Gezondheid
alle pijlers
Prikongeval
donderdag 19 maart 2009 om 08:37
Hey, ik heb een ongerust vraagje Bijna 1.5 jaar terug heb ik een prikongeval gehad op mijn werk met een patiënt...Toen hebben ze mij natuurlijk goed opgevolgd op het werk en na 6 maanden verklaarden ze mij volledig gezond, dus niets opgelopen tijdens het prikongeluk. Ik ben er spijtig genoeg nog altijd obsessief mee bezig en maak mij er nog steeds ongerust over. Na hoeveel tijd ben je 200% zeker dat je geen hiv of dergelijke opgelopen hebt? Ik heb mij nog es laten testen na 1jaar en ook nog es na 1.5jaar. Freaky misschien, maar ben er nog altijd ongerust over.
donderdag 19 maart 2009 om 08:43
Lisa, de cijfertjes kén je als het goed is, en je weet dus dat je 'schoon' bent. Ik denk dat je beter eens met iemand kan gaan praten over de angst die dit bij je veroorzaakt. Ik weet niet of je nu ook 'prikangst' hebt, maar obsessief ermee bezig zijn klinkt niet als ontspannen werken. Om je na anderhalf jaar nog zorgen te maken klinkt niet goed in ieder geval.
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 19 maart 2009 om 08:45
Ik denk dat je beter iets met je angst kunt doen dan keer op keer de bevestiging vragen dat je niets hebt. Dat lijkt me gewoon ronduit bewezen, dat je niet besmet bent. Maar die angst is niet rationeel, en daar vált dus niet tegen te bewijzen.
Is er op je werk iemand waar je hiermee naartoe kunt? Of anders de huisarts?
Is er op je werk iemand waar je hiermee naartoe kunt? Of anders de huisarts?
donderdag 19 maart 2009 om 08:54
Het ligt aan de mate van angst. Als het een angst is die af en toe de kop opsteekt is het niet erg, als het een angst is die je belemmerd in je functioneren en waar je dagelijks last van ehbt maakt het wél uit.
En Elninjoo, die angsten kun je zomaar krijgen en zegt niets over of je al dan niet geschikt bent voor je werk.
En Elninjoo, die angsten kun je zomaar krijgen en zegt niets over of je al dan niet geschikt bent voor je werk.
donderdag 19 maart 2009 om 09:02
donderdag 19 maart 2009 om 09:04
quote:elninjoo schreef op 19 maart 2009 @ 08:49:
Misschien moet je een ander vak overwegen. Lijkt me niet erg praktisch om in de gezondheidszorg werkzaam te zijn als je zulke angsten hebt.
Wat een kul!
TO, misschien kun je bij een leidinggevende, arts of iemand anders terecht, zodat die jou kan leren om met je angst om te gaan? En hou je gewoon vast aan de feiten die jou verteld zijn. Je was heus niet volledig gezond verklaard als er een kans zou zijn dat je alsnog besmet bent. Daar wordt erg serieus mee om gegaan.
Misschien moet je een ander vak overwegen. Lijkt me niet erg praktisch om in de gezondheidszorg werkzaam te zijn als je zulke angsten hebt.
Wat een kul!
TO, misschien kun je bij een leidinggevende, arts of iemand anders terecht, zodat die jou kan leren om met je angst om te gaan? En hou je gewoon vast aan de feiten die jou verteld zijn. Je was heus niet volledig gezond verklaard als er een kans zou zijn dat je alsnog besmet bent. Daar wordt erg serieus mee om gegaan.
donderdag 19 maart 2009 om 09:09
Lisa, het is helemaal niet freaky dat je er nog mee zit. Angst is een hele normale reactie op zo'n gebeurtenis. Alleen normaal ga je met je angst door een proces en moet die angst na verloop van tijd weer minder worden. Bij jou loopt dat proces niet helemaal volgens het boekje (zoals ik het lees) en dus moet je even ingrijpen om te zorgen dat dat weer gaat zoals het moet.
Als je een schokkende gebeurtenis meemaakt kom je in een soort verwerkingsproces terecht, doorloop je verschillende processen en moet je in de gaten houden of dat proces goed loopt. Als dat niet het geval is hou je last van angsten, al is het al een tijd geleden. En dat is niet raar, of idioot of freaky.
Een beetje angst of voorzichtigheid raak je waarschijnlijk nooit meer helemaal kwijt, maar er moet goed mee te leven zijn, je zou er prima om moeten kunnen functioneren.
Als je een schokkende gebeurtenis meemaakt kom je in een soort verwerkingsproces terecht, doorloop je verschillende processen en moet je in de gaten houden of dat proces goed loopt. Als dat niet het geval is hou je last van angsten, al is het al een tijd geleden. En dat is niet raar, of idioot of freaky.
Een beetje angst of voorzichtigheid raak je waarschijnlijk nooit meer helemaal kwijt, maar er moet goed mee te leven zijn, je zou er prima om moeten kunnen functioneren.
donderdag 19 maart 2009 om 09:38
Het klinkt alsof dit voorval voor jouw traumatisch is geweest en je dit trauma niet hebt verwerkt. Dat kan zijn omdat je het zelf steeds als freaky bestempeld, als iets wat je niet zou horen te voelen, alsof het een kinderachtige reactie is. Maar toch zoek je de bevestiging.
Als je je eigen emoties blijft bestempelen als freaky gaat dat je niet helpen. Het is beter om ze een keer onder ogen te zien, zodat je het een plek kan geven. Het lijkt me zinvol om eens te gaan praten met een arbo-psycholoog. Deze heeft ongetwijfeld vaker met dit bijltje gehakt en kan je vast goed op weg helpen.
Sterkte ermee. En bedenk goed: je bent niet freaky. Echt niet.
Als je je eigen emoties blijft bestempelen als freaky gaat dat je niet helpen. Het is beter om ze een keer onder ogen te zien, zodat je het een plek kan geven. Het lijkt me zinvol om eens te gaan praten met een arbo-psycholoog. Deze heeft ongetwijfeld vaker met dit bijltje gehakt en kan je vast goed op weg helpen.
Sterkte ermee. En bedenk goed: je bent niet freaky. Echt niet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 20 maart 2009 om 09:49
Was dit onderwerp even uit het oog verloren, maar Lisa, freaky ben je absoluut niet. Een gesprek met de ARBO-arts is misschien wel een idee, maar mogelijk is er in het ziekenhuis waar je werkt ook trauma-opvang beschikbaar. Hoe klein dit ook moge lijken, het is voor jou een trauma geworden (en ja, dat klinkt zwaar, maar het is er toch écht eentje), en vooral goed praten erover is belangrijk. En dan wél over de kern van het probleem, dus niet of je een ziekte aan dat prikaccident hebt overgehouden, want je weet al dat dat niet zo is. Je hebt ANGST overgehouden, en dáár moet je een keer goed over praten. En nogmaals, nee, dat is NIET gek.
Gekkie
Gekkie
Om een kort verhaal lang te maken...
