Gezondheid
alle pijlers
"je moeder heeft borstkanker"
zondag 10 juni 2007 om 12:30
Bam....'je moeder heeft borstkanker'... ik had geen idee dat deze woorden zoveel indruk op me zouden maken zeg!! Toen ze naar het ziekenhuis ging voor onderzoek is er geen moment geweest dat ik me zorgen maakte. Hoe erg het ook klinkt, zoiets overkomt ons toch niet dacht ik altijd.
Ik ben als een razende gaan zoeken op internet, weet er stukje bij beetje steeds meer vanaf. Maar nergens kan iemand mij vertellen hoe ik ermee om moet gaan. Ik voel me zelfs egoistisch omdat ik me druk maak om wat er komen gaat, en mijn moeder is er zo relaxed onder. Het leven gaat gewoon door!
Ik ben boos, boos op de huisarts die haar twee jaar geleden heeft weggestuurd omdat er niks aan de hand was zei hij. Ik ben verdrietig om wat zij nu allemaal door moet gaan. Ik voel me onzeker. Voel me schuldig omdat ik veel vrije dagen zal opnemen om me werk (werk als assistent manager in hotel) in deze drukke periode. Ik ben bang om mijn moeder te zien aftakelen. En bovenalles voel ik me gewoon k*t omdat al hun mooie plannetjes nu niet meer door kunnen gaan. Eindelijk zijn hun kinders oud genoeg zodat zij onbezorg op vakantie, lekker gaan toeren met de caravan, iets waar ze het al jaren over hebben.
Gelukkig is mijn moeder nog jong, 46, ze heeft nog een heel leven voor zich. De plannen moeten gewoon even uitgesteld worden, zoals ze het zelf zegt.
Ze wordt de 28ste deze maand geopereerd, wat is dat nog ver weg zeg!! Het gaat om een borstbesparende operatie waarbij ze de tumor van 3,2 cm weghalen en gelijk kijken of ze uitzaaiingen heeft. Vervolgens wordt ze bestraald en zalze daarna aan de chemo moeten.
Dan is er nog die kriebel ergens in mn buik, wat als ik het ook kan krijgen?
Ik hoop hier mensen te vinden die in een soortgelijke situatie zitten of zaten. Hoe gaan/gingen jullie ermee om. Bovenalvind ik het gewoon lekker om mijn verhaal kwijt te kunnen. Mijn omgeving heeft hun handen vol aan mijn moeder. Daarom voel ik me ook egoistisch, zij is tenslotte degene die ziek is dus waarom doe ik dan zo moeilijk?
Ik ben als een razende gaan zoeken op internet, weet er stukje bij beetje steeds meer vanaf. Maar nergens kan iemand mij vertellen hoe ik ermee om moet gaan. Ik voel me zelfs egoistisch omdat ik me druk maak om wat er komen gaat, en mijn moeder is er zo relaxed onder. Het leven gaat gewoon door!
Ik ben boos, boos op de huisarts die haar twee jaar geleden heeft weggestuurd omdat er niks aan de hand was zei hij. Ik ben verdrietig om wat zij nu allemaal door moet gaan. Ik voel me onzeker. Voel me schuldig omdat ik veel vrije dagen zal opnemen om me werk (werk als assistent manager in hotel) in deze drukke periode. Ik ben bang om mijn moeder te zien aftakelen. En bovenalles voel ik me gewoon k*t omdat al hun mooie plannetjes nu niet meer door kunnen gaan. Eindelijk zijn hun kinders oud genoeg zodat zij onbezorg op vakantie, lekker gaan toeren met de caravan, iets waar ze het al jaren over hebben.
Gelukkig is mijn moeder nog jong, 46, ze heeft nog een heel leven voor zich. De plannen moeten gewoon even uitgesteld worden, zoals ze het zelf zegt.
Ze wordt de 28ste deze maand geopereerd, wat is dat nog ver weg zeg!! Het gaat om een borstbesparende operatie waarbij ze de tumor van 3,2 cm weghalen en gelijk kijken of ze uitzaaiingen heeft. Vervolgens wordt ze bestraald en zalze daarna aan de chemo moeten.
Dan is er nog die kriebel ergens in mn buik, wat als ik het ook kan krijgen?
Ik hoop hier mensen te vinden die in een soortgelijke situatie zitten of zaten. Hoe gaan/gingen jullie ermee om. Bovenalvind ik het gewoon lekker om mijn verhaal kwijt te kunnen. Mijn omgeving heeft hun handen vol aan mijn moeder. Daarom voel ik me ook egoistisch, zij is tenslotte degene die ziek is dus waarom doe ik dan zo moeilijk?
zondag 10 juni 2007 om 17:33
Hoi Marjolein,
Wat een droef bericht..
Behoor zelf ook helaas tot de groep van borstkanker patienten.Ook bij mij is de diagnose zo raar gegaan.Zal het beknopt proberen te beschrijven.In 2003 kreeg mijn zus borstkanker(gaat het nu overigens prima mee)Vanaf die tijd heb ook ik me regelmatig laten onderzoeken.In sept.2005 voelde ik een bobbeltje.Foto,echo en een puntctie laten doen en alles bleek goed.Dec 2006 heb ik toch besloten om het weg te laten halen,en wat bleek;borstkanker!Foutje van de patholoog(is ook toegegeven).Ben toen direct over gestapt naar het zelfde ziekenhuis als mijn zus en krijg nu 20 juni mijn laatste chemo van vijf totaal.Bij mij kon de opereratie alleen niet borstbesparend bleek later,maar god zij dank heb ik geen uitzaaiingen.Chemo's zijn dus preventief gezien mijn leeftijd(pas 35 geworden)en worden gevolgd door hormoon behandelingen(ik had een hormoon gevoelige soort)Jij moet je absoluut niet schuldig voelen over jezelf.Weet zelf nl helaas hoe het is om toe te moeten kijken wat een dierbare allemaal moet doorstaan.Ging zelf ook bijna stuk toen m'n zus het had.Nu ik het zelf heb ga je er toch anders mee om(even doorbijten)Toevallig kom ik zelf ook uit de horeca,dus begrijp hoe lastig dat ook nog eens is in het hoogseizoen.Maar dingen als deze komen natuurlijk nooit gelegen hè?Misschien een schrale troost voor jullie,maar ik heb bijna geen last van de chemo's,ook wel fijn om te horen denk ik.Je hoort soms allemaal van die horror verhalen;hoeft dus niet zo te zijn.Nogmaals zit niet in over je gevoel,op momenten als deze kan je soms even niet meer helder denken en.....da's ook niet zo gek!!!!!!!!!!Mijn man en ik hebben er de afgelopen tijd heel veel aan gehad om alles stap voor stap te doen dus,eerst opereren,dan wachten op de uitslag,dan de chemo's 1 voor 1 tegelijk dus,en proberen om het niet allemaal als 1 grote berg voor je te zien liggen.Hopelijk helpt dat jullie ook een beetje in deze kl*te periode.Heb je vragen of zoiets,mail het!(geld ook voor je moeder)Hoop dat ik op een aantal dingen antwoord heb en op die manier een beetje kan helpen.Heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte,ga ervoor en probeer er zo goed mogelijk doorheen te rollen meid.Groetjes,Boma
Wat een droef bericht..
Behoor zelf ook helaas tot de groep van borstkanker patienten.Ook bij mij is de diagnose zo raar gegaan.Zal het beknopt proberen te beschrijven.In 2003 kreeg mijn zus borstkanker(gaat het nu overigens prima mee)Vanaf die tijd heb ook ik me regelmatig laten onderzoeken.In sept.2005 voelde ik een bobbeltje.Foto,echo en een puntctie laten doen en alles bleek goed.Dec 2006 heb ik toch besloten om het weg te laten halen,en wat bleek;borstkanker!Foutje van de patholoog(is ook toegegeven).Ben toen direct over gestapt naar het zelfde ziekenhuis als mijn zus en krijg nu 20 juni mijn laatste chemo van vijf totaal.Bij mij kon de opereratie alleen niet borstbesparend bleek later,maar god zij dank heb ik geen uitzaaiingen.Chemo's zijn dus preventief gezien mijn leeftijd(pas 35 geworden)en worden gevolgd door hormoon behandelingen(ik had een hormoon gevoelige soort)Jij moet je absoluut niet schuldig voelen over jezelf.Weet zelf nl helaas hoe het is om toe te moeten kijken wat een dierbare allemaal moet doorstaan.Ging zelf ook bijna stuk toen m'n zus het had.Nu ik het zelf heb ga je er toch anders mee om(even doorbijten)Toevallig kom ik zelf ook uit de horeca,dus begrijp hoe lastig dat ook nog eens is in het hoogseizoen.Maar dingen als deze komen natuurlijk nooit gelegen hè?Misschien een schrale troost voor jullie,maar ik heb bijna geen last van de chemo's,ook wel fijn om te horen denk ik.Je hoort soms allemaal van die horror verhalen;hoeft dus niet zo te zijn.Nogmaals zit niet in over je gevoel,op momenten als deze kan je soms even niet meer helder denken en.....da's ook niet zo gek!!!!!!!!!!Mijn man en ik hebben er de afgelopen tijd heel veel aan gehad om alles stap voor stap te doen dus,eerst opereren,dan wachten op de uitslag,dan de chemo's 1 voor 1 tegelijk dus,en proberen om het niet allemaal als 1 grote berg voor je te zien liggen.Hopelijk helpt dat jullie ook een beetje in deze kl*te periode.Heb je vragen of zoiets,mail het!(geld ook voor je moeder)Hoop dat ik op een aantal dingen antwoord heb en op die manier een beetje kan helpen.Heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte,ga ervoor en probeer er zo goed mogelijk doorheen te rollen meid.Groetjes,Boma
zondag 10 juni 2007 om 17:45
Hoi Marjolein,
Ook ik hoor zelf tot de groep borstkankerpatienten, ik ben bijna 34. Helaas heb ik ook in jouw situatie gezeten. Twee jaar geleden heeft mijn moeder ook borstkanker gehad. Daar gaat het super mee. Zij is borstbesparend geopereerd en had geen uitzaaiingen dus alleen nabestraald. Dat doen ze standaard bij een borstbesparende operatie.
In het geval van mijn moeder hebben we gewoon "geluk" gehad. Hoe het allemaal is verlopen. Maar wel herken ik natuurlijk de schok als je te horen krijgt dat je moeder kanker heeft. Maar volg het advies op van Boma, probeer het idd in stapjes te zien.
Jouw gevoelens zijn verre van egoistisch hoor. Ik dacht ook steeds dat wat ik dacht niet "normaal" was. Maar als je er wat meer over leest dan ben je helaas niet de enige.
Heb je mijn topic al gelezen, borstkanker? Ik zit ook nog middenin de chemo's. Heb er 3 gehad van de 5. Ook heb ik 2 operaties ondergaan, had helaas een uitzaaiing. Maar ook mijn chemo is nu preventief.
Of het topic van Lalotte? Haar schoonmoeder heeft ook kanker. Misschien heb je er wat aan.
Vraag maar raak en veel mensen zullen je proberen te helpen.
En schrijf maar lekker van je af. Schaam je niet.
sterkte,
groetjes marcec
Ook ik hoor zelf tot de groep borstkankerpatienten, ik ben bijna 34. Helaas heb ik ook in jouw situatie gezeten. Twee jaar geleden heeft mijn moeder ook borstkanker gehad. Daar gaat het super mee. Zij is borstbesparend geopereerd en had geen uitzaaiingen dus alleen nabestraald. Dat doen ze standaard bij een borstbesparende operatie.
In het geval van mijn moeder hebben we gewoon "geluk" gehad. Hoe het allemaal is verlopen. Maar wel herken ik natuurlijk de schok als je te horen krijgt dat je moeder kanker heeft. Maar volg het advies op van Boma, probeer het idd in stapjes te zien.
Jouw gevoelens zijn verre van egoistisch hoor. Ik dacht ook steeds dat wat ik dacht niet "normaal" was. Maar als je er wat meer over leest dan ben je helaas niet de enige.
Heb je mijn topic al gelezen, borstkanker? Ik zit ook nog middenin de chemo's. Heb er 3 gehad van de 5. Ook heb ik 2 operaties ondergaan, had helaas een uitzaaiing. Maar ook mijn chemo is nu preventief.
Of het topic van Lalotte? Haar schoonmoeder heeft ook kanker. Misschien heb je er wat aan.
Vraag maar raak en veel mensen zullen je proberen te helpen.
En schrijf maar lekker van je af. Schaam je niet.
sterkte,
groetjes marcec
zondag 10 juni 2007 om 17:49
Hallo Marjolein!
Allereerste wil ik je heel veel sterkte wensen in deze komende moeilijke periode want geloof me, als dochter is het erg om je moeder zo te zien. De diagnose borstkanker was ook bij mijn moeder gedaan in maart van dit jaar. Met dat verschil dat er geen tumor zit maar kwaardaardige kalkspatten. Na 2 borstbesparende operaties wordt zij vanaf 20 juni ongeveer 25 keer bestraald. God zij dank is chemo niet nodig.
Ik heb het er zelf best wel moeilijk mee en ik lijk trouwens wel de enige zwartkijker in mijn familie want mijn broertje ziet het allemaal veel zonniger.
Ik wil je veel sterkte (en Boma natuurlijk ook!!!) wensen!
Allereerste wil ik je heel veel sterkte wensen in deze komende moeilijke periode want geloof me, als dochter is het erg om je moeder zo te zien. De diagnose borstkanker was ook bij mijn moeder gedaan in maart van dit jaar. Met dat verschil dat er geen tumor zit maar kwaardaardige kalkspatten. Na 2 borstbesparende operaties wordt zij vanaf 20 juni ongeveer 25 keer bestraald. God zij dank is chemo niet nodig.
Ik heb het er zelf best wel moeilijk mee en ik lijk trouwens wel de enige zwartkijker in mijn familie want mijn broertje ziet het allemaal veel zonniger.
Ik wil je veel sterkte (en Boma natuurlijk ook!!!) wensen!
zondag 10 juni 2007 om 18:21
Hoi Marjolein,
Wat erg om zoiets te horen, he? Ik was nog maar dertien toen mijn moeder borstkanker kreeg. Ik dacht er toen geen seconde bij na dat het weleens slecht af zou kunnen lopen; mijn moeder werd gewoon beter. Klaar.
Nou ja, is allemaal een heel erg lang verhaal: operaties, bestralingen, hormoonmedicatie, chemo...Ik heb mijn moeders verhaal verteld op het topic van Lalotta "Kanker".
Sterkte!
Fleur
Wat erg om zoiets te horen, he? Ik was nog maar dertien toen mijn moeder borstkanker kreeg. Ik dacht er toen geen seconde bij na dat het weleens slecht af zou kunnen lopen; mijn moeder werd gewoon beter. Klaar.
Nou ja, is allemaal een heel erg lang verhaal: operaties, bestralingen, hormoonmedicatie, chemo...Ik heb mijn moeders verhaal verteld op het topic van Lalotta "Kanker".
Sterkte!
Fleur
zondag 10 juni 2007 om 18:40
hai Marjolein
mijn moeder heeft 15 jaar geleden ook een borstbesparende operatie gehad en bestraling en chemo erna, haar lymfeklieren zijn ook weggehaald, ze is er nog steeds en slikt sindsdien hormonen, het is wel her en der de kop op gestoken maar de hormonen zetten dat meteen stop, onzekere tijden voor je, maar ik hoop je hiermee een riem onder het hart te steken, want te wten dat mijn moeder er na al die tijd nog is, lijkt me wel fijn voor je om te horen.
ben nu zelf 45 en sta ook onder controle, dat raad ik jou ook aan om daar wat vroeger mee te beginnen dan gewoonlijk standaard is.
heel veel sterkte!!
mijn moeder heeft 15 jaar geleden ook een borstbesparende operatie gehad en bestraling en chemo erna, haar lymfeklieren zijn ook weggehaald, ze is er nog steeds en slikt sindsdien hormonen, het is wel her en der de kop op gestoken maar de hormonen zetten dat meteen stop, onzekere tijden voor je, maar ik hoop je hiermee een riem onder het hart te steken, want te wten dat mijn moeder er na al die tijd nog is, lijkt me wel fijn voor je om te horen.
ben nu zelf 45 en sta ook onder controle, dat raad ik jou ook aan om daar wat vroeger mee te beginnen dan gewoonlijk standaard is.
heel veel sterkte!!
zondag 10 juni 2007 om 21:42
Hi Marjolein,
Helaas, de realiteit is dat 1 op 9 vrouwen ermee te maken krijgt. En sommigen al op jongere leeftijd (zoals Boma, Marcec en ik). Gelukkig is de behandeling enorm verbeterd in de afgelopen jaren.
Lichamelijk had ik het veel zwaarder verwacht, geestelijk - tja, het blijft ongelooflijk dat mijn lichaam me al op mijn 32e in de steek gelaten heeft.
Borstsparende operatie is mij enorm meegevallen, 's middags geopereerd en 's avonds was ik er al klaar voor om naar huis te gaan. Daarna afwachten of er uitzaaiingen waren in mijn klieren, heel spannend.
Heb al 5 van de 8 chemo's gehad en eigenlijk valt het qua aftakelen enorm mee. Ja, mijn haar is uitgevallen, maar verder zie ik er nog precies hetzelfde uit en meestal voel ik me ook nog prima. Veel mensen dachten dat ik veel zou overgeven en afvallen van de chemo's, maar daar zijn tegenwoordig supergoeie pillen tegen. Ik heb pas 3x overgegeven (en dat was dan door het innemen van een pil op de nuchtere maag - eigen schuld).
Als je meer informatie zoekt of gewoon een luisterend oor, kom eens langs op www.de-amazones.nl. Er is daar een groep vrouwen die na borstkanker de dam-tot-damloop (16 km) gaan lopen en die zijn echt pas 2 of 3 jaar na hun behandeling!!
Beterschap voor je moeder.
Helaas, de realiteit is dat 1 op 9 vrouwen ermee te maken krijgt. En sommigen al op jongere leeftijd (zoals Boma, Marcec en ik). Gelukkig is de behandeling enorm verbeterd in de afgelopen jaren.
Lichamelijk had ik het veel zwaarder verwacht, geestelijk - tja, het blijft ongelooflijk dat mijn lichaam me al op mijn 32e in de steek gelaten heeft.
Borstsparende operatie is mij enorm meegevallen, 's middags geopereerd en 's avonds was ik er al klaar voor om naar huis te gaan. Daarna afwachten of er uitzaaiingen waren in mijn klieren, heel spannend.
Heb al 5 van de 8 chemo's gehad en eigenlijk valt het qua aftakelen enorm mee. Ja, mijn haar is uitgevallen, maar verder zie ik er nog precies hetzelfde uit en meestal voel ik me ook nog prima. Veel mensen dachten dat ik veel zou overgeven en afvallen van de chemo's, maar daar zijn tegenwoordig supergoeie pillen tegen. Ik heb pas 3x overgegeven (en dat was dan door het innemen van een pil op de nuchtere maag - eigen schuld).
Als je meer informatie zoekt of gewoon een luisterend oor, kom eens langs op www.de-amazones.nl. Er is daar een groep vrouwen die na borstkanker de dam-tot-damloop (16 km) gaan lopen en die zijn echt pas 2 of 3 jaar na hun behandeling!!
Beterschap voor je moeder.
maandag 11 juni 2007 om 01:05
Bedankt voor al jullie reacties!!!!
Ik ben 'blij' te horen dat sommige zich redelijk goed door de chemo's heen slaan! Dat is toch wel hetgeen waar ik het meest tegenop zie, mijn moeder te moeten zien aftakelen. Gelukkig kan ze er zelfs grapjes over maken. Toen ze het net gehoord had zei ze: "Jammer zeg, ik wilde net mijn haar gaan laten groeien!!" Toen heb ik haar maar gezegd dat we samen een mooi pruikje of mutsje uit gaan zoeken!! Ik vind het zo knap van haar, ze is er zo nuchter onder. Misschien is het ook wel een beetje zich groot houden. Ze wil ons niet met een zware last opzadelen.
Ik heb nu inderdaad de verschillende topics gelezen en ik ben erg blij dat veel dingen zo herkenbaar zijn! Toch krijg ik er de kriebels van, wat veel vrouwen zeg... Ik denk dat ik mijn moeder maar eens naar dit forum ga sturen, het is een sterke vrouw maar praten met mensen die in een soortgelijke situatie zitten zal zeker een steun voor haar zijn!
Wat ik stiekem nog het allermoeilijkst vond was het feit dat ik mijn vader zag breken.... Hij was het aan het vertellen en kon gewoon bijna niet meer praten. Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen!! Naast het feit dat mijn zusje, broer en ik het er moeilijk mee hebben denk ik dat hij het het zwaarst heeft. Ik voel me ook zo machteloos, ik wil iets doen!! Mijn moeder krijgt al allemaal kaarten en bloemetjes, hij staat een beetje aan de zijlijn... Gelukkig is het bijna vaderdag
Jullie zijn lief, ik zie het gelijk allemaal wat helderder. Wij zijn niet de enige die dit doormaken, we gaan het gewoon allemaal stap voor stap doen! Ik heb ook geen moment het idee gehad dat mijn moeder hieraan dood kan gaan, het duurt alleen even voordat het allemaal voorbij is. Wat dat betreft heeft ze 'geluk' dat er bij de punctie geen uitzaaiingen zijn gevonden, dat geeft wat hoop. Nu is het alleen afwachten of dit ook daadwerkelijk het geval is..
Nogmaal super bedankt voor jullie reactie!!
Ik ben 'blij' te horen dat sommige zich redelijk goed door de chemo's heen slaan! Dat is toch wel hetgeen waar ik het meest tegenop zie, mijn moeder te moeten zien aftakelen. Gelukkig kan ze er zelfs grapjes over maken. Toen ze het net gehoord had zei ze: "Jammer zeg, ik wilde net mijn haar gaan laten groeien!!" Toen heb ik haar maar gezegd dat we samen een mooi pruikje of mutsje uit gaan zoeken!! Ik vind het zo knap van haar, ze is er zo nuchter onder. Misschien is het ook wel een beetje zich groot houden. Ze wil ons niet met een zware last opzadelen.
Ik heb nu inderdaad de verschillende topics gelezen en ik ben erg blij dat veel dingen zo herkenbaar zijn! Toch krijg ik er de kriebels van, wat veel vrouwen zeg... Ik denk dat ik mijn moeder maar eens naar dit forum ga sturen, het is een sterke vrouw maar praten met mensen die in een soortgelijke situatie zitten zal zeker een steun voor haar zijn!
Wat ik stiekem nog het allermoeilijkst vond was het feit dat ik mijn vader zag breken.... Hij was het aan het vertellen en kon gewoon bijna niet meer praten. Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen!! Naast het feit dat mijn zusje, broer en ik het er moeilijk mee hebben denk ik dat hij het het zwaarst heeft. Ik voel me ook zo machteloos, ik wil iets doen!! Mijn moeder krijgt al allemaal kaarten en bloemetjes, hij staat een beetje aan de zijlijn... Gelukkig is het bijna vaderdag
Jullie zijn lief, ik zie het gelijk allemaal wat helderder. Wij zijn niet de enige die dit doormaken, we gaan het gewoon allemaal stap voor stap doen! Ik heb ook geen moment het idee gehad dat mijn moeder hieraan dood kan gaan, het duurt alleen even voordat het allemaal voorbij is. Wat dat betreft heeft ze 'geluk' dat er bij de punctie geen uitzaaiingen zijn gevonden, dat geeft wat hoop. Nu is het alleen afwachten of dit ook daadwerkelijk het geval is..
Nogmaal super bedankt voor jullie reactie!!
maandag 11 juni 2007 om 20:41
Hallo,
ook mijn moeder heeft 4,5 jaar geleden, op jonge leeftijd, borstkanker gekregen.
Ik vond het ook heel moeilijk, toendertijd was haar overlevingskans dat ze nog 2 jaar zou leven heel klein, maar ze leeft nu nog steeds!! En in het begin deed ik alsof er niets aan de hand was, een soort bescherming voor mijzelf waarschijnlijk, want ik kan me de eerste 3 maanden na haar diagnose niet meer herinneren. Ondertussen is mijn band met mijn moeder erg sterk geworden en kunnen we heel veel lachen en elkaar steunen. Naar mate de tijd dat ze langer leeft, groeit ook de angst dat de dood voor haar dichterbij komt en ik dus mijn moeder zal verliezen.
Maar ik denk dat je juist nu heel veel je moeder moet gaan steunen en veel lol vooral met elkaar hebben! En ook ik voelde (en voel) me soms wel eens schuldig dat ik gewoon nog leuke dingen ging doen, of als ik eens zat te zeuren dat ik me niet lekker voelde terwijl zij gewoon dood gaat! Maar je moet maar onthouden dat ook jij je wel eens niet goed kan voelen en dat je ook je eigen ding moet houden (zoals bijvoorbeeld sporten of vrienden). Want je moeder wil jou ook gelukkig zien, lijkt mij!
Groetjes Wuppie
ook mijn moeder heeft 4,5 jaar geleden, op jonge leeftijd, borstkanker gekregen.
Ik vond het ook heel moeilijk, toendertijd was haar overlevingskans dat ze nog 2 jaar zou leven heel klein, maar ze leeft nu nog steeds!! En in het begin deed ik alsof er niets aan de hand was, een soort bescherming voor mijzelf waarschijnlijk, want ik kan me de eerste 3 maanden na haar diagnose niet meer herinneren. Ondertussen is mijn band met mijn moeder erg sterk geworden en kunnen we heel veel lachen en elkaar steunen. Naar mate de tijd dat ze langer leeft, groeit ook de angst dat de dood voor haar dichterbij komt en ik dus mijn moeder zal verliezen.
Maar ik denk dat je juist nu heel veel je moeder moet gaan steunen en veel lol vooral met elkaar hebben! En ook ik voelde (en voel) me soms wel eens schuldig dat ik gewoon nog leuke dingen ging doen, of als ik eens zat te zeuren dat ik me niet lekker voelde terwijl zij gewoon dood gaat! Maar je moet maar onthouden dat ook jij je wel eens niet goed kan voelen en dat je ook je eigen ding moet houden (zoals bijvoorbeeld sporten of vrienden). Want je moeder wil jou ook gelukkig zien, lijkt mij!
Groetjes Wuppie
dinsdag 12 juni 2007 om 07:56
Hoi Marjolein,
Wat een verschrikkelijk bericht als je dit te horen krijgt. Vooral omdat de artsen eerst voorhielden dat het 'niks' was. Dit verwacht je niet ineens en je wereld staat even compleet op zijn kop.
Mijn moeder ging 9 jaar geleden naar de huisarts met ene knobbeltje in haar borst. Volgens de huisarts was het niet verontrustend. Evenegoed moest ze foto's laten maken. Helaas bleek het toch kanker te zijn. Ze kreeg ook een borstbesparende operatie, de lymfeklieren moesten wel weg gehaald worden. Daarna kreeg ze bestraling. Gelukkig is de kanker daarna niet meer terug gekomen en is ze weer gewoon mijn lieve, vrolijke moeder.
Hoop dat je door dit bericht weer een beetje goede moed gekregen hebt. Het is ook zo'n onzekere klote periode als de ziekte geconstateerd wordt. Vooral dat wachten op operatie en nabehandeling is vreslijk. Maar ze is er als ik het goed begrijp op tijd bij.
*; ik wend je heel veel sterkte de komende tijd.......
Wat een verschrikkelijk bericht als je dit te horen krijgt. Vooral omdat de artsen eerst voorhielden dat het 'niks' was. Dit verwacht je niet ineens en je wereld staat even compleet op zijn kop.
Mijn moeder ging 9 jaar geleden naar de huisarts met ene knobbeltje in haar borst. Volgens de huisarts was het niet verontrustend. Evenegoed moest ze foto's laten maken. Helaas bleek het toch kanker te zijn. Ze kreeg ook een borstbesparende operatie, de lymfeklieren moesten wel weg gehaald worden. Daarna kreeg ze bestraling. Gelukkig is de kanker daarna niet meer terug gekomen en is ze weer gewoon mijn lieve, vrolijke moeder.
Hoop dat je door dit bericht weer een beetje goede moed gekregen hebt. Het is ook zo'n onzekere klote periode als de ziekte geconstateerd wordt. Vooral dat wachten op operatie en nabehandeling is vreslijk. Maar ze is er als ik het goed begrijp op tijd bij.
*; ik wend je heel veel sterkte de komende tijd.......
woensdag 13 juni 2007 om 01:41
Hoi Wuppie en Gillie,
Dankjullie wel voor de bemoedigende woorden! Het is fijn om van andere mensen te horen wat je zelf denkt, gewoon ter bevestiging! Aankomend weekend ga ik een weekendje weg, dit stond al geruime tijd terug gepland en met pijn en moeite heb ik vrij gekregen van werk! Eerst voelde ik me schuldig dat ik juist nu wegga, maar dat is gelukkig over! Mijn moeder wil juist graag dat ik ga, weet hoe ik er naar uit kijk. En de operatie is toch pas over een week of twee, dus in de tussentijd gebeurd er vrij weinig. Dat is ook het irritante, dat wachten!!!
Wat ik me afvraag Gillie, gaat je moeder nu wel nog ieder jaar terug voor controle of iets dergelijks? Of wordt je na een bepaald periode 'gezond' verklaard?
Dankjullie wel voor de bemoedigende woorden! Het is fijn om van andere mensen te horen wat je zelf denkt, gewoon ter bevestiging! Aankomend weekend ga ik een weekendje weg, dit stond al geruime tijd terug gepland en met pijn en moeite heb ik vrij gekregen van werk! Eerst voelde ik me schuldig dat ik juist nu wegga, maar dat is gelukkig over! Mijn moeder wil juist graag dat ik ga, weet hoe ik er naar uit kijk. En de operatie is toch pas over een week of twee, dus in de tussentijd gebeurd er vrij weinig. Dat is ook het irritante, dat wachten!!!
Wat ik me afvraag Gillie, gaat je moeder nu wel nog ieder jaar terug voor controle of iets dergelijks? Of wordt je na een bepaald periode 'gezond' verklaard?
woensdag 13 juni 2007 om 07:59
Hoi Marjolein,
Fijn dat de verhalen van anderen je een beetje hoop kunnen geven. Dat heb je nu net nodig.
Niet schuldig voelen of dat weekendje. Snap wel dat je het zo voelt hoor. Het is juist goed om er nu even uit te zijn. Je moet evengoed blijven genieten van dingen. Dat zal je moeder ook wel begrijpen en ze gunt het je evengoed denk ik.
Mijn moeder moet nog steeds om de zoveel tijd voor controle terug. Weet niet precies hoe vaak. Na 5 jaar wordt je eigenlijk genezen verklaard als de kanker tot dan niet terug gekomen is. Dat wil dus niet zeggen dat je dan geen controle meer krijgt.
Fijn dat de verhalen van anderen je een beetje hoop kunnen geven. Dat heb je nu net nodig.
Niet schuldig voelen of dat weekendje. Snap wel dat je het zo voelt hoor. Het is juist goed om er nu even uit te zijn. Je moet evengoed blijven genieten van dingen. Dat zal je moeder ook wel begrijpen en ze gunt het je evengoed denk ik.
Mijn moeder moet nog steeds om de zoveel tijd voor controle terug. Weet niet precies hoe vaak. Na 5 jaar wordt je eigenlijk genezen verklaard als de kanker tot dan niet terug gekomen is. Dat wil dus niet zeggen dat je dan geen controle meer krijgt.
donderdag 14 juni 2007 om 19:29
Hoi Marjolein,
Trek je het nog een beetje;en natuurlijk ook,trekken je ouders het nog een beetje?De datum van de operatie komt nu in elk geval een beetje dichterbij,en gelukkig maar kan je maar beter gehad hebben.En dan maar wachten op die uitslag.Dat is eigenlijk het vreselijkste.Als die uitslag nl er vrij goed uitziet is het een kwestie van al die behandelingen doorstaan.Daar kom je wel door als je er bent voor elkaar;da's nl het allerbelangrijkst...blijf er voor elkaar,dan trek je mekaar er doorheen met al je ups en downs.Is dus ook gelijk mijn advies(ik zeg niet dat ik zo bijster slim ben,begrijp me dus ook niet verkeerd)maar hou je tegenover elkaar nooit groter als dat je bent,lach,huil en vloek erom tegen elkaar en niet alleen in je eentje.Gooi het eruit;des te sterker kom je hieruit met z'n allen.Sterkte en groeten (ook aan je ma & pa)Boma
Trek je het nog een beetje;en natuurlijk ook,trekken je ouders het nog een beetje?De datum van de operatie komt nu in elk geval een beetje dichterbij,en gelukkig maar kan je maar beter gehad hebben.En dan maar wachten op die uitslag.Dat is eigenlijk het vreselijkste.Als die uitslag nl er vrij goed uitziet is het een kwestie van al die behandelingen doorstaan.Daar kom je wel door als je er bent voor elkaar;da's nl het allerbelangrijkst...blijf er voor elkaar,dan trek je mekaar er doorheen met al je ups en downs.Is dus ook gelijk mijn advies(ik zeg niet dat ik zo bijster slim ben,begrijp me dus ook niet verkeerd)maar hou je tegenover elkaar nooit groter als dat je bent,lach,huil en vloek erom tegen elkaar en niet alleen in je eentje.Gooi het eruit;des te sterker kom je hieruit met z'n allen.Sterkte en groeten (ook aan je ma & pa)Boma
donderdag 21 juni 2007 om 19:31
Hoi allemaal!
Hier even een kleine update. De rust is voorlopig een beetje wedergekeerd hier in huis. Het is gelukkig niet meer gesprekonderwerp van de dag!!! Onze keuken wordt momenteel verbouwd, dus gelukkig heeft mijn moeder daar wat afleiding mee. Volgende week donderdag wordt ze geopereerd, dan wordt het weer even spannend.
Ik heb een leuk idee met mijn zusje bedacht! Mijn moeder gaat op donderdag altijd bloemen halen op de markt vlak bij ons huis. Nu hebben wij met die man afegsproken dat we een soort bloemabbonement af kunnen sluiten, krijgt ze iedere donderdag, een half jaar lang, een bloementje thuis bezorgd!! Famielieleden en dergelijke doen hier ook aan mee. We laten al onze namen op een mooie vaas graveren. Zo heeft ze gedurende de misschien 'zwaardere' periode toch een herrinering dat we allemaal voor haar klaar staan! En zo heeft iedereen een beetje het gevoel dat ze toch wat kunnen doen. Het is misschiens iets kleins, maar ik denk dat ze er erg blij mee zal zijn!!!
En mijn weekendje weg was erg leuk! Heb er van genoten maar ook goeie gesprekken gehad met mijn vriend hierover, dat lucht ook wel op, het er gewoon lekker over kunnen hebben!
Ik laat wat van me horen zodra we meer weten. Dankjullie wel
Hier even een kleine update. De rust is voorlopig een beetje wedergekeerd hier in huis. Het is gelukkig niet meer gesprekonderwerp van de dag!!! Onze keuken wordt momenteel verbouwd, dus gelukkig heeft mijn moeder daar wat afleiding mee. Volgende week donderdag wordt ze geopereerd, dan wordt het weer even spannend.
Ik heb een leuk idee met mijn zusje bedacht! Mijn moeder gaat op donderdag altijd bloemen halen op de markt vlak bij ons huis. Nu hebben wij met die man afegsproken dat we een soort bloemabbonement af kunnen sluiten, krijgt ze iedere donderdag, een half jaar lang, een bloementje thuis bezorgd!! Famielieleden en dergelijke doen hier ook aan mee. We laten al onze namen op een mooie vaas graveren. Zo heeft ze gedurende de misschien 'zwaardere' periode toch een herrinering dat we allemaal voor haar klaar staan! En zo heeft iedereen een beetje het gevoel dat ze toch wat kunnen doen. Het is misschiens iets kleins, maar ik denk dat ze er erg blij mee zal zijn!!!
En mijn weekendje weg was erg leuk! Heb er van genoten maar ook goeie gesprekken gehad met mijn vriend hierover, dat lucht ook wel op, het er gewoon lekker over kunnen hebben!
Ik laat wat van me horen zodra we meer weten. Dankjullie wel
donderdag 21 juni 2007 om 19:39
Hoi Marjolein,
Wat een leuk idee zeg van die bloemen. Dat hadden vrienden van mijn moeder ook gedaan toen mijn vader overleden was. Dat deed haar erg goed.
Wat lief van jullie.
En fijn dat je genoten hebt het weekend. Gelukkig, je hebt het verdient. Je moeder lijkt me een sterke vrouw, met humor. Niet onbelangrijk. Ik probeer met humor mezelf er ook doorheen te slepen.
Gisteren mijn vierde chemo gehad. Tot nu toe heb ik ze allemaal goed verdragen. De eerste week, is wat lastig. Je voelt je niet echt top maar dan heb ik toch twee redelijke weken hoor. Wel wat vermoeid, maar dat hoort erbij. Ik kan tussendoor ook nog wat werken.
Ik had net als Bergamot het lichamelijk veel zwaarder ingeschat.
Maar het blijft natuurlijk verschrikkelijk waar je allemaal doorheen moet.
Het is zeker geen pick-nick.
Hou ons op de hoogte en sterkte voor jullie allemaal.
liefs marcec
Wat een leuk idee zeg van die bloemen. Dat hadden vrienden van mijn moeder ook gedaan toen mijn vader overleden was. Dat deed haar erg goed.
Wat lief van jullie.
En fijn dat je genoten hebt het weekend. Gelukkig, je hebt het verdient. Je moeder lijkt me een sterke vrouw, met humor. Niet onbelangrijk. Ik probeer met humor mezelf er ook doorheen te slepen.
Gisteren mijn vierde chemo gehad. Tot nu toe heb ik ze allemaal goed verdragen. De eerste week, is wat lastig. Je voelt je niet echt top maar dan heb ik toch twee redelijke weken hoor. Wel wat vermoeid, maar dat hoort erbij. Ik kan tussendoor ook nog wat werken.
Ik had net als Bergamot het lichamelijk veel zwaarder ingeschat.
Maar het blijft natuurlijk verschrikkelijk waar je allemaal doorheen moet.
Het is zeker geen pick-nick.
Hou ons op de hoogte en sterkte voor jullie allemaal.
liefs marcec
zondag 24 juni 2007 om 12:38
Toen mijn moeder 53 was werd er borstkanker geconstateerd bij haar.
Ze heeft toen nog geen week later een volledige borstamputatie gehad en er zijn lymfeklieren weggehaald.
De kanker zat in 2 van de 5 lymfeklieren die waren weggehaald.
Daarna heeft ze gecombineerd, bestralingen en chemo gehad.
Helaas is mijn moeder 3 jaar later, overleden aan de gevolgen van uitzaaiingen van de borstkanker. 1 dag na mijn verjaardag ging ze het ziekenhuis in, ze hebben er 2 weken over gedaan om er achter te komen wat haar mankeerde. Begin november kwam ze thuis waarna ze binnen 4 weken overleed.
We wisten dat het er aan zat te komen, en hebben veel gepraat, al denk ik dat je nooit alles gezegd hebt!
56 is veel te jong!
Ik hoop dat jullie moeders, of jullie zelf, die klote ziekte overwinnen!
x
D
Ze heeft toen nog geen week later een volledige borstamputatie gehad en er zijn lymfeklieren weggehaald.
De kanker zat in 2 van de 5 lymfeklieren die waren weggehaald.
Daarna heeft ze gecombineerd, bestralingen en chemo gehad.
Helaas is mijn moeder 3 jaar later, overleden aan de gevolgen van uitzaaiingen van de borstkanker. 1 dag na mijn verjaardag ging ze het ziekenhuis in, ze hebben er 2 weken over gedaan om er achter te komen wat haar mankeerde. Begin november kwam ze thuis waarna ze binnen 4 weken overleed.
We wisten dat het er aan zat te komen, en hebben veel gepraat, al denk ik dat je nooit alles gezegd hebt!
56 is veel te jong!
Ik hoop dat jullie moeders, of jullie zelf, die klote ziekte overwinnen!
x
D
woensdag 27 juni 2007 om 14:16
woensdag 27 juni 2007 om 15:02
Hoi Marjolein,
Wat naar voor jou, je moeder en je familie. Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad. Er is een borstbesparende operatie gedaan (tumor van 5 cm) en de lymfeklieren uit de oksel zijn weggehaald. Aangezien daar een uitzaaiing in zat, heeft ze chemotherapie gehad. Ook is ze bestraald. Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder en ze is kerngezond Dit om je even een hart onder de riem te steken.
Blijf positief en veel sterkte!
Wat naar voor jou, je moeder en je familie. Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad. Er is een borstbesparende operatie gedaan (tumor van 5 cm) en de lymfeklieren uit de oksel zijn weggehaald. Aangezien daar een uitzaaiing in zat, heeft ze chemotherapie gehad. Ook is ze bestraald. Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder en ze is kerngezond
Dit om je even een hart onder de riem te steken. Blijf positief en veel sterkte!
woensdag 27 juni 2007 om 21:27
Hallo,
Wil jou en je moeder en vader eventjes heeeeeeeeeeel veel sterkte wensen voor morgen.Geloof me, dit is echt de meest rotte fase van het hele verhaal borstkanker;die onzekerheid!Als ze is geholpen en je hebt de uitslagen dan weet je tenminste iets.Dan ga je voor het behandelplan,ook niet altijd leuk,maar dan weet je wat.Heb zelf nu afgelopen week mijn laatste chemo erin geprakt hopelijk kan je moeder dat ook over een tijdje zeggen(ja,ja je gaat je grenzen soms verleggen)Wens jullie dus morgen sterkte,maar ook zeker de dagen erna;met het wachten op de uitslag,da's echt slopend voor een mens.Denk aan jullie en brand een extra kaarsje bij boeda voor jullie.Liefs,Boma
Wil jou en je moeder en vader eventjes heeeeeeeeeeel veel sterkte wensen voor morgen.Geloof me, dit is echt de meest rotte fase van het hele verhaal borstkanker;die onzekerheid!Als ze is geholpen en je hebt de uitslagen dan weet je tenminste iets.Dan ga je voor het behandelplan,ook niet altijd leuk,maar dan weet je wat.Heb zelf nu afgelopen week mijn laatste chemo erin geprakt hopelijk kan je moeder dat ook over een tijdje zeggen(ja,ja je gaat je grenzen soms verleggen)Wens jullie dus morgen sterkte,maar ook zeker de dagen erna;met het wachten op de uitslag,da's echt slopend voor een mens.Denk aan jullie en brand een extra kaarsje bij boeda voor jullie.Liefs,Boma
woensdag 27 juni 2007 om 21:59
Toi toi toi voor morgen Marjolein & moeder.
Ben zelf ook borstsparend geopereerd met schildwachtklieronderzoek. Viel me enorm mee, was 's middags geopereerd en de volgende ochtend ging ik naar huis. Na een uitgebreide wandeling door het ziekenhuis ('k was wakker en vond in bed liggen zo saai
). Wel nog een trekkerig gevoel gehad van de swk, van de borst zelf geen centje pijn. En na een week weer aan het werk. (en ik hoor meer van dit soort verhalen)
Hoop op goede uitslagen voor jullie *;.
Ben zelf ook borstsparend geopereerd met schildwachtklieronderzoek. Viel me enorm mee, was 's middags geopereerd en de volgende ochtend ging ik naar huis. Na een uitgebreide wandeling door het ziekenhuis ('k was wakker en vond in bed liggen zo saai
). Wel nog een trekkerig gevoel gehad van de swk, van de borst zelf geen centje pijn. En na een week weer aan het werk. (en ik hoor meer van dit soort verhalen)Hoop op goede uitslagen voor jullie *;.
woensdag 27 juni 2007 om 23:20
