Sexsomnia? Komt dit goed?

Ik heb een gebruikersnaam aangemaakt omdat ik me nogal schaam voor dit probleem. Maar ik heb ook het gevoel dat het allemaal nooit meer goed komt, dus tips, ervaringen of gewoon een positiever perspectief zou me enorm helpen.

Ik ben een vrouw van begin 30, ik heb een man en 2 kleine kinderen.
We slapen al jaren slecht door de kinderen, maar een paar maanden geleden sliep de jongste eindelijk en ik hoopte dus dat we een beetje tot rust zouden komen.
Een paar weken geleden begon mijn man te klagen dat ik hem snachts betast en dat hij daardoor niet kan slapen. Hij dacht dat ik het expres deed, ik heb namelijk wat moeite met seksualiteit en ik probeerde weer iets van een sex drive te krijgen, en daarom was ik aan het lezen over dit onderwerp. Hij dacht dat iemand midden in de nacht betasten blijkbaar in een boek stond ofzo.

Dat is dus niet het geval, ik ben me totaal niet bewust dat ik dat doe. Het probleem is dat het dus van het een op het andere moment ELKE NACHT de HELE NACHT is. Intussen is mijn man dus behoorlijk moe. Hij maakt me nu wakker als ik het weer doe, hij is dan geïrriteerd (logisch) en ik ben totaal in de war want ik ben er echt van overtuigd dat ik niks doe!
Ik heb hiervoor wel eens gehad dat ik in mijn slaap praatte, of een soort hallucinatie had waarbij ik er van overtuigd was dat ik spinnen zag in ons bed, dan sprong ik gillend uit bed voor ik wakker was. Maar dat gebeurde 1x per nacht, en hooguit 3x in de maand (en ook vaak maandenlang niet), dus dat was nooit zo'n groot probleem.
Daarnaast heb ik een verleden met seksueel misbruik (ik ben zelf misbruikt en verkracht in mijn puberteit), daardoor heeft dit onderwerp nog VEEL meer impact op me dan als het slaapwandelen ofzo was. Want ik wil ABSOLUUT NIET de dader zijn van zulke handelingen tegen zijn zin in. Ik durf mijn man momenteel overdag niet eens meer aan te raken of te knuffelen omdat ik bang ben dat dat misschien ervoor zorgt dat ik snachts nog handtastelijker word.

Qua normale slaapadviezen die ik lees op internet gaat het goed; ik heb regelmatige bedtijden en wakkertijden (dankzij de kinderen), weinig alcohol, cafeïne alleen in de ochtend, ik sport 5x per week, ik heb niet het idee dat ik extra veel stress heb (tenminste niet toen dit begon, maar na een paar weken heb ik er op dit moment behoorlijk stresss van)
We hebben een kussenfort tussen ons in gebouwd, ik heb in een slaapzak geslapen (ingesnoerd boven mijn schouders), ik heb droomsap geprobeerd (een soort slaapmiddel dat mijn man gebruikt, want die had al slaapproblemen voor ik hier mee begon) maar het heeft tot nu toe niks geholpen.

Vannacht ga ik maar op de bank slapen. Dat zal vast helpen, maar dat is geen oplossing voor de lange termijn, ik blijf maar denken hoe het nou verder moet met ons als het niet overgaat? Het is ook een enorme deuk in mijn zelfvertrouwen, ik voel me vies en slecht, en wat nou als er een keer een kind tussen ons in komt slapen en ik doe het dan ook? Het moet stoppen maar ik zie niet meer hoe.
Ik hoop eigenlijk op een beetje geruststelling of perspectief, dat het weer over kan gaan. Of een tip hoe je er mee om kunt gaan. Maar misschien heeft helemaal niemand dit probleem en ben ik inderdaad gewoon hartstikke raar.

Het is ook absoluut bizar. Het filmen gaan we wel doen als blijkt dat dit niet overgaat. Maar op dit moment denk ik dat we weken lang bezig zijn geweest met uitvinden wat er nou precies gebeurt en hoe dit kan, en dat geeft ook stress en is op zich niet bevorderlijk.
De strategie “acceptatie dat er iets vreemds gebeurd maar we laten het zijn voor wat het is” hebben we nog niet getest, en dat brengt voor nu ook wel wat rust. Maar zoals ik zei: ik ga niet voor altijd in een dichtgesnoerde slaapzak slapen, dus als deze strategie niet werkt hebben we nu in ieder geval een goed plan voor hoe dit te filmen is.