Gezondheid
alle pijlers
Kindje met Non-Hodgkin Lymfoom, wie ook?
zondag 24 juni 2007 om 22:49
Ik wil graag van gedachten wisselen en ervaringen uitwisselen met ouders die ook een kindje hebben die Non-Hodgkin Lymfoom heeft of heeft gehad.
Wij hebben 25 mei te horen gekregen dat onze dochter van net 3 deze ziekte heeft. Op het moment dat je de uitslag hoort, zakt de grond onder je voeten weg. Je gaat door een hel op dat moment. Je leven zal nooit meer zijn als voor die vreselijke dag. Onze dochter is nu bijna aan het einde van de eerste fase van de behandeling. Als ik zie hoe zij door die fase heen gekomen is, kan ik deze maand echt als winst zien. Ze is alleen vreselijk moe geweest en eten werd bijna een obsessie, maar dat is het enige waar ze last van had. Op foto's is te zien dat alle zwellingen verdwenen zijn. De behandeling slaat echt super aan bij haar. We vechten dan ook voor totale genezing en hebben er alle vertrouwen in dat het goed komt. Ook haar oncoloog is zeer positief, mede omdat ze zo goed op de medicijnen reageert.
Hoe gaan/gingen jullie om met zulk vreselijk nieuws? Hoe kom je weer zover dat je de dagelijkse gang van zaken weer oppakt en wanneer? Mijn man en ik zijn nog beiden thuis, maar mijn man gaat deze week weer 2 ochtenden aan het werk. Maar ik ben nog niet zover dat ik mijn werk weer zou willen oppakken. Mijn man is zaterdag alleen met onze dochter naar het ziekenhuis geweest voor behandeling, zodat ik even tijd had voor andere dingen. Maar het voelde niet echt goed. Ik had het gevoel dat ik ook daar had moeten zijn. Ik zal dus niet zo snel weer thuis blijven.
Ik hoop op reacties. Eventueel mailen kan ook, als je wel je verhaal met mij wilt delen, maar niet met de rest van Nederland. Ik hoor het wel.
Wij hebben 25 mei te horen gekregen dat onze dochter van net 3 deze ziekte heeft. Op het moment dat je de uitslag hoort, zakt de grond onder je voeten weg. Je gaat door een hel op dat moment. Je leven zal nooit meer zijn als voor die vreselijke dag. Onze dochter is nu bijna aan het einde van de eerste fase van de behandeling. Als ik zie hoe zij door die fase heen gekomen is, kan ik deze maand echt als winst zien. Ze is alleen vreselijk moe geweest en eten werd bijna een obsessie, maar dat is het enige waar ze last van had. Op foto's is te zien dat alle zwellingen verdwenen zijn. De behandeling slaat echt super aan bij haar. We vechten dan ook voor totale genezing en hebben er alle vertrouwen in dat het goed komt. Ook haar oncoloog is zeer positief, mede omdat ze zo goed op de medicijnen reageert.
Hoe gaan/gingen jullie om met zulk vreselijk nieuws? Hoe kom je weer zover dat je de dagelijkse gang van zaken weer oppakt en wanneer? Mijn man en ik zijn nog beiden thuis, maar mijn man gaat deze week weer 2 ochtenden aan het werk. Maar ik ben nog niet zover dat ik mijn werk weer zou willen oppakken. Mijn man is zaterdag alleen met onze dochter naar het ziekenhuis geweest voor behandeling, zodat ik even tijd had voor andere dingen. Maar het voelde niet echt goed. Ik had het gevoel dat ik ook daar had moeten zijn. Ik zal dus niet zo snel weer thuis blijven.
Ik hoop op reacties. Eventueel mailen kan ook, als je wel je verhaal met mij wilt delen, maar niet met de rest van Nederland. Ik hoor het wel.
maandag 25 juni 2007 om 23:09
Ik wens je heel veel kracht voor de toekomst. :R
Ik kan je niet verder helpen, maar misschien dat je op de mama-pijler verwijzingen kan vinden, die je helpen de weg te zoeken.
Het topic heet "Iris zet door", en gaat over de negenjarige dochter van Zoyla. Er is ook een eerder topic over haar, waar naar verwezen wordt op de eerste bladzijde.
*; van moppetoet.
Ik kan je niet verder helpen, maar misschien dat je op de mama-pijler verwijzingen kan vinden, die je helpen de weg te zoeken.
Het topic heet "Iris zet door", en gaat over de negenjarige dochter van Zoyla. Er is ook een eerder topic over haar, waar naar verwezen wordt op de eerste bladzijde.
*; van moppetoet.
zaterdag 30 juni 2007 om 12:07
mijn moeder heeft al iets van 7 jaar non hodgkin.. Ik heb het daar ook vaak heel moeilijk mee, maar mijn moeder is heel sterk. Ze heeft nooit chemo gehad omdat ze dit niet wilde en ze stort zich heel erg op alternatieve geneeswijzes. De reguliere dokters staan steeds weer versteld over hoe sterk zij is en volgens hen had ze al 5 jaar dood moeten zijn!
Mijn moeder zorgt er op de een of andere manier voor dat de kanker zich niet verder ontwikkeld en ondanks de angst dat het elk moment fout kan gaan, heb ik er een bepaald vertrouwen in dat ze nog lang bij ons zal blijven.
Wat ik nog wilde zeggen is dat uw dochtertje ook gewoon heel sterk is en het belangrijkste is dat je hoop hebt en dit ook aan haar laat blijken. Als er positieve energie in jullie huis en omgeving hangt dan hoeft ze daar geen energie aan te verspillen en kan ze alle energie op het beter worden richten!
liefs suzie
Mijn moeder zorgt er op de een of andere manier voor dat de kanker zich niet verder ontwikkeld en ondanks de angst dat het elk moment fout kan gaan, heb ik er een bepaald vertrouwen in dat ze nog lang bij ons zal blijven.
Wat ik nog wilde zeggen is dat uw dochtertje ook gewoon heel sterk is en het belangrijkste is dat je hoop hebt en dit ook aan haar laat blijken. Als er positieve energie in jullie huis en omgeving hangt dan hoeft ze daar geen energie aan te verspillen en kan ze alle energie op het beter worden richten!
liefs suzie
