Gezondheid
alle pijlers
RSI
vrijdag 26 september 2008 om 09:20
Ik heb behoorlijke rsi gehad, lang mee doorgelopen en daarna een half jaar thuis gezeten, ik kon niks meer. Me niet uitkleden, mijn tanden niet poetsen, etc.
Daarna heel voorzichticjes weer gaan werken en na een jaar kon ik alles weer.
Ik heb heel veel baat gehad bij een revalidatietraject in een ziekenhuis. Revalidatie-arts, fysio,ergotherapeut, maatschappelijk werk, een psych, etc, ales werd tegelijk op me losgelaten, aan alles werd tegelijk gewerkt: het accepteren dat ik rsi had, dat ik dat voor een groot deel zelf had veroorzaakt door niet te luisteren naar de signalen van mijn lijf, het besef dat ik een workaholic was die zat te smachten naar bevestiging, eb tegelijkertijd het leren ontspannen van mijn spieren, het leren voelen van mijn lijf, hoe ik dagelijkse dingen wel kon doen zonder (of met minder) pijn, etc. En uiteindelijk ook weer opbouwend.
Als ik allerlei losse dingetjes had gedaan (wat ik daarvoor al deed), was ik er denk ik niet vanaf gekomen. RSI is voor het grootste deel iets waar je in je hoofd vanaf moet komen voordat je lijf het kan. Ik besefte dat in eerste instantie niet, maar als je telkens maar dòòr wil gaan en dat ook doedt, negeer je je lichaam en word je nooit beter.
Ik bedoel: fijn dat je nu een beetje kan typen,maar als je nog steeds niet kan fietsen,waarom typ je dan? Is het niet zaak dat je eerst voor je dagelijkse dingen pijnvrij bent, voor je weer aan het werk gaat?
Ik snap als geen ander dat het kut is als je je computer moet loslaten, maar als je pijnvrij wilt worden, is het wel het beste advies. Wat zegt je arbo-arts?
Sterkte. Het is kut, maar je kan er beter van worden.
Daarna heel voorzichticjes weer gaan werken en na een jaar kon ik alles weer.
Ik heb heel veel baat gehad bij een revalidatietraject in een ziekenhuis. Revalidatie-arts, fysio,ergotherapeut, maatschappelijk werk, een psych, etc, ales werd tegelijk op me losgelaten, aan alles werd tegelijk gewerkt: het accepteren dat ik rsi had, dat ik dat voor een groot deel zelf had veroorzaakt door niet te luisteren naar de signalen van mijn lijf, het besef dat ik een workaholic was die zat te smachten naar bevestiging, eb tegelijkertijd het leren ontspannen van mijn spieren, het leren voelen van mijn lijf, hoe ik dagelijkse dingen wel kon doen zonder (of met minder) pijn, etc. En uiteindelijk ook weer opbouwend.
Als ik allerlei losse dingetjes had gedaan (wat ik daarvoor al deed), was ik er denk ik niet vanaf gekomen. RSI is voor het grootste deel iets waar je in je hoofd vanaf moet komen voordat je lijf het kan. Ik besefte dat in eerste instantie niet, maar als je telkens maar dòòr wil gaan en dat ook doedt, negeer je je lichaam en word je nooit beter.
Ik bedoel: fijn dat je nu een beetje kan typen,maar als je nog steeds niet kan fietsen,waarom typ je dan? Is het niet zaak dat je eerst voor je dagelijkse dingen pijnvrij bent, voor je weer aan het werk gaat?
Ik snap als geen ander dat het kut is als je je computer moet loslaten, maar als je pijnvrij wilt worden, is het wel het beste advies. Wat zegt je arbo-arts?
Sterkte. Het is kut, maar je kan er beter van worden.
zondag 28 september 2008 om 08:12
quote:tilalia2 schreef op 26 september 2008 @ 09:20:
Ik heb heel veel baat gehad bij een revalidatietraject in een ziekenhuis. Revalidatie-arts, fysio,ergotherapeut, maatschappelijk werk, een psych, etc, ales werd tegelijk op me losgelaten, aan alles werd tegelijk gewerkt: het accepteren dat ik rsi had, dat ik dat voor een groot deel zelf had veroorzaakt door niet te luisteren naar de signalen van mijn lijf, het besef dat ik een workaholic was die zat te smachten naar bevestiging, eb tegelijkertijd het leren ontspannen van mijn spieren, het leren voelen van mijn lijf, hoe ik dagelijkse dingen wel kon doen zonder (of met minder) pijn, etc. En uiteindelijk ook weer opbouwend.
Heb ik ook erg veel baat bij gehad. Vooral omdat het een multidisciplinaire aanpak was. Mijn huisarts wilde destijds ook niet verwijzen, kende het niet. Ik wilde er per se heen omdat een vriend met RSI er veel profijt van had gehad. Ik heb info uitgeprint, naar huisarts gestuurd en weer afspraak gemaakt. Toen kreeg ik een verwijsbrief.
Ik heb heel veel baat gehad bij een revalidatietraject in een ziekenhuis. Revalidatie-arts, fysio,ergotherapeut, maatschappelijk werk, een psych, etc, ales werd tegelijk op me losgelaten, aan alles werd tegelijk gewerkt: het accepteren dat ik rsi had, dat ik dat voor een groot deel zelf had veroorzaakt door niet te luisteren naar de signalen van mijn lijf, het besef dat ik een workaholic was die zat te smachten naar bevestiging, eb tegelijkertijd het leren ontspannen van mijn spieren, het leren voelen van mijn lijf, hoe ik dagelijkse dingen wel kon doen zonder (of met minder) pijn, etc. En uiteindelijk ook weer opbouwend.
Heb ik ook erg veel baat bij gehad. Vooral omdat het een multidisciplinaire aanpak was. Mijn huisarts wilde destijds ook niet verwijzen, kende het niet. Ik wilde er per se heen omdat een vriend met RSI er veel profijt van had gehad. Ik heb info uitgeprint, naar huisarts gestuurd en weer afspraak gemaakt. Toen kreeg ik een verwijsbrief.
