Gezondheid
alle pijlers
kind met neuspoliepen
zaterdag 1 december 2007 om 22:53
zaterdag 1 december 2007 om 23:40
Waarom is jou kind aan haar neuspoliepen geopereerd?
Mijn dochter is ook 8 en heeft al een jaar ( niet constant dan is het weg en dan begint die ellende weer ) last van groene rupsen (dikke snot ) uit haar neus, is niet verkouden en heeft er geen last van, maar ik vindt het een vreselijk gezicht. Er gaan hier wat papieren zakdoekjes doorheen.
De tante van mijn man is doktersassistente bij onze huisarts en ik heb het haar eens gevraagd ( toen had dochter er nog maar een half jaar last van ) en zij zei: hier gaan ze echt niet haar neuspoliepen voor verwijderen hoor. Dus heb ik het maar zo gelaten.
Maar nu denk ik er toch over om met haar naar de huisarts te gaan.
Heb ook al neusspray ( zoutoplossing ) gebruikt maar dat hielp niet.
Mijn dochter is ook 8 en heeft al een jaar ( niet constant dan is het weg en dan begint die ellende weer ) last van groene rupsen (dikke snot ) uit haar neus, is niet verkouden en heeft er geen last van, maar ik vindt het een vreselijk gezicht. Er gaan hier wat papieren zakdoekjes doorheen.
De tante van mijn man is doktersassistente bij onze huisarts en ik heb het haar eens gevraagd ( toen had dochter er nog maar een half jaar last van ) en zij zei: hier gaan ze echt niet haar neuspoliepen voor verwijderen hoor. Dus heb ik het maar zo gelaten.
Maar nu denk ik er toch over om met haar naar de huisarts te gaan.
Heb ook al neusspray ( zoutoplossing ) gebruikt maar dat hielp niet.
zaterdag 1 december 2007 om 23:47
Mijn dochter van 5 is in juli ook geopereert. Haar keelamandelen en neuspoliepen zijn toen verwijdert. Tenminste... de ene arts noemde het zo en de andere arts zei keel en neusamandelen...
Mijn dochter was altijd snotterig en had om de 2-3 weken zo'n 2-3 dagen koorts. Het bleek dat ze een bron van ontstekingen in haar keel had.
Ze at ook heel traag (ca 1 uur over 1 sneetje brood).
De operatie op zich is mij heel erg tegengevallen. Het was voor mijn dochter bijna een traumatische ervaring.
Maar al met al heeft het goed uitgepakt. Ze slaapt stukken beter, snurkt niet meer (ze was soms net een bejaarde man bij wijze van spreken) en ze is nog niet weer echt ziek geweest.
Mijn dochter was altijd snotterig en had om de 2-3 weken zo'n 2-3 dagen koorts. Het bleek dat ze een bron van ontstekingen in haar keel had.
Ze at ook heel traag (ca 1 uur over 1 sneetje brood).
De operatie op zich is mij heel erg tegengevallen. Het was voor mijn dochter bijna een traumatische ervaring.
Maar al met al heeft het goed uitgepakt. Ze slaapt stukken beter, snurkt niet meer (ze was soms net een bejaarde man bij wijze van spreken) en ze is nog niet weer echt ziek geweest.
zondag 2 december 2007 om 08:32
Wat vervelend dat de operatie zo is tegengevallen!
Meestal gaan ze pas opereren als door de klachten ook gehoor/spraakontwikkelings-problemen ontstaan of de eet/slaapproblemen echt problematisch zijn.
Zo'n ingreep is niet niets!
Alleen veel snot/verkouden is het risico niet waard meestal.
Neusamandel/neuspoliep is hetzelfde
adenoïd is officiele naam
(adenotomie het verwijderen ervan)
zondag 2 december 2007 om 10:09
Mijn dochter was al een jaar verkouden. Echt van dat groene, dikke snot en als je haar neus snoot dan kon je snot blijven trekken. Haar neusamandelen zijn toen in een gewoon ziekenhuis verwijderd en op kweek gezet. Daaruit bleek dat ze verschillende bacterien had die een kind absoluut niet mag hebben. Daar kreeg ze toen een zware antibioticakuur voor maar dat hielp niet. Toen is ze onder de CT-scan geweest en daaruit bleek dat ze neuspoliepen had. In het ziekenhuis was zij in al die jaren tijd maar het 2e kindje die dit op jonge leeftijd had. Het ziekenhuis heeft ons toen doorverwezen naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Daar is zij weer onder de CT-scan geweest en is ze getest voor CF (taaislijmziekte) en op immuunziekte. Gelukkig had ze dit beide niet. Uit de CT-scan is gekomen dat 80% van haar neusholtes begroeid was met neuspoliepen en dat er ook al poliepen bij haar oogkassen en hersenen waren geconstateerd. Dit verklaarde ook waarom zij 's-morgens altijd met hoofdpijn op stond. In oktober is zij geopereerd aan de poliepen bij haar neus en de medicijnen moeten nu gaan zorgen dat de poliepen bij haar oogkassen en hersenen gaan verdwijnen. Al met al was het een heftige tijd omdat het heel aannemelijk was dat ze taaislijmziekte zou kunnen hebben wat ze gelukkig niet had!! Tussen het constateren en opereren heeft ze 3 antibioticakuren en een prednisonkuur gehad dus dat vond ik ook wel heftig. Het gaat nu bijzonder goed met haar. Ze ziet er super gezond uit en is veel energieker. Ik ben benieuwd hoe andere ouders het hebben ervaren.
maandag 3 december 2007 om 22:23
Dus jij zegt dat neusamandelen en neuspoliepen niet hetzelfde is Doortje? Van Marit en van 'onze' doktoren kreeg ik dat idee wel...
Maar goed, ik heb destijds een blog geschreven over de operatie, zal hem even kopiëren.
Nou de keel en neus amandelen zijn eruit. En dan zegt iedereen van te voren dat het allemaal wel meevalt enzo, nou het valt mij zwaar tegen! Amy-Lynn heeft ontzettend veel pijn, bij elk slokje dat ze drinkt gilt ze het uit en grijpt naar haar oren. Ze heeft heel zware pijnstillers, eigenlijk te zwaar voor haar gewicht en leeftijd, maar het lijkt niks te helpen.
Vanmorgen was ze hartstikke vrolijk, in het ziekenhuis eerst uitleg gehad. Er waren 3 kinderen voor alleen neus amandelen, 1 jongetje dat buisjes kreeg en Amy-Lynn die keel en neus amandelen eruit kreeg.
Ze was als tweede aan de beurt, ze was zo onder zeil, ik vond het maar eng, maar goed. Na een dikke 20 minuten werd ik geroepen dat ze op de verkoeverkamer was. Ze was nog half onder narcose maar gilde het al uit. Met een slangetje zogen ze het bloed meerdere keren uit d'r mond/keel. Ik heb haar opgetild en tegen me aan gehouden om haar rustig te krijgen, wat niet lukte. Een ander kindje dat nog onder het mes moest raakte ook helemaal over haar toeren doordat ze Amy-Lynn zag. Haar nachthemdje onder het bloed en ook haar mond en neus zaten eronder.
Toen ze iets gekalmeerd was mocht ze terug naar de zaal, daar mocht ik haar niet met rust laten... Ze MOEST drinken. En dat geeft bij haar nogal problemen, Amy-Lynn drinkt standaart heel weinig omdat ze vaak blaasontsteking heeft gehad. Drinken staat synoniem aan plassen en plassen doet pijn, dus drinken is altijd al een strop. De andere kinderen kwamen ondertussen weer en in no time hadden die 3 glazen limonade/water èn een waterijsje op! Amy-Lynn niet, telkens helemaal over d'r toeren en als ze even rustig was zeilde ze meteen weer weg ... Om half 1 mochten de andere kindjes naar huis, Amy-Lynn niet, eerst sowieso 3 glazen leegdrinken. Dit lukte voor geen meter, ik en de verpleegster maar pushen maar ze huilde telkens zo erg en dat deed natuurlijk weer heel erg veel pijn aan d'r keel.
Om 3 uur was ze niet meer stil te krijgen, ze had 1,5 glas drinken op en ik had het zo met haar te doen. Ik heb gevraagd of ik haar asjeblieft mee mocht nemen naar huis (ik kreeg het idee dat ze daar misschien wat meer ontspannen zou zijn), dat mocht op voorwaarde dat ze nog 2 glazen leeg zou drinken. Ze heeft er 1 op nu en ik ben gestopt met pushen, ze gilt zo hard dat d'r oren en keel pijn doen en maakt haar dan zo druk dat ze nu al voor de vijfde keer gigantisch overgeeft . Echt donkerbruin bloed... Het hoort er allemaal bij, maar dat het zo zou gaan had ik dus echt niet bedacht.
Morgenochtend bellen ze vanuit het ziekenhuis of het drinken goed gaat, ik zal maar eerlijk vermelden dat dat niet het geval is en dan zien we wel weer verder.
Ik vrees nu al dat ze weer opgenomen moet worden .
Vannacht moet ze om 2 uur nog weer een zetpil, die mag ik niet overslaan, dus de wekker zetten...
Ze moet de komende 3 dagen elke 6 uur zo'n pil, een megadikke van 500 mg!
Nou lange dag gehad, ik breng nu Amy-Lynn naar bed (ja nu pas, ze heeft zoveel geslapen vandaag!) en daarna schiet ik ook maar mijn eigen nest in !
Doegie allemaal!
De volgende dag was het nog steeds niks qua drinken en aan het eind van de middag is ze toen weer opgenomen omdat ze alweer aan het uitdrogen was. Op donderdag was de operatie, op vrijdagmiddag lag ze alweer in het ziekenhuis en de Donderdag er na was ze weer thuis.
Amy-Lynn werd dus geopereert omdat ze heel slecht at en dronk en ook heel slecht s;iep door haar eigen gesnurk.
Nu slappt ze weer heel goed, eten gaat ook super (3 sneetjes brood in 20 minuten ofzo), maar drinken gaat nog steeds zozo, maar ach ze krijgt zo ongeveer precies het minimale.
Maar goed, ik heb destijds een blog geschreven over de operatie, zal hem even kopiëren.
Nou de keel en neus amandelen zijn eruit. En dan zegt iedereen van te voren dat het allemaal wel meevalt enzo, nou het valt mij zwaar tegen! Amy-Lynn heeft ontzettend veel pijn, bij elk slokje dat ze drinkt gilt ze het uit en grijpt naar haar oren. Ze heeft heel zware pijnstillers, eigenlijk te zwaar voor haar gewicht en leeftijd, maar het lijkt niks te helpen.
Vanmorgen was ze hartstikke vrolijk, in het ziekenhuis eerst uitleg gehad. Er waren 3 kinderen voor alleen neus amandelen, 1 jongetje dat buisjes kreeg en Amy-Lynn die keel en neus amandelen eruit kreeg.
Ze was als tweede aan de beurt, ze was zo onder zeil, ik vond het maar eng, maar goed. Na een dikke 20 minuten werd ik geroepen dat ze op de verkoeverkamer was. Ze was nog half onder narcose maar gilde het al uit. Met een slangetje zogen ze het bloed meerdere keren uit d'r mond/keel. Ik heb haar opgetild en tegen me aan gehouden om haar rustig te krijgen, wat niet lukte. Een ander kindje dat nog onder het mes moest raakte ook helemaal over haar toeren doordat ze Amy-Lynn zag. Haar nachthemdje onder het bloed en ook haar mond en neus zaten eronder.
Toen ze iets gekalmeerd was mocht ze terug naar de zaal, daar mocht ik haar niet met rust laten... Ze MOEST drinken. En dat geeft bij haar nogal problemen, Amy-Lynn drinkt standaart heel weinig omdat ze vaak blaasontsteking heeft gehad. Drinken staat synoniem aan plassen en plassen doet pijn, dus drinken is altijd al een strop. De andere kinderen kwamen ondertussen weer en in no time hadden die 3 glazen limonade/water èn een waterijsje op! Amy-Lynn niet, telkens helemaal over d'r toeren en als ze even rustig was zeilde ze meteen weer weg ... Om half 1 mochten de andere kindjes naar huis, Amy-Lynn niet, eerst sowieso 3 glazen leegdrinken. Dit lukte voor geen meter, ik en de verpleegster maar pushen maar ze huilde telkens zo erg en dat deed natuurlijk weer heel erg veel pijn aan d'r keel.
Om 3 uur was ze niet meer stil te krijgen, ze had 1,5 glas drinken op en ik had het zo met haar te doen. Ik heb gevraagd of ik haar asjeblieft mee mocht nemen naar huis (ik kreeg het idee dat ze daar misschien wat meer ontspannen zou zijn), dat mocht op voorwaarde dat ze nog 2 glazen leeg zou drinken. Ze heeft er 1 op nu en ik ben gestopt met pushen, ze gilt zo hard dat d'r oren en keel pijn doen en maakt haar dan zo druk dat ze nu al voor de vijfde keer gigantisch overgeeft . Echt donkerbruin bloed... Het hoort er allemaal bij, maar dat het zo zou gaan had ik dus echt niet bedacht.
Morgenochtend bellen ze vanuit het ziekenhuis of het drinken goed gaat, ik zal maar eerlijk vermelden dat dat niet het geval is en dan zien we wel weer verder.
Ik vrees nu al dat ze weer opgenomen moet worden .
Vannacht moet ze om 2 uur nog weer een zetpil, die mag ik niet overslaan, dus de wekker zetten...
Ze moet de komende 3 dagen elke 6 uur zo'n pil, een megadikke van 500 mg!
Nou lange dag gehad, ik breng nu Amy-Lynn naar bed (ja nu pas, ze heeft zoveel geslapen vandaag!) en daarna schiet ik ook maar mijn eigen nest in !
Doegie allemaal!
De volgende dag was het nog steeds niks qua drinken en aan het eind van de middag is ze toen weer opgenomen omdat ze alweer aan het uitdrogen was. Op donderdag was de operatie, op vrijdagmiddag lag ze alweer in het ziekenhuis en de Donderdag er na was ze weer thuis.
Amy-Lynn werd dus geopereert omdat ze heel slecht at en dronk en ook heel slecht s;iep door haar eigen gesnurk.
Nu slappt ze weer heel goed, eten gaat ook super (3 sneetjes brood in 20 minuten ofzo), maar drinken gaat nog steeds zozo, maar ach ze krijgt zo ongeveer precies het minimale.
maandag 3 december 2007 om 22:27
Neuspoliepen zijn stukjes wild vlees die in de neus groeien. Dat is iets anders dan amandelen. Bij mij zijn de neuspoliepen op 16-jarige leeftijd geknipt en nu, bijna 20 jaar later, heb ik ze weer (al lang denk ik). Ik hou ze nu in bedwang met een neusspray die de dokter heeft voorgeschreven. Zo houd je ze klein. Toch laat ik ze binnenkort weer weghalen, denk ik. Ik heb geen snottebellen, maar kan gewoon erg slecht door mijn neus ademen (voelt als smal doorgangetje).
dinsdag 4 december 2007 om 19:41
Hallo Dino, wat sneu voor je dochter! Kan me voorstellen dat het behoorlijk traumatisch voor haar was. Ik denk, ben natuurlijk geen dokter, dat het meer met haar keelamandelen te maken had omdat ze pijn had met drinken. Is naar jou idee de operatie geslaagd ondanks de ellende erna of vind je het resultaat niet zo groot?
Net wat lampie zegt poliepen zijn inderdaad wild vleesgroei.
Wel een teleurstelling voor jullie dat het zo gelopen is. Bijna een week in het ziekenhuis en dan zo'n drama met uitdroging.
Hallo Lampie,
wat voor neusspray gebruik je en heb je dat al jaren gebruikt of was je ook een tijd zonder medicijnen? Hoe vaak moest je bij de arts terugkomen? Heb je eigenlijk bijna 20 jaar geen last gehad of toch wel een beetje? Hoe zijn ze er toendertijd bij jou achtergekomen dat je poliepen had? Wat een vragen, he? Ik ben namelijk erg benieuwd hoe het nu verder gaat verlopen met mijn dochter maar de arts zegt dat het heel onvoorspelbaar is. Bij de een komt het na 2 jaar al heftig terug en bij de ander pas na jaren.
Zit het bij jou in de familie?
Net wat lampie zegt poliepen zijn inderdaad wild vleesgroei.
Wel een teleurstelling voor jullie dat het zo gelopen is. Bijna een week in het ziekenhuis en dan zo'n drama met uitdroging.
Hallo Lampie,
wat voor neusspray gebruik je en heb je dat al jaren gebruikt of was je ook een tijd zonder medicijnen? Hoe vaak moest je bij de arts terugkomen? Heb je eigenlijk bijna 20 jaar geen last gehad of toch wel een beetje? Hoe zijn ze er toendertijd bij jou achtergekomen dat je poliepen had? Wat een vragen, he? Ik ben namelijk erg benieuwd hoe het nu verder gaat verlopen met mijn dochter maar de arts zegt dat het heel onvoorspelbaar is. Bij de een komt het na 2 jaar al heftig terug en bij de ander pas na jaren.
Zit het bij jou in de familie?
dinsdag 4 december 2007 om 22:25
Doortje, ik denk inderdaad ook dat het meer met haar keelamandelen te maken had hoor.
Uiteindelijk ben ik wel blij met de operatie. Zoals ik al schreef, ze slaapt stukken beter, (werd vaak wakker of sliep heel onrustig door haar eigen gesnurk) Ze was vorig jaar december 20 kilo, ten tijde van de operatie 15.8 en inmiddels alweer 21 kilo. Dus al was de operatie niet zo leuk, het heeft haar enorm goed gedaan.
En nu ben ik hier weg want eigenlijk hoor ik niet op dit topic thuis
Uiteindelijk ben ik wel blij met de operatie. Zoals ik al schreef, ze slaapt stukken beter, (werd vaak wakker of sliep heel onrustig door haar eigen gesnurk) Ze was vorig jaar december 20 kilo, ten tijde van de operatie 15.8 en inmiddels alweer 21 kilo. Dus al was de operatie niet zo leuk, het heeft haar enorm goed gedaan.
En nu ben ik hier weg want eigenlijk hoor ik niet op dit topic thuis
