
Moe




zaterdag 7 november 2020 om 14:29
Jaren geleden bij meerdere psychologen geweest. Doorverwijzing via de huisarts. De gesprekken zorgde ervoor dat ik me nog slechter voelde en op een gegeven moment wou ik niet meer gaan en voelde het meer als een verplichting dan vrijwillig. Ze zouden me doorverwijzen naar een psychiater, maar dat had ik afgekapt aangezien iedereen in mijn kring toentertijd zo positief was over praten terwijl ik me alleen maar slechter ging voelen. Het heeft mij niks opgeleverd.
anoniem_6416b9fa1350b wijzigde dit bericht op 07-11-2020 14:33
5.18% gewijzigd
zaterdag 7 november 2020 om 14:29
Huppeltje333 schreef: ↑07-11-2020 14:26Nee met mijn kind gaat gelukkig alles goed. Ik doe alles voor hem, hij houd me enigzins nog staande. maar ergens als ik naar hem kijk kan ik niks anders doen dan me alleen maar schuldig voelen dat hij zo’n verschrikkelijke moeder heeft.
Het lijkt mij niet goed voor je kind als jij met zo'n gevoel moet leven. Krijg je hulp bij het versterken van je zelfvertrouwen en omgaan met negatieve gevoelens?

zaterdag 7 november 2020 om 14:31
Nee niet meer. Misschien toch maar weer gaan overwegen. Maar ik heb helaas geen goede ervaringen met het erover praten. Althans het had me toen totaal niks opgeleverd
Bij mijn kind zet ik mijn masker op net zoals ik het overal doe. Zodra ik alleen ben komt de echte ik tevoorschijn.
anoniem_6416b9fa1350b wijzigde dit bericht op 07-11-2020 14:34
13.14% gewijzigd
zaterdag 7 november 2020 om 14:33
Huppeltje333 schreef: ↑07-11-2020 14:31Nee niet meer. Misschien toch maar weer gaan overwegen. Maar ik heb helaas geen goede ervaringen met het erover praten. Althans het had me toen totaal niks opgeleverd
Bij mijn kind zet ik mijn masker op net zoals ik het overal doe. Zodra ik alleen ben komt de echte ik tevoorschijn.
Dat masker prikt je kind natuurlijk direct doorheen. Ik heb vanwege angstklachten zelf onder behandeling gestaan bij een psychiater. Dat was prettig, kundig en ik voelde me ook sterker in het moederschap. Heb je een fijne huisarts? Ik gun je goede hulp.
zaterdag 7 november 2020 om 14:35
ik kan je de gang naar de psychiater wel aanraden. Bij psychologen zit er veel kaf onder het koren. Iedereen kan zich psycholoog noemen.Huppeltje333 schreef: ↑07-11-2020 14:29Jaren geleden bij meerdere psychologen geweest. Doorverwijzing via de huisarts. De gesprekken zorgde ervoor dat ik me nog slechter voelde en op een gegeven moment wou ik niet meer gaan en voelde het meer als een verplichting dan vrijwillig. Ze zouden me doorverwijzen naar een psychiater, maar dat had ik afgekapt aangezien iedereen in mijn kring toentertijd zo positief was over praten terwijl ik me alleen maar slechter ging voelen. Het heeft mij niks opgeleverd.
Een psychiater is een arts.
Voor lang niet iedereen is praten een oplossing, voor jou wellicht ook niet.

zaterdag 7 november 2020 om 14:36
Hoe weet je dat therapie je niet helpt als je het afkapt zodra je je er slechter door voelt?
Therapie is geen snelle oplossing, waarbij je je direct beter gaat voelen. Aan de slag gaan met je allerergste rotgedachtes is moeilijk en pijnlijk.
Als ik jou was zou ik wel professionele hulp vragen (ook van een.psychiater) en het dan echt een kans geven.
Therapie is geen snelle oplossing, waarbij je je direct beter gaat voelen. Aan de slag gaan met je allerergste rotgedachtes is moeilijk en pijnlijk.
Als ik jou was zou ik wel professionele hulp vragen (ook van een.psychiater) en het dan echt een kans geven.
zaterdag 7 november 2020 om 14:37
aan schuldig voelen, hebben jullie beiden niks.Huppeltje333 schreef: ↑07-11-2020 14:26Nee met mijn kind gaat gelukkig alles goed. Ik doe alles voor hem, hij houd me enigzins nog staande. maar ergens als ik naar hem kijk kan ik niks anders doen dan me alleen maar schuldig voelen dat hij zo’n verschrikkelijke moeder heeft.
Er zijn mogelijkheden voor jou, om hulp te zoeken, Doe dat. Blijven hangen en niks doen, dat is niet de bedoeling.
Pak de regie terug

zaterdag 7 november 2020 om 14:41
Ik ben bij 3 verschillende mensen geweest. In totaal ruim 2 jaar wekelijks afspraken gehad. Ik had verwacht dat het me iets beter liet voelen maar dat was dus totaal niet het gevalDwaler schreef: ↑07-11-2020 14:36Hoe weet je dat therapie je niet helpt als je het afkapt zodra je je er slechter door voelt?
Therapie is geen snelle oplossing, waarbij je je direct beter gaat voelen. Aan de slag gaan met je allerergste rotgedachtes is moeilijk en pijnlijk.
Als ik jou was zou ik wel professionele hulp vragen (ook van een.psychiater) en het dan echt een kans geven.
zaterdag 7 november 2020 om 14:42
Dat je je in het begin van de therapie rotter gaat voelen is niet zo gek. Al die kut gevoelens komen dan extra hard naar boven. Maar het is wel nodig, want dan kan je leren ze in perspectief te gaan zien.
Door ook te werken aan je zelfbeeld leer je te zien dat de mensen die je dit gevoel hebben aangepraat geen gelijk hebben. Dat je goed bent zoals je bent. Dat je er mag zijn.
Als je het nu niet kan opbrengen om het voor jezelf te doen, doe het dan voor je kind en je partner. Vooral je kind verdient dat. En je partner blijft echt niet bij je uit medelijden. Die blijft bij je omdat hij wel ziet wie je bent. En misschien wie je kan zijn.
Ga echt hulp zoeken. Je zelfbeeld kan er alleen maar beter van worden. Als je maar even door dat dal durft te gaan.
Door ook te werken aan je zelfbeeld leer je te zien dat de mensen die je dit gevoel hebben aangepraat geen gelijk hebben. Dat je goed bent zoals je bent. Dat je er mag zijn.
Als je het nu niet kan opbrengen om het voor jezelf te doen, doe het dan voor je kind en je partner. Vooral je kind verdient dat. En je partner blijft echt niet bij je uit medelijden. Die blijft bij je omdat hij wel ziet wie je bent. En misschien wie je kan zijn.
Ga echt hulp zoeken. Je zelfbeeld kan er alleen maar beter van worden. Als je maar even door dat dal durft te gaan.
zaterdag 7 november 2020 om 14:42
maar als praten voor jou geen oplossing biedt, dan klopt dat dusHuppeltje333 schreef: ↑07-11-2020 14:41Ik ben bij 3 verschillende mensen geweest. In totaal ruim 2 jaar gesprekken gehad. Ik had verwacht dat het me iets beter liet voelen maar dat was dus totaal niet
en dan kun je het nog 5x proberen, maar het gaat je niet helpen. Laat je doorverwijzen naar een psychiater