Gezondheid
alle pijlers
Nekhernia?
woensdag 18 juli 2007 om 10:46
Hoi
Vandaag voor de 2e keer bij de ha geweest.
Ik heb sinds drie weken last van een tintelende rechterarm/hand.
Het is begonnen met een spier langs mijn rechterschouderblad die op een ochtend heel erg pijn deed.
Dacht aan verkeerd gelegen of een koudje erop.
De pijn in die spier ging weg, het tintelen in mijn hand bleef. Ik heb er verder geen pijn of krachtsverlies aan, maar het is gewoon een vervelend gevoel.
Ik kan mijn nek gewoon goed bewegen en het tintelen wordt het ergst als ik bijv. achter de pc zit.
De huisarts denkt aan een nekhernia en ik heb vanochtend gelijk foto's laten maken in het ziekenhuis waarvan ik pas maandag (grrrr) de uitslag van krijg.
Nu heb ik net zitten googlen op nekhernia, maar ik herken niet veel van de symptomen die daar beschreven staan.
Maak me nu tcoh wel een beetje zorgen
Herkent iemand de symptomen en/of heeft te maken gehad met een nekhernia?
Ik hoor het graag
Vandaag voor de 2e keer bij de ha geweest.
Ik heb sinds drie weken last van een tintelende rechterarm/hand.
Het is begonnen met een spier langs mijn rechterschouderblad die op een ochtend heel erg pijn deed.
Dacht aan verkeerd gelegen of een koudje erop.
De pijn in die spier ging weg, het tintelen in mijn hand bleef. Ik heb er verder geen pijn of krachtsverlies aan, maar het is gewoon een vervelend gevoel.
Ik kan mijn nek gewoon goed bewegen en het tintelen wordt het ergst als ik bijv. achter de pc zit.
De huisarts denkt aan een nekhernia en ik heb vanochtend gelijk foto's laten maken in het ziekenhuis waarvan ik pas maandag (grrrr) de uitslag van krijg.
Nu heb ik net zitten googlen op nekhernia, maar ik herken niet veel van de symptomen die daar beschreven staan.
Maak me nu tcoh wel een beetje zorgen
Herkent iemand de symptomen en/of heeft te maken gehad met een nekhernia?
Ik hoor het graag
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 30 juli 2007 om 22:12
Solomio jee meid dat schiet op,gelukkig is het met de kinderen geregeld dat is 1 last minder hoop dat het allemaal goed verloopt!
wens je alvast heel erg veel sterkte!!
Het is bij mij heel wisselend zoek ook herkenning ,zo gaat het een dag goed nagenoeg geen last en zo is het er weer ik heb dus achter de pc vanuit mijn nek schuin weglopend een tintelend gevoel aan de linker kant.
gisternacht wordt ik opeens weer wakker van hele nare zenuw pijn helemaal boven in mijn arm/schouder.
zaterdag op mijn werk van die zenuwpijnen op verschillende plaatsen in mijn linkerarm dan weer op m,n hand dan weer binnenkant arm.
Is dit herkenning voor jullie?
nog 4 wken dan moet ik naar de neuroloog,wil toch wel weten wat dit is.
groetjes matt
dinsdag 31 juli 2007 om 12:05
Pijn heb ik niet, gelukkig. Tintelingen heb ik soms. Bij mij is het vooral een doof gevoel in mijn handen. En dat is er continu. Wel de ene dag iets erger dan de andere, maar ik merk niet dat bepaalde bewegingen extra klachten geven.
Maar bij wat ik op internet lees over nekhernia zijn vooral de pijn en de tintelingen de meest voorkomende klachten. Blijkbaar heb ik wat minder specifieke klachten.
Maar bij wat ik op internet lees over nekhernia zijn vooral de pijn en de tintelingen de meest voorkomende klachten. Blijkbaar heb ik wat minder specifieke klachten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 14 augustus 2007 om 10:41
Zo, het is achter de rug. Is me echt 100% meegevallen. Weinig pijn gehad na de operatie.
Helaas is het dove gevoel niet veranderd, maar er kan mss in de komende weken nog wat verbetering optreden.
Hoe is het met jullie?
Helaas is het dove gevoel niet veranderd, maar er kan mss in de komende weken nog wat verbetering optreden.
Hoe is het met jullie?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 16 augustus 2007 om 00:54
hoi solomio,
je hebt het alweer achter de rug wat fijn dat je geen pijn hebt gehad!
hopen dat het dove gevoel nog weggaat zal wel zo fijn zijn.
ik moet de 28ste naar de neuroloog ben benieuwd het is erg wisselend zo geen last bijna en dan weer klachten van pijn in arm vooral en ik kan dan als ik die zenuwpijn heb in mijn arm hem exstra opwekken door mijn arm naar binnen te buigen ,nou ja we horen het wel wat het is.
matt
je hebt het alweer achter de rug wat fijn dat je geen pijn hebt gehad!
hopen dat het dove gevoel nog weggaat zal wel zo fijn zijn.
ik moet de 28ste naar de neuroloog ben benieuwd het is erg wisselend zo geen last bijna en dan weer klachten van pijn in arm vooral en ik kan dan als ik die zenuwpijn heb in mijn arm hem exstra opwekken door mijn arm naar binnen te buigen ,nou ja we horen het wel wat het is.
matt
woensdag 22 augustus 2007 om 17:32
Hi folks. In april 2007 werd ik op een mooie morgen wakker met onvoorstelbare pijn. Ik nam pijnstillers en ging naar mijn werk. Helaas kon ik niet aan de balie (reisburo) want ik wist van ellende niet hoe ik moest zitten en huilde soms van de pijn. Hoe ik die dag (op onze telefonische afdeling) ben doorgekomen weet ik niet meer. Wel dat ik aan het einde van de dag de kas wilde tellen en toen bleek dat mijn linkerhand niet alleen verkrampt was van de pijn, maar ook totaal krachteloos. De kassalade viel er gewoon uit.
De huisarts meende dat het spieren waren en gaf me pijnstillers en het advies RUST. In het weekend werd de pijn nog erger en zat ik huilend op de huisartsenpost. Daar gaven ze me morfine, wat ook al geen barst hielp. Een dag later werd mijn duim gevoelloos. De huisarts gaf een verwijzing voor de fysio. Gelukkig was zij wat slimmer en ze had binnen een paar minuten al door dat het om een hernia ging. De onderzoeken bevestigden dat vermoeden en ze gaf mee een brief mee voor de huisarts. Hij vond het onzin maar verwees me alsnog naar een neuroloog. Deze liet een MRI maken en was zelf erg geschrokken van het resultaat. Er waren twee forse nekhernia's en hij was bang dat ze tegen het ruggemerg zouden drukken. Hij stuurde me door naar Nijmegen. Inmiddels ben je alweer enkele weken verder, het ging iets beter. Dus in Nijmegen was de conclusie: nog wat rust houden en dan gaat het vanzelf over.
"Over" is een groot woord, maar ik was na een totaal van 4 maanden wel zover dat ik langzaam mijn werk kon hervatten.
In juni 2006 (intussen is ook mijn baarmoeder nog verwijderd), reed iemand zonder te kijken achteruit haar parkeervak uit en parkeerde haar auto in de mijne. Die middag ging ik met nekklachten naar de huisarts. Deze vond dat ik me niet moest aanstellen, meldde dat ik maar ff voor de vorm langs moest bij de neuroloog en vooral in beweging moest blijven.
Twee weken later vond de neuroloog dat de spieren gevaarlijk vast zaten, wat niet gek was vanwege die aanrijding. Ik moest het warm houden en rust nemen. Aan het einde van die week kreeg ik vakantie, het was ruim 30 graden dus met de warmte zat het goed. Twee weken heb ik in mijn tuinstoel gehangen en de pijn werd alleen heviger. Toen heb ik me maar weer ziek gemeld.
Terug bij de neuroloog liet hij een MRI maken en bleek vervolgens dat 1 hernia was toegenomen. Daar moest ik maar mee leren leven. Hij had geen idee of het weer beter zou worden en vond dat hij er mee klaar was. Ik vond uiteraard van niet en kreeg een verwijzing voor een second opinion.
Het was oktober toen ik in Arnhem bij een orthopedisch chirurg terecht kwam. Hij hoorde het verhaal aan, bekeek de MRI's en liet foto's maken.
Bij de bespreking zei hij dat het goed mogelijk was om te opereren maar dat het in 'gevallen zoals de mijne' vaak niet het gewenste resultaat had. Toen we vroegen wat hij bedoelde zei hij: "als er een verzekeringsclaim loopt."
Toen we hem verbaasd aankeken en zeiden dat het ons geen moer uitmaakte wie er nou de doktersrekeningen betaalde, onze verzekering of die van de tegenpartij, werd hij opeens een stuk vriendelijker. In overleg hebben we toen gekozen om eerst pijnbestrijding te proberen. Zijn opmerking; Ik heb nog nooit zo'n slechte nek gezien bij iemand van uw leeftijd..gaf me niet echt vertrouwen voor de toekomst eerlijk gezegd.
Voordat ik eens aan de beurt was bij pijnbestrijding was het alweer januari en de eerste behandeling vond plaats in maart. Dat was een proefblokkade en inspuiting van antibiotica. Dit hielp best goed, alleen had ik medicijnen tegen de pijn (lyrica) waar ik rot op reageerde en waarmee ik toch maar gestopt ben.
Een maand later kreeg ik een blokkade. De behandeling zelf was niet vervelend, maar de periode erna viel me erg tegen. Ik had echt een mega terugslag. Na enkele weken kreeg ik een proefblokkade voor een andere zenuw. Tijdens het inspuiten kreeg ik de bekende pijn tussen de schouderbladen in volle hevigheid. De arts zag meteen dat het mis was en doseerde de inspuiting. Achteraf zei hij dat dit geen goed teken was.
Ik wachtte rustig af maar na enkele weken was de pijn nog steeds hetzelfde. Op controle bij de anesthesioloog vond hij dat het beter was toch terug te gaan naar de orthopedisch chirurg voor een operatie.
Op 7 augustus ben ik geopereerd en is op twee niveau's een blokje geplaatst. Volgens de arts was de operatie erg lastig en zat het enorm vast.
De operatie viel me helemaal niet tegen, ik mocht na 2 dagen naar huis. De arts zei wel dat ik zodra ik uit bed ben, mijn kraag moet dragen en niet mag bukken, tillen enzovoort. Hij drukte me op het hart om erg voorzichtig te zijn.
De pijn in mijn arm is minder maar niet weg, tussen de schouderbladen heb ik nog steeds veel pijn. Soms trekt het ook omlaag..er zijn momenten dat het echt nadreunt in mijn nek en rug als ik even iets gedaan heb.
Even douchen is een opgave waarna ik meestal maar weer een poosje ga liggen.
Hoe is bij jou het herstel Solomio? Ik ben reuze benieuwd!!
De huisarts meende dat het spieren waren en gaf me pijnstillers en het advies RUST. In het weekend werd de pijn nog erger en zat ik huilend op de huisartsenpost. Daar gaven ze me morfine, wat ook al geen barst hielp. Een dag later werd mijn duim gevoelloos. De huisarts gaf een verwijzing voor de fysio. Gelukkig was zij wat slimmer en ze had binnen een paar minuten al door dat het om een hernia ging. De onderzoeken bevestigden dat vermoeden en ze gaf mee een brief mee voor de huisarts. Hij vond het onzin maar verwees me alsnog naar een neuroloog. Deze liet een MRI maken en was zelf erg geschrokken van het resultaat. Er waren twee forse nekhernia's en hij was bang dat ze tegen het ruggemerg zouden drukken. Hij stuurde me door naar Nijmegen. Inmiddels ben je alweer enkele weken verder, het ging iets beter. Dus in Nijmegen was de conclusie: nog wat rust houden en dan gaat het vanzelf over.
"Over" is een groot woord, maar ik was na een totaal van 4 maanden wel zover dat ik langzaam mijn werk kon hervatten.
In juni 2006 (intussen is ook mijn baarmoeder nog verwijderd), reed iemand zonder te kijken achteruit haar parkeervak uit en parkeerde haar auto in de mijne. Die middag ging ik met nekklachten naar de huisarts. Deze vond dat ik me niet moest aanstellen, meldde dat ik maar ff voor de vorm langs moest bij de neuroloog en vooral in beweging moest blijven.
Twee weken later vond de neuroloog dat de spieren gevaarlijk vast zaten, wat niet gek was vanwege die aanrijding. Ik moest het warm houden en rust nemen. Aan het einde van die week kreeg ik vakantie, het was ruim 30 graden dus met de warmte zat het goed. Twee weken heb ik in mijn tuinstoel gehangen en de pijn werd alleen heviger. Toen heb ik me maar weer ziek gemeld.
Terug bij de neuroloog liet hij een MRI maken en bleek vervolgens dat 1 hernia was toegenomen. Daar moest ik maar mee leren leven. Hij had geen idee of het weer beter zou worden en vond dat hij er mee klaar was. Ik vond uiteraard van niet en kreeg een verwijzing voor een second opinion.
Het was oktober toen ik in Arnhem bij een orthopedisch chirurg terecht kwam. Hij hoorde het verhaal aan, bekeek de MRI's en liet foto's maken.
Bij de bespreking zei hij dat het goed mogelijk was om te opereren maar dat het in 'gevallen zoals de mijne' vaak niet het gewenste resultaat had. Toen we vroegen wat hij bedoelde zei hij: "als er een verzekeringsclaim loopt."
Toen we hem verbaasd aankeken en zeiden dat het ons geen moer uitmaakte wie er nou de doktersrekeningen betaalde, onze verzekering of die van de tegenpartij, werd hij opeens een stuk vriendelijker. In overleg hebben we toen gekozen om eerst pijnbestrijding te proberen. Zijn opmerking; Ik heb nog nooit zo'n slechte nek gezien bij iemand van uw leeftijd..gaf me niet echt vertrouwen voor de toekomst eerlijk gezegd.
Voordat ik eens aan de beurt was bij pijnbestrijding was het alweer januari en de eerste behandeling vond plaats in maart. Dat was een proefblokkade en inspuiting van antibiotica. Dit hielp best goed, alleen had ik medicijnen tegen de pijn (lyrica) waar ik rot op reageerde en waarmee ik toch maar gestopt ben.
Een maand later kreeg ik een blokkade. De behandeling zelf was niet vervelend, maar de periode erna viel me erg tegen. Ik had echt een mega terugslag. Na enkele weken kreeg ik een proefblokkade voor een andere zenuw. Tijdens het inspuiten kreeg ik de bekende pijn tussen de schouderbladen in volle hevigheid. De arts zag meteen dat het mis was en doseerde de inspuiting. Achteraf zei hij dat dit geen goed teken was.
Ik wachtte rustig af maar na enkele weken was de pijn nog steeds hetzelfde. Op controle bij de anesthesioloog vond hij dat het beter was toch terug te gaan naar de orthopedisch chirurg voor een operatie.
Op 7 augustus ben ik geopereerd en is op twee niveau's een blokje geplaatst. Volgens de arts was de operatie erg lastig en zat het enorm vast.
De operatie viel me helemaal niet tegen, ik mocht na 2 dagen naar huis. De arts zei wel dat ik zodra ik uit bed ben, mijn kraag moet dragen en niet mag bukken, tillen enzovoort. Hij drukte me op het hart om erg voorzichtig te zijn.
De pijn in mijn arm is minder maar niet weg, tussen de schouderbladen heb ik nog steeds veel pijn. Soms trekt het ook omlaag..er zijn momenten dat het echt nadreunt in mijn nek en rug als ik even iets gedaan heb.
Even douchen is een opgave waarna ik meestal maar weer een poosje ga liggen.
Hoe is bij jou het herstel Solomio? Ik ben reuze benieuwd!!
woensdag 22 augustus 2007 om 19:11
Hier gaat het herstel zeer voorspoedig. Het gevoel in mijn linkerarm is duidelijk verbeterd, maar nog niet helemaal normaal. Maar ik ben al blij dat er iig verbetering is.
Ik kan eigenlijk alles, heb alleen wat pijn bij bepaalde bewegingen. Ik moet dus erg uitkijken dat ik me aan de voorgeschreven rust van 6 weken houd. Ook niet echt simpel als alleenstaande moeder.
Op de school van mijn kinderen maak ik helemaal de blits met mijn stoere litteken.
Ik merk alleen wel dat ik snel moe ben, wat een gevolg van de narcose kan zijn. Maar ik kan heel goed de hele dag op mijn kont zitten, dus dat doe ik dan maar.
Pluisje, jouw verhaal is duidelijk minder mooi. Sterkte.
Ik kan eigenlijk alles, heb alleen wat pijn bij bepaalde bewegingen. Ik moet dus erg uitkijken dat ik me aan de voorgeschreven rust van 6 weken houd. Ook niet echt simpel als alleenstaande moeder.
Op de school van mijn kinderen maak ik helemaal de blits met mijn stoere litteken.
Ik merk alleen wel dat ik snel moe ben, wat een gevolg van de narcose kan zijn. Maar ik kan heel goed de hele dag op mijn kont zitten, dus dat doe ik dan maar.
Pluisje, jouw verhaal is duidelijk minder mooi. Sterkte.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 23 augustus 2007 om 19:01
Wanneer ben jij geopereerd? Bij mij is het nu dik twee weken geleden.
En ja dat litteken is heftig he. Maar moet jij geen kraag om? Ik wel dus dat litteken zit tot nu toe netjes verborgen, maar die 7 cm is niet niks hoor..(jawel ik heb het opgemeten lol wat dacht je!! Gisteren had ik duidelijk teveel achter de computer gezeten en getypt, mijn hand wilde niet meer en ik had me een pijn! Dus ik gedraag me vandaag maar weer.
Vanmiddag moest ik voor borstonderzoek naar het ziekenhuis (ander zh trouwens), thuisgekomen was ik keikapot en ben naar bed gegaan. Prompt aan het dromen over ziekenhuizen en onderzoeken! Ik was waarempel blij dat ik weer wakker was!!
En ja dat litteken is heftig he. Maar moet jij geen kraag om? Ik wel dus dat litteken zit tot nu toe netjes verborgen, maar die 7 cm is niet niks hoor..(jawel ik heb het opgemeten lol wat dacht je!! Gisteren had ik duidelijk teveel achter de computer gezeten en getypt, mijn hand wilde niet meer en ik had me een pijn! Dus ik gedraag me vandaag maar weer.
Vanmiddag moest ik voor borstonderzoek naar het ziekenhuis (ander zh trouwens), thuisgekomen was ik keikapot en ben naar bed gegaan. Prompt aan het dromen over ziekenhuizen en onderzoeken! Ik was waarempel blij dat ik weer wakker was!!
donderdag 23 augustus 2007 om 21:31
Hai,
Ik ben vorig jaar geopereerd aan een ( gewone) hernia.
Aangezien ik er al een jaar mee liep en de huisarts vrij weinig voor me betekende ( rust en flink veel pillen in je mik..) werd ik het zat. Een vriendin van mij die ook mijn fysio is, had het al lang over een hernia, maar de huisarts achte een MRI niet nodig..
Tot ik op een gegeven moment een heel stuk las in het AD over hernia's. Er was een nieuwe techniek van opereren, die nog maar door 1 arts in nederland uitgevoerd werd, zonder ruggeprik of narcose!!! Alleen een plaatselijke verdoving. Ik heb die kliniek dezelfde middag nog gebeld met mijn verhaal en de mevrouw aan de telefoon hoorde mijn verhaal aan enwist ook voor 99% zeker dat het om een hernia ging. Ze adviserde me direct de huisarts te bellen voor een verwijzing voor een MRI scan. Zodra ik wist waarneer ik die kreeg kon ik haar terug bellen en gelijk een afspraak maken.
Dus ik heb mijn ha gebeld met het verzoek voor een MRI omdat ik het echt niet meer trok, na ff doorzeuren gelukkig toestemming gekregen, opgehangen en gelijk MRI centrum gebeld, waar ik binnen 3 dagen terecht kon. De dinsdag daarna kon ik naar de kliniek komen in friesland... wij wonen in zuid-holland. Wat een hel was dat, zitten doet het meest pijn bij een hernia, dus dat was niet leuk!!
MRI laten zienen daar was inderdaad een flinke hernia te zien. Aangezien mijn been steeds aan het uitvallen was vond de arts het nodig te opereren, want dit was echt geen doen vond hij!! Kom zaterdag maar om 8 uur dan opereer ik je gelijk....
om 8 uur was ik daar, om 11 ben ik geopereerd om 2 uur kwam ik uit de operatie kamer ( de operatie duurde langer als verwacht, zat niet helemaal mee) en om half 5 kon ik uit bed en liep ik pijnloos door mijn kamer!!! Om 5 uur zat ik in de auto voor de terugreis!!
De napijn is bij mij wel teruggeweest, heb 2 kids, dus echt heel rustig kun je niet doen, maar nu ben ik geheel pijnvrij!!!
Deze arts die mij geopereerd heeft doet ook nekhernia's op de zelfde manier. Mijn litteken aan de zijkant van mijn rug is 8mm!!
Ik kan het iedereen aanbevelen!!
Oja, binnen 12 uur had ik toestemming van mijn zorgverzekeraar!
Kijk eens op www.rugkliniekiprenburg.nl
Geweldig die mensen daar, allemaal lief, behulpzaam en begripvol, dat kun je van veel huisartsen niet zeggen!!
Beterschap iedereen!!!
Floes
Ik ben vorig jaar geopereerd aan een ( gewone) hernia.
Aangezien ik er al een jaar mee liep en de huisarts vrij weinig voor me betekende ( rust en flink veel pillen in je mik..) werd ik het zat. Een vriendin van mij die ook mijn fysio is, had het al lang over een hernia, maar de huisarts achte een MRI niet nodig..
Tot ik op een gegeven moment een heel stuk las in het AD over hernia's. Er was een nieuwe techniek van opereren, die nog maar door 1 arts in nederland uitgevoerd werd, zonder ruggeprik of narcose!!! Alleen een plaatselijke verdoving. Ik heb die kliniek dezelfde middag nog gebeld met mijn verhaal en de mevrouw aan de telefoon hoorde mijn verhaal aan enwist ook voor 99% zeker dat het om een hernia ging. Ze adviserde me direct de huisarts te bellen voor een verwijzing voor een MRI scan. Zodra ik wist waarneer ik die kreeg kon ik haar terug bellen en gelijk een afspraak maken.
Dus ik heb mijn ha gebeld met het verzoek voor een MRI omdat ik het echt niet meer trok, na ff doorzeuren gelukkig toestemming gekregen, opgehangen en gelijk MRI centrum gebeld, waar ik binnen 3 dagen terecht kon. De dinsdag daarna kon ik naar de kliniek komen in friesland... wij wonen in zuid-holland. Wat een hel was dat, zitten doet het meest pijn bij een hernia, dus dat was niet leuk!!
MRI laten zienen daar was inderdaad een flinke hernia te zien. Aangezien mijn been steeds aan het uitvallen was vond de arts het nodig te opereren, want dit was echt geen doen vond hij!! Kom zaterdag maar om 8 uur dan opereer ik je gelijk....
om 8 uur was ik daar, om 11 ben ik geopereerd om 2 uur kwam ik uit de operatie kamer ( de operatie duurde langer als verwacht, zat niet helemaal mee) en om half 5 kon ik uit bed en liep ik pijnloos door mijn kamer!!! Om 5 uur zat ik in de auto voor de terugreis!!
De napijn is bij mij wel teruggeweest, heb 2 kids, dus echt heel rustig kun je niet doen, maar nu ben ik geheel pijnvrij!!!
Deze arts die mij geopereerd heeft doet ook nekhernia's op de zelfde manier. Mijn litteken aan de zijkant van mijn rug is 8mm!!
Ik kan het iedereen aanbevelen!!
Oja, binnen 12 uur had ik toestemming van mijn zorgverzekeraar!
Kijk eens op www.rugkliniekiprenburg.nl
Geweldig die mensen daar, allemaal lief, behulpzaam en begripvol, dat kun je van veel huisartsen niet zeggen!!
Beterschap iedereen!!!
Floes
donderdag 23 augustus 2007 om 22:03
Pluis, bij mij is het morgen 2 weken geleden. En nee, ik hoef geen kraag om. Ik heb eigenlijk alleen spierpijn in mijn nek, omdat ik mijn nek nog stijf hou. Dat hoeft niet, maar ik vind het nog een beetje eng om alle bewegingen te maken.
Mijn litteken is ook 7 cm (jaja, ook opgemeten).
En verder merk ik dat ik wat meer slaap nodig heb dan normaal, wat ook nog een gevolg van de narcose kan zijn geloof ik.
Morgen komt een vriendin even wat helpen met huishoudelijke klussen. Die kan ik al niet goed zelf, maar nu helemaal niet. Dan voel ik wel dat die nek nog wat problematisch is. Maar verder gaat het prima.
Mijn litteken is ook 7 cm (jaja, ook opgemeten).
En verder merk ik dat ik wat meer slaap nodig heb dan normaal, wat ook nog een gevolg van de narcose kan zijn geloof ik.
Morgen komt een vriendin even wat helpen met huishoudelijke klussen. Die kan ik al niet goed zelf, maar nu helemaal niet. Dan voel ik wel dat die nek nog wat problematisch is. Maar verder gaat het prima.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
