Gezondheid
alle pijlers
wat doet een uroloog?
zondag 27 januari 2008 om 08:35
Mijn gynaecoloog heeft op een echo gezien dat er "iets" in mijn blaas zit.
Er zit een of andere sliert in. Ik heb geen pijn.
Nu heeft ze me doorverwezen naar een uroloog, daar moet ik over anderhalve week naar toe.
Wat ik me nu afvraag is het volgende, wat doet zo`n uroloog? Maakt hij een echo, is dat ook weer inwendig?
Wie heeft er ook zoiets gehad?
Er zit een of andere sliert in. Ik heb geen pijn.
Nu heeft ze me doorverwezen naar een uroloog, daar moet ik over anderhalve week naar toe.
Wat ik me nu afvraag is het volgende, wat doet zo`n uroloog? Maakt hij een echo, is dat ook weer inwendig?
Wie heeft er ook zoiets gehad?
zondag 27 januari 2008 om 11:10
zondag 27 januari 2008 om 11:42
De uroloog zal waarschijnlijk eerst ook nog eens een echo maken, dit is meestal geen inwendige echo zoals bij de gynaecoloog, maar gewoon via je buikwand. En daarna dan het blaasonderzoek (cystoskopie), alhoewel er ook urologen zijn waarbij je dan een tweede afspraak krijgt voor het blaasonderzoek (hangt ervan af hoe het spreekuur georganiseerd is). Bij de cystoskopie gaan ze met een dun en felxibel slangetje in je blaas om te kijken hoe dat er van binnen uitziet. Vaak kun je yelf ook meeekijken op een beeldscherm. Dit onderzoek klinkt enger (en pijnlijker) dan het is, zeker bij vrouwen voel je hier meestal niet veel van, het is ongeveer te vergelijken met een blaaskatheter (alhoewel je dat wss ook nog niet gehad hebt.) Bij mannen is het vanwege de langere plasbuis vaak wel iets gevoeliger, maar ook goed te doen. De grote meerderheid van de patienten zegt achteraf, ' heb ik me daar nu zo druk omgemaakt?' Dus vooral niet te veel stressen van te voren!
zondag 27 januari 2008 om 12:04
Dank jullie wel voor de reakties.
Ik zal eens kijken op die startpagina die je noemde Superhuisvrouw.
En germanwings, een blaascatheter heb ik al wel eens gehad na een operatie. Ik kan me er alleen niet veel meer van herinneren hoe het voelde...was waarschijnlijk nog zo verdoofd, hahaha.
Maar ik zal proberen om niet teveel te stressen. Eigenlijk denk je na ieder onderzoek : heb ik me daar nu zo druk over gemaakt?. En toch iedere keer weer ben ik bloednerveus als ik iets moet ondergaan.....
Ik zal eens kijken op die startpagina die je noemde Superhuisvrouw.
En germanwings, een blaascatheter heb ik al wel eens gehad na een operatie. Ik kan me er alleen niet veel meer van herinneren hoe het voelde...was waarschijnlijk nog zo verdoofd, hahaha.
Maar ik zal proberen om niet teveel te stressen. Eigenlijk denk je na ieder onderzoek : heb ik me daar nu zo druk over gemaakt?. En toch iedere keer weer ben ik bloednerveus als ik iets moet ondergaan.....
zondag 27 januari 2008 om 23:51
Lola, maak je niet te sappel. Makkelijk geluld natuurlijk, maar zoals je zelf al zegt; het is achteraf gezien veelal verspilde energie.
Er is geen 'dit doet een uroloog' kant-en-klaar antwoord. Het verschilt per klacht/aanleding, per ziekenhuis en zelfs per uroloog. Ik heb een uro of 4 mogen ervaren inmiddels en elke gek zijn gebrek of in dit geval; zijn/haar werkwijze. Lekker vaag allemaal he, terwijl jij natuurlijk eigenlijk stiekem een spoorboekje wilt hebben zodat je je kunt voorbereiden.
Mijn ervaringen so far? Over het algemeen zijn urologen goede 'praters'. Het is een specialisme waarbij men bepaald niet raar op kijkt van eventuele angst of schroom en waar in steeds meer ziekenhuizen van te voren al op ingespeeld wordt. Dus als jij vragen o.i.d. hebt; gooi het er uit! Dat kan nu alvast telefonisch, aan de balie bij de assistente (je kunt ook altijd even vragen naar een wat privacy-gevoeligere plaats als je niet wilt dat jan en alleman kan meeluisteren), aan de uroloog maar ook als je alweer thuis bent en bedenkt 'shit, dat had ik nog willen vragen'. Maak je die 1e keer ook niet té druk over onderzoeken. In genoeg ziekenhuizen krijg je daarvoor een vervolgafspraak (al dan niet gecombineerd met 2e consult er meteen achteraan) en het zou zonde zijn als jij je die 1e keer al half opvreet en het blijkt dan voor niets te zijn.
De uro heeft veel weg van de gyn. Het klinkt allemaal erg...... 'ik ga nog liever naar de tandarts', maar hoeft het helemaal niet dús ook te zijn. Ze hebben een scala aan onderzoeksmogelijkheden en het is maar net wat er bij jouw situatie past en waar de uroloog het belang aan hecht voor jouw verhaal. Het kan echt variëren van dezelfde roemruchte beensteunen en niet charmante houding als bij de gyn tot een echo of scan. Mijn ervaring is dat dit afdelingen bij uitstek zijn waar men hecht aan de beleving van de patiënt. Waar maar mogelijk zal men je privacy geven (zelf allercharmantst op een wc mogen plassen die precies bijhoudt hoeveel, hoe snel etc. je plast. Hebben ze prachtig ingebouwd in een apart wc-kamertje in de onderzoekskamer, deur dicht en hupsa; toch nog wat privacy) en men zal er erg beducht op zijn om je op je gemak te stellen. Bij veel onderzoeken zul je de uroloog tijdens het onderzoek niet eens er bij hebben, wat voor sommigen de drempel ook kan verlagen.
Als je je oncomfortabel voelt; VRAAG! Stel je krijgt onderzoek A en daarbij gebruiken ze een catheter. Zo'n ding even zien en in de hand voelen maakt het vaak al een stuk minder eng en intimiderend. Dat je overigens de vorige beleving met een catheter qua gevoel niet kan herinneren hoeft niet perse te zijn omdat je nog lekker suf was. Die dingen hóef je namelijk helemaal niet vervelend (of überhaupt) waar te nemen. Zou dus best nog kunnen dat het gewoon te weinig indruk op je gemaakt heeft.
Er is geen 'dit doet een uroloog' kant-en-klaar antwoord. Het verschilt per klacht/aanleding, per ziekenhuis en zelfs per uroloog. Ik heb een uro of 4 mogen ervaren inmiddels en elke gek zijn gebrek of in dit geval; zijn/haar werkwijze. Lekker vaag allemaal he, terwijl jij natuurlijk eigenlijk stiekem een spoorboekje wilt hebben zodat je je kunt voorbereiden.
Mijn ervaringen so far? Over het algemeen zijn urologen goede 'praters'. Het is een specialisme waarbij men bepaald niet raar op kijkt van eventuele angst of schroom en waar in steeds meer ziekenhuizen van te voren al op ingespeeld wordt. Dus als jij vragen o.i.d. hebt; gooi het er uit! Dat kan nu alvast telefonisch, aan de balie bij de assistente (je kunt ook altijd even vragen naar een wat privacy-gevoeligere plaats als je niet wilt dat jan en alleman kan meeluisteren), aan de uroloog maar ook als je alweer thuis bent en bedenkt 'shit, dat had ik nog willen vragen'. Maak je die 1e keer ook niet té druk over onderzoeken. In genoeg ziekenhuizen krijg je daarvoor een vervolgafspraak (al dan niet gecombineerd met 2e consult er meteen achteraan) en het zou zonde zijn als jij je die 1e keer al half opvreet en het blijkt dan voor niets te zijn.
De uro heeft veel weg van de gyn. Het klinkt allemaal erg...... 'ik ga nog liever naar de tandarts', maar hoeft het helemaal niet dús ook te zijn. Ze hebben een scala aan onderzoeksmogelijkheden en het is maar net wat er bij jouw situatie past en waar de uroloog het belang aan hecht voor jouw verhaal. Het kan echt variëren van dezelfde roemruchte beensteunen en niet charmante houding als bij de gyn tot een echo of scan. Mijn ervaring is dat dit afdelingen bij uitstek zijn waar men hecht aan de beleving van de patiënt. Waar maar mogelijk zal men je privacy geven (zelf allercharmantst op een wc mogen plassen die precies bijhoudt hoeveel, hoe snel etc. je plast. Hebben ze prachtig ingebouwd in een apart wc-kamertje in de onderzoekskamer, deur dicht en hupsa; toch nog wat privacy) en men zal er erg beducht op zijn om je op je gemak te stellen. Bij veel onderzoeken zul je de uroloog tijdens het onderzoek niet eens er bij hebben, wat voor sommigen de drempel ook kan verlagen.
Als je je oncomfortabel voelt; VRAAG! Stel je krijgt onderzoek A en daarbij gebruiken ze een catheter. Zo'n ding even zien en in de hand voelen maakt het vaak al een stuk minder eng en intimiderend. Dat je overigens de vorige beleving met een catheter qua gevoel niet kan herinneren hoeft niet perse te zijn omdat je nog lekker suf was. Die dingen hóef je namelijk helemaal niet vervelend (of überhaupt) waar te nemen. Zou dus best nog kunnen dat het gewoon te weinig indruk op je gemaakt heeft.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 28 januari 2008 om 11:53
Oh, ik maak me ook niet echt druk hoor. Heb al te vaak in oncharmante posities gelegen bij verschillende artsen.
Het is meer nieuwschierigheid en daarbij ook wel het kunnen voorbereiden. Maar ook ben ik benieuwd of er meer hier zijn die "iets" in de blaas hebben zitten.
Het stoort me dat er iets zit wat er niet hoort, het zal niets alarmerends zijn, want anders lieten ze me niet wachten. Maar ik ben nu eenmaal een ongeduldig typje (en ben al te veel aan het dokteren momenteel) dus wil gewoon niet meer wachten.
Ik hoopte dat iemand hier ook zo`n ervaring had met zoiets. Dus niet specifiek de onderzoeken, maar met de klacht.
Dus eigenlijk de titel ook wat fout neer gezet.
Het is meer nieuwschierigheid en daarbij ook wel het kunnen voorbereiden. Maar ook ben ik benieuwd of er meer hier zijn die "iets" in de blaas hebben zitten.
Het stoort me dat er iets zit wat er niet hoort, het zal niets alarmerends zijn, want anders lieten ze me niet wachten. Maar ik ben nu eenmaal een ongeduldig typje (en ben al te veel aan het dokteren momenteel) dus wil gewoon niet meer wachten.
Ik hoopte dat iemand hier ook zo`n ervaring had met zoiets. Dus niet specifiek de onderzoeken, maar met de klacht.
Dus eigenlijk de titel ook wat fout neer gezet.
maandag 28 januari 2008 om 11:59
Lola, dat snap ik wel en je zult zelf ook wel weten dat het typisch zo'n gevalletje 'resultaten behaalt in het verleden garanderen geen bladiebla' is.
Ok, dat gezegd hebbende, ja hier ervaring in de vorm van mijn moeder. Bij haar werd tijdens een scan voor iets opgemerkt dat haar blaas veel te zwaar aangekleurd werd. Er moest vast iets mis zijn, waarschijnlijk iets in zitten. Lang verhaal kort; hup naar de uro, wat onderzoeken en resultaat; niets mis.
Ok, dat gezegd hebbende, ja hier ervaring in de vorm van mijn moeder. Bij haar werd tijdens een scan voor iets opgemerkt dat haar blaas veel te zwaar aangekleurd werd. Er moest vast iets mis zijn, waarschijnlijk iets in zitten. Lang verhaal kort; hup naar de uro, wat onderzoeken en resultaat; niets mis.
vandaag ga ik van alles kunnen
