Vasectomie

Hallo ik twijfel over de categorie maar goed...

Mijn man en ik (beiden 34) hebben 2 kinderen (4 en 6 jaar) en daar zijn we heel gelukkig mee. Ons gezin voelt compleet en hoewel man eigenlijk een derde wilde is hij daar na de eerste pittige jaren wel over eens dat hij dat toch liever niet meer zou willen. We gebruiken condooms, geen andere anticonceptie. Een spiraal wil ik niet meer, ik voel me prima zonder hormonen. Heb ook geen behoefte om weer zwanger te worden of nog een kind te krijgen/hebben (mocht het toch gebeuren dan is het praktisch allemaal haalbaar maar ik kan niet zeggen dat ik er zin in heb om daar nogmaals aan te beginnen). Nu denk ik toch iedere maand 'fieeew ik ben weer ongesteld' met een opgelucht gevoel. Man heeft zich laten doorverwijzen voor een vasectomie. Hij vooral met de reden dat hij wil kunnen vrijen zonder condoom.
Nu de ingreep dichterbij komt merk ik dat hij echt stikzenuwachtig wordt. Hij heeft het steeds vaker over 'wil je echt geen 3e kind' of 'wat nou als er iets met een van onze kinderen gebeurd, dan worden we nooit meer een gezin met 2 kinderen'. Daardoor maakt hij mij aan het twijfelen terwijl dit besluit allang genomen was (niet dat hij er dan niet meer op terug mag komen natuurlijk!) Maar ik heb de indruk dat hij vooral bang is voor de pijn. Als ik dan zeg 'als je er nog niet aan toe bent dan zeg ik het af' geeft hij wel aan dat dat niet hoeft en zegt hij 'het moet toch een keer'.

Hoe ging dat bij jullie mannen? Ook zenuwachtig? Viel het mee/tegen? Heb je als partner gekeken tijdens de ingreep? Heb je het verteld aan mensen in je omgeving? Heb man aangeraden het niet met 'iedereen' te bespreken, ben bang dat hij dan horror verhalen te horen krijgt. Zelf schaamt hij zich een beetje geloof ik, alsof hij zijn mannelijkheid inlevert ipv een stukje zaadleider....