Pijnpoli

Voor mij is de pijnpoli een soort dependance van de Hemel hier op Aarde. Ik ken geen andere afdeling in het ziekenhuis waar zoveel rust heerst en de verpleging zó lief en geduldig is. In het begin had ik ook nog de liefste arts die er bestond maar die is jammergenoeg in een ander deel van het land in een particuliere kliniek gaan werken. Na een paar jaar wat heen en weer geschuif tussen andere artsen heb ik nu weer een hele fijne.

Hèt grote verschil (voor mij) is dat iedereen die op die afdeling werkt héél veel ervaring heeft met pijn. En dus bijvoorbeeld ook met hoe mensen pijn maskeren (ik lach bijvoorbeeld bijna altijd wat natuurlijk een super tegenstrijdig signaal is) en hoe je "gewend" raakt aan pijn als je altijd pijn hebt. Daardoor stellen ze vragen die daar op toegespitst zijn en vragen ze door op momenten dat je (ik) zelf dingen zou laten liggen.

En daarnaast hebben ze natuurlijk veel meer inzicht in welke mogelijkheden er allemaal zijn om pijn hanteerbaar(der) te maken en welke van die opties passen bij jouw specifieke situatie.

Geen idee of je met jouw specifieke klachten op je plaats bent bij de pijnpoli natuurlijk. Maar als je er "thuishoort" dan is het echt een hele fijne plek. (In the big picture hè, want soms zitten ze met een lange naald in mijn lijf te poeren tot ze vol in mijn zenuw zitten en zodra het dan bingo is duwen ze nog een klein stukje door - en daarvoor verdoven ze alleen mijn huid hahaha. Dus niet dat je erg teleurgesteld bent als een behandeling zelf mogelijk niet zo'n feestje is.)

Heel veel succes, ik hoop dat het je heel veel oplevert!

Misschien helpt het jezelf en de medewerkers straks als je een dagboekje bijhoudt met je klachten? Verergert het na bepaalde activiteiten of momenten op de dag?

Ik ben er nooit op de poli geweest maar het pijnteam komt ook langs op de verpleegafdelingen in het ziekenhuis. Daar waren het ook heel lieve mensen.
Ze kijken niet alleen naar pillen maar ook naar alternatieven waar mogelijk. Zorgen voor ontspanning.