Gezondheid
alle pijlers
Leven met pijn, ook in 2022 gaan we verder
zaterdag 1 januari 2022 om 22:23
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Denk erom: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven. En zo af en toe schrijf je dus een egocentrisch bericht, zonder te reageren op anderen hier. Dat is het leven. Soms moet je gewoon even wat kwijt omdat je vol zit en kun je niet direct reageren op een ander.
Zeg geen sorry als je al even niet bent geweest, als je niet alles hebt (bij)gelezen, als je het niet helemaal kunt bijhouden of wat dan ook. We moeten allemaal zuinig zijn met onze energie. Dit is de laatste plek waar je je daarvoor zou moeten verontschuldigen.
Extra:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Denk erom: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven. En zo af en toe schrijf je dus een egocentrisch bericht, zonder te reageren op anderen hier. Dat is het leven. Soms moet je gewoon even wat kwijt omdat je vol zit en kun je niet direct reageren op een ander.
Zeg geen sorry als je al even niet bent geweest, als je niet alles hebt (bij)gelezen, als je het niet helemaal kunt bijhouden of wat dan ook. We moeten allemaal zuinig zijn met onze energie. Dit is de laatste plek waar je je daarvoor zou moeten verontschuldigen.
Extra:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Later is nu
dinsdag 31 mei 2022 om 22:57
Urine was goed..Blauwetrui schreef: ↑31-05-2022 22:22NLNJ heeft ze geen blaasontsteking? Daar kun je ook erg verward van raken.
dinsdag 31 mei 2022 om 23:03
Beginnende dementie kan ( tijdelijk) verergeren door bv ziekenhuis opname. Maar ze kan ook een delier hebben,vandaar dat Blauwe trui naar de urine vroeg. Een delier kan ook van een andere ontsteking komen. Krijgt ze niet toevallig Tramadol als pijnstiller? Daar kunnen ouderen ook erg verward van raken.noglangnietjarig schreef: ↑31-05-2022 22:01Oh Lientje, lekker 6 dagen vrij!!!!!
Heb je nog gebeld, Alcedo?
Man komt net thuis, was in het ziekenhuis, schoonmoeders is steeds meer de weg kwijt
Ze was nu, volgens haar, vandaag met de auto door haar geboortestreek gereden.
Echt, zo was ze een paar weken geleden echt nog niet hoor, kan dat zo snel gaan?
Er zijn heel veel omstandigheden waardoor je dit beeld kunt zien. Is er een geriater of geriatrie verpleegkundige bij haar geweest? Zo nee,toch even vragen als ze nog niet met ontslag is.
In het verpleeghuis kan het ook best weer wisselend/ slechter qua beeld worden. Weer een overplaatsing geeft niet veel rust aan het koppie..
dinsdag 31 mei 2022 om 23:44
Ja dat had gekund, maar dan was ik in totaal 8 maanden thuis en dat vind ik wel heel erg lang.
"After all this time?" "Always."
woensdag 1 juni 2022 om 08:36
Nlnj, wat Ambra zegt dus.
Mijn schoonvader heeft met kerst nog een 3 gangen diner gekookt voor de bewoners. Een maand later raakte hij door een ontsteking in een delier. En sindsdien ging hij mega hard achteruit. Konden hem niet meer bereiken, zat in zijn eigen wereldje. Later weer een ontsteking eroverheen ( alleen te zien in het bloed, maar ze konden niet vinden waar het zat), weer een delier en toen hebben we besloten het te stoppen. Was geen leven meer voor die man. Hij had er niks meer aan. En wij ook niet. Je zat een uur bij een stille voor zich uitstarende niet reagerende persoon. En dan ging je weer.
Het kan hard gaan idd.
Mijn schoonvader heeft met kerst nog een 3 gangen diner gekookt voor de bewoners. Een maand later raakte hij door een ontsteking in een delier. En sindsdien ging hij mega hard achteruit. Konden hem niet meer bereiken, zat in zijn eigen wereldje. Later weer een ontsteking eroverheen ( alleen te zien in het bloed, maar ze konden niet vinden waar het zat), weer een delier en toen hebben we besloten het te stoppen. Was geen leven meer voor die man. Hij had er niks meer aan. En wij ook niet. Je zat een uur bij een stille voor zich uitstarende niet reagerende persoon. En dan ging je weer.
Het kan hard gaan idd.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 1 juni 2022 om 08:56
Schoonmoeders heeft vaker een delier gehad, bijv toen ze nieuwe heupen kreeg was ze zo vergeetachtig als maar kan.
Van elke pijnstiller heeft ze dat dus ook.
Vorig jaar bij de geriater kon ze al geen klok meer tekenen en toen had ze geen medicijnen.
Ze krijgt nu alleen nog een bloedverdunner, maagbeschermer, paracetamol en een morfinepleisters ter met heel weinig, maar ze zal toch iets moeten gebruiken tegen de pijn van een compleet versleten onderrug.
Dat komt weer doordat ze 30 jaar te lang met kapotte heupen is blijven doorlopen.
Van elke pijnstiller heeft ze dat dus ook.
Vorig jaar bij de geriater kon ze al geen klok meer tekenen en toen had ze geen medicijnen.
Ze krijgt nu alleen nog een bloedverdunner, maagbeschermer, paracetamol en een morfinepleisters ter met heel weinig, maar ze zal toch iets moeten gebruiken tegen de pijn van een compleet versleten onderrug.
Dat komt weer doordat ze 30 jaar te lang met kapotte heupen is blijven doorlopen.
woensdag 1 juni 2022 om 09:34
Verdrietig hoor, NLNJ.
Ik vind het vooral zo verdrietig dat mensen zo eindigen. Altijd vol en actief leven en dan zijn dit je laatste dagen (weken en zelfs jaren)
IK werd wakker met hoofdpijn. Woensdag. Had dus echt niets met m'n moeder te maken, zoals ik dacht en waar ik bang voor was. Maar nu moet er wel eens een oplossing komen, want dit is niet fijn.
Aan de andere kant hoef ik niet veel vandaag.
Man heeft een overleg, online, dus ik kan niet zoveel in huis nu. blegh
Vermoeidheid lijkt iets minder.
Ik vind het vooral zo verdrietig dat mensen zo eindigen. Altijd vol en actief leven en dan zijn dit je laatste dagen (weken en zelfs jaren)
IK werd wakker met hoofdpijn. Woensdag. Had dus echt niets met m'n moeder te maken, zoals ik dacht en waar ik bang voor was. Maar nu moet er wel eens een oplossing komen, want dit is niet fijn.
Aan de andere kant hoef ik niet veel vandaag.
Man heeft een overleg, online, dus ik kan niet zoveel in huis nu. blegh
Vermoeidheid lijkt iets minder.
Later is nu
woensdag 1 juni 2022 om 11:32
Ja idd. Dat het dan zo triest eindigen moet. Zie ik bij mijn bewoners ook. Is gewoon verdrietig om te zien. Vooral voor de familie.
Dreamer, hoe bedoel je dat je hoofdpijn met je moeder te maken zou hebben?
Dreamer, hoe bedoel je dat je hoofdpijn met je moeder te maken zou hebben?
lientje69 wijzigde dit bericht op 01-06-2022 20:29
0.48% gewijzigd
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 1 juni 2022 om 22:03
Dat zit wel erg tegen Alcedo 
Bij schoonmoeders geweest in het verpleeghuis, echt zielig, ze weet het gewoon niet meer, maar ze wilde op den duur wel haar rood wijntje!!!
Ik heb beloofd dat ik die morgen voor haar meebreng.
Vriendin van me zei net dat ik gewoon een fles rode wijn aan de verpleging kan geven.
De cliënt staat centraal zei ze
Bij schoonmoeders geweest in het verpleeghuis, echt zielig, ze weet het gewoon niet meer, maar ze wilde op den duur wel haar rood wijntje!!!
Ik heb beloofd dat ik die morgen voor haar meebreng.
Vriendin van me zei net dat ik gewoon een fles rode wijn aan de verpleging kan geven.
De cliënt staat centraal zei ze
woensdag 1 juni 2022 om 22:35
Klopt nlnj. Dat is bij ons in het verpleeghuis net zo. Willen ze een wijntje of een advocaatje, prima. Elke avond een bakje paprikachips, ook goed. Of hebben ze voorkeur voor een bepaalde soort mayonaise, dan wordt dat aangeschaft. Cliënt staat centraal en moet zijn / haar leven ( ongeveer) zo kunnen leiden alsof deze nog thuis woont. Is denk ik bijna overal standaard .
We hebben bijvoorbeeld een cliënt die graag zaanse mayonaise wil. En een die elke dag een paar maal nutricia chocolademelk ( warm)
Of iemand met een voorkeur voor abrikozen jam.
Dat schaffen we dan gewoon aan.
Dit is wel kleinschalig wonen, in een groot huis is dit wellicht anders. Maar als je het zelf koopt, geeft de zorg in de avond gewoon haar wijntje.
We hebben bijvoorbeeld een cliënt die graag zaanse mayonaise wil. En een die elke dag een paar maal nutricia chocolademelk ( warm)
Of iemand met een voorkeur voor abrikozen jam.
Dat schaffen we dan gewoon aan.
Dit is wel kleinschalig wonen, in een groot huis is dit wellicht anders. Maar als je het zelf koopt, geeft de zorg in de avond gewoon haar wijntje.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 1 juni 2022 om 22:57
Bij mijn vader precies hetzelfde.lientje69 schreef: ↑01-06-2022 08:36Nlnj, wat Ambra zegt dus.
Mijn schoonvader heeft met kerst nog een 3 gangen diner gekookt voor de bewoners. Een maand later raakte hij door een ontsteking in een delier. En sindsdien ging hij mega hard achteruit. Konden hem niet meer bereiken, zat in zijn eigen wereldje. Later weer een ontsteking eroverheen ( alleen te zien in het bloed, maar ze konden niet vinden waar het zat), weer een delier en toen hebben we besloten het te stoppen. Was geen leven meer voor die man. Hij had er niks meer aan. En wij ook niet. Je zat een uur bij een stille voor zich uitstarende niet reagerende persoon. En dan ging je weer.
Het kan hard gaan idd.
Kreeg een nieuwe hartklep daarna een delier en ging sinds die tijd hart achteruit.
Ook geen leven meer en in april eindelijk zijn verdiende rust gekregen
In a world where you can be anything, be kind. Banksy
woensdag 1 juni 2022 om 23:04
Dat is ook nog niet zo lang geleden dus Joppie. Nog gecondoleerd!
Ik heb de laatste paar dagen flinke pijndagen helaas .
Of het in het weer zit, een stukje overbelasting, of beide, geen idee.
Maar zelfs mijn vingerkootjes doen pijn, daar heb ik normaal nooit last van.
Morgen heeft dochter de auto nodig dus ik zit verplicht thuis. Of ik moet er op uit gaan met de fiets, maar met deze pijn lonkt de gedwongen rust meer. Heb nog wel wat " rustige " klusjes waar ik bij kan zitten te doen. Wassen vouwen, asperges en aardappelen schillen en wat naaiwerkzaamheden. Dus dat dan maar voor morgen. Vrijdag moet ik man helpen,hopelijk is de pijn wat weg getrokken dan.
Ik heb de laatste paar dagen flinke pijndagen helaas .
Of het in het weer zit, een stukje overbelasting, of beide, geen idee.
Maar zelfs mijn vingerkootjes doen pijn, daar heb ik normaal nooit last van.
Morgen heeft dochter de auto nodig dus ik zit verplicht thuis. Of ik moet er op uit gaan met de fiets, maar met deze pijn lonkt de gedwongen rust meer. Heb nog wel wat " rustige " klusjes waar ik bij kan zitten te doen. Wassen vouwen, asperges en aardappelen schillen en wat naaiwerkzaamheden. Dus dat dan maar voor morgen. Vrijdag moet ik man helpen,hopelijk is de pijn wat weg getrokken dan.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 2 juni 2022 om 00:57
hi allen, ik lees mee, maar post nu tweede keer oid. Heb een chronische aandoening, maar dit is tot wanhoop toe vele jaren lang weg gezet als 'tussen de oren', en ik heb vandaag weer zo een ellendige ervaring met het gewoon niet serieus genomen worden, dat ik het even ergens MOET delen. Doe geen oog dicht....
Ik heb vandaag de huisarts gesproken. Daar ben ik nu ongeveer sinds oktober, en heb heel duidelijk vertelt zowel mondeling als op schrift wat mijn klachten zijn. Hij had bloedonderzoek aangevraagd, ook op mijn sterke aandringen pas, en daar bleek niks bijzonders uit. De uitslagen waren prima, zei hij....en nu komt het: dus waren die lopende verwijzingen naar het ziekenhuis niet meer nodig IN ZIJN OGEN.
Ik wist niet of ik het goed hoorde, dus heb er door alle shock overheen geluld, maar ik zit er nog van te shaken....dat een arts dan zegt: er komt niks uit een bloedonderzoek, aka jou mankeert niks dus je hoeft verder niet onderzocht te worden. En ik ben in jaren niet onderzocht, nul keer bij een specialist geweest. En moest in april weer keihard op de barricades om nu wel dit alles grondig te laten uitzoeken, want ben onderhand volledig arbeidsongeschikt, van zorg afhankelijk, maar nee, ik hoef dan blijkbaar niet doorgestuurd te worden. En toen ik die verwijsbrieven dan had, haalde ik opgelucht adem, sta op de wachtlijsten....en dan spreek ik twee maanden later die huisarts die me verwees, en wil hij dus weer dat ik niet ga, is het in zijn ogen niet nodig.
Het is gewoon zo een nachtmerrie voor mij, die hele redenatie van bloed is goed dus je mankeeert verder niks....hoe ik ook uitlegde wat er aan de hand is, hij was blij en uitgelaten: alles prima!
Kan schreeuwen, janken, maar het lukt niet eens. Kijk alleen nog maar wezenloos voor me uit.
Realiseer me dat het mss niet hier 'thuis' hoort en voel me ook een beetje nu een vreemde eend in de bijt omdat jullie hier al zo intensief en vriendschappelijk met elkaar schrijven, maar ik kan gewoon niet meer en voel me zo alleen en beroerd, en vooral ZIEKER doordat ik NIET serieus genomen wordt, wat ik ook zeg.
Ik heb dus niks gezegd tegen de huisarts, in de zin dat ik er direct op inging. Was te verbouwereerd en wilde ook niet dat hij dan uiteindelijk zou zeggen dat hij de verwijzingen annuleert oid (als dat al kan?). Maar achteraf zit en zat ik gewoon met hartloppingen en paniek, over zoveel tegenwerking, afhouden van alles....
Ik weet niet goed hoe ik het moet samenvatten.
Zo ver ik weet staan de verwijzingen (nog?) wel, maar ben bang dat huisarts ze gaat cancellen omdat hij ze 'niet meer nodig' vindt.
Voel me gebroken
Bedankt voor het lezen, kan niet meer - en ben benieuwd of jullie ook zoveel strijd moe(s)ten voeren voor zorg/hulp of werden jullie gelijk serieus genomen?
Ik hoop het voor jullie, maar hoor het van veel kanten dat het nog een enorm gevecht kan zijn uberhaupt gehoord te worden....dat is bij mij aan de hand, en het heeft me echt levensmoe gemaakt, letterlijk....en ik had werkelijk NOOIT verwacht dat de huisarts dan zo zou reageren vandaag....
Net ook met de luisterlijn gebeld, zit hier compleet aan de grond mee. En hij zei ook: de huisarts neemt je niet serieus zo te horen.
Dan denk ik echt: WAT IS DIT.
Had zo duidelijk ook gezegd hoe ik niet serieus genomen ben de afgelopen jaren, en nu doet hij hetzelfde.
Kan het gewoon niet bevatten
SVP niet quoten, ik haal dit weer weg ivm herkenbaarheid
Ik heb vandaag de huisarts gesproken. Daar ben ik nu ongeveer sinds oktober, en heb heel duidelijk vertelt zowel mondeling als op schrift wat mijn klachten zijn. Hij had bloedonderzoek aangevraagd, ook op mijn sterke aandringen pas, en daar bleek niks bijzonders uit. De uitslagen waren prima, zei hij....en nu komt het: dus waren die lopende verwijzingen naar het ziekenhuis niet meer nodig IN ZIJN OGEN.
Ik wist niet of ik het goed hoorde, dus heb er door alle shock overheen geluld, maar ik zit er nog van te shaken....dat een arts dan zegt: er komt niks uit een bloedonderzoek, aka jou mankeert niks dus je hoeft verder niet onderzocht te worden. En ik ben in jaren niet onderzocht, nul keer bij een specialist geweest. En moest in april weer keihard op de barricades om nu wel dit alles grondig te laten uitzoeken, want ben onderhand volledig arbeidsongeschikt, van zorg afhankelijk, maar nee, ik hoef dan blijkbaar niet doorgestuurd te worden. En toen ik die verwijsbrieven dan had, haalde ik opgelucht adem, sta op de wachtlijsten....en dan spreek ik twee maanden later die huisarts die me verwees, en wil hij dus weer dat ik niet ga, is het in zijn ogen niet nodig.
Het is gewoon zo een nachtmerrie voor mij, die hele redenatie van bloed is goed dus je mankeeert verder niks....hoe ik ook uitlegde wat er aan de hand is, hij was blij en uitgelaten: alles prima!
Kan schreeuwen, janken, maar het lukt niet eens. Kijk alleen nog maar wezenloos voor me uit.
Realiseer me dat het mss niet hier 'thuis' hoort en voel me ook een beetje nu een vreemde eend in de bijt omdat jullie hier al zo intensief en vriendschappelijk met elkaar schrijven, maar ik kan gewoon niet meer en voel me zo alleen en beroerd, en vooral ZIEKER doordat ik NIET serieus genomen wordt, wat ik ook zeg.
Ik heb dus niks gezegd tegen de huisarts, in de zin dat ik er direct op inging. Was te verbouwereerd en wilde ook niet dat hij dan uiteindelijk zou zeggen dat hij de verwijzingen annuleert oid (als dat al kan?). Maar achteraf zit en zat ik gewoon met hartloppingen en paniek, over zoveel tegenwerking, afhouden van alles....
Ik weet niet goed hoe ik het moet samenvatten.
Zo ver ik weet staan de verwijzingen (nog?) wel, maar ben bang dat huisarts ze gaat cancellen omdat hij ze 'niet meer nodig' vindt.
Voel me gebroken
Bedankt voor het lezen, kan niet meer - en ben benieuwd of jullie ook zoveel strijd moe(s)ten voeren voor zorg/hulp of werden jullie gelijk serieus genomen?
Ik hoop het voor jullie, maar hoor het van veel kanten dat het nog een enorm gevecht kan zijn uberhaupt gehoord te worden....dat is bij mij aan de hand, en het heeft me echt levensmoe gemaakt, letterlijk....en ik had werkelijk NOOIT verwacht dat de huisarts dan zo zou reageren vandaag....
Net ook met de luisterlijn gebeld, zit hier compleet aan de grond mee. En hij zei ook: de huisarts neemt je niet serieus zo te horen.
Dan denk ik echt: WAT IS DIT.
Had zo duidelijk ook gezegd hoe ik niet serieus genomen ben de afgelopen jaren, en nu doet hij hetzelfde.
Kan het gewoon niet bevatten
SVP niet quoten, ik haal dit weer weg ivm herkenbaarheid
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
donderdag 2 juni 2022 om 07:16
Joppe nog gecondoleerd, dat is behoorlijk niet wat je van/na zo’n ingreep voor ogen hebt 
Hier was schoonvader destijds toe aan een nieuwe hartklep, maar die heeft de operatie niet gehaald omdat de ontstekingswaarden steeds te hoog bleven, vooral als er weer een katheter ingebracht werd... echt triest.
Lientje misschien dat je zelf met een zalfje kan gaan smeren, magnesiumvoetjesbadjes en magnesiumolie? Verder heb ik nog wel meer op de plank staan wat mogelijk helpt.
Mevrouw die hier boven wat schreef... het is niet aan de huisarts om te beoordelen dat u niet mankeert met daarbij zoveel klachten! Ongehoord dit!
Blijf vooral hier schrijven, hier is een luisterend oor voor iedereen.
Ook al zijn het mn schoonmoeders perikelen die ik hier de laatste tijd neerzet, ik ben heel blij met wat Lientje hier laatst deelde, ik maakte me vreselijk zorgen om schoonmoeders, die na de berichten van Lientje mij ontzettend veel rust hebben gegeven
Lieve dames, de zon schijnt eindelijk weer (buiten) , daar krijg ik energie van 
Ik kan me verheugen op vanmiddag en vanavond als ik met een rode fles wijn naar schoonmoeders ga
De mevrouw die tussen mij en schoonmoeders inzat in de huiskamer v h verpleeghuis proestte het bijna uit toen ik over moeders wijntje begon: ‘nee, dat mag hier niet.’
Later bleek dat ze zelf niet drinkt.
Hier was schoonvader destijds toe aan een nieuwe hartklep, maar die heeft de operatie niet gehaald omdat de ontstekingswaarden steeds te hoog bleven, vooral als er weer een katheter ingebracht werd... echt triest.
Lientje
misschien dat je zelf met een zalfje kan gaan smeren, magnesiumvoetjesbadjes en magnesiumolie? Verder heb ik nog wel meer op de plank staan wat mogelijk helpt.Mevrouw die hier boven wat schreef... het is niet aan de huisarts om te beoordelen dat u niet mankeert met daarbij zoveel klachten! Ongehoord dit!
Blijf vooral hier schrijven, hier is een luisterend oor voor iedereen.
Ook al zijn het mn schoonmoeders perikelen die ik hier de laatste tijd neerzet, ik ben heel blij met wat Lientje hier laatst deelde, ik maakte me vreselijk zorgen om schoonmoeders, die na de berichten van Lientje mij ontzettend veel rust hebben gegeven
Lieve dames, de zon schijnt eindelijk weer (buiten)
, daar krijg ik energie van Ik kan me verheugen op vanmiddag en vanavond als ik met een rode fles wijn naar schoonmoeders ga
De mevrouw die tussen mij en schoonmoeders inzat in de huiskamer v h verpleeghuis proestte het bijna uit toen ik over moeders wijntje begon: ‘nee, dat mag hier niet.’
Later bleek dat ze zelf niet drinkt.
donderdag 2 juni 2022 om 08:57
dank je nog lang niet jarig, heel waar dat het niet aan de HA is, maar je voelt je zo niet serieus genomen, ben compleet inezakt. Eindelijk de verwijzingen binnen maar dan NOG weer ervoor op de barricades moeten, want tja, het is toch verder niks nu blijkt dat de labwaardes goed zijn...pfff. Ik hoop dat het me ook weer doordringt dat de huisarts echt niet oke handelt, en me ook minder ervan aan trek. Maar voor nu gaat het me door merg en been. NOgmaals dank je wel voor je hart onder de riem, en doe mijn best ook te reageren, maar omdat jullie al zo lang samen schrijven ken ik het hele verhaal niet en valt t niet mee op mensen te reageren, maar veel sterkte aan iedereen!
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
donderdag 2 juni 2022 om 10:19
Gefeliciteerd nog met jouw trouwdag Alcedo. Toch fijn zo een fysio aan huis! Ik wou dat dat voor mij ook mogelijk was.
Noglangnietjarig wat vreselijk voor jouw schoonmoeder. Heftig hoor.
Severus dat is inderdaad een luxeprobleem met slapen. Mijn zoon slaapt 8 uur per dag.. in totaal !
Ben lang niet hier geweest dus ik kan niet op alles en iedereen reageren, onthoud het gewoon allemaal niet meer. Het is niet hectisch en pittig. Ik stoei weer met mijn gezondheid en helaas geen tijd om er iets mee te doen. Wat dus natuurlijk e.e.a. alleen maar verergerd.
Noglangnietjarig wat vreselijk voor jouw schoonmoeder. Heftig hoor.
Severus dat is inderdaad een luxeprobleem met slapen. Mijn zoon slaapt 8 uur per dag.. in totaal !
Ben lang niet hier geweest dus ik kan niet op alles en iedereen reageren, onthoud het gewoon allemaal niet meer. Het is niet hectisch en pittig. Ik stoei weer met mijn gezondheid en helaas geen tijd om er iets mee te doen. Wat dus natuurlijk e.e.a. alleen maar verergerd.
donderdag 2 juni 2022 om 15:45
Dank je voor het meedenken-ja, dat is wel een idee, maar het ligt meer aan dat je met 'vage' klachten gauw op dat spiegischnoglangnietjarig schreef: ↑02-06-2022 09:27Als je mee blijft schrijven Kers, leer ons vanzelf beter kennen
Heb je al eens overwogen om je problemen voor te leggen aan je zorgverzekering.
Ik kan me zo voorstellen dat die hier ook niet blij van worden.
-spoor terecht komt, het is gewoon een soort van gevecht waar ik niet meer goed tegen kan.Voor wie hier ook mee te maken heeft, ik heb veel steun aan het boek: ik ben geen man, van Mirjam Kaijer
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
donderdag 2 juni 2022 om 17:05
Kers, heb je iemand die met Je mee kan gaan om eens goed met de vuist op tafel te slaan en de doorverwijzing te eisen/ te laten staan?
Helaas herken ik het helemaal. Al van veel jaren terug maar ook recenter. Korte schets: op 21 jarige leeftijd opeens erg benauwd, pijn op de borst en niet meer kunnen lopen de volgende ochtend na ontwaken. Of ja, ik liep wel, maar zwalkte of ik stomdronken was. Verwijzing naar ziekenhuis, volgens neuroloog had ik een griepvirus dat op mijn hersenen geslagen was. Naar huis rn uitrusten. Ging niet beter. Alle onderzoeken waren niet heel slecht maar ook niet helemaal goed. Fast forward, ik moest naar een psycholoog want tussen mijn oren. Aanstelleritus volgens de arts.
Woest was ik. Lag in het ziekenhuis voor onderzoek en heb een glas water naar zijn hoofd gekeild. Toen wist hij zeker dat ik gek was.... ik dacht als ik dan toch gek ben, kan je me dit niet aanrekenen.
Vanwege mijn en mijn toenmalige vriends boosheid een doorverwijzing naar het VU in Amsterdam eruit weten te persen.
Daar kwam uit dat ik een herseninfarct had gehad. Voor revalidatie was ik te laat na een jaar
Chronische pijn als gevolg. Leer er maar mee leven werd er gezegd.
Jaren strijd bij de huisarts voor zwaardere medicatie, ik kon geen pijn hebben, want daar was het infarct te licht voor? En ik mag veel pijnstillers niet ivm stollingsgevaar.
Nu heb ik amitryptilline uiteindelijk gekregen. Ik slik paracetamol met codeïne. Gebruik cbd olie met thc.
En slik magnesium en glucasamine tabletten.
Het gaat redelijk . Over het algemeen. De pijn is niet weg, maar gezakt van een dikke 7 naar een 2 of 3 dagelijks. Leefbaar. Ik kan weer werken, mijn huishouden doen.
Maar de dagen dat het een 5 is of soms een 7 zijn er nog steeds helaas. Vandaag en gisteren is zo'n 5 dag. Maandag had ik een 7 avond.
Dan weet ik, tikkie terug. Ik doe weer te veel. Maar het is een stuk beter als vroeger. Het is nu ruim 30 jaar terug het infarct en de eerste 15 jaar waren bijzonder vervelend en pijnlijk. Daarna ging het beter ( met e amitryptilline erbij) en de laatste jaren met de cbdolie en verandering van baan mag ik niet mopperen. Vind ik.
Maar het niet serieus genomen voelen, brings back memories. Word er verdrietig van
voor jou
Helaas herken ik het helemaal. Al van veel jaren terug maar ook recenter. Korte schets: op 21 jarige leeftijd opeens erg benauwd, pijn op de borst en niet meer kunnen lopen de volgende ochtend na ontwaken. Of ja, ik liep wel, maar zwalkte of ik stomdronken was. Verwijzing naar ziekenhuis, volgens neuroloog had ik een griepvirus dat op mijn hersenen geslagen was. Naar huis rn uitrusten. Ging niet beter. Alle onderzoeken waren niet heel slecht maar ook niet helemaal goed. Fast forward, ik moest naar een psycholoog want tussen mijn oren. Aanstelleritus volgens de arts.
Woest was ik. Lag in het ziekenhuis voor onderzoek en heb een glas water naar zijn hoofd gekeild. Toen wist hij zeker dat ik gek was.... ik dacht als ik dan toch gek ben, kan je me dit niet aanrekenen.
Vanwege mijn en mijn toenmalige vriends boosheid een doorverwijzing naar het VU in Amsterdam eruit weten te persen.
Daar kwam uit dat ik een herseninfarct had gehad. Voor revalidatie was ik te laat na een jaar
Chronische pijn als gevolg. Leer er maar mee leven werd er gezegd.
Jaren strijd bij de huisarts voor zwaardere medicatie, ik kon geen pijn hebben, want daar was het infarct te licht voor? En ik mag veel pijnstillers niet ivm stollingsgevaar.
Nu heb ik amitryptilline uiteindelijk gekregen. Ik slik paracetamol met codeïne. Gebruik cbd olie met thc.
En slik magnesium en glucasamine tabletten.
Het gaat redelijk . Over het algemeen. De pijn is niet weg, maar gezakt van een dikke 7 naar een 2 of 3 dagelijks. Leefbaar. Ik kan weer werken, mijn huishouden doen.
Maar de dagen dat het een 5 is of soms een 7 zijn er nog steeds helaas. Vandaag en gisteren is zo'n 5 dag. Maandag had ik een 7 avond.
Dan weet ik, tikkie terug. Ik doe weer te veel. Maar het is een stuk beter als vroeger. Het is nu ruim 30 jaar terug het infarct en de eerste 15 jaar waren bijzonder vervelend en pijnlijk. Daarna ging het beter ( met e amitryptilline erbij) en de laatste jaren met de cbdolie en verandering van baan mag ik niet mopperen. Vind ik.
Maar het niet serieus genomen voelen, brings back memories. Word er verdrietig van
voor jou
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 2 juni 2022 om 17:07
donderdag 2 juni 2022 om 22:09
lientje, dank je wel....heb er even geen woorden voor maar ben dankbaar dat je je ervaringen met me deelt....en ook in shock: wat ongelofelijk naar wat je is overkomen. Dat niet gelooft worden terwijl je een infarct had. Ben met stomheid geslagen...en kan je alleen een knuffel sturen.
Je gunt t helemaal NIEMAND, en artsen zouden veel meer de patient moeten horen en serieus nemen....
Wat positief is is dat er veel meer aandacht voor komt....zie dus het boek dat ik noemde. En bij mij begon het kwartje te vallen toen ik dit artikel tegen kwam
https://www.evajinek.nl/onderwerpen/art ... medicijnen
Nogmaals dank je wel, lientje, kan je moeilijk zeggen hoe belangrijk en helpend het is om andere ervaringen te lezen, en hoewel je een extreme lange weg achter je hebt vol (onnodig) lijden, ik ben blij te lezen dat je de juiste medicatie vond en het nu beter met je gaat.
Je gunt t helemaal NIEMAND, en artsen zouden veel meer de patient moeten horen en serieus nemen....
Wat positief is is dat er veel meer aandacht voor komt....zie dus het boek dat ik noemde. En bij mij begon het kwartje te vallen toen ik dit artikel tegen kwam
https://www.evajinek.nl/onderwerpen/art ... medicijnen
Nogmaals dank je wel, lientje, kan je moeilijk zeggen hoe belangrijk en helpend het is om andere ervaringen te lezen, en hoewel je een extreme lange weg achter je hebt vol (onnodig) lijden, ik ben blij te lezen dat je de juiste medicatie vond en het nu beter met je gaat.
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
