Gezondheid
alle pijlers
‘Whiplash’ na een jaar
maandag 28 juni 2021 om 11:16
Ik ben op zoek naar ervaringsdeskundigen die zich misschien herkennen in mijn verhaal. Voor wat morele support, misschien tips om hier beter mee om te gaan.
Iets meer dan een jaar geleden werd ik van achter aangereden. De bestuurder achter ons had niet gezien dat we stil stonden (bij een stoplicht achter in de rij auto’s) en was zonder te remmen op onze auto gereden. Dezelfde avond kreeg ik last van mijn nek, hoofd, misselijkheid. Een paar weken was ik niks waard. De beweeglijkheid van de nek kwam langzaam terug maar allerlei klachten die overbleven heb ik nu al een jaar en ik kom er maar niet vanaf.
Hoofdpijn, nekpijn, rugpijn, duizeligheid, misselijkheid, dadelijks diarree, concentratieproblemen, vergeetachtigheid, en de altijd maar aanwezige moeheid, die op zijn ergst lijkt als ik ‘s ochtends wakker wordt. Ik ben onhandig en vergeet steeds wat ik ook alweer aan het doen was, loop vaak tegen meubels aan die al 5 jaar op dezelfde plek staan.
Dit beperkt me dusdanig dat mijn leven in niks lijkt op wat het was. Van een actieve werkende jonge moeder ben ik een haast bejaarde, altijd vermoeide vrouw geworden die bij alles wat ik doe tussendoor moet rusten om de dag door te komen.
5 maanden revalidatie in het ziekenhuis hebben me geleerd dat ik rekening moet houden met mijn energieverdeling. Ik kan niks ‘zomaar even’ doen zonder dat het consequenties heeft voor de rest van mijn dag/dagen.
Mijn sociale leven staat al een jaar on hold, en ik ben bang voor de toekomst. Moet ik hiermee leren leven? Ik wil niet zo zijn zoals ik nu ben.
De artsen hebben het maar over accepteren en dat het leven niet zo maakbaar is als velen denken. Dit weet ik zelf ook heus wel, heb ik altijd geweten.
Ik kan (deels) leren leven met hoe ik nu ben, alleen mijn omgeving vraagt vaak teveel van mij en ik ben iemand die niet graag altijd maar ‘nee’ antwoordt. En ik wil zelf ook wel eens wat, gewoon naar een verjaardag kunnen, met mijn dochter naar de speeltuin, een speelafspraakje thuis oid. Maar alles kost zoveel energie dat ik continu uitgeput ben en nergens echt van kan genieten. Ik schaam me ook voor hoe ik nu ben, kan vaak geen normaal gesprek voeren, krijg na een tijdje niks meer mee en reageer soms vreemd emotioneel op dingen.
De diagnose was in eerste instantie hersenschudding maar kwam later neer op whiplash. Niemand lijkt te weten wat ze voor me kunnen betekenen. Normaal zijn mensen binnen een paar weken/maanden van deze klachten af.
Ik ‘moet’ binnenkort beginnen met reïntegreren op mijn werk. Ik weet nog niet eens hoe ik mezelf op tijd gedoucht krijg en naar mijn werk toe moet gaan omdat dat in de ochtend al teveel energie en concentratie kost. Steeds ben ik aan het compenseren (dan maar de avond ervoor douchen en alvast ontbijt klaarzetten, dochter moet door iemand anders verzorgd worden want dat lukt me niet als ik mezelf moet verzorgen in de ochtend).
Ik voel me een enorme klager. Ik zou mezelf inmiddels toch weer terug op de rit moeten hebben?
Herkent iemand zich hierin en hoe ging het bij jullie? Kwam het na zo’n lange tijd nog goed of ging het alsnog beter na een tijdje? Hoe ga je ermee om als je omgeving steeds maar meer van je vraagt en je veel dingen nu eenmaal niet kan doen zonder er doodziek van te worden?
Iets meer dan een jaar geleden werd ik van achter aangereden. De bestuurder achter ons had niet gezien dat we stil stonden (bij een stoplicht achter in de rij auto’s) en was zonder te remmen op onze auto gereden. Dezelfde avond kreeg ik last van mijn nek, hoofd, misselijkheid. Een paar weken was ik niks waard. De beweeglijkheid van de nek kwam langzaam terug maar allerlei klachten die overbleven heb ik nu al een jaar en ik kom er maar niet vanaf.
Hoofdpijn, nekpijn, rugpijn, duizeligheid, misselijkheid, dadelijks diarree, concentratieproblemen, vergeetachtigheid, en de altijd maar aanwezige moeheid, die op zijn ergst lijkt als ik ‘s ochtends wakker wordt. Ik ben onhandig en vergeet steeds wat ik ook alweer aan het doen was, loop vaak tegen meubels aan die al 5 jaar op dezelfde plek staan.
Dit beperkt me dusdanig dat mijn leven in niks lijkt op wat het was. Van een actieve werkende jonge moeder ben ik een haast bejaarde, altijd vermoeide vrouw geworden die bij alles wat ik doe tussendoor moet rusten om de dag door te komen.
5 maanden revalidatie in het ziekenhuis hebben me geleerd dat ik rekening moet houden met mijn energieverdeling. Ik kan niks ‘zomaar even’ doen zonder dat het consequenties heeft voor de rest van mijn dag/dagen.
Mijn sociale leven staat al een jaar on hold, en ik ben bang voor de toekomst. Moet ik hiermee leren leven? Ik wil niet zo zijn zoals ik nu ben.
De artsen hebben het maar over accepteren en dat het leven niet zo maakbaar is als velen denken. Dit weet ik zelf ook heus wel, heb ik altijd geweten.
Ik kan (deels) leren leven met hoe ik nu ben, alleen mijn omgeving vraagt vaak teveel van mij en ik ben iemand die niet graag altijd maar ‘nee’ antwoordt. En ik wil zelf ook wel eens wat, gewoon naar een verjaardag kunnen, met mijn dochter naar de speeltuin, een speelafspraakje thuis oid. Maar alles kost zoveel energie dat ik continu uitgeput ben en nergens echt van kan genieten. Ik schaam me ook voor hoe ik nu ben, kan vaak geen normaal gesprek voeren, krijg na een tijdje niks meer mee en reageer soms vreemd emotioneel op dingen.
De diagnose was in eerste instantie hersenschudding maar kwam later neer op whiplash. Niemand lijkt te weten wat ze voor me kunnen betekenen. Normaal zijn mensen binnen een paar weken/maanden van deze klachten af.
Ik ‘moet’ binnenkort beginnen met reïntegreren op mijn werk. Ik weet nog niet eens hoe ik mezelf op tijd gedoucht krijg en naar mijn werk toe moet gaan omdat dat in de ochtend al teveel energie en concentratie kost. Steeds ben ik aan het compenseren (dan maar de avond ervoor douchen en alvast ontbijt klaarzetten, dochter moet door iemand anders verzorgd worden want dat lukt me niet als ik mezelf moet verzorgen in de ochtend).
Ik voel me een enorme klager. Ik zou mezelf inmiddels toch weer terug op de rit moeten hebben?
Herkent iemand zich hierin en hoe ging het bij jullie? Kwam het na zo’n lange tijd nog goed of ging het alsnog beter na een tijdje? Hoe ga je ermee om als je omgeving steeds maar meer van je vraagt en je veel dingen nu eenmaal niet kan doen zonder er doodziek van te worden?
maandag 28 juni 2021 om 11:19
Heb jij een letselschade advocaat in de arm genomen?
En natuurlijk kun jij niet reintegreren. Dat zal een arbo arts direct zien. Jij bent arbeidsongeschikt geworden door dit ongeluk.
Is dat al eens goed met jou doorgesproken?
En natuurlijk kun jij niet reintegreren. Dat zal een arbo arts direct zien. Jij bent arbeidsongeschikt geworden door dit ongeluk.
Is dat al eens goed met jou doorgesproken?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 28 juni 2021 om 11:34
Dat is ook het eerste wat bij mij opkomt, is de tegenpartij aansprakelijk gesteld?
Ik ken iemand die jaren uit de running is geweest vanwege whiplash en die heeft een enorm bedrag van de verzekering gekregen destijds.
aanvulling: voor loonderving, huishoudelijke hulp, oppas, tuinman, therapie, etc.
Ik ken iemand die jaren uit de running is geweest vanwege whiplash en die heeft een enorm bedrag van de verzekering gekregen destijds.
aanvulling: voor loonderving, huishoudelijke hulp, oppas, tuinman, therapie, etc.
anoniem_405122 wijzigde dit bericht op 28-06-2021 11:41
15.97% gewijzigd
maandag 28 juni 2021 om 11:35
Ik vraag mij af of je wel eens een scan hebt laten maken recent? Dit klinkt mij meer als NAH-klachten in de oren dan als whiplash. Geen diagnose, uiteraard want dat kan alleen een neuroloog op basis van een scan en onderzoeken. Het lijkt vooral op wat ik bij een collega met NAH heb gezien (hij is op de werkplek van de trap gevallen, heel ongelukkig terechtgekomen). Door een letselschadeadvocaat kan hij nu trouwens zonder stress minder werken want hij heeft een goede tegemoetkoming in de kosten gekregen van de organisatie (groot bedrijf).
maandag 28 juni 2021 om 11:38
Misschien goed om dit lezen: https://www.solkcentrum.nl/nah-na-herse ... -whiplash/
maandag 28 juni 2021 om 12:00
En soms heb je geen derde aansprakelijke. En dan heb je gewoon pech. Dat was zo in mijn situatie, val van een paard, manege niet aansprakelijk te stellen, de ziektekostenverzekering had dat geprobeerd.ludwina schreef: ↑28-06-2021 11:34Dat is ook het eerste wat bij mij opkomt, is de tegenpartij aansprakelijk gesteld?
Ik ken iemand die jaren uit de running is geweest vanwege whiplash en die heeft een enorm bedrag van de verzekering gekregen destijds.
aanvulling: voor loonderving, huishoudelijke hulp, oppas, tuinman, therapie, etc.
maandag 28 juni 2021 om 12:09
To is toch van achter aangereden, ik neem dat de bestuurder geen paard was.
To, heb je al gedacht om de ha te vragen naar een nieuwe verwijzing voor ergotherapie om beter je energie te leren verdelen?
Heb je al gedacht aan een second opinion bij een neuroloog.
To, heb je al gedacht om de ha te vragen naar een nieuwe verwijzing voor ergotherapie om beter je energie te leren verdelen?
Heb je al gedacht aan een second opinion bij een neuroloog.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 juni 2021 om 12:12
Letselschadeadvocaat is gelukkig vanuit de verzekering geregeld, partner onderhoudt het meeste contact zodat ik er zelf zo weinig mogelijk stress van heb en energie hoef in te steken.
Arbeidsongeschiktheid is nog niet ter sprake gekomen. Vooralsnog wordt er vanuit gegaan dat ik op den duur weer gewoon mijn werk kan doen. Daar ging ik zelf in het begin ook van uit. De afgelopen maanden twijfel ik echter of ik nog wel zodanig kan herstellen dat dat mogelijk wordt. Ik hoop het natuurlijk wel, had plezier in mijn werk, leuke collega’s. Maar op dit moment zie ik (nog) geen mogelijkheid om echt weer te gaan doen wat ik deed.
maandag 28 juni 2021 om 12:23
Je schrijft dat er vanuit wordt gegaan dat je weer volledig kan werken. Is er een eerstejaarsevaluatie gedaan? Door verzekeringsarts en arbeidsdeskundige van het UWV? Is er alleen eerste spoor beleid?
https://vroegeinterventie.nl/
Kijk hier eens naar. Dit traject richt zich op reïntegratie en revalidatie.
Als je al meer dan een jaar uit de roulatie bent is het belangrijk dat er goed wordt gekeken naar je mogelijkheden tot werk, dat is wettelijk zo geregeld maar uiteraard ook het fijnste voor jezelf want uiteindelijk wil je weer je leven oppakken!
Heel veel succes!
https://vroegeinterventie.nl/
Kijk hier eens naar. Dit traject richt zich op reïntegratie en revalidatie.
Als je al meer dan een jaar uit de roulatie bent is het belangrijk dat er goed wordt gekeken naar je mogelijkheden tot werk, dat is wettelijk zo geregeld maar uiteraard ook het fijnste voor jezelf want uiteindelijk wil je weer je leven oppakken!
Heel veel succes!
maandag 28 juni 2021 om 12:24
Een scan heb ik om gevraagd, een paar weken na het ongeluk en later tijdens de revalidatie nogmaals. Dit was niet nodig want met mijn klachten was toch nooit iets te zien op een scan werd me verteld.JonathanStrange schreef: ↑28-06-2021 11:35Ik vraag mij af of je wel eens een scan hebt laten maken recent? Dit klinkt mij meer als NAH-klachten in de oren dan als whiplash. Geen diagnose, uiteraard want dat kan alleen een neuroloog op basis van een scan en onderzoeken. Het lijkt vooral op wat ik bij een collega met NAH heb gezien (hij is op de werkplek van de trap gevallen, heel ongelukkig terechtgekomen). Door een letselschadeadvocaat kan hij nu trouwens zonder stress minder werken want hij heeft een goede tegemoetkoming in de kosten gekregen van de organisatie (groot bedrijf).
Ik heb wel eens gelezen over NAH klachten en herken hier veel in. Maar de artsen die ik erover spreek wimpelen dat af en zeggen dat ze nu eenmaal niet precies weten wat er in de hersenen gebeurt met mensen zoals ik, die zo lang last hebben van deze klachten. Dat het met de tijd vanzelf wel naar de achtergrond gaat en ik er vast minder last van ga hebben.
Ik voel me daar niet prettig bij, zo weinig onderzoek doen (er is wel een röntgenfoto van de nek gemaakt destijds) en wel kunnen zeggen dat het vast niks is dat op een scan te zien is. En al is er niks te zien, ik heb er wel last van, ik verzin dit niet en wil ook liever normaal functioneren.
maandag 28 juni 2021 om 12:27
Kiwi, waar heb je het over? Waneer TO een werkgever heeft dan komt het UWV helemaal nog niet in beeld.Kiwi2017 schreef: ↑28-06-2021 12:23Je schrijft dat er vanuit wordt gegaan dat je weer volledig kan werken. Is er een eerstejaarsevaluatie gedaan? Door verzekeringsarts en arbeidsdeskundige van het UWV? Is er alleen eerste spoor beleid?
https://vroegeinterventie.nl/
Kijk hier eens naar. Dit traject richt zich op reïntegratie en revalidatie.
Als je al meer dan een jaar uit de roulatie bent is het belangrijk dat er goed wordt gekeken naar je mogelijkheden tot werk, dat is wettelijk zo geregeld maar uiteraard ook het fijnste voor jezelf want uiteindelijk wil je weer je leven oppakken!
Heel veel succes!
To heeft al een multidisciplinaire revalidatie gehad.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 juni 2021 om 12:30
Soms moet je iets 5x vragen. De bedrijfsarts mag ook verwijzen, dus daar zou je ook nog een verwijzing naar een neuroloog kunnen vragen.Dragonfly85 schreef: ↑28-06-2021 12:24Een scan heb ik om gevraagd, een paar weken na het ongeluk en later tijdens de revalidatie nogmaals. Dit was niet nodig want met mijn klachten was toch nooit iets te zien op een scan werd me verteld.
Ik heb wel eens gelezen over NAH klachten en herken hier veel in. Maar de artsen die ik erover spreek wimpelen dat af en zeggen dat ze nu eenmaal niet precies weten wat er in de hersenen gebeurt met mensen zoals ik, die zo lang last hebben van deze klachten. Dat het met de tijd vanzelf wel naar de achtergrond gaat en ik er vast minder last van ga hebben.
Ik voel me daar niet prettig bij, zo weinig onderzoek doen (er is wel een röntgenfoto van de nek gemaakt destijds) en wel kunnen zeggen dat het vast niks is dat op een scan te zien is. En al is er niks te zien, ik heb er wel last van, ik verzin dit niet en wil ook liever normaal functioneren.
Er worden veel fouten gemaakt tijdens revalidatietrajecten door de oorzaak niet goed te onderzoeken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 juni 2021 om 12:43
Maar bij TO is die er wel.tinydancer schreef: ↑28-06-2021 12:00En soms heb je geen derde aansprakelijke. En dan heb je gewoon pech. Dat was zo in mijn situatie, val van een paard, manege niet aansprakelijk te stellen, de ziektekostenverzekering had dat geprobeerd.
maandag 28 juni 2021 om 12:44
Ik zou dat toch gaan aankaarten daar.Dragonfly85 schreef: ↑28-06-2021 12:12Letselschadeadvocaat is gelukkig vanuit de verzekering geregeld, partner onderhoudt het meeste contact zodat ik er zelf zo weinig mogelijk stress van heb en energie hoef in te steken.
Arbeidsongeschiktheid is nog niet ter sprake gekomen. Vooralsnog wordt er vanuit gegaan dat ik op den duur weer gewoon mijn werk kan doen. Daar ging ik zelf in het begin ook van uit. De afgelopen maanden twijfel ik echter of ik nog wel zodanig kan herstellen dat dat mogelijk wordt. Ik hoop het natuurlijk wel, had plezier in mijn werk, leuke collega’s. Maar op dit moment zie ik (nog) geen mogelijkheid om echt weer te gaan doen wat ik deed.
maandag 28 juni 2021 om 12:45
@TO
Ik heb ervaring met een soortgelijk ongeluk. Dit is nu meer dan 10 jaar geleden. Ik had grotendeels dezelfde klachten als jij. Ik heb veel verschillende therapieen gedaan: fysio, oefentherapie, mensendieck, chiropractie, uiteindelijk ben ik verhuisd en ben ik door mijn nieuwe huisarts verwezen voor rontgenfoto en mri van nek en daarna doorverwezen naar pijnrevalidatie met verschillende specialisten. Hier heb ik absoluut baat bij gehad. Voorwaarde voor deelname aan dit revalidatietraject was dat je geen rechtszaak letselschade mocht hebben lopen omdat je niet aan de ene kant bezig kan zijn om beter te worden en aan de andere kant bezig kan zijn om te bewijzen dat je ziek bent.
Ik heb zelf bloedtesten laten doen waaruit bleek dat ik een ernstig vitamine b12 en vitamine d te kort had. Aanvullen van vooral vitamine b12 heeft mij heel erg geholpen.
Ik had erg veel last van spanning door het ongeluk. Ik heb er zelfs een vorm van PTSS aan overgehouden. Harde geluiden achter me of onverwacht aanrakingen van achter zorgen bij mij voor paniek en spierspanning. Hier heb ik EMDR therapie voor gehad en ook dit heeft geholpen. Heb jij hier ook last van?
Ik heb jaren niet kunnen werken, ik was volledig afgekeurd. Inmiddels werk ik weer. Ik ben minder fit dan gezonde collega's maar ik kan zoveel meer dan jaren eerder. Het is vooral erg belangrijk dat ik mezelf in acht neem. Ik kan niet na een werkdag naar een werkborrel (voor corona) en de dag daarna weer werken. Ik kies wat ik doe. Met de kerstactiviteit neem ik ervoor of erna vrij bijvoorbeeld vrij. Ik ga nog steeds vooruit.
Ik heb ervaring met een soortgelijk ongeluk. Dit is nu meer dan 10 jaar geleden. Ik had grotendeels dezelfde klachten als jij. Ik heb veel verschillende therapieen gedaan: fysio, oefentherapie, mensendieck, chiropractie, uiteindelijk ben ik verhuisd en ben ik door mijn nieuwe huisarts verwezen voor rontgenfoto en mri van nek en daarna doorverwezen naar pijnrevalidatie met verschillende specialisten. Hier heb ik absoluut baat bij gehad. Voorwaarde voor deelname aan dit revalidatietraject was dat je geen rechtszaak letselschade mocht hebben lopen omdat je niet aan de ene kant bezig kan zijn om beter te worden en aan de andere kant bezig kan zijn om te bewijzen dat je ziek bent.
Ik heb zelf bloedtesten laten doen waaruit bleek dat ik een ernstig vitamine b12 en vitamine d te kort had. Aanvullen van vooral vitamine b12 heeft mij heel erg geholpen.
Ik had erg veel last van spanning door het ongeluk. Ik heb er zelfs een vorm van PTSS aan overgehouden. Harde geluiden achter me of onverwacht aanrakingen van achter zorgen bij mij voor paniek en spierspanning. Hier heb ik EMDR therapie voor gehad en ook dit heeft geholpen. Heb jij hier ook last van?
Ik heb jaren niet kunnen werken, ik was volledig afgekeurd. Inmiddels werk ik weer. Ik ben minder fit dan gezonde collega's maar ik kan zoveel meer dan jaren eerder. Het is vooral erg belangrijk dat ik mezelf in acht neem. Ik kan niet na een werkdag naar een werkborrel (voor corona) en de dag daarna weer werken. Ik kies wat ik doe. Met de kerstactiviteit neem ik ervoor of erna vrij bijvoorbeeld vrij. Ik ga nog steeds vooruit.
maandag 28 juni 2021 om 12:49
tinydancer schreef: ↑28-06-2021 12:00En soms heb je geen derde aansprakelijke. En dan heb je gewoon pech. Dat was zo in mijn situatie, val van een paard, manege niet aansprakelijk te stellen, de ziektekostenverzekering had dat geprobeerd.
Ik ken trouwens bij iemand waarbij de manege wel aansprakelijk is gesteld (met succes), maar dat was ook tijdens een les.
In geval van TO is er wel een aansprakelijke partij.
maandag 28 juni 2021 om 12:49
Rond de periode dat je 1 jaar ziekt bent, stelt normaliter de bedrijfsarts een lijst op et je beperkingen (FML/AML/inzetbaarheidsprofiel). Meestal schakelt de werkgever dan een arbeidsdeskundige in om te kijken wat je nog kan op het gebied van re-integratie.
Daar er sprake is van een bijzonder situatie, ongeval, verhaal opderde, ...etc. Zou je ook eens kunnen kijken of je in aanmerking komt voor arbeidsdeskundige advies door een professional die gespecialiseerd is in letselzaken.
Je zou dit bij je advocaat kunnen voorleggen om te kijken of de tegenpartij dat wil vergoeden. Je zou het ook met de bedrijfsarts en werkgever kunnen bespreken.
Een gerenomeerd bureau op dit gebied is Heling & partners. www.heling.nl
Daar er sprake is van een bijzonder situatie, ongeval, verhaal opderde, ...etc. Zou je ook eens kunnen kijken of je in aanmerking komt voor arbeidsdeskundige advies door een professional die gespecialiseerd is in letselzaken.
Je zou dit bij je advocaat kunnen voorleggen om te kijken of de tegenpartij dat wil vergoeden. Je zou het ook met de bedrijfsarts en werkgever kunnen bespreken.
Een gerenomeerd bureau op dit gebied is Heling & partners. www.heling.nl
viva-amber wijzigde dit bericht op 28-06-2021 12:51
0.27% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 juni 2021 om 12:50
Ik heb te maken gehad met een medische misser. Ik had vrij snel in de gaten dat het foute boel was, maar de arts stond er op dat er niks aan de hand was. Ik ben uiteindelijk zelf gaan leuren en heb doorgezet naar een revalidatiearts en van daaruit specialistische revalidatie-hulp. Daar ging toch even een wereld voor mij open! Herkenning, passende therapie... Het was een lang traject, maar ik ben echt zó opgeknapt daar!
Het heeft mij geleerd dat je naar jezelf moet luisteren in zo'n situatie. Als jouw arts geen scan wil geven, probeer dan een second opinion, via de bedrijfsarts, desnoods via de huisarts. Vindt een 'compagnon' die je wil helpen om een passende diagnose en behandeling vinden.
Het heeft mij geleerd dat je naar jezelf moet luisteren in zo'n situatie. Als jouw arts geen scan wil geven, probeer dan een second opinion, via de bedrijfsarts, desnoods via de huisarts. Vindt een 'compagnon' die je wil helpen om een passende diagnose en behandeling vinden.
maandag 28 juni 2021 om 13:12
Wat naar voor je dat ju nu zo beperkt wordt. Heb je weleens andere zorg overwogen? Ik kan je de rugpoli van harte aanbevelen. Zij hebben meerdere vestigingen en doen uitgebreid onderzoek. Zij kijken meestal anders naar jou klachten dan de reguliere ziekenhuiszorg.
Ander alternatief is de Maartenskliniek.
Voor nu praat erover met bedrijfsarts, wees eerlijk. En je grenzen aangeven, hoe lastig dat ook is.
Ander alternatief is de Maartenskliniek.
Voor nu praat erover met bedrijfsarts, wees eerlijk. En je grenzen aangeven, hoe lastig dat ook is.
maandag 28 juni 2021 om 13:25
Sorry, dat van t uwv ging in mijn geval wel zo maar dat was waarschijnlijk door iets anders.
Maar er hoort toch wel een uitspraak gedaan te worden over eerste of tweede spoor? Als in de eerste jaars evaluatie is beoordeeld dat iemand waarschijnlijk weer volledig (in eigen functie) aan het werk gaat, moet deze inschatting ook geëvalueerd worden. Als de re-integratie na bv een jaar en 3 maanden stagneert moet toch een arbeidsdeskundige weer meekijken... dacht ik..
Maar er hoort toch wel een uitspraak gedaan te worden over eerste of tweede spoor? Als in de eerste jaars evaluatie is beoordeeld dat iemand waarschijnlijk weer volledig (in eigen functie) aan het werk gaat, moet deze inschatting ook geëvalueerd worden. Als de re-integratie na bv een jaar en 3 maanden stagneert moet toch een arbeidsdeskundige weer meekijken... dacht ik..
maandag 28 juni 2021 om 13:46
Heel veel herkenning hier, met name van je naH-klachten. Bovendien wandel ik met iemand bij wie precies hetzelfde is gebeurd, van achteren aan gereden en daarna nooit meer dezelfde fysieke en emotionele conditie.
Google eens op PCS = Postcommotioneel Syndroom; dat gaat over microbloedingen die in je hersenen ontstaan door zo’n harde knal, die nog lang impact hebben. Ook het boek Hersenschorsing, van Rianne Schorel, gaat over zo’n situatie.
Enige nadeel; je kunt waarschijnlijk niet een heel boek lezen. Wat soms helpt is neuro revalidatietraject, waarbij je teruggaat naar wat je wel vol kunt houden (en dat is echt weinig) en dan opbouwt. In combinatie met bv ergo om dingen slim te doen en therapie om de slimme dingen te doen. Soms heet het anders, en zit je met mensen met onbegrepen klachten in de groep.
Mijn wandelmaatje is dan weer naar Utah gegaan, op kosten van de verzekering van degene met wie hij gebotst is. In Utah zit blijkbaar een specialist (cognitive CZ, provo Utah) die dit syndroom wel herkent op de mri en behandeling heeft.
Wie weet geeft deze informatie je aanknopingspunt.
Google eens op PCS = Postcommotioneel Syndroom; dat gaat over microbloedingen die in je hersenen ontstaan door zo’n harde knal, die nog lang impact hebben. Ook het boek Hersenschorsing, van Rianne Schorel, gaat over zo’n situatie.
Enige nadeel; je kunt waarschijnlijk niet een heel boek lezen. Wat soms helpt is neuro revalidatietraject, waarbij je teruggaat naar wat je wel vol kunt houden (en dat is echt weinig) en dan opbouwt. In combinatie met bv ergo om dingen slim te doen en therapie om de slimme dingen te doen. Soms heet het anders, en zit je met mensen met onbegrepen klachten in de groep.
Mijn wandelmaatje is dan weer naar Utah gegaan, op kosten van de verzekering van degene met wie hij gebotst is. In Utah zit blijkbaar een specialist (cognitive CZ, provo Utah) die dit syndroom wel herkent op de mri en behandeling heeft.
Wie weet geeft deze informatie je aanknopingspunt.
