graag zou ik willen weten hoe je dit het beste kan aanpakken. Ik wil graag verder zoeken aangezien de artsen hier niets meer kunnen doen. Alvast bedankt.
zondag 21 oktober 2007 om 10:31
is het topic v lolotte er nog, kan het niet vinden.
Wil haar graag nog laten weten dat ik geregeld aan haar denk.
Mijn eigen paps moet morgen voor een botonderzoek of er geen uitzaaingen zijn.
vind t zo sneu, dan krijgt ie iets ingespoten en moet 2 uur wachten en dan gaan ze pas weer verder, het ziekenhuis is een half uur rijden, dus ff naar huis gaan heeft geen zin en hij woont 120 km van mij vandaan, anders kon ik vaker wat voor m doen, heb al geopperd dat ie bij mij in de buurt moet komen wonen, mijn moeder is ook ziek, ook kanker en zwaar suiker, ze wonen nog op zichzelf ,maar het is wel veel allemaal en ik klan weinig doen met zo een afstand, daar baal ik stevig van.
dat knijpt in mijn maag, mijn vader is 79, t word gewoon tijd dat ik wat meer zou kunnen doen, verdorie.
nou moest ff mijn hart luchten.
Bovendien zouden ze dan v t leeuwenhoek ziekenhuis gebruik kunnen maken, ik woon dichtbij amsterdam.
fijne dag vandaag!!
Wil haar graag nog laten weten dat ik geregeld aan haar denk.
Mijn eigen paps moet morgen voor een botonderzoek of er geen uitzaaingen zijn.
vind t zo sneu, dan krijgt ie iets ingespoten en moet 2 uur wachten en dan gaan ze pas weer verder, het ziekenhuis is een half uur rijden, dus ff naar huis gaan heeft geen zin en hij woont 120 km van mij vandaan, anders kon ik vaker wat voor m doen, heb al geopperd dat ie bij mij in de buurt moet komen wonen, mijn moeder is ook ziek, ook kanker en zwaar suiker, ze wonen nog op zichzelf ,maar het is wel veel allemaal en ik klan weinig doen met zo een afstand, daar baal ik stevig van.
dat knijpt in mijn maag, mijn vader is 79, t word gewoon tijd dat ik wat meer zou kunnen doen, verdorie.
nou moest ff mijn hart luchten.
Bovendien zouden ze dan v t leeuwenhoek ziekenhuis gebruik kunnen maken, ik woon dichtbij amsterdam.
fijne dag vandaag!!
zondag 21 oktober 2007 om 12:17
Dopje, heeft het KWF geen forum? Het lijkt me dat je daar de grootste kans loopt tegen mensen op te lopen die ervaring hiermee hebben. Of als het borstkanker betreft; google even op "De Amazones". Een geweldige site met goede info en warme dames. Sterkte in elk geval, want of het nu jou of een geliefde betreft; dit is een verschrikkelijk zwaar traject.
Sto, je kúnt meer doen. Het voelt machteloos, maar iets 'kleins' als vaker bellen kan enorm groot zijn. En geen ouder die op die leeftijd niet graag hun dochter vaak spreekt. Stuur eens een pakketje waarin je dingen stopt om de wachttijd in het ziekenhuis wat te veraangenamen, voor de verwennerij een prachtige foto van jouw gezin, of een bon voor een 'dagje onbeperkte aandacht van Sto'.
Ze 'gewoon' bellen als hij of zij naar het ziekenhuis moet om te laten weten dat je aan ze denkt; doet grootse dingen. Ze laten weten dat je er voor ze bent en als ze het niet trekken; bel svp, en ik kom nú. Dan maar even crisismanagement komen doen om te regelen dat alles weer op de rails staat. Het voelt heel leeg en als 'ik doe niets, laat ze in de steek, want laat het aan anderen over', maar écht; die crisismanagement is óók belangrijk.
Net zoals hele praktische dingen. Is er bijv. , al dan niet tijdelijk, meer hulp nodig? Huishoudelijk, verzorgend, verplegend, dat werk. Zijn er hulpmiddelen -al dan niet tijdelijk weer- die hun leven kunnen veraangenamen? Voor mensen met hun leeftijd is dat oerwoud vaak niet te doorzien, áls ze al op het idee komen om hulp te vragen. Voor jou kan zoiets ook rust geven, weten dat die praktische dingen optimaal geregeld zijn. En jij hebt internet en het vivaforum waar je alle nodige info kunt vergaren over 'wat is er, hoe werkt het en hoe regel ik het'.
Als je het AVL als optie verkend, weet dan wel alvast even dat ze een behoorlijk 'deurbeleid' hebben. Zo veel mensen willen daar heen, dat ze ook wel moeten. Een second opinion valt er zeker te halen, ik heb ook genoeg mensen zien overstappen vervolgens, maar dat is dus niet zo makkelijk zoals we dat vanuit de 'gewone' ziekenhuizen gewend zijn.
Ook jij sterkte!
Sto, je kúnt meer doen. Het voelt machteloos, maar iets 'kleins' als vaker bellen kan enorm groot zijn. En geen ouder die op die leeftijd niet graag hun dochter vaak spreekt. Stuur eens een pakketje waarin je dingen stopt om de wachttijd in het ziekenhuis wat te veraangenamen, voor de verwennerij een prachtige foto van jouw gezin, of een bon voor een 'dagje onbeperkte aandacht van Sto'.
Ze 'gewoon' bellen als hij of zij naar het ziekenhuis moet om te laten weten dat je aan ze denkt; doet grootse dingen. Ze laten weten dat je er voor ze bent en als ze het niet trekken; bel svp, en ik kom nú. Dan maar even crisismanagement komen doen om te regelen dat alles weer op de rails staat. Het voelt heel leeg en als 'ik doe niets, laat ze in de steek, want laat het aan anderen over', maar écht; die crisismanagement is óók belangrijk.
Net zoals hele praktische dingen. Is er bijv. , al dan niet tijdelijk, meer hulp nodig? Huishoudelijk, verzorgend, verplegend, dat werk. Zijn er hulpmiddelen -al dan niet tijdelijk weer- die hun leven kunnen veraangenamen? Voor mensen met hun leeftijd is dat oerwoud vaak niet te doorzien, áls ze al op het idee komen om hulp te vragen. Voor jou kan zoiets ook rust geven, weten dat die praktische dingen optimaal geregeld zijn. En jij hebt internet en het vivaforum waar je alle nodige info kunt vergaren over 'wat is er, hoe werkt het en hoe regel ik het'.
Als je het AVL als optie verkend, weet dan wel alvast even dat ze een behoorlijk 'deurbeleid' hebben. Zo veel mensen willen daar heen, dat ze ook wel moeten. Een second opinion valt er zeker te halen, ik heb ook genoeg mensen zien overstappen vervolgens, maar dat is dus niet zo makkelijk zoals we dat vanuit de 'gewone' ziekenhuizen gewend zijn.
Ook jij sterkte!
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 21 oktober 2007 om 15:38
zondag 28 oktober 2007 om 10:21
dank je fleurtje, ja ik ben een beetje veranderd zoals je ziet.
Roosvrouw, ik bel elke dag even met ze, dat is het niet en dat waarderen ze , tuurlijk,
Vandaag gaan we naar ze toe.
Maar ik had t liever gezien dat ik wat meer kon doen, ik heb van die dromen dat ze bij mij in de straat wonen en ik elke dag ff wat kon doen, een klein boodschapje is voor hun al een hele onderneming geworden, snap je, voor mij is dat , "ik neem het even mee"
Met de kerst zijn ze lekker bij me, voor t eerst, eindelijk heb ik ze zover , hihihi, mijn moeder laat iedereen vh gezin altijd thuis komen, maar ik heb gezegd dat ze nu allemaal bij mij kunnen komen, blijven ze lekker slapen de hele kerst en hebben ze geen omkijken verder eraan.
Uiteindelijk zijn ze daar toch wel blij mee.Het word allemaal te veel voor ze.
Gaan ze nu al over de boodschappen denken voor de kerst, die oude mensen tillen er ook zo zwaar aan, hoeft nu niet.
Dat zijn wel de dingen die ik kan doen.
Maar toch.....
liefs xxx
Roosvrouw, ik bel elke dag even met ze, dat is het niet en dat waarderen ze , tuurlijk,
Vandaag gaan we naar ze toe.
Maar ik had t liever gezien dat ik wat meer kon doen, ik heb van die dromen dat ze bij mij in de straat wonen en ik elke dag ff wat kon doen, een klein boodschapje is voor hun al een hele onderneming geworden, snap je, voor mij is dat , "ik neem het even mee"
Met de kerst zijn ze lekker bij me, voor t eerst, eindelijk heb ik ze zover , hihihi, mijn moeder laat iedereen vh gezin altijd thuis komen, maar ik heb gezegd dat ze nu allemaal bij mij kunnen komen, blijven ze lekker slapen de hele kerst en hebben ze geen omkijken verder eraan.
Uiteindelijk zijn ze daar toch wel blij mee.Het word allemaal te veel voor ze.
Gaan ze nu al over de boodschappen denken voor de kerst, die oude mensen tillen er ook zo zwaar aan, hoeft nu niet.
Dat zijn wel de dingen die ik kan doen.
Maar toch.....
liefs xxx
zondag 28 oktober 2007 om 10:29
Dank je wel voor jullie reacties. Ik wens jullie heel veel sterkte toe. En het is waar al bel je iemand die ziek is of de familieleden die er dagelijks mee te maken hebben, ze zijn zo blij met je telefoontje. Je kan meestal niet veel doen maar luisteren kan net zo belangrijk zijn en laten weten dat je aan ze denkt.
