Gezondheid
alle pijlers
Mijn vader gaat dood, ervaringen met een hospice.
dinsdag 1 augustus 2023 om 11:48
Wat de titel zegt. Mijn vader gaat overlijden.
Blaaskanker met waarschijnlijk uitzaaiingen.
Geen verdere behandeling.
We weten dit nu 4 maanden, sinds 2 weken gaat 't heel hard achteruit.
Overdag gaat 't nog wel een beetje. De nacht gaat slecht.
Moe, heel moe. Veel plassen, aantal keer ge vallen.
We zijn nu informatie aan 't inwinnen over een hospice.
Mijn vader woont in een dorp. Veel sociale contacten en (ook oudere) familie.
Wij, de kinderen wonen verder weg, 25 minuten, 50 minuten en 70 minuten.
Mijn moeder is helaas bijna een jaar geleden overleden.
Verzorgingstehuis is, volgens de huisarts, niet (meer) de oplossing. Een maand geleden was hij nog "te goed".
Het hospice is in een stad 10 km van 't dorp.
Ook aan 't kijken wat de mogelijkheden om thuis verpleegd te worden. Hebben al wel thuiszorg.
Heeft iemand hier ervaringen mee. Mogelijkheden waar we nog niet aan denken.
Blaaskanker met waarschijnlijk uitzaaiingen.
Geen verdere behandeling.
We weten dit nu 4 maanden, sinds 2 weken gaat 't heel hard achteruit.
Overdag gaat 't nog wel een beetje. De nacht gaat slecht.
Moe, heel moe. Veel plassen, aantal keer ge vallen.
We zijn nu informatie aan 't inwinnen over een hospice.
Mijn vader woont in een dorp. Veel sociale contacten en (ook oudere) familie.
Wij, de kinderen wonen verder weg, 25 minuten, 50 minuten en 70 minuten.
Mijn moeder is helaas bijna een jaar geleden overleden.
Verzorgingstehuis is, volgens de huisarts, niet (meer) de oplossing. Een maand geleden was hij nog "te goed".
Het hospice is in een stad 10 km van 't dorp.
Ook aan 't kijken wat de mogelijkheden om thuis verpleegd te worden. Hebben al wel thuiszorg.
Heeft iemand hier ervaringen mee. Mogelijkheden waar we nog niet aan denken.
gatti wijzigde dit bericht op 01-08-2023 11:52
2.65% gewijzigd
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 1 augustus 2023 om 19:33
Ik heb ook goede herinneringen aan het hospice waar mijn moeder verbleef. Mijn moeder vond het niets en is uiteindelijk een week voordat ze overleed daar uit eigen beweging opgestapt. Ik vond het wel heel prettig omdat ik er als mantelzorger er bijna onderdoor ging.
Mijn moeder wilde geen hulp aanvaarden en wilde dat ik alles zelf voor haar deed en dat werd steeds zwaarder omdat ze steeds zieker werd en afhankelijker vandaar dat het ziekenhuis (natuurlijk met haar toestemming) haar in een hospice plaatste.
Ze is in haar eigen woning overleden.
Mijn moeder wilde geen hulp aanvaarden en wilde dat ik alles zelf voor haar deed en dat werd steeds zwaarder omdat ze steeds zieker werd en afhankelijker vandaar dat het ziekenhuis (natuurlijk met haar toestemming) haar in een hospice plaatste.
Ze is in haar eigen woning overleden.
dinsdag 1 augustus 2023 om 20:10
Wat een pijnlijke situatie, sterkte!
Wat een hospice betreft; ik heb een zomer vrijwilligerswerk gedaan in een hospice tussen mijn studie en baan in. Ik was echt onder de indruk van de manier waarop daar zorg wordt geleverd. Zo persoonlijk, zo warm, zo flexibel. Echt heel veel oog voor patient en familie.
Mijn taak als vrijwilliger was daar wellicht ook een illustratie van; ik begon mijn middag met het maken an een rondje langs alle bewoners om te informeren wat zij die avond graag wilden eten (en er wat ook zeker ruimte voor een praatje). Aan het eind van de ronde had ik ong. 3 gerechten op mijn lijstje, maakte ik daarvoor een boodschappenlijstje, liep naar de appie voor ingrediënten en ging vervolgens met aandacht en liefde die drie gerechten maken samen met een collega vrijwilliger. Heel dankbaar werk om mensen precies te kunnen geven wat hun voorkeur op dat moment is.
Ik zou het ieder die het thuis niet voldoende redt gunnen in diens laatste fase om op zo'n manier verzorgd te worden.
Wat een hospice betreft; ik heb een zomer vrijwilligerswerk gedaan in een hospice tussen mijn studie en baan in. Ik was echt onder de indruk van de manier waarop daar zorg wordt geleverd. Zo persoonlijk, zo warm, zo flexibel. Echt heel veel oog voor patient en familie.
Mijn taak als vrijwilliger was daar wellicht ook een illustratie van; ik begon mijn middag met het maken an een rondje langs alle bewoners om te informeren wat zij die avond graag wilden eten (en er wat ook zeker ruimte voor een praatje). Aan het eind van de ronde had ik ong. 3 gerechten op mijn lijstje, maakte ik daarvoor een boodschappenlijstje, liep naar de appie voor ingrediënten en ging vervolgens met aandacht en liefde die drie gerechten maken samen met een collega vrijwilliger. Heel dankbaar werk om mensen precies te kunnen geven wat hun voorkeur op dat moment is.
Ik zou het ieder die het thuis niet voldoende redt gunnen in diens laatste fase om op zo'n manier verzorgd te worden.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
dinsdag 1 augustus 2023 om 21:08
He to,
Heb je deze situatie ook besproken met de thuiszorg?
Heb zij ook tips en kunnen ze hulp bieden.
Mocht je vader thuis blijven.
Dan wordt er verwacht dat jullie als mantelzorger aanwezig zijn als je vader niet meer alleen kan zijn. Meestal is er nachtzorg mogelijk tussen 23 en 7. De overige tijd moet je als familie opvangen. Natuurlijk komt de thuiszorg ook overdag langs om te helpen met de verpleging en verzorging.
Maar de overige tijd moet je toch als familie opvangen.
Kunnen jullie dit? Willem jullie dit.? Zo niet goed op dit echt ook duidelijk te maken aan huisarts van je vader en thuiszorg.
Heb je deze situatie ook besproken met de thuiszorg?
Heb zij ook tips en kunnen ze hulp bieden.
Mocht je vader thuis blijven.
Dan wordt er verwacht dat jullie als mantelzorger aanwezig zijn als je vader niet meer alleen kan zijn. Meestal is er nachtzorg mogelijk tussen 23 en 7. De overige tijd moet je als familie opvangen. Natuurlijk komt de thuiszorg ook overdag langs om te helpen met de verpleging en verzorging.
Maar de overige tijd moet je toch als familie opvangen.
Kunnen jullie dit? Willem jullie dit.? Zo niet goed op dit echt ook duidelijk te maken aan huisarts van je vader en thuiszorg.
dinsdag 1 augustus 2023 om 21:53
Mijn ervaring is van 6 jaar geleden, dus ik weet niet wat er nu nog mogelijk is, maar mijn ouders hebben allebei 24-uurs thuiszorg gehad voor palliatieve zorg.
Mijn moeder was heel erg gehecht aan haar eigen huis en het was haar wens om daar te blijven en te overlijden. Ze woonde echter alleen en wij als kinderen (destijds 28, 26 en 23 jaar) trokken het echt niet om áltijd bij haar te zijn. De transferverpleegkundige in het ziekenhuis stelde palliatieve 24-uurs thuiszorg voor. Het proces ging uiteindelijk heel snel. Op vrijdag slechte uitslagen, maandag opname in het ziekenhuis, donderdag naar huis en 5 weken later is ze overleden. Voor die tijd was er nog geen zorg in huis. Als er geen 24-uurs thuiszorg mogelijk was geweest was ze naar een hospice gegaan. Niet zozeer voor zichzelf (al was dat wel nodig, ze kon al heel snel eigenlijk niks meer zelfstandig) maar vooral voor ons.
Het traject van mijn vader ging (8 maanden later) nog sneller. Aanloop van een paar weken waarin wij hem ineens doodziek zagen worden en we (ik vooral) zo goed en ze kwaad als het ging hem hielpen met van alles. Op donderdag onderzoeken en opname, op dinsdag diagnose, op vrijdag naar huis en op zondag is hij (thuis) overleden. De keuze voor thuiszorg was nu makkelijk gemaakt omdat we dat traject een half jaar eerder dus ook al hadden meegemaakt. Als dat niet mogelijk was geweest was het ook een hospice geworden.
Mijn ervaring met 24-uurs zorg is heel fijn geweest. Er waren kleine, vaste teams van 4 personen die telkens een dag en een nacht bij mijn ouders thuis waren. Als wij er waren zorgde ze vaak voor wat drinken, een praatje of wat we maar wilde en daarna trokken ze zich meestal terug om hun administratie bij te werken of een boekje te lezen zodat wij tijd met elkaar hadden. Maar ze stonden altijd klaar om mijn ouder te helpen indien nodig. Wij hoefde qua zorg eigenlijk niks te doen (mocht natuurlijk wel) waardoor we veel meer ontspannen en op onze eigen manier en tijd bij onze ouder konden zijn. Als wij er niet waren, was er alle ruimte en aandacht voor onze ouder. In het begin sliepen ze nog apart in een slaapkamer maar naarmate mijn moeder onrustiger werd 's nachts sliepen ze naast haar (in de woonkamer) of waakte ze 's nachts. Ze hebben hen na het overlijden zelfs mee gewassen (eigenlijk niet hun taak) zodat we niet hoefde te wachten op weer een ander 'poppetje'.
Sterkte TO! Het is een heftige en intense tijd. Hopelijk ervaren jullie net als wij dat verdriet en rouw hand in hand kunnen gaan met fijne, mooie en dierbare momenten (en soms ook gewoon lol, bij ons verbroederde deze periode enorm waardoor we ook echt lol met elkaar hebben gehad).
Mijn moeder was heel erg gehecht aan haar eigen huis en het was haar wens om daar te blijven en te overlijden. Ze woonde echter alleen en wij als kinderen (destijds 28, 26 en 23 jaar) trokken het echt niet om áltijd bij haar te zijn. De transferverpleegkundige in het ziekenhuis stelde palliatieve 24-uurs thuiszorg voor. Het proces ging uiteindelijk heel snel. Op vrijdag slechte uitslagen, maandag opname in het ziekenhuis, donderdag naar huis en 5 weken later is ze overleden. Voor die tijd was er nog geen zorg in huis. Als er geen 24-uurs thuiszorg mogelijk was geweest was ze naar een hospice gegaan. Niet zozeer voor zichzelf (al was dat wel nodig, ze kon al heel snel eigenlijk niks meer zelfstandig) maar vooral voor ons.
Het traject van mijn vader ging (8 maanden later) nog sneller. Aanloop van een paar weken waarin wij hem ineens doodziek zagen worden en we (ik vooral) zo goed en ze kwaad als het ging hem hielpen met van alles. Op donderdag onderzoeken en opname, op dinsdag diagnose, op vrijdag naar huis en op zondag is hij (thuis) overleden. De keuze voor thuiszorg was nu makkelijk gemaakt omdat we dat traject een half jaar eerder dus ook al hadden meegemaakt. Als dat niet mogelijk was geweest was het ook een hospice geworden.
Mijn ervaring met 24-uurs zorg is heel fijn geweest. Er waren kleine, vaste teams van 4 personen die telkens een dag en een nacht bij mijn ouders thuis waren. Als wij er waren zorgde ze vaak voor wat drinken, een praatje of wat we maar wilde en daarna trokken ze zich meestal terug om hun administratie bij te werken of een boekje te lezen zodat wij tijd met elkaar hadden. Maar ze stonden altijd klaar om mijn ouder te helpen indien nodig. Wij hoefde qua zorg eigenlijk niks te doen (mocht natuurlijk wel) waardoor we veel meer ontspannen en op onze eigen manier en tijd bij onze ouder konden zijn. Als wij er niet waren, was er alle ruimte en aandacht voor onze ouder. In het begin sliepen ze nog apart in een slaapkamer maar naarmate mijn moeder onrustiger werd 's nachts sliepen ze naast haar (in de woonkamer) of waakte ze 's nachts. Ze hebben hen na het overlijden zelfs mee gewassen (eigenlijk niet hun taak) zodat we niet hoefde te wachten op weer een ander 'poppetje'.
Sterkte TO! Het is een heftige en intense tijd. Hopelijk ervaren jullie net als wij dat verdriet en rouw hand in hand kunnen gaan met fijne, mooie en dierbare momenten (en soms ook gewoon lol, bij ons verbroederde deze periode enorm waardoor we ook echt lol met elkaar hebben gehad).
dinsdag 1 augustus 2023 om 22:03
Hospice weet ik van horen zeggen dat de ervaringen heel goed zijn voor patienten en ook voor de familie .
Er schijnen veelvrijwilligers te zijn die zeer inlevend en meelevend zijn .
Je kunt het bijna liefde werk noemen.
Wens jou Gatti en familie veel sterkte.
Er schijnen veelvrijwilligers te zijn die zeer inlevend en meelevend zijn .
Je kunt het bijna liefde werk noemen.
Wens jou Gatti en familie veel sterkte.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
dinsdag 1 augustus 2023 om 22:19
Ik vond het vreselijk maar dat waren ook de omstandigheden.
Mijn moeder was al vrijwel tot helemaal niet meer aanspreekbaar dus kon sowieso niet genieten van aandacht en activiteiten.
Coronaregels werden qua bezoek net aangescherpt naar max 2 per dag waardoor ik niet zo vaak mocht gaan en er bijna altijd alleen was. En dan zat ik daar maar met mijn ziel onder mijn arm. Niemand om mee te praten en zelf zulke heftige emoties.
Dat waren 6 vreselijke weken. Ik had zo’n spijt. Thuis ben je tenminste nog de baas over wie er langs mag. Maar dat kwam dus ook wel door corona. Mensen daar moesten ook maar dealen met de regels.
Mijn moeder was al vrijwel tot helemaal niet meer aanspreekbaar dus kon sowieso niet genieten van aandacht en activiteiten.
Coronaregels werden qua bezoek net aangescherpt naar max 2 per dag waardoor ik niet zo vaak mocht gaan en er bijna altijd alleen was. En dan zat ik daar maar met mijn ziel onder mijn arm. Niemand om mee te praten en zelf zulke heftige emoties.
Dat waren 6 vreselijke weken. Ik had zo’n spijt. Thuis ben je tenminste nog de baas over wie er langs mag. Maar dat kwam dus ook wel door corona. Mensen daar moesten ook maar dealen met de regels.
dinsdag 1 augustus 2023 om 22:35
Ik reageer nu pas, vandaag veel bij mijn vader geweest en overleg gehad met mijn zussen/broers en mijn vader.
Op dit moment is vooral de nacht/ochtend een probleem. Mijn vader krijgt een oppeppend medicijn.
Voor nu komt er nachthulp.
We krijgen een rondleiding bij de hospice, maar daar moet ik nog over worden teruggebeld. Mijn vader wil 't graag eerst zien. Ik ook.
In principe staat hij er positief tegenover.
Mijn vader woont al zijn hele leven, 85 jaar, in 't (redelijk groot) dorp.
Hij heeft er veel contacten, vrienden, zijn familie en de familie van mijn moeder woont daar, of niet ver uit de buurt. We zijn echt soms verbaasd hoeveel mensen even langskomen nu. Of iets lekkers komen brengen. Zijn omliggende buren kijken of de gordijnen 's avonds dicht gaan en bellen aan als ze 's ochtends nog niet open zijn.
Dat is echt heel mooi om te ervaren.
De nachthulp ben ik heel blij mee. Hij is al een aantal keer gevallen.
Overdag krijgt hij hulp met douchen en sowieso iedere dag een contactmoment met thuiszorg om te kijken of alles goed is.
Nu kan hij ook ervaren hoe hij dat vind.
Voor mij voelt 't moeilijk omdat de hospice bedoelt is als eindpunt. Daar heb ik 't nog heel moeilijk mee.
Hijzelf ook wel. Je hoort vaak dat mensen op een gegeven moment weten dat 't klaar is en daar rust in hebben. Hij vindt 't moeilijk om te beseffen dat 't binnenkort gebeurd.
De zorgverzekering is al uitgezocht. Dat zit goed.
Op dit moment is vooral de nacht/ochtend een probleem. Mijn vader krijgt een oppeppend medicijn.
Voor nu komt er nachthulp.
We krijgen een rondleiding bij de hospice, maar daar moet ik nog over worden teruggebeld. Mijn vader wil 't graag eerst zien. Ik ook.
In principe staat hij er positief tegenover.
Mijn vader woont al zijn hele leven, 85 jaar, in 't (redelijk groot) dorp.
Hij heeft er veel contacten, vrienden, zijn familie en de familie van mijn moeder woont daar, of niet ver uit de buurt. We zijn echt soms verbaasd hoeveel mensen even langskomen nu. Of iets lekkers komen brengen. Zijn omliggende buren kijken of de gordijnen 's avonds dicht gaan en bellen aan als ze 's ochtends nog niet open zijn.
Dat is echt heel mooi om te ervaren.
De nachthulp ben ik heel blij mee. Hij is al een aantal keer gevallen.
Overdag krijgt hij hulp met douchen en sowieso iedere dag een contactmoment met thuiszorg om te kijken of alles goed is.
Nu kan hij ook ervaren hoe hij dat vind.
Voor mij voelt 't moeilijk omdat de hospice bedoelt is als eindpunt. Daar heb ik 't nog heel moeilijk mee.
Hijzelf ook wel. Je hoort vaak dat mensen op een gegeven moment weten dat 't klaar is en daar rust in hebben. Hij vindt 't moeilijk om te beseffen dat 't binnenkort gebeurd.
De zorgverzekering is al uitgezocht. Dat zit goed.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
dinsdag 1 augustus 2023 om 22:37
Wombat dat klinkt inderdaad vreselijk. Corona was voor iedereen naar maar vreselijk voor mensen in verzorgingstehuizen en hospices, en voor hun naasten. Naar dat jij en je moeder dat zo mee moesten maken.Wombat schreef: ↑01-08-2023 22:19Ik vond het vreselijk maar dat waren ook de omstandigheden.
Mijn moeder was al vrijwel tot helemaal niet meer aanspreekbaar dus kon sowieso niet genieten van aandacht en activiteiten.
Coronaregels werden qua bezoek net aangescherpt naar max 2 per dag waardoor ik niet zo vaak mocht gaan en er bijna altijd alleen was. En dan zat ik daar maar met mijn ziel onder mijn arm. Niemand om mee te praten en zelf zulke heftige emoties.
Dat waren 6 vreselijke weken. Ik had zo’n spijt. Thuis ben je tenminste nog de baas over wie er langs mag. Maar dat kwam dus ook wel door corona. Mensen daar moesten ook maar dealen met de regels.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
woensdag 2 augustus 2023 om 00:09
Ah, dat klinkt binnen de omstandigheden goed, Gatti. Fijn dat er ook hoe betrokken mensen in het dorp zijn. Op zich positief dat er wat tijd lijkt om te verkennen of een hospice iets is en dat idee wat te laten 'indalen', terwijl er nu eerst al ondersteuning komt met die nachtzorg.
Ik wens je in ieder geval sterkte
Ik wens je in ieder geval sterkte
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 2 augustus 2023 om 10:05
Ik ben echt blij met jullie voorbeelden.
Ik hoop dat we vanmiddag, of morgen, mogen gaan kijken.
Mijn vader beslist, uiteraard.
Maar ik vind 't verschrikkelijk moeilijk.
Als hij daar is dan is 't duidelijk dat 't snel zal gaan. Nu kan ik nog mijn kop in 't zand steken.
Ik hoop dat we vanmiddag, of morgen, mogen gaan kijken.
Mijn vader beslist, uiteraard.
Maar ik vind 't verschrikkelijk moeilijk.
Als hij daar is dan is 't duidelijk dat 't snel zal gaan. Nu kan ik nog mijn kop in 't zand steken.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
woensdag 2 augustus 2023 om 10:08
Dit vind ik echt een goede tip.himalaya schreef: ↑01-08-2023 16:00Wij hadden een mooi notitieboekje neergelegd op de tafel van mijn ouder. Daar kon iedereen die op bezoek was geweest, of de vrijwilligers, iets inschrijven wat ze die dag hadden gedaan, hoe mijn ouder was etc.
Heb er regelmatig in terug gelezen, er stonden lieve/mooie dingen in. En het was handig voor ons, dat we wisten wat er was gedaan, daar konden we dan ook weer over praten.
Dat ga ik zeker doen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
woensdag 2 augustus 2023 om 11:39
Mijn vader, moeder en schoonmoeder hebben in hetzelfde hospice gelegen. Alleen maar goede ervaringen mee gehad.
Alles thuis regelen was een drama met de thuiszorg (personeelstekort), huisarts die de palliatieve zorg onvoldoende kon bieden. Ritjes naar de dienstenapotheek, waar het recept niet bleek te zijn doorgekomen. Dan gaf het hospice zoveel rust.
Alles thuis regelen was een drama met de thuiszorg (personeelstekort), huisarts die de palliatieve zorg onvoldoende kon bieden. Ritjes naar de dienstenapotheek, waar het recept niet bleek te zijn doorgekomen. Dan gaf het hospice zoveel rust.
woensdag 2 augustus 2023 om 11:57
Tuurlijk is het moeilijk, wetende dat het einde dan echt snel nadert. De vrijwilligers in het hospice weten dat ook en kunnen je helpen bij acceptatie en zijn er gewoon voor een goed gesprek.Gatti schreef: ↑02-08-2023 10:05Ik ben echt blij met jullie voorbeelden.
Ik hoop dat we vanmiddag, of morgen, mogen gaan kijken.
Mijn vader beslist, uiteraard.
Maar ik vind 't verschrikkelijk moeilijk.
Als hij daar is dan is 't duidelijk dat 't snel zal gaan. Nu kan ik nog mijn kop in 't zand steken.
woensdag 2 augustus 2023 om 11:58
Gatti schreef: ↑02-08-2023 10:05Ik ben echt blij met jullie voorbeelden.
Ik hoop dat we vanmiddag, of morgen, mogen gaan kijken.
Mijn vader beslist, uiteraard.
Maar ik vind 't verschrikkelijk moeilijk.
Als hij daar is dan is 't duidelijk dat 't snel zal gaan. Nu kan ik nog mijn kop in 't zand steken.
woensdag 2 augustus 2023 om 12:05
Herkenbaar [verdere tekst daarover verwijderd i.v.m. details]margreetder schreef: ↑02-08-2023 11:39Mijn vader, moeder en schoonmoeder hebben in hetzelfde hospice gelegen. Alleen maar goede ervaringen mee gehad.
Alles thuis regelen was een drama met de thuiszorg (personeelstekort), huisarts die de palliatieve zorg onvoldoende kon bieden. Ritjes naar de dienstenapotheek, waar het recept niet bleek te zijn doorgekomen. Dan gaf het hospice zoveel rust.
@TO: Overigens heb ik ook gekeken, op advies van een van de zorgaanbieders die ik gebeld had, naar vrijwillige palliatieve zorg. Dat is dan vooral iemand met deskundigheid op dat gebied die langskomt om te praten, te wandelen, een spelletje te doen of te zwijgen - net wat iemand wil. Dat klonk ook wel goed, en was een prettig telefoongesprek: https://www.vptz.nl/hulp-thuis-of-in-ho ... -uw-buurt/
Ik weet niet, misschien is zoiets voor jullie helpend in het proces waar jullie nu in zitten?
canis-felis wijzigde dit bericht op 07-08-2023 01:36
17.26% gewijzigd
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 2 augustus 2023 om 12:06
Gatti schreef: ↑02-08-2023 10:05Ik ben echt blij met jullie voorbeelden.
Ik hoop dat we vanmiddag, of morgen, mogen gaan kijken.
Mijn vader beslist, uiteraard.
Maar ik vind 't verschrikkelijk moeilijk.
Als hij daar is dan is 't duidelijk dat 't snel zal gaan. Nu kan ik nog mijn kop in 't zand steken.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 2 augustus 2023 om 12:08
Mijn man lag in het ziekenhuis toen verteld werd dat hij nog een dag of 3 te leven zou hebben. Hij werd ook voor de keuze gesteld: naar huis of naar een hospice. Hij wilde graag thuis sterven dus hebben we hem naar huis gehaald. Zijn overlijden duurde overigens nog 3 weken. We hebben veel mooie momenten gehad; mijn man was thuis. Iedereen die hij wilde zien kwam nog. Perfect.
Maar ik was gesloopt toen hij overleed; ik was allemaal druk geweest met mijn man, met het verzorgen van koffie/thee voor het bezoek. Wassen draaien. Ontvangen van thuiszorg, wijkverpleging en huisarts. 's-Nachts sliep ik naast mijn man in de woonkamer. Alert op elk geluidje. Elke piep van elke pomp hoorde ik.
Dus ja: thuis overlijden prima, maar de service en gastvrijheid van een hospice zou ik zeker mee laten wegen.
Maar ik was gesloopt toen hij overleed; ik was allemaal druk geweest met mijn man, met het verzorgen van koffie/thee voor het bezoek. Wassen draaien. Ontvangen van thuiszorg, wijkverpleging en huisarts. 's-Nachts sliep ik naast mijn man in de woonkamer. Alert op elk geluidje. Elke piep van elke pomp hoorde ik.
Dus ja: thuis overlijden prima, maar de service en gastvrijheid van een hospice zou ik zeker mee laten wegen.
woensdag 2 augustus 2023 om 22:22
Ja dat was echt naar.
Ik zei steeds tegen iedereen: corona valt voor mij nog wel mee, dat mijn moeder aftakelt en ik ook 2 peuters thuis heb om voor te zorgen, dat is zwaar. Maar dat de tweede (gelukkig niet de eerste, toen was het nog strenger) coronagolf met alle maatregelen kwam precies toen mijn moeder in het hospice lag, dat viel me wel heel zwaar.
Vooral omdat ik de move naar het hospice had aangezwengeld en wat een spijt.
Mijn moeder kon niet meer helder denken en kon dus de keuze niet (meer) maken. En man wat voelde ik me schuldig. Ook al had ze eerder wel aangegeven dit tzt te willen. Maar af en toe zei ze dan ineens iets als ‘nu ga ik nokken’ of ‘ik wil naar huis’ en dat was heftig.
Overigens: gaan kijken helpt, het ene hospice is het andere niet. Ik ben bij twee geweest en ze waren echt heel verschillend qua sfeer, ligging, alles.
En ondanks mijn negatieve verhaal: de mensen waren er echt lief en meedenkend en ik heb ook bewondering voor de vrijwilligers daar. Niet het simpelste vrijwilligerswerk!
En wat betreft notitieboekje: bij ons was er een website, Caren zorgt, daar werd alles bijgehouden qua verzorging, medicatie en observaties/bijzonderheden en daar kon ik dus zelf ook op inloggen. Dat vond ik erg fijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
