Gezondheid
alle pijlers
Syndroom van Tietze
dinsdag 28 april 2009 om 20:07
Hallo allemaal,
Ik loop nu 5 maanden rond met pijn op mn borst. Meerdere keren naar de huisarts geweest, en uiteindelijk vorige week onderzoeken gehad bij de cardioloog. Ik had echt het idee dat ik hartklachten had. Voel constant een druk op mn linkerborst, pijn in mn schouder, steken in mn borst, hart wat snel gaat en overslaat, en n lamme pijnlijke linkerarm. De huisarts had al eens laten vallen dat het Tietze zou kunnen zijn.
Uit de onderzoeken vorige week bleek (gelukkig) geen hartstoornis. Cardioloog was niet echt meedenkend, sloot het dossier en zei dat het maar vanzelf over moest gaan. Hij wist niet wat het was, in ieder geval niet mn hart. Dus ik vroeg of het Tietze kon zijn, en dat kon volgens hem.
Maar hoe kom ik er nu achter dat het werkelijk Tietze is? Zijn er hier mensen die er last van hebben? Als ik over Tietze lees, lijkt het wel verdacht veel op mijn klachten. Volgens mij is het niet te zien op foto's of in bloedtesten. Dus hoe is het bij jullie vastgesteld?
Ik loop nu 5 maanden rond met pijn op mn borst. Meerdere keren naar de huisarts geweest, en uiteindelijk vorige week onderzoeken gehad bij de cardioloog. Ik had echt het idee dat ik hartklachten had. Voel constant een druk op mn linkerborst, pijn in mn schouder, steken in mn borst, hart wat snel gaat en overslaat, en n lamme pijnlijke linkerarm. De huisarts had al eens laten vallen dat het Tietze zou kunnen zijn.
Uit de onderzoeken vorige week bleek (gelukkig) geen hartstoornis. Cardioloog was niet echt meedenkend, sloot het dossier en zei dat het maar vanzelf over moest gaan. Hij wist niet wat het was, in ieder geval niet mn hart. Dus ik vroeg of het Tietze kon zijn, en dat kon volgens hem.
Maar hoe kom ik er nu achter dat het werkelijk Tietze is? Zijn er hier mensen die er last van hebben? Als ik over Tietze lees, lijkt het wel verdacht veel op mijn klachten. Volgens mij is het niet te zien op foto's of in bloedtesten. Dus hoe is het bij jullie vastgesteld?
dinsdag 28 april 2009 om 20:13
dinsdag 28 april 2009 om 20:24
Ik moest ook naar de cardioloog voor hoge bloeddruk. Daar heb ik medicijnen voor gekregen. En omdat hartklachten in mijn familie voorkomen, vond de huisarts het verstandiger om alles toch te laten onderzoeken. (ECG, holteronderzoek en fietstest)
Ik vermoed gewoon dat ik het ook heb. Wat doe jij tegen de pijn? Bij mij helpen zware pijnstillers niet, rust ook niet. En heb je dezelfde pijnklachten als ik? Bij mij treedt het meestal aanvalsgewijs op. Soms is het er constant, soms komt het als ik in rust ben. (in bed bijvoorbeeld)
En hoelang heb jij het al? Ik ben bang dat het niet meer overgaat.
Jij ook succes trouwens!
Ik vermoed gewoon dat ik het ook heb. Wat doe jij tegen de pijn? Bij mij helpen zware pijnstillers niet, rust ook niet. En heb je dezelfde pijnklachten als ik? Bij mij treedt het meestal aanvalsgewijs op. Soms is het er constant, soms komt het als ik in rust ben. (in bed bijvoorbeeld)
En hoelang heb jij het al? Ik ben bang dat het niet meer overgaat.
Jij ook succes trouwens!
dinsdag 28 april 2009 om 20:38
Maar wat vreemd dat huisarts dit zelf ook niet vaststelt. Bij was het ook de houding... Dus recht lopen hielp wel.... de andere kant was dat de pijn in borst verdween, maar pijn in rug (tussen schouders) er tijdelijk voor in de plaats kwam.
Ik heb even gegoogled en dit kwam er uit bij Wikipedia
http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Tietze
Ik heb even gegoogled en dit kwam er uit bij Wikipedia
http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Tietze
dinsdag 28 april 2009 om 20:49
Bij mij zou het te maken kunnen hebben met de manier waarop ik ademhaal. Ik heb een vernauwde luchtpijp, dus moet altijd heel hard mn best doen om te ademen. Daarnaast is mn houding ook niet geweldig.
Maar kunnen jullie eens vertellen welke klachten jullie hebben? En hoelang het geduurd heeft voordat deze weer over gingen?
En komt het in aanvallen, of is het constant aanwezig?
Maar kunnen jullie eens vertellen welke klachten jullie hebben? En hoelang het geduurd heeft voordat deze weer over gingen?
En komt het in aanvallen, of is het constant aanwezig?
dinsdag 28 april 2009 om 20:56
Bij mij was het toen stress... relatie was over en liep helemaal over om alles te regelen. Ben toen naar de huisarts gegaan met de gedachte dat ik een hartaanval of iets dergelijks zou krijgen... klinkt dom, maar ik had echt het gevoel dat ditzo was. Vader was ook overleden aan hartaanval, dus ik was bang.
Ik heb na het eerste voorval nog 1 maal een soort van aanval gehad en toen weer goed op houding gaan letten, want het heeft te maken met het overbelasten van het kraakbeen tussen borstbeen en ribben (als ik het me nog goed kan herinneren). Dus door de houding weer te corrigeren ging het weer over. Ik ben toen wel 7 weken elke week naar fysio gegaan, met de massage en de oefeningen die ik thuis moest doen.
Ik heb na het eerste voorval nog 1 maal een soort van aanval gehad en toen weer goed op houding gaan letten, want het heeft te maken met het overbelasten van het kraakbeen tussen borstbeen en ribben (als ik het me nog goed kan herinneren). Dus door de houding weer te corrigeren ging het weer over. Ik ben toen wel 7 weken elke week naar fysio gegaan, met de massage en de oefeningen die ik thuis moest doen.
dinsdag 28 april 2009 om 21:26
woensdag 29 april 2009 om 17:16
Bedankt voor jullie verhalen. Ik ben ook naar de huisarts geweest omdat ik dacht dat ik n hartaanval kreeg. Huisarts constateerde toen wel hoge bloeddruk, maar ik ben pas 30 en mn suiker/cholesterol en gewicht zijn prima. Ik rook niet, had volgens hem dus ook niet veel risicofactoren. Maar ik liep dus wel steeds rond met een lamme pijnlijke linkerarm, en enorme pijn op mn borst. Net alsof er n stapel bakstenen opgestapeld lag. En steeds die steken. Daarbij opgeteld de hartklachten die veelvuldig in mn familie voorkwamen, en ik werd enorm angstig.
Merk nu ik weet dat het niet mn hart is, dat ik er wel rustiger onder blijf.
Ik kijk het nog even aan, en gaat het niet weg, dan wil ik toch met fysio beginnen.
Merk nu ik weet dat het niet mn hart is, dat ik er wel rustiger onder blijf.
Ik kijk het nog even aan, en gaat het niet weg, dan wil ik toch met fysio beginnen.
