Partner burn out

Zijn partner en jij beide niet in de positie om ouderschapsverlof aan te vragen? Waarom niet, is dit financieel? Zo ja, hoe lang geleden is de jongste geboren en kunnen jullie nog verlof opnemen tegen 70%? Of is het mogelijk 4x9 te werken en zo maar 4 uur in te leveren?

Zijn er andere zaken die jullie kunnen uitbesteden? Huishoudelijke hulp bv.

Vraag een preventief gesprek aan bij de bedrijfsarts.

Denken 'ik mag nu niet omvallen' werkt maar tijdelijk. Uiteindelijk komt die rekening toch wel.

Waarom geen ouderschap verlof ?

Je keuzes even aanpassen op wat je kan.

Dus niet en en. nieuwe relatie, zwanger, nieuw huis.... allemaal dingen die leuk moeten zijn, maar bij jou zijn ze zwaar.
Dus even genieten van wat je hebt een rustig aan.

Kan je minder gaan werken? Of kan man minder werken? (Of beide).
Huishoudelijke hulp inschakelen? Robot stofzuiger?
Boodschappen laten bezorgen?
Eten voorbereiden op zondag zodat je de rest van de week het wat makkelijker hebt?

Kunnen de vader(s) van je eerste kindjes nog wat betekenen in de opvang?
Vriend(inn)en die je kinderen om en om een zondagmiddag op kunnen vangen of juist kunnen helpen met koken?

Je hebt jezelf in een lastig pakket gemanoeuvreerd waarom toch? . Ik zou eerst zorgen voor meer rust thuis en de baby. Als ouderschapsverlof geen mogelijkheid is misschien zorgverlof om voor je man te zorgen en baby?
Want als jij of je man eraan onderdoor gaat ben je nog verder van huis. Tevens genoegen nemen met minder...minder uitjes, kleding eten etc . Dan komt jou tijd ook wel weer. Nu schouders eronder en gaan... Succes.

Mijn man heeft een flinke burn out gehad afgelopen jaar en is nu grotendeels aan het werk maar niet volledig hersteld.

Heeft hij contact met de bedrijfsarts? Ik neem aan dat hij nu minder of niet werkt?

Zou je met hem kunnen gaan zitten om te kijken welke klussen hij kan oppakken of blijven doen die jou ontlasten maar hem niet teveel belasten?
Mijn man vond het tijdens zijn burn-out bijvoorbeeld fijner om met 1 kind alleen thuis te zijn dan 2 ivm ook nog de interactie aan moeten sturen tussen de kinderen. Dus ik probeerde vaker 1 kind mee te nemen als ik lang weg ging.
Hij vond de keuken opruimen en afwas doen of vaatwasser in en uit ruimen een stuk rustiger om te doen dan bijv stofzuigen met herrie of de kids douchen. Dus dan deed ik t douchen even en hij de keuken. Normaal wisselden we dat af.

Avond eten aan tafel was in de zwaarste periode echt zwaar voor hem. Akoestiek is ook niet super in onze keuken en hij was dan volledig overprikkeld en op. Ipv dat hij ging snauwen of boos lopen doen vond ik t fijner dat hij dan gewoon even op zolder ging eten en ik tenminste de sfeer beneden goed kon houden. Zo hebben we allerlei afspraken gemaakt om het voor een ieder zo haalbaar mogelijk te maken.

Allereerst: wat rot voor jullie dat de zwangerschap gepaard ging met zoveel complicaties.
Voor wat betreft de rest van het verhaal: wat zijn jullie hard van stapel gelopen en wat willen jullie veel in 1 x. Is het mogelijk om een stapje terug te doen?
Huis even laten voor wat het is, minder uren werken. Het leven draait om keuzes. Misschien zijn gezondheid en welzijn belangrijker dan materiële zaken.
Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je moeder uitvalt? Geweldig trouwens dat ze zoveel wil oppassen.

In afgelopen 2 jaar is hier een hoop gebeurt in huis en in ons leven. Partner en ik hebben elkaar leren kennen. Zwanger geraakt, heftige zwangerschap met flinke complicaties, samen gaan wonen in een nieuw huis en kindje erbij gelukkig gezond. En hij een nieuwe job.

Eens met anderen dat jullie enorm hard van stapel lopen, zeker gezien er al kinderen waren. Je zult er iets mee moeten om te leren meer rust in te bouwen, gezien jullie allebei zowat op omvallen staan. Ga heel kritisch kijken naar wat écht belangrijk is, wat écht moet. En wat is fijn en wat heeft eigenlijk helemaal geen prioriteit als je er goed bij stilstaat? De lat veel lager, niet alleen in de dingen die 'niet leuk' zijn maar ook in de dingen die jullie graag willen.