morgen CT scan van lever

n

Nou, daar ben ik weer. De internist zei dat helemaal niets aan de hand was, en begon weer over burn-out of depressie, hoewel ik allebei de mogelijkheden niet realistisch vindt. Burn-out heb ik 5 jaar geleden gehad, en toen was ik echt heel moe, terwijl ik nu al een aantal maanden structureel later naar bed ga dan de afgelopen 6 jaar. (Lichte) depressie is waarschijnlijk wel aan de hand geweest voordat ik in december besloot bij mijn baan weg te gaan omdat de omstandigheden echt vreselijk vervelend waren, en sindsdien merk ik mentaal hele grote verschillen; ik ben echt ondernemend, enthousiast etc. Wel is het leven momenteel nog best zwaar (ben nog steeds aan het solliciteren), maar om iedereen in moeilijk omstandigheden nou meteen een depressie in de schoenen te schuiven... Dan vind ik dat je het begrip depressie niet serieus neemt.



Ik wilde wel weten waarom ik in de CT scan gestopt was als er helemaal niets was, en toen kreeg ik te horen dat ik hele onschuldige bloedvatkluwetjes had, oftewel hemangioom. Daar wilde hij verder eigenlijk niet over praten want dat kon absoluut geen oorzaak van mijn kachten zijn. Ik weet dus niet hoe groot en waar, en pas toen ik thuis was en op internet keek, kreeg ik nog wel een aantal vragen, waarvan ik dus wel pissig ben dat hij die info niet zelf gegeven heeft zodat ik de vragen meteen bij hem kwijt kon.



Mijn leverwaarden waren weer licht afwijkend (tijdje geleden waren ze normaal, en daarvoor weer niet), dus hij wilde voor de zekerheid nog een keer testen op hepatitis, en ik moet urine inleveren om uit te sluiten dat daar bloed in zit, wat ook buikpijn kan geven. Urine geven kan voorlopig nog niet omdat ik vaker wel dan niet (lichtjes)bloed verlies uit mijn vagina: twee weken wel, een week niet, ruim een weer wel etc. Ik moet dus ook een verwijzing naar de gynacoloog vragen. Heb in november al een echo en een uitstrijkje gehad, dus verwacht niets spectaculairs. Wel irritant dat je weer een ander traject met een andere arts in moet. Wordt over twee weken gebeld voor de uitslag, en zal dan proberen om nog wat info los te peuteren over die hemangiomen.



Al met al toch een opluchting, al voel ik wel lichte wervel over de gang van zaken: twee weken na de constatering `vlekjes op de lever` pas een antwoord, en dan naar mijn mening ook nog erg achteloos. Maar goed: als ik andere topics zie, mag ik vooral dankbaar zijn dat het allemaal wel meevalt (volgens de dokter). Nu gewoon een tijdje leuke dingen doen en dan kijken of ik me ook echt beter ga voelen.

Ha meds



Ik had ook gevonden wat jij schrijft. Had het wel netjes gevonden om dat van de internist te horen. Het belangrijkste is dat ik er niet van uit hoef te gaan dat mijn klachten erger worden of dat ik ineens weer heel erg moe ga worden als ik net een nieuwe baan heb ofzo (dat was mijn grote zorg).



Met mijn klachten valt best te leven, en ik kan me voorstellen dat het nog wel wat bij kan trekken als ik afgeleid wordt door leuke dingen en niet meer in de stress zit door mijn werk.

Ik ben al `afgeschoven`; heb alleen een belafspraak voor de bloedtests die hij nog wilde laten doen, en verder is hij er nu al van overtuigd dat mijn klachten geen lichamelijke oorzaak hebben. Zoals ik al schreef: hij probeerde het zo min mogelijk over die hemangiomen te hebben, dus echt niet dat er nog over ocntroles is gesproken ofzo.



Als ik hem aan te telefoon krijg, ga ik uiteraard nog wel wat vragen stellen over die hemangiomen. Als ik niet genoeg helderheid krijg, zal ik aan mijn huisarts vragen of hij uitslagen doorgestuurd krijgt en of hij me info wil geven.



Mijn leverwaarden waren volgens de huisarts in december licht afwijkend, rond januari-februari zo afwijkend dat hij het een leverontsteking noemde, en daarna al weer wat meer normaliserend, maar niet helemaal. Vervolgend beweerde de internist dat ik alleen een keer licht afwijkende waarden heb gehad, en nu noemt hij het weer licht afwijkend. Ik kan alleen maar concluderen dat ze daar blijkbaar een andere norm voor hebben. Hij vind het blijkbaar pas een lichte afwijking als de huisarts het over een leverontsteking heeft. Ik moet toch weer naar de huisarts voor een verwijzing naar de gynacoloog, dus ik zal het eens met hem bespreken. Denk wel dat een internist betere inschattingen kan maken dan een huisarts over risico´s van leverwaarden.



Ik vind het allemaal wel een beetje raar, maar ik ben ook niet van plan om nu heel veel energie te gaan steken in bewijzen dat ik wel iets heb. Zo erg zijn mijn klachten dus niet: energie is verbeterd en gewicht daalt niet verder; het is een klein beetje omhoog gegaan. ik heb wat vaker diarree (spastische darmen volgens internist) en snel hongerklop bij inspanning, maar allemaal best dragelijk. Het rare gevoel in mijn buik kan ook komen door het feit dat ik niet zo veel meer weeg. En ik weet dat ik al een tijd onder spanning sta.



Misschien trekt het gewoon bij nu, en moet ik weer gaan hardlopen. Ik heb nu een leuk modellenfiguurtje: 1.78m en 57 kg. Dat woog ik rond mijn 20e ook, alleen zat ik de laatste jaren rond de 62-63 kg. Er zijn best veel onderzoeken gedaan en mijn buik is gescand, dus ik ga er van uit dat echt erge dingen nu zijn uitgesloten. Het lijkt me beter om het eerst een tijdje aan te kijken.

Ben trouwens al vanaf november gestopt met pil vanwege bloedingen, en was sowieso niet meer van plan om weer te beginnen. Ga ik met de gyn bespreken.

Een bedankje aan de mensen die gereageerd hebben:



Dit is een beetje een dialoog tussen mij en Meds geworden, omdat Meds nogal fanatiek is, en ik ook wel wat inhoudelijke dingen wilde weten.



Maar...



Ik wil wel even zeggen dat de warme reacties van andere mensen die me even een hart onder de riem wilde steken, ook heel waardevol zijn geweest. Ik heb in mijn ongeving de laatste dagen wat mensen gevonden die hebben meegeleeft, maat in het begin voelde ik me best wel eenzaam, en was ik blij dat ik hier even een praatje kon maken.



Terugkijkend was mijn grootste zorg niet van medische aard, maar de vraag of ik voor een nieuwe beproeving stond terwijl het allemaal net pas een beetje beter gaat op andere vlakken.

Ik ben blij dat mijn prille stappen naar een leuker leven nu ongehinderd door kunnen gaan en ik ga weer volop door met leuke mensen ontmoeten buiten het internet, zodat ik wat meer rek krijg in het delen van lief en leed.



Ik ga nu niet verder zoeken: vind de uitslag goed genoeg. Het is heerlijk weer en ik heb zojuist een rondje van 5 km hardgelopen. Ging niet super, maar dat bouw ik wel weer op .