Gezondheid
alle pijlers
Partner met eetstoornis
woensdag 28 augustus 2024 om 14:28
Normaal lees ik alleen mee, maar nu een account aangemaakt omdat ik wel wat advies kan gebruiken. Beetje lang verhaal, dus hoop dat jullie willen lezen en advies hebben.
Mijn man is al zolang we samen zijn te zwaar geweest. Beetje op en af maar altijd (morbide) obese. Hij heeft ook al verschillende hulp trajecten gehad maar niks heeft geholpen en voor een maagverkleining komt hij niet in aanmerking.
Ook Eetbui stoornis (BED) is wel eens genoemd, maar zijn verhalen daarover waren altijd wat wisselend voor mijn gevoel,niet duidelijk of er alleen symptomen waren of echt de diagnose.
Nu heeft hij sinds kort weer nieuwe hulp en is via de huisarts toch doorgestuurd naar een eetstoornis kliniek. Daar wordt het ook wel eetverslaving genoemd, omdat het eigenlijk ook een verslaving is.
Ongeveer een week geleden kwam ik er toevallig achter dat hij bij de Burger King zat terwijl hij zei dat hij ging sporten.
Vanaf dat moment gaat het minder. Ik was zo boos dat hij gelogen had en voelde me heel erg voor de gek gehouden.
Heb hem geconfronteerd toen hij thuis kwam en hij gaf meteen toe dat het niet de eerste keer was. Sindsdien ben ik afwisselend boos en verdrietig, ik voel me voorgelogen, voor de gek gehouden en bedrogen. Niet met een andere vrouw maar met eten. Ik trek nu ook alles in twijfel wat hij zegt, want blijkbaar liegt hij me al heel onze relatie voor.
Aan de ene kant ben ik zo boos dat ik direct een eind aan onze relatie wil maken. Ik heb het gevoel het nooit te kunnen winnen van het eten en dat ik hem gewoon niet meer kan geloven en vertrouwen.
Tegelijkertijd besef ik ergens dat het zijn eetstoornis is die hem dit ‘laat doen’ en wil ik hem helpen hiertegen te vechten.
Dat we kleine kinderen hebben helpt ook niet echt.
Ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet en wil. Uiteindelijk zal ik dit voor mezelf uit moeten zoeken, maar als iemand advies heeft dan hoor ik het graag!
Mijn man is al zolang we samen zijn te zwaar geweest. Beetje op en af maar altijd (morbide) obese. Hij heeft ook al verschillende hulp trajecten gehad maar niks heeft geholpen en voor een maagverkleining komt hij niet in aanmerking.
Ook Eetbui stoornis (BED) is wel eens genoemd, maar zijn verhalen daarover waren altijd wat wisselend voor mijn gevoel,niet duidelijk of er alleen symptomen waren of echt de diagnose.
Nu heeft hij sinds kort weer nieuwe hulp en is via de huisarts toch doorgestuurd naar een eetstoornis kliniek. Daar wordt het ook wel eetverslaving genoemd, omdat het eigenlijk ook een verslaving is.
Ongeveer een week geleden kwam ik er toevallig achter dat hij bij de Burger King zat terwijl hij zei dat hij ging sporten.
Vanaf dat moment gaat het minder. Ik was zo boos dat hij gelogen had en voelde me heel erg voor de gek gehouden.
Heb hem geconfronteerd toen hij thuis kwam en hij gaf meteen toe dat het niet de eerste keer was. Sindsdien ben ik afwisselend boos en verdrietig, ik voel me voorgelogen, voor de gek gehouden en bedrogen. Niet met een andere vrouw maar met eten. Ik trek nu ook alles in twijfel wat hij zegt, want blijkbaar liegt hij me al heel onze relatie voor.
Aan de ene kant ben ik zo boos dat ik direct een eind aan onze relatie wil maken. Ik heb het gevoel het nooit te kunnen winnen van het eten en dat ik hem gewoon niet meer kan geloven en vertrouwen.
Tegelijkertijd besef ik ergens dat het zijn eetstoornis is die hem dit ‘laat doen’ en wil ik hem helpen hiertegen te vechten.
Dat we kleine kinderen hebben helpt ook niet echt.
Ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet en wil. Uiteindelijk zal ik dit voor mezelf uit moeten zoeken, maar als iemand advies heeft dan hoor ik het graag!
woensdag 28 augustus 2024 om 15:55
Waarom daarvoor de verantwoordelijkheid bij TO leggen? Ik vind dat echt absurd!Marianneke schreef: ↑28-08-2024 15:45Het heeft geen zin om boos te worden over het liegen. Het zou hem al een stuk helpen als TO niet boos wordt over het liegen, maar kijkt hoe ze hem kan helpen om voortaan niet meer stiekem te gaan snacken.
woensdag 28 augustus 2024 om 15:57
Ik zou dit toch echt voorleggen aan professionals.Marianneke schreef: ↑28-08-2024 15:45Het heeft geen zin om boos te worden over het liegen. Het zou hem al een stuk helpen als TO niet boos wordt over het liegen, maar kijkt hoe ze hem kan helpen om voortaan niet meer stiekem te gaan snacken.
En óók met iemand kijken naar je eigen grenzen. Want natuurlijk is het niet oké om door je partner voorgelogen te worden. Net zoals het niet oké is om (werd niet door TO genoemd, maar komt bij verslavingen soms ook voor) bestolen te worden voor/door een verslaving.
En het is ook niet oké om als een havik met bordjes wortel/ een moppenboek/ wulps&willig klaar te staan om bij de minste of geringste aanwijzing tevoorschijn te springen om snackdrang te stoppen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 28 augustus 2024 om 15:58
De verantwoordelijkheid ligt bij de man van TO, maar het is wel belangrijk dat TO ondersteunt en support. Anders kan je beter uit elkaar gaan. Tegelijkertijd is TO verantwoordelijk voor haar eigen mentale stuk, dus ze moet zelf kijken hoe ze er het beste mee kan omgaan.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:00
Een verslaving is in feite een complexe hersenziekte, vaak deels genetisch bepaald.
Terugval, schaamte daardoor niet de waarheid vertellen hoort bij de ziekte.
Je kan boos zijn, maar hoe dacht je dat hij zo dik is geworden en gebleven? Ik denk dat hij daarom ook niet aanmerking komt (op dit moment) voor een maagverkleining of medicatie. Sommige mensen eten daardoor heen, veranderen hun gedrag niet, waardoor een ingreep of medicatie geen zin heeft, daarna gaat iemand weer door.
Gedragsverandering is moeilijk bij een dergelijke aandoening. Ik zou wel proberen om het niet als verraad te zien naar jou, waardoor de schaamte nog groter wordt. Wilskracht alleen is niet genoeg, je man heeft de juiste hulp nodig en zelfs dan is het de vraag of het helpt.
Terugval, schaamte daardoor niet de waarheid vertellen hoort bij de ziekte.
Je kan boos zijn, maar hoe dacht je dat hij zo dik is geworden en gebleven? Ik denk dat hij daarom ook niet aanmerking komt (op dit moment) voor een maagverkleining of medicatie. Sommige mensen eten daardoor heen, veranderen hun gedrag niet, waardoor een ingreep of medicatie geen zin heeft, daarna gaat iemand weer door.
Gedragsverandering is moeilijk bij een dergelijke aandoening. Ik zou wel proberen om het niet als verraad te zien naar jou, waardoor de schaamte nog groter wordt. Wilskracht alleen is niet genoeg, je man heeft de juiste hulp nodig en zelfs dan is het de vraag of het helpt.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:02
Helaas zelf ervaring met een eetstoornis/eetprobleem.
Hopelijk kun je de verslaving/stoornis los zien van de persoon. Het is een ziekte, waar hij zich duidelijk ook voor schaamt.
Het is geen wedstrijd tussen jou en eten, maar zijn strijd met zijn verslaving vs. zijn gezonde gedachten.
Heb je goed met je partner gesproken over het liegen. Is het schaamte, voelt hij dat jij zijn eetprobleem als persoonlijke strijd ziet.
Probeer hier met je partner over in gesprek te gaan.
Alles op tafel en eerlijkheid richting jou.
Kijk bij de hulp van je man ook of er hulp geboden kan worden aan jou.
Sterkte!
Hopelijk kun je de verslaving/stoornis los zien van de persoon. Het is een ziekte, waar hij zich duidelijk ook voor schaamt.
Het is geen wedstrijd tussen jou en eten, maar zijn strijd met zijn verslaving vs. zijn gezonde gedachten.
Heb je goed met je partner gesproken over het liegen. Is het schaamte, voelt hij dat jij zijn eetprobleem als persoonlijke strijd ziet.
Probeer hier met je partner over in gesprek te gaan.
Alles op tafel en eerlijkheid richting jou.
Kijk bij de hulp van je man ook of er hulp geboden kan worden aan jou.
Sterkte!
woensdag 28 augustus 2024 om 16:03
Dat doe Marianneke niet. Je partner ergens in ondersteunen/helpen is iets wat je - in elk geval in mijn relatie - voor elkaar doet. Als mijn man griep heeft dan 'help' ik hem ook als ik daartoe in de gelegenheid ben. En helpen is dan zorgen dat hij wat eet, drinkt, bed verschonen o.i.d. om hem zo comfortabel mogelijk op te laten knappen.
De man van TO is ziek. Hij heeft een verslaving waar hij professionele hulp bij nodig heeft. Haar man steunen in de zoektocht naar de onderliggende problemen noem ik helpen en er voor hem zijn.
TO: ik zou ook voor mezelf hulp of een lotgenotengroep zoeken want dit lijkt me heel moeilijk en eenzaam.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:09
Als hij naar de Burger King gaat ipv naar de sportschool en daar over liegt, dat is gewoon raar. En het is nog raarder om TO als schuldige aan te wijzen.Marianneke schreef: ↑28-08-2024 15:45Het heeft geen zin om boos te worden over het liegen. Het zou hem al een stuk helpen als TO niet boos wordt over het liegen, maar kijkt hoe ze hem kan helpen om voortaan niet meer stiekem te gaan snacken.
Mocht TO wel de reden zijn dat hij zich genoodzaakt voelt om te gaan liegen, dan zijn er grotere issues:
- To is een vervelend persoon die zomaar boos op hem wordt als het hem niet lukt om zich aan zijn doelen/beloften te houden of hem de hele situatie verwijt -> dan moet hij de relatie uitmaken.
- Hij liegt om To niet teleur te stellen, is hij er dan wel mee bezig voor zichzelf? Dus voldoende intrinsiek gemotiveerd? En als To hem inderdaad niet goed kan steunen of stom is, zie 1. Doet zij dat wel en is eigenlijk niet teleurgesteld in hem, maar vindt het vooral vervelend voor hem. Dan maakt hij TO onterecht de slechterik in het verhaal. -> therapie.
- Hij liegt om redenen zonder externe oorzaak. -> therapie.
Maar ik begrijp wel dat TO eigenlijk geen zin heeft om hier mee te moeten dealen. Ook al had hij vanaf het begin van de relatie al issues, in het begin draag je nog een roze bril en valt het allemaal wel mee. Totdat je er al een tijdje mee moet leven.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:11
Allereerst heel veel sterkte. Ik weet uit ervaring hoe zwaar het kan zijn. Een vriendin van mij heeft een eetstoornis. Het is een verslaving met alle daarbij horende problemen. En ja, het is moeilijk om voorgelogen te worden. Voor mij is het gemakkelijker, want een vriendin, geen partner. Ik kan weer naar huis na een afspraak. Me ergeren aan haar gedrag. Haar daarop aanspreken, maar daarna ga ik weer door met mijn eigen leven.
Als partner is het natuurlijk wel even een ander verhaal.
Zoals anderen al schreven: er is vast ook hulp voor partners van eetverslaafden. Daar zou ik actie in ondernemen.
Als partner is het natuurlijk wel even een ander verhaal.
Zoals anderen al schreven: er is vast ook hulp voor partners van eetverslaafden. Daar zou ik actie in ondernemen.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:11
Ik herken het gedrag van je man. Ik ben nooit morbide obese geweest, maar ik was wel veel te zwaar (inmiddels heb ik al weer ruim een jaar een gezond gewicht, maar terugval ligt altijd op de loer).
Ik heb nooit echt letterlijk gelogen over het eten van iets, maar ik verdoezelde wel dat ik weer eens wat gesnaaid had. Dan gooide ik de verpakking bijvoorbeeld bij een openbare prullenbak weg. Of ik moffelde het helemaal onderin de kliko.
En bij etenswaar wat er in huis was en wat ik opvrat kocht ik een nieuwe verpakking en dat legde ik dan in de kast (met net zoveel koekjes, chocolaadjes, ijsjes etc. eruit als er al uit waren). De lege verpakking moffelde ik uiteraard weg.
Ik schaamde me er heel erg voor, toch kon ik er niet mee stoppen. Ik heb letterlijk momenten gehad waarin ik tegen mezelf zei: Je moet geen koekjes eten, daar krijg je spijt van. En dan vrat ik toch die koekjes op en ook nog wel eens meer.
Bij jouw man verwacht ik ook dat hij zich erg schaamt voor zijn gedrag. Ik snap ook dat jij je gekwetst voelt. Ik heb er ook wel eens met een psycholoog over gesproken. Meestal is er een aanwijsbare reden waarom iemand gaat eten, al dan niet stiekem. Bij mezelf heb ik die reden nooit gevonden. Maar gelukkig heb ik met hulp van mijn huidige partner wel een knop kunnen omzetten en kost het me minder moeite om niet meer te snaaien en dus ook die stiekeme vreetpartijen te laten. Hoewel ik wel levenslang heb omdat terugval altijd op de loer zal blijven liggen.
Ik heb nooit echt letterlijk gelogen over het eten van iets, maar ik verdoezelde wel dat ik weer eens wat gesnaaid had. Dan gooide ik de verpakking bijvoorbeeld bij een openbare prullenbak weg. Of ik moffelde het helemaal onderin de kliko.
En bij etenswaar wat er in huis was en wat ik opvrat kocht ik een nieuwe verpakking en dat legde ik dan in de kast (met net zoveel koekjes, chocolaadjes, ijsjes etc. eruit als er al uit waren). De lege verpakking moffelde ik uiteraard weg.
Ik schaamde me er heel erg voor, toch kon ik er niet mee stoppen. Ik heb letterlijk momenten gehad waarin ik tegen mezelf zei: Je moet geen koekjes eten, daar krijg je spijt van. En dan vrat ik toch die koekjes op en ook nog wel eens meer.
Bij jouw man verwacht ik ook dat hij zich erg schaamt voor zijn gedrag. Ik snap ook dat jij je gekwetst voelt. Ik heb er ook wel eens met een psycholoog over gesproken. Meestal is er een aanwijsbare reden waarom iemand gaat eten, al dan niet stiekem. Bij mezelf heb ik die reden nooit gevonden. Maar gelukkig heb ik met hulp van mijn huidige partner wel een knop kunnen omzetten en kost het me minder moeite om niet meer te snaaien en dus ook die stiekeme vreetpartijen te laten. Hoewel ik wel levenslang heb omdat terugval altijd op de loer zal blijven liggen.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:32
Er werd geschreven dat to dan maar moest helpen/ondersteunen om ervoor te zorgen dat hij niet (stiekem ) extra gaat snacken/eten. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij haar. Ze kan haar partner moeilijk aan de ketting leggen of hem 24 uur per dag volgen. Het is zijn verantwoordelijk, niet haar verantwoordelijkheid.OlleGrieze schreef: ↑28-08-2024 16:03Dat doe Marianneke niet. Je partner ergens in ondersteunen/helpen is iets wat je - in elk geval in mijn relatie - voor elkaar doet. Als mijn man griep heeft dan 'help' ik hem ook als ik daartoe in de gelegenheid ben. En helpen is dan zorgen dat hij wat eet, drinkt, bed verschonen o.i.d. om hem zo comfortabel mogelijk op te laten knappen.
De man van TO is ziek. Hij heeft een verslaving waar hij professionele hulp bij nodig heeft. Haar man steunen in de zoektocht naar de onderliggende problemen noem ik helpen en er voor hem zijn.
TO: ik zou ook voor mezelf hulp of een lotgenotengroep zoeken want dit lijkt me heel moeilijk en eenzaam.
Er zijn grenzen aan liefde.
En griep duurt over het algemeen niet langer dan een dikke week. Appels en peren als je het mij vraagt.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:42
Volgens mij schrijft Marianneke nergens iets over kettingen of zo. Ze schrijft alleen dat het geen zin heeft om boos te worden op die man.Flipflop schreef: ↑28-08-2024 16:32Er werd geschreven dat to dan maar moest helpen/ondersteunen om ervoor te zorgen dat hij niet (stiekem ) extra gaat snacken/eten. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij haar. Ze kan haar partner moeilijk aan de ketting leggen of hem 24 uur per dag volgen. Het is zijn verantwoordelijk, niet haar verantwoordelijkheid.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:49
TO moet niks. TO vraagt om advies. Die wordt hier door meerdere mensen (zelfs mensen met ervaring) gegeven. Het is aan TO wat ze er mee doet. Ze bepaald zelf de grens. Jij niet, niemand niet.Flipflop schreef: ↑28-08-2024 16:32Er werd geschreven dat to dan maar moest helpen/ondersteunen om ervoor te zorgen dat hij niet (stiekem ) extra gaat snacken/eten. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij haar. Ze kan haar partner moeilijk aan de ketting leggen of hem 24 uur per dag volgen. Het is zijn verantwoordelijk, niet haar verantwoordelijkheid.
Er zijn grenzen aan liefde.
En griep duurt over het algemeen niet langer dan een dikke week. Appels en peren als je het mij vraagt.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:53
woensdag 28 augustus 2024 om 16:55
dianaf schreef: ↑28-08-2024 16:09Als hij naar de Burger King gaat ipv naar de sportschool en daar over liegt, dat is gewoon raar. En het is nog raarder om TO als schuldige aan te wijzen.
Mocht TO wel de reden zijn dat hij zich genoodzaakt voelt om te gaan liegen, dan zijn er grotere issues:
- To is een vervelend persoon die zomaar boos op hem wordt als het hem niet lukt om zich aan zijn doelen/beloften te houden of hem de hele situatie verwijt -> dan moet hij de relatie uitmaken.
- Hij liegt om To niet teleur te stellen, is hij er dan wel mee bezig voor zichzelf? Dus voldoende intrinsiek gemotiveerd? En als To hem inderdaad niet goed kan steunen of stom is, zie 1. Doet zij dat wel en is eigenlijk niet teleurgesteld in hem, maar vindt het vooral vervelend voor hem. Dan maakt hij TO onterecht de slechterik in het verhaal. -> therapie.
- Hij liegt om redenen zonder externe oorzaak. -> therapie.
Maar ik begrijp wel dat TO eigenlijk geen zin heeft om hier mee te moeten dealen. Ook al had hij vanaf het begin van de relatie al issues, in het begin draag je nog een roze bril en valt het allemaal wel mee. Totdat je er al een tijdje mee moet leven.
Ik heb TO dan ook nergens de schuld gegeven, geen idee waarom je dat erbij haalt.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 28 augustus 2024 om 16:56
Maar TO mag ook kiezen dat ze hier geen zin in heeft, boos worden en er klaar mee zijnMarianneke schreef: ↑28-08-2024 16:53Dat is niet wat ik zeg. Man draagt zelf de verantwoordelijkheid. TO kan hem beter ondersteunen dan boos worden om het liegen, dat is wat ik zeg.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:56
Maar TO mag ook kiezen dat ze hier geen zin in heeft, boos worden en er klaar mee zijnMarianneke schreef: ↑28-08-2024 16:53Dat is niet wat ik zeg. Man draagt zelf de verantwoordelijkheid. TO kan hem beter ondersteunen dan boos worden om het liegen, dat is wat ik zeg.
woensdag 28 augustus 2024 om 16:59
Lila-Linda schreef: ↑28-08-2024 16:56Maar TO mag ook kiezen dat ze hier geen zin in heeft, boos worden en er klaar mee zijn
Ze mag inderdaad ook voor zichzelf kiezen en er klaar mee zijn. Boos worden om het liegen heeft gewoon geen zin, hij gaat daar niet minder om eten.
Is ze nog niet helemaal klaar met hem, dan kan ze hem beter ondersteunen dan boos worden, en dat betekent niet dat ze er als een havik bovenop moet zitten om hem te belemmeren te snacken, want dat helpt ook niet. Wat iemand anders ook al schreef, ze kan bij die kliniek vragen hoe ze hem wel kan ondersteunen.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 28 augustus 2024 om 17:03
Dus moet ze het liegen accepteren èn hem ook nog ondersteunen?Marianneke schreef: ↑28-08-2024 16:53Dat is niet wat ik zeg. Man draagt zelf de verantwoordelijkheid. TO kan hem beter ondersteunen dan boos worden om het liegen, dat is wat ik zeg.
Waar blijft TO zelf in dit verhaal?
Zoals ik al zei: er zijn grenzen aan liefde.
woensdag 28 augustus 2024 om 17:05
Neeeeheee, ze hoeft het niet te accepteren, maar boos worden helpt niet. En ze mag ook heus beslissen dat ze klaar is met hem.
Lees me nou gewoon eens zoals ik het schrijf ipv er zelf van alles bij te bedenken.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 28 augustus 2024 om 17:08
Liegen is liegen.
woensdag 28 augustus 2024 om 17:09
Ik kan me goed voorstellen dat het helderder worden van de ernst en omvang van dit probleem en de verborgen kanten ervan, de leugens, iets doet met jullie relatie. Het vertrouwen is beschadigd.
Is er via zijn hulpverlening de mogelijkheid om met elkaar in gesprek te gaan, met begeleiding? Zodat je man open kaart kan spelen, jij ook gehoord wordt en een professional desgewenst jullie kan bijstaan en adviseren vanuit hun expertise.
Ik heb meerdere partners gehad met psychische problemen en verslaving en dat was toen altijd mogelijk.
Het kan ook dat je dat niet wil aangaan op dit moment en zelfs dat de relatie dit niet overleeft. Maar wellicht omdat jullie kinderen hebben is het wel zinvol om te kijken of de mogelijkheid er is om hier doorheen te komen.
Is er via zijn hulpverlening de mogelijkheid om met elkaar in gesprek te gaan, met begeleiding? Zodat je man open kaart kan spelen, jij ook gehoord wordt en een professional desgewenst jullie kan bijstaan en adviseren vanuit hun expertise.
Ik heb meerdere partners gehad met psychische problemen en verslaving en dat was toen altijd mogelijk.
Het kan ook dat je dat niet wil aangaan op dit moment en zelfs dat de relatie dit niet overleeft. Maar wellicht omdat jullie kinderen hebben is het wel zinvol om te kijken of de mogelijkheid er is om hier doorheen te komen.
woensdag 28 augustus 2024 om 17:12
woensdag 28 augustus 2024 om 17:16
Wat veel reacties al, dankjewel!
Hij is inderdaad altijd te zwaar geweest, dus dat is in principe het probleem niet. Wel is hij in de tijd dat we bij elkaar zijn nog 20-30 kilo aangekomen.
Ook weet ik dat hij eetbuien heeft en hier ben ik ook nooit boos om geworden. Alleen heb ik nooit geweten dat hij er ook zo over kan liegen en dat is inderdaad waar ik boos om ben. Als hij hier over liegt, waarover dan nog meer? Ik had juist het idee dat hij hier eerlijk in was en ook kon zijn omdat ik hem hier nooit op beoordeeld heb. Misschien voelt hij dit anders, dus een goede om hier over in gesprek te gaan.
De kliniek waar hij heen gaat heeft ook een traject voor naasten, maar dit is vooral voor ouders met kinderen die een eetstoornis hebben. Ik heb gezocht, maar eigenlijk alles wat ik kan vinden is op ouders gericht.
Waarom het bij andere trajecten niet gelukt is weet ik niet, denk dat hij zich daar niet veilig genoeg voelde.
Bij deze kliniek maken ze ook gebruik van ervaringsdeskundigen en ik heb het idee dat hij nu voor het eerst het idee heeft dat iemand hem echt begrijpt. Ik hoop dus dat dit hem echt gaat helpen.
Ik heb boeken geregeld om mezelf meer in te lezen en het te begrijpen. Ook ga ik een keer mee naar een gesprek met zijn behandelaar om meer inzicht en informatie te krijgen. Hopelijk gaan deze dingen helpen om er mee om te kunnen gaan en hem waar mogelijk en nodig te helpen.
Mijn intentie is ook echt om hem te steunen, maar ik merk ook dat erachter komen dat ik voorgelogen word op dit moment nog pijn doet waardoor ik het lastig vind.
En ik ben nog erg zoekende in waar mijn grenzen liggen wat betreft het liegen en accepteren dat dit bij de stoornis hoort.
Bedankt voor alle reacties, ik ga alles meenemen in hoe hier mee om te gaan.
Hij is inderdaad altijd te zwaar geweest, dus dat is in principe het probleem niet. Wel is hij in de tijd dat we bij elkaar zijn nog 20-30 kilo aangekomen.
Ook weet ik dat hij eetbuien heeft en hier ben ik ook nooit boos om geworden. Alleen heb ik nooit geweten dat hij er ook zo over kan liegen en dat is inderdaad waar ik boos om ben. Als hij hier over liegt, waarover dan nog meer? Ik had juist het idee dat hij hier eerlijk in was en ook kon zijn omdat ik hem hier nooit op beoordeeld heb. Misschien voelt hij dit anders, dus een goede om hier over in gesprek te gaan.
De kliniek waar hij heen gaat heeft ook een traject voor naasten, maar dit is vooral voor ouders met kinderen die een eetstoornis hebben. Ik heb gezocht, maar eigenlijk alles wat ik kan vinden is op ouders gericht.
Waarom het bij andere trajecten niet gelukt is weet ik niet, denk dat hij zich daar niet veilig genoeg voelde.
Bij deze kliniek maken ze ook gebruik van ervaringsdeskundigen en ik heb het idee dat hij nu voor het eerst het idee heeft dat iemand hem echt begrijpt. Ik hoop dus dat dit hem echt gaat helpen.
Ik heb boeken geregeld om mezelf meer in te lezen en het te begrijpen. Ook ga ik een keer mee naar een gesprek met zijn behandelaar om meer inzicht en informatie te krijgen. Hopelijk gaan deze dingen helpen om er mee om te kunnen gaan en hem waar mogelijk en nodig te helpen.
Mijn intentie is ook echt om hem te steunen, maar ik merk ook dat erachter komen dat ik voorgelogen word op dit moment nog pijn doet waardoor ik het lastig vind.
En ik ben nog erg zoekende in waar mijn grenzen liggen wat betreft het liegen en accepteren dat dit bij de stoornis hoort.
Bedankt voor alle reacties, ik ga alles meenemen in hoe hier mee om te gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
