Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zaterdag 9 februari 2019 om 13:10
Wat een verschrikkelijk nieuws, hopelijk krijg jij hier net zoveel steun als ik toen mijn man de diagnose leukemie kreeg.
Het is heel verstandig om nu nog foto's te maken maar ik zou het aanraden om dit ook tijdens het verdere proces te doen. De laatste paar foto's heb ik zwart-wit laten maken waardoor de heftigheid van zijn ziekte net minder lijkt.
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Mijn man kreeg de diagnose acute leukemie toen hij 26 was en kort na zijn 27ste verjaardag is hij overleden.
Ik weet nog goed hoe heftig zijn ziektebed was. Mag je vriend thuis zijn tijdens de diverse behandelingen? Mijn man was uiteindelijk in zijn half jaar ziekbed iets van 8 nachten thuis geweest en verder in het ziekenhuis.
Mocht hij in het ziekenhuis verblijven zou je kunnen kijken of daar ook een familiehuis bij betrokken is. Ikzelf heb daar een tijdje "gewoond" en het was heel fijn dat ik 24 uur per dag in max 2 minuten bij mijn man kon zijn en menige keren werd ik ook in de nacht gebeld dat ik direct moest komen.
Verdere tips die ik kan geven zijn:
-) Ga het gesprek tzt aan over hoe jij verder "moet" na zijn mogelijke overlijden. Wacht hier niet te lang mee mijn man wilde dit totaal niet bespreken en ik heb het daar nu nog moeilijk mee.
-) Zorg voor jezelf. Probeer te blijven eten, drinken, slapen, structuur in je leven te hebben maar ook nog naar buiten te gaan. Samen als het kan, alleen of met iemand anders als het moet. Iemand van het forum is met mij naar het strand geweest en ik ben haar daar nog steeds dankbaar om.
-) Controleer of alle praktische zaken geregeld zijn. Eventueel samenlevingscontract of testament mocht dat aan de orde zijn.
-) Blijf foto's maken en het liefst ook wat filmpjes zodat je zijn stem altijd kan blijven horen wanneer je wil.
-) Mijn man reageerde al zijn angst, boosheid, onzekerheid en verdriet op mij af. Ik kon niks goed doen. Mocht dat bij jullie ook gebeuren dan is het wellicht goed om te weten dat hij dit alleen doet bij de mensen waar hij het meeste mee vertrouwd is. Het is een teken van liefde.
-) Wees niet alleen lief tegenover je vriend maar ook tegenover jezelf. Samen zijn jullie ongewild een heel heel moeilijk pad opgewandeld en je red het alleen als je soms even de tijd voor jezelf neemt. Drink rustig een kop verse muntthee/latte of wat jij ook maar prettig vind.
-) Ga indien van toepassing niet te lang door met werken. Ik heb op een dag gezegd: ik meld mij bij deze ziek, ik wil geen dag meer missen van het leven wat resteert van mijn man. Dit werd begrepen gelukkig en ik heb ook geen arboarts gezien die tijd.
Het spijt me als ik wellicht gevoelloos en tactloos over kom dat wil ik alles behalve. Neem mee van mijn post wat relevant is of kan worden en skip de rest.
Ik wil jou, jullie heel veel sterkte wensen met alle beslissingen, moeilijke momenten, liefdevolle momenten die komen gaan.
Het is heel verstandig om nu nog foto's te maken maar ik zou het aanraden om dit ook tijdens het verdere proces te doen. De laatste paar foto's heb ik zwart-wit laten maken waardoor de heftigheid van zijn ziekte net minder lijkt.
Mag ik vragen hoe oud jullie zijn? Mijn man kreeg de diagnose acute leukemie toen hij 26 was en kort na zijn 27ste verjaardag is hij overleden.
Ik weet nog goed hoe heftig zijn ziektebed was. Mag je vriend thuis zijn tijdens de diverse behandelingen? Mijn man was uiteindelijk in zijn half jaar ziekbed iets van 8 nachten thuis geweest en verder in het ziekenhuis.
Mocht hij in het ziekenhuis verblijven zou je kunnen kijken of daar ook een familiehuis bij betrokken is. Ikzelf heb daar een tijdje "gewoond" en het was heel fijn dat ik 24 uur per dag in max 2 minuten bij mijn man kon zijn en menige keren werd ik ook in de nacht gebeld dat ik direct moest komen.
Verdere tips die ik kan geven zijn:
-) Ga het gesprek tzt aan over hoe jij verder "moet" na zijn mogelijke overlijden. Wacht hier niet te lang mee mijn man wilde dit totaal niet bespreken en ik heb het daar nu nog moeilijk mee.
-) Zorg voor jezelf. Probeer te blijven eten, drinken, slapen, structuur in je leven te hebben maar ook nog naar buiten te gaan. Samen als het kan, alleen of met iemand anders als het moet. Iemand van het forum is met mij naar het strand geweest en ik ben haar daar nog steeds dankbaar om.
-) Controleer of alle praktische zaken geregeld zijn. Eventueel samenlevingscontract of testament mocht dat aan de orde zijn.
-) Blijf foto's maken en het liefst ook wat filmpjes zodat je zijn stem altijd kan blijven horen wanneer je wil.
-) Mijn man reageerde al zijn angst, boosheid, onzekerheid en verdriet op mij af. Ik kon niks goed doen. Mocht dat bij jullie ook gebeuren dan is het wellicht goed om te weten dat hij dit alleen doet bij de mensen waar hij het meeste mee vertrouwd is. Het is een teken van liefde.
-) Wees niet alleen lief tegenover je vriend maar ook tegenover jezelf. Samen zijn jullie ongewild een heel heel moeilijk pad opgewandeld en je red het alleen als je soms even de tijd voor jezelf neemt. Drink rustig een kop verse muntthee/latte of wat jij ook maar prettig vind.
-) Ga indien van toepassing niet te lang door met werken. Ik heb op een dag gezegd: ik meld mij bij deze ziek, ik wil geen dag meer missen van het leven wat resteert van mijn man. Dit werd begrepen gelukkig en ik heb ook geen arboarts gezien die tijd.
Het spijt me als ik wellicht gevoelloos en tactloos over kom dat wil ik alles behalve. Neem mee van mijn post wat relevant is of kan worden en skip de rest.
Ik wil jou, jullie heel veel sterkte wensen met alle beslissingen, moeilijke momenten, liefdevolle momenten die komen gaan.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 9 februari 2019 om 13:36
Wat een vreselijk verdrietig nieuws 
Zoals er hier al meer schrijven, gebruik dit topic als dagboek om van je af te schrijven als je daar behoefte aan hebt. Er is vaak wel iemand online op dit grote forum. Hopelijk kun je wat met het bericht van IBI. Veel sterkte en nog zoveel mogelijk momenten om te koesteren
Zoals er hier al meer schrijven, gebruik dit topic als dagboek om van je af te schrijven als je daar behoefte aan hebt. Er is vaak wel iemand online op dit grote forum. Hopelijk kun je wat met het bericht van IBI. Veel sterkte en nog zoveel mogelijk momenten om te koesteren
zaterdag 9 februari 2019 om 13:45
zaterdag 9 februari 2019 om 14:48
Mocht jij en/of je vriend er behoefte aan hebben, misschien goed om je te laten helpen door het Helen Dowling Instituut (psychische ondersteuning voor kankerpatiënten en hun naasten) of iets vergelijkbaars bij je in de buurt. Wordt vergoed door de basisverzekering.
Verder alle sterkte toegewenst voor jullie beiden!
Verder alle sterkte toegewenst voor jullie beiden!
zaterdag 9 februari 2019 om 15:25
Ten eerste sterkte.
Maar, hebben jullie het wel echt goed begrepen? Immuuntherapie is namelijk heel erg duur, nog in de beginfase en wordt alleen maar toegepast als ze ook echt denken dat het zin heeft. Als je vriend nog maar zo kort heeft beginnen ze daar niet eens aan.
Zoals jij het schrijft lijkt het dus alsof er nog hoop is.
Nee die therapie geneest misschien niet maar kan de aanmaak van cellen wél stilzetten. En stabiel betekend dat het nog jaren zo kan blijven. Er is helaas echt helemaal niets van te zeggen.
Dus, ga nog eens met een arts praten. Immuun doe ze echt niet zomaar. Misschien heb je dus veel langer dan dat jullie nu denken.
Maar, hebben jullie het wel echt goed begrepen? Immuuntherapie is namelijk heel erg duur, nog in de beginfase en wordt alleen maar toegepast als ze ook echt denken dat het zin heeft. Als je vriend nog maar zo kort heeft beginnen ze daar niet eens aan.
Zoals jij het schrijft lijkt het dus alsof er nog hoop is.
Nee die therapie geneest misschien niet maar kan de aanmaak van cellen wél stilzetten. En stabiel betekend dat het nog jaren zo kan blijven. Er is helaas echt helemaal niets van te zeggen.
Dus, ga nog eens met een arts praten. Immuun doe ze echt niet zomaar. Misschien heb je dus veel langer dan dat jullie nu denken.
