Gezondheid
alle pijlers
waar is het genieten, de levensenergie?
dinsdag 3 juli 2007 om 15:16
Hallo allemaal,
altijd moeilijk om een titel te bedenken die de lading dekt.
Ik ben vroeger (zwaar) depressief geweest, maar nu, voor zover ik zou inschatten niet meer. Het lijkt wel of ik op een soort 'tussenlevel' zit, tussen depressief en 'gewoon' in. Nou weet ik niet goed wat 'gewoon' is, dus mede daarom dit topic.
Ik heb het gevoel dat de balans niet klopt. Dat positieve gevoelens niet goed doordringen, het lijkt wel of er een soort 'firewall' zit. Negatieve gevoelens komen daarentegen wel ongefilterd door. En daarnaast is er een soort neutrale (grijs voelende) toestand. Zonder echt gevoel, hoogstens een soort waasje, een soor vervreemding. Genieten en het voelen stromen van positieve energie zijn gelegenheden die weinig voorkomen. Ik schat dat ik die gelegenheden per maand op 1 hand kan tellen. Nu weet ik natuurlijk ook wel dat niemand constant geniet, maar waar valt het binnen de marge van het 'gewone' en waar niet meer? Ik ben namelijk stomweg niet tevreden. Al jaren niet, maar ik had steeds hoop op verbetering. Nu is er op meerdere gebieden verbetering, maar wat dit aspect betreft valt het me nog steeds tegen. Ben ongeveer 10 jaar in de hulpverlening doende geweest en eigenlijk weet ik het nu niet meer...
Als het gaat om het gros van de gelegenheden, lijkt het een van de volgende toestanden te zijn: 1 leeg (wat vervreemd), 2 leeg met een (al dan niet kleine) knoop in de maag 3 verdrietig tot sentimenteel 4 depri. Dan zijn er uitschieters naar zowel positieve (genieten) kant als naar de negatieve (crisis) kant. Maar je ziet dus wel dat in de meeste gevallen mijn toestand een beetje varieert tussen leeg en depri.
Mijn verzet ertegen (maar ook tegen meer gevoelens zoals onzekerheid) is grappen en grollen. Daar kan ik me ook redelijk oke bij voelen, al blijft er een soort leegheid. Met positieve dingen weet ik soms ook niet hoe ik moet reageren, omdat het er niet altijd (in voldoende mate) is. Als iemand goed nieuws heeft, ik moet er -voor mijn gevoel- vaak een stukje toneel aan toevoegen om overtuigend te zijn in een enthousiaste reactie. Het gaat niet echt vanzelf...
Een aantal zaken op een rijtje:
- het gevoel in een soort grijze wolk te zitten
- een soort firewall tegen positieve gevoelens en (positieve) levensenergie
- het gevoel een stukje toneel te moeten toevoegen aan een 'enthousiaste reactie'
- het grijze gevoel geldt ook voor hoe ik in mijn lichaam zit en soms de neiging hebben er leven in te brengen door bv met mijn nagels in mijn hand of arm te prikken of door mezelf te knijpen
- wel af en toe heel verdrietig of sentimenteel (om bv lijden van dieren) zijn
- wel snel negatief geprikkend (geirriteerd enzo)
- moe / overprikkeld?
- in relatie lijkt het ook door te spelen nadat het eerste roze wolk gevoel ewg is (al kan ik dat niet goed beoordelen omdat vriend zelf niet goed in vel zit en dat ook z'n invloed op mij heeft)
Dit speelt voor mijn gevoel al van kleins af aan, met dus in de tussentijd die depressieve periode. Toen was alles zwart, deed ik niks meer, had ik niet echt sociale contacten, beschadigde ik mezelf, wilde ik niet meer leven, voelde ik me levenloos in mijn lijf en koud.
Dus alles een aantal graden erger als het ware. Ik functioneer nu op zich wel, het is voor anderen niet zo merkbaar denk ik, want ik ben niet vies van het maken van grappen, leg makkelijker contacten, babbel, etc. Maar voor mezelf is het dus wel merkbaar...
Ben benieuwd of er hier herkenning is of dat er mensen zijn die 'gewoon' in een duidelijkere context kunnen plaatsen... Ik heb het idee dat ik nog iets over het hoofd heb gezien in dat rijtje, dus misschien komt er nog iets bij in de loop vd tijd.
altijd moeilijk om een titel te bedenken die de lading dekt.
Ik ben vroeger (zwaar) depressief geweest, maar nu, voor zover ik zou inschatten niet meer. Het lijkt wel of ik op een soort 'tussenlevel' zit, tussen depressief en 'gewoon' in. Nou weet ik niet goed wat 'gewoon' is, dus mede daarom dit topic.
Ik heb het gevoel dat de balans niet klopt. Dat positieve gevoelens niet goed doordringen, het lijkt wel of er een soort 'firewall' zit. Negatieve gevoelens komen daarentegen wel ongefilterd door. En daarnaast is er een soort neutrale (grijs voelende) toestand. Zonder echt gevoel, hoogstens een soort waasje, een soor vervreemding. Genieten en het voelen stromen van positieve energie zijn gelegenheden die weinig voorkomen. Ik schat dat ik die gelegenheden per maand op 1 hand kan tellen. Nu weet ik natuurlijk ook wel dat niemand constant geniet, maar waar valt het binnen de marge van het 'gewone' en waar niet meer? Ik ben namelijk stomweg niet tevreden. Al jaren niet, maar ik had steeds hoop op verbetering. Nu is er op meerdere gebieden verbetering, maar wat dit aspect betreft valt het me nog steeds tegen. Ben ongeveer 10 jaar in de hulpverlening doende geweest en eigenlijk weet ik het nu niet meer...
Als het gaat om het gros van de gelegenheden, lijkt het een van de volgende toestanden te zijn: 1 leeg (wat vervreemd), 2 leeg met een (al dan niet kleine) knoop in de maag 3 verdrietig tot sentimenteel 4 depri. Dan zijn er uitschieters naar zowel positieve (genieten) kant als naar de negatieve (crisis) kant. Maar je ziet dus wel dat in de meeste gevallen mijn toestand een beetje varieert tussen leeg en depri.
Mijn verzet ertegen (maar ook tegen meer gevoelens zoals onzekerheid) is grappen en grollen. Daar kan ik me ook redelijk oke bij voelen, al blijft er een soort leegheid. Met positieve dingen weet ik soms ook niet hoe ik moet reageren, omdat het er niet altijd (in voldoende mate) is. Als iemand goed nieuws heeft, ik moet er -voor mijn gevoel- vaak een stukje toneel aan toevoegen om overtuigend te zijn in een enthousiaste reactie. Het gaat niet echt vanzelf...
Een aantal zaken op een rijtje:
- het gevoel in een soort grijze wolk te zitten
- een soort firewall tegen positieve gevoelens en (positieve) levensenergie
- het gevoel een stukje toneel te moeten toevoegen aan een 'enthousiaste reactie'
- het grijze gevoel geldt ook voor hoe ik in mijn lichaam zit en soms de neiging hebben er leven in te brengen door bv met mijn nagels in mijn hand of arm te prikken of door mezelf te knijpen
- wel af en toe heel verdrietig of sentimenteel (om bv lijden van dieren) zijn
- wel snel negatief geprikkend (geirriteerd enzo)
- moe / overprikkeld?
- in relatie lijkt het ook door te spelen nadat het eerste roze wolk gevoel ewg is (al kan ik dat niet goed beoordelen omdat vriend zelf niet goed in vel zit en dat ook z'n invloed op mij heeft)
Dit speelt voor mijn gevoel al van kleins af aan, met dus in de tussentijd die depressieve periode. Toen was alles zwart, deed ik niks meer, had ik niet echt sociale contacten, beschadigde ik mezelf, wilde ik niet meer leven, voelde ik me levenloos in mijn lijf en koud.
Dus alles een aantal graden erger als het ware. Ik functioneer nu op zich wel, het is voor anderen niet zo merkbaar denk ik, want ik ben niet vies van het maken van grappen, leg makkelijker contacten, babbel, etc. Maar voor mezelf is het dus wel merkbaar...
Ben benieuwd of er hier herkenning is of dat er mensen zijn die 'gewoon' in een duidelijkere context kunnen plaatsen... Ik heb het idee dat ik nog iets over het hoofd heb gezien in dat rijtje, dus misschien komt er nog iets bij in de loop vd tijd.
dinsdag 3 juli 2007 om 16:33
dinsdag 3 juli 2007 om 17:49
dinsdag 3 juli 2007 om 18:45
Vooropgesteld dat ik geen dokter ben en onvoldoende over jou weet, zijn er twee gedachten/richtingen die mij te binnen schieten.
Medisch gezien: google eens op 'dystymie', een lichtere maar langdurige vorm van depressie.
Psychologisch gezien: mensen die langdurige depressief zijn (geweest), focussen vaak op negatieve aspecten, die vervolgens in het geheugen blijven hangen en als het ware een volgende keer als eerste weer naar boven komen. Door je bewust te worden van je gedachtenpatroon (bijv. door cognitieve therapie) kun je leren je gedachten te verplaatsen naar positieve dingen en die als het ware voor in je geheugen te zetten. Een vaak genoemd voorbeeld daarvan is dagelijks bewust in een soort dagboek minstens vijf positieve dingen (over jezelf) op te schrijven en dit langere tijd vol te houden. Je traint dan als het ware je hersenen in een nieuw gedachtenpatroon. Door vaker aan positieve dingen te denken (en te doen) maak je meer hormonen (zoals serotonine) aan, waardoor je meer energie krijgt en 'scherper/alerter' wordt. Het lijkt nu of je in een soort cirkel blijft hangen, die je moet zien te doorbreken.
Er is recentelijk een nieuw boek op dit gebied verschenen van een voorstaand Nederlandse neuropsychologe, ik kan helaas niet op haar naam en de titel komen.
Medisch gezien: google eens op 'dystymie', een lichtere maar langdurige vorm van depressie.
Psychologisch gezien: mensen die langdurige depressief zijn (geweest), focussen vaak op negatieve aspecten, die vervolgens in het geheugen blijven hangen en als het ware een volgende keer als eerste weer naar boven komen. Door je bewust te worden van je gedachtenpatroon (bijv. door cognitieve therapie) kun je leren je gedachten te verplaatsen naar positieve dingen en die als het ware voor in je geheugen te zetten. Een vaak genoemd voorbeeld daarvan is dagelijks bewust in een soort dagboek minstens vijf positieve dingen (over jezelf) op te schrijven en dit langere tijd vol te houden. Je traint dan als het ware je hersenen in een nieuw gedachtenpatroon. Door vaker aan positieve dingen te denken (en te doen) maak je meer hormonen (zoals serotonine) aan, waardoor je meer energie krijgt en 'scherper/alerter' wordt. Het lijkt nu of je in een soort cirkel blijft hangen, die je moet zien te doorbreken.
Er is recentelijk een nieuw boek op dit gebied verschenen van een voorstaand Nederlandse neuropsychologe, ik kan helaas niet op haar naam en de titel komen.
woensdag 4 juli 2007 om 00:28
@Boeket: dank voor je reactie en de boekentip. Ik zal er eens op googelen.
Dysthymie hoef ik niet te googelen; ook die diagnose is me niet onbekend (hoewel inmiddels bijna zeven jaar geleden). Ik vind het moeilijk om te bepalen of daar echt sprake van is omdat het een beetje een grijs (hoe ironisch) gebied blijft. Het lijkt (maar misschien baseer ik me nu op oude informatie) erop dat het wel erkend wordt, maar verder? Ben een tijd geleden op een informatiedag erover geweest. Misschien dat boek dat daar aangeraden werd (speciaal over dysthymie) toch eens zien te bemachtigen. Ik had een aantal dingen die ik niet goed thuis kon brengen. Leegte wordt om een of andere reden ook nogal eens (wat voorbarig) onder borderline genoemd, maar daar is bij mij geen sprake van. Verder waren er een paar 'ervaringsdeskundigen' bij die dag over dysthymie. Ik vond het niet echt een spiegel en werd er (daardoor?) ook niet blij van. Het waren nogal eens mensen die thuis zaten (in de ziektewet ofzo) en die ook niet of nauwelijks een sociaal leven hadden. Dat ligt bij mij toch wel anders. Ik ben bezig met een universitaire studie en heb daarnaast ook zeker een sociaal leven. Mijn zwakte ligt in het organisatorische: administratie, huishouden. Maar dat is het ook eigenlijk wel als het gaat om functioneren voor zover zichtbaar voor buitenstaanders...
Dat negatief invullen, dat hoor ik wel vaker. Het is niet iets wat ik bewust doe. Ik had vroeger (toen ik in een zwart gat zat zeg maar) wel een schriftje waar ik positieve dingen in schreef. Misschien weer oppakken, ik weet het niet. Ben eerst wel benieuwd naar die lectuur.
Dysthymie hoef ik niet te googelen; ook die diagnose is me niet onbekend (hoewel inmiddels bijna zeven jaar geleden). Ik vind het moeilijk om te bepalen of daar echt sprake van is omdat het een beetje een grijs (hoe ironisch) gebied blijft. Het lijkt (maar misschien baseer ik me nu op oude informatie) erop dat het wel erkend wordt, maar verder? Ben een tijd geleden op een informatiedag erover geweest. Misschien dat boek dat daar aangeraden werd (speciaal over dysthymie) toch eens zien te bemachtigen. Ik had een aantal dingen die ik niet goed thuis kon brengen. Leegte wordt om een of andere reden ook nogal eens (wat voorbarig) onder borderline genoemd, maar daar is bij mij geen sprake van. Verder waren er een paar 'ervaringsdeskundigen' bij die dag over dysthymie. Ik vond het niet echt een spiegel en werd er (daardoor?) ook niet blij van. Het waren nogal eens mensen die thuis zaten (in de ziektewet ofzo) en die ook niet of nauwelijks een sociaal leven hadden. Dat ligt bij mij toch wel anders. Ik ben bezig met een universitaire studie en heb daarnaast ook zeker een sociaal leven. Mijn zwakte ligt in het organisatorische: administratie, huishouden. Maar dat is het ook eigenlijk wel als het gaat om functioneren voor zover zichtbaar voor buitenstaanders...
Dat negatief invullen, dat hoor ik wel vaker. Het is niet iets wat ik bewust doe. Ik had vroeger (toen ik in een zwart gat zat zeg maar) wel een schriftje waar ik positieve dingen in schreef. Misschien weer oppakken, ik weet het niet. Ben eerst wel benieuwd naar die lectuur.
