Gezondheid
alle pijlers
Traumatisme ?
zondag 28 juli 2019 om 14:16
Hallo,
Ik ga me nu al excuseren voor mijn taalfouten
.
Tot me 6de woonde ik in Nederland, na mijn herinneringen had ik het erg fijn, vrienden om mee te spelen, ik was erg gek op mijn familie ( ik ben de jongste van van 10 neefen en nichten ), woonde met me ouders in een super leuk huisje, ik zat op een super leuke school, etc.
Mijn ouders wilde altijd al weg van Nederland, ergens op een rustige en een beetje terug naar de tijd plekje. We reisde veel voor die tijd naar mooie landen Zweden, Noorwegen, Frankrijk. Maar ik dacht alleen maar dat we lekker op vakantie gingen.
Toen ik 6 was dat was in 2006 verhuisd we naar Frankrijk, ik wilde helemaal niet weg van Nederland ik had het daar super goed! Ik kwam dus terecht in een raar land, maar ze een vreemde taal spraken, allemaal mensen die ik niet kende, ik had me vrienden en me familie niet meer, ons leuke huis niet meer, ik had niks meer. Ik wilde helemaal niet weg van Nederland, ik begreep niet waarom me ouders dit aandeden, waarom we naar die rot land verhuisde.
Naar een paar maanden moest ik natuurlijk ook naar school, ik vond het helemaal vreselijk, zeker een jaar lang heb ik staan huilen voor dat ik naar school ging, ik had ook nog een juif die niet helemaal goed bij haar hoofd was en altijd schreeuwde.
Hoe ouder ik werd hoe better het ging, maar ik zeg niet dat het goed ging, alleen beter! Ik had erg heimwee naar Nederland, naar me familie en vrienden. Ik wilde terug naar Nederland, maar dat kon niet, ik zat hier opgelosten.
Nu ben ik 20 en verhuis deze week naar Nederland zonder me ouders om werk te zoeken en ik ga een tijde bij me oma wonen kijken hoe het werkelijk is om in Nederland te wonen en of nou echt dat was naar ik zo'n heimwee naar had.
Ik heb al altijd anders gevoelt dan me vrienden en gewoon dan alle andere mensen. Ik voel me eerlijk gezegd ook niet goed, ik weet niet echt of ik me gelukkig voel, of ik levensvreugde heb en dit heb ik sinds 5 jaar ongeveer, mijn ouders merkte ook dat ik opeens veranderde, want toen ik was ik altijd een vrolijk kind.
Nou zegd mijn doctor hier dat ik misschien ook wel ADD kan hebben maar ik ben toch benieuwd wat andere mensen hier van denken. Ik zou het erg fijn vinden als jullie mij hier mee kunnen helpen.
Met vriendelijke groet,
Jelte
Ik ga me nu al excuseren voor mijn taalfouten
. Tot me 6de woonde ik in Nederland, na mijn herinneringen had ik het erg fijn, vrienden om mee te spelen, ik was erg gek op mijn familie ( ik ben de jongste van van 10 neefen en nichten ), woonde met me ouders in een super leuk huisje, ik zat op een super leuke school, etc.
Mijn ouders wilde altijd al weg van Nederland, ergens op een rustige en een beetje terug naar de tijd plekje. We reisde veel voor die tijd naar mooie landen Zweden, Noorwegen, Frankrijk. Maar ik dacht alleen maar dat we lekker op vakantie gingen.
Toen ik 6 was dat was in 2006 verhuisd we naar Frankrijk, ik wilde helemaal niet weg van Nederland ik had het daar super goed! Ik kwam dus terecht in een raar land, maar ze een vreemde taal spraken, allemaal mensen die ik niet kende, ik had me vrienden en me familie niet meer, ons leuke huis niet meer, ik had niks meer. Ik wilde helemaal niet weg van Nederland, ik begreep niet waarom me ouders dit aandeden, waarom we naar die rot land verhuisde.
Naar een paar maanden moest ik natuurlijk ook naar school, ik vond het helemaal vreselijk, zeker een jaar lang heb ik staan huilen voor dat ik naar school ging, ik had ook nog een juif die niet helemaal goed bij haar hoofd was en altijd schreeuwde.
Hoe ouder ik werd hoe better het ging, maar ik zeg niet dat het goed ging, alleen beter! Ik had erg heimwee naar Nederland, naar me familie en vrienden. Ik wilde terug naar Nederland, maar dat kon niet, ik zat hier opgelosten.
Nu ben ik 20 en verhuis deze week naar Nederland zonder me ouders om werk te zoeken en ik ga een tijde bij me oma wonen kijken hoe het werkelijk is om in Nederland te wonen en of nou echt dat was naar ik zo'n heimwee naar had.
Ik heb al altijd anders gevoelt dan me vrienden en gewoon dan alle andere mensen. Ik voel me eerlijk gezegd ook niet goed, ik weet niet echt of ik me gelukkig voel, of ik levensvreugde heb en dit heb ik sinds 5 jaar ongeveer, mijn ouders merkte ook dat ik opeens veranderde, want toen ik was ik altijd een vrolijk kind.
Nou zegd mijn doctor hier dat ik misschien ook wel ADD kan hebben maar ik ben toch benieuwd wat andere mensen hier van denken. Ik zou het erg fijn vinden als jullie mij hier mee kunnen helpen.
Met vriendelijke groet,
Jelte
zondag 28 juli 2019 om 15:38
Idealiseer je niet te veel? Ik ken het hoor, heb een ander land wat ik ook fantastisch vond vanwege familiereden. Totdat ik er ging wonen, mijn vloeiend taalgebruik danzij een accent toch minder native was dan gehoopt (is overigens inmiddels verbetert tot near native) en de mensen anders dan gehoopt.
Op welk niveau zoek je werk? Want, en ik ben echt anti-taalnazi, met je huidige beheersing van Nederlands op schrijvend gebied kom je voor een aantal niveaus denk ik niet in aanmerking.
Op welk niveau zoek je werk? Want, en ik ben echt anti-taalnazi, met je huidige beheersing van Nederlands op schrijvend gebied kom je voor een aantal niveaus denk ik niet in aanmerking.
zondag 28 juli 2019 om 15:43
Mijn broer en schoonzus zijn 22 jaar geleden naar het buitenland verhuisd met 2 jonge kinderen.
De dochter is helemaal ingeburgerd, de zoon is onlangs terugverhuisd naar Nederland en hij heeft er geen minuut spijt van gehad. Hij is gewoon altijd Nederlander gebleven ook al was hij 3 toen hij emigreerde.
Goede keus van je om terug te komen om te kijken hoe het hier is.
Misschien kom je thuis, misschien niet. Maar dan weet je het in ieder geval.
De dochter is helemaal ingeburgerd, de zoon is onlangs terugverhuisd naar Nederland en hij heeft er geen minuut spijt van gehad. Hij is gewoon altijd Nederlander gebleven ook al was hij 3 toen hij emigreerde.
Goede keus van je om terug te komen om te kijken hoe het hier is.
Misschien kom je thuis, misschien niet. Maar dan weet je het in ieder geval.
"Nee", zei ons Diedeltje, "laat mij maar lopen. Buiten is 't goed en de hemel staat open".
zondag 28 juli 2019 om 17:28
Je kunt het altijd proberen, maar wees je ervan bewust dat het Nederland wat je achtergelaten hebt niet meer bestaat. Het land is verandert (en dat bedoel ik niet positief of negatief, maar elk land veranderd in 15 jaar), jij bent verandert. Heel veel mensen herinneren zich hun jonge kindertijd als onbezorgd, dat heeft vaak meer met de tijd in je leven dan de plek te maken.
Ik hoop echt van harte dat je vindt wat je zoekt, maar ik vrees dat je je ongelukkige gevoel op Frankrijk hebt afgewend, en Nederland geïdealiseerd hebt.
Ik hoop echt van harte dat je vindt wat je zoekt, maar ik vrees dat je je ongelukkige gevoel op Frankrijk hebt afgewend, en Nederland geïdealiseerd hebt.
maandag 29 juli 2019 om 07:29
Beetje flauw om iemand aan te spreken op het gebruik van een woord, die zelf al aangeeft niet in Nederland te wonen en bij voorbaat excuses maakt. Want in het land waar zij lang woont, is het een bestaand woord.viva-amber schreef: ↑28-07-2019 17:36Traumatisme heb je in ieder geval niet want dat bestaat niet. Je bent eerder ontworteld.
TO: ik zou jezelf even de tijd geven om te wennen in Nederland.
Verder is het ook zo dat er in de tussenliggende jaren veel veranderd is. Jij bent veranderd, een maatschappij is veranderd etc.
Ik zou me richten op wat mensen leren kennen in Nederland, naast werk zoeken om me beter thuis te voelen. Bijvoorbeeld via een oproepje op dit forum, hobbyclub, sportclub etc.
Ik hoop dat je je wat beter gaat voelen. En je verhaal is goed te begrijpen. Dus qua taal komt het vast goed in Nederland.
