Gezondheid
alle pijlers
Ziek van heimwee
donderdag 26 juli 2007 om 13:36
Zoals de titel al omschrijft, word ik echt ziek van de heimwee. Opeens bekruipt mij een heel naar gevoel en dan raak ik volkomen in paniek. Ik kan dan niet meer eten of drinken en lig dan het liefst de hele dag op bed. Ik zou eigenlijk aankomend weekend met mijn vriend een weekje op vakantie gaan en in over 2 maanden 3 weken een verre reis (reis was zelfs al geboekt). Nu kreeg ik dus op dinsdagavond weer de kriebels, totale paniek, niet kunnen slapen. Gisteren de hele dag op bed gelegen en besloten niet te gaan, de paniek was meteen over, ik totaal opgelucht. Het rare is dat ik hiervoor wel vaker op reis ben geweest, zelf 5 weken in Australie, toen wel een beetje last gehad. Stedentrips (dag of 4) en reizen binnen Nederland zijn geen enkel probleem, moet altijd wel even wennen, maar dat is zo over.
Wie herkend dit probleem? En wie heeft er tips?
Wie herkend dit probleem? En wie heeft er tips?
donderdag 26 juli 2007 om 17:09
Haha, ik zou zeggen: gewoon niet gaan dus.
Ik heb na jaren min of meer verre vakanties gemerkt dat ik helemaal niet zo ver van huis wil. Ik word niet ziek van heimwee, maar ik voel me prettiger als ik dicht bij huis ben. Conclusie: ik ga niet meer (buiten Nederland) op vakantie. Waarom zou je, als je er zo beroerd van wordt?
Ik heb na jaren min of meer verre vakanties gemerkt dat ik helemaal niet zo ver van huis wil. Ik word niet ziek van heimwee, maar ik voel me prettiger als ik dicht bij huis ben. Conclusie: ik ga niet meer (buiten Nederland) op vakantie. Waarom zou je, als je er zo beroerd van wordt?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 26 juli 2007 om 21:28
Tja, lastig!
Heb vroeger ook veel last van heimwee gehad en heb er mee om leren gaan, voornamelijk om 2 maanden in het buitenland door te brengen!
Na 2 dagen dacht ik; ik zit hier nu 48 uur en ik moet nog zooooo lang, hoe moet ik dat doen? Maar ja, m'n ouders hadden zo veel voor de reis betaald (hadden ook wel gezegd dat ik altijd terug mocht komen hoor)...
Ik heb toen gedacht; ik moet van mezelf 2 weken blijven, dat houd ik wel uit, daarna mag ik van mezelf terug, Daarnaast had ik nog het geluk dat mn ouders na een week al langskwamen omdat ze in de buurt waren. Toen zei eenmaal waren langsgeweest en ze me hielpen relativeren waar ik was (zoiets van; ja, maar dit en zus en zo heb je in Nederland ook), ging het veel beter. Ik heb uiteindelijk die twee maanden met veel plezier volgemaakt. Nu heb ik nog steeds wel eens last van heimwee, maar dat gaat vaak snel weer weg.
Maar he; ik ben niet zoals jij en andersom. Mijn levensdoel is o.a. om heel veel van de wereld te zien, dat is belangrijker dan m'n heimwee.
Ik weet niet wat voor jou werkt, daar moet je zelf achterkomen. De eerste dagen door de zure appel heenbijten, elke dag bellen naar huis of juist niet, of gewoon besluiten dat je liever gewoon thuis blijft; dat dat belangrijker is dan wat van de wereld zien.....
Heb vroeger ook veel last van heimwee gehad en heb er mee om leren gaan, voornamelijk om 2 maanden in het buitenland door te brengen!
Na 2 dagen dacht ik; ik zit hier nu 48 uur en ik moet nog zooooo lang, hoe moet ik dat doen? Maar ja, m'n ouders hadden zo veel voor de reis betaald (hadden ook wel gezegd dat ik altijd terug mocht komen hoor)...
Ik heb toen gedacht; ik moet van mezelf 2 weken blijven, dat houd ik wel uit, daarna mag ik van mezelf terug, Daarnaast had ik nog het geluk dat mn ouders na een week al langskwamen omdat ze in de buurt waren. Toen zei eenmaal waren langsgeweest en ze me hielpen relativeren waar ik was (zoiets van; ja, maar dit en zus en zo heb je in Nederland ook), ging het veel beter. Ik heb uiteindelijk die twee maanden met veel plezier volgemaakt. Nu heb ik nog steeds wel eens last van heimwee, maar dat gaat vaak snel weer weg.
Maar he; ik ben niet zoals jij en andersom. Mijn levensdoel is o.a. om heel veel van de wereld te zien, dat is belangrijker dan m'n heimwee.
Ik weet niet wat voor jou werkt, daar moet je zelf achterkomen. De eerste dagen door de zure appel heenbijten, elke dag bellen naar huis of juist niet, of gewoon besluiten dat je liever gewoon thuis blijft; dat dat belangrijker is dan wat van de wereld zien.....
vrijdag 27 juli 2007 om 08:19
Bedankt voor jullie reacties. Heb gisteren een goed gesprek gehad met mijn vriend. Ik wil dus echt wel wat van de wereld zien, alleen dat stomme gevoel van heimwee houdt mij dus tegen. Nu hebben we afgesproken dat we steeds een stukje verder gaan. Nederland of België is voor mij geen probleem, een weekendje naar Barcelona ook niet. Maar langer of verder, als ik er al aan denk dan raak ik al in paniek. Dus ik ga het langzaam opbouwen, steeds iets verder en steeds iets langer, gewoon met eigen vervoer, dan kan ik gewoon naar huis als ik dag wil.
zondag 29 juli 2007 om 12:03
Hoi Kamille,
Ik herken dat wel. Op de dag van vertrek wil ik helemaal niet meer, ben ik er eenmaal dan vind ik het buitenland weer geweldig. Na een aantal weken krijg ik heimwee. Ik bel dan gewoon even naar huis en praat dan met pa, ma en broer en dan gaat het een stuk beter. Mijn tip is dus, gewoon even naar het bekende NL bellen en voor jezelf nagaan wat dan zo mist.
Veel plezier
Ik herken dat wel. Op de dag van vertrek wil ik helemaal niet meer, ben ik er eenmaal dan vind ik het buitenland weer geweldig. Na een aantal weken krijg ik heimwee. Ik bel dan gewoon even naar huis en praat dan met pa, ma en broer en dan gaat het een stuk beter. Mijn tip is dus, gewoon even naar het bekende NL bellen en voor jezelf nagaan wat dan zo mist.
Veel plezier
zondag 29 juli 2007 om 15:59
hey,
fijn dat ik niet de enige ben, heb mijn hele leven
al last van heimwee. vroeger werd ik steevast ziek,
nu niet meer. Barcelona is voor mij al te ver,
een paar dagen Belgie gaat nog wel,
maar ben blij als ik thuis ben.
Nu, in de vakantiemaanden, moet ik er werkelijk
niet aan denken om 3 weken in het buitenland te zitten.
Ben bang dat 'gewoon gaan' niet zo veel zin heeft.
ben ook bang dat ik 123 geen oplossing heb, maar je
bent in ieder geval niet de enige!!
grtz phoebe
fijn dat ik niet de enige ben, heb mijn hele leven
al last van heimwee. vroeger werd ik steevast ziek,
nu niet meer. Barcelona is voor mij al te ver,
een paar dagen Belgie gaat nog wel,
maar ben blij als ik thuis ben.
Nu, in de vakantiemaanden, moet ik er werkelijk
niet aan denken om 3 weken in het buitenland te zitten.
Ben bang dat 'gewoon gaan' niet zo veel zin heeft.
ben ook bang dat ik 123 geen oplossing heb, maar je
bent in ieder geval niet de enige!!
grtz phoebe
zondag 12 augustus 2007 om 15:31
ik heb ook last van heimwee, al 14 jaar, en die heimwee sloopt m'n huwelijk en mn leven.
14 jaar geleden ben ik met mijn man naar frankrijk geemigreerd, inmiddels hebben we 4 kinderen van 7-8-10 en 12 jaar.
ik zou liever vandaag dan morgen weer terugkeren naar nederland, maar dat is geen optie, ik zou het leven van mn kinderen reuineren als ik bijstandsmoeder in nederland zou worden, dus zou je kunnen zeggen dat het een typisch gevalletje eigen schuld dikke bult is, ik ben gegaan heb nu 4 kinderen, ben daar verantwoordelijk voor en offer mijn leven daarvoor op.
het valt zwaar want je alleen voelen in het buitenland is erg, maar alleen in je huwelijk én het buitenland is erger.
teruggaan is gewoon geen optie,ik wil het leven van mijn kinderen niet verpesten aleen voor mn eigen geluk.........
14 jaar geleden ben ik met mijn man naar frankrijk geemigreerd, inmiddels hebben we 4 kinderen van 7-8-10 en 12 jaar.
ik zou liever vandaag dan morgen weer terugkeren naar nederland, maar dat is geen optie, ik zou het leven van mn kinderen reuineren als ik bijstandsmoeder in nederland zou worden, dus zou je kunnen zeggen dat het een typisch gevalletje eigen schuld dikke bult is, ik ben gegaan heb nu 4 kinderen, ben daar verantwoordelijk voor en offer mijn leven daarvoor op.
het valt zwaar want je alleen voelen in het buitenland is erg, maar alleen in je huwelijk én het buitenland is erger.
teruggaan is gewoon geen optie,ik wil het leven van mijn kinderen niet verpesten aleen voor mn eigen geluk.........
woensdag 4 juni 2008 om 09:38
Ik heb ook last van heimwee, eigenlijk al mijn hele leven gehad. Meestal gaat het wel iets beter als ik mijn vriend bij me heb, dan heb ik toch het gevoel dat ik een stukje ´thuis´ bij me heb. Maar nu ga ik binnenkort 4 dagen weg met mijn moeder en zus, naar het buitenland, en ik zie er best wel tegenop. Het is maar kort, ik weet het, maar ik ben zo bang dat ik dat gevoel weer ga krijgen. Ook merk ik opeens dat ik bang ben dat me iets overkomt en dat ik niet meer terugkom. Daardoor bekijk ik alles nu heel melodramatisch: ´misschien is dit wel de laatste keer dat...´ Iemand nog tips voor me?
donderdag 5 juni 2008 om 21:14
Wat fijn om dit allemaal te lezen. Op de een of andere manier denk je toch altijd dat je de enige bent.... Bij mij heeft mijn heimwee gevoel vooral te maken met onzekerheid: ik had mijn leven zo ingericht dat ik van allerlei specifieke dingen afhankelijk was. Niet alleen op het gebied van reizen overigens, mijn hele dagelijkse leven werd er door beheersd. In 2006 is het mis gegaan. Op vakantie in frankrijk werd ik enorm beroerd. Ik durfde niet meer te eten, noch te drinken en na drie dagen zijn we dan ook maar weer naar huis gegaan.
Na deze gebeurtenis besloot ik dat het genoeg was. Ik ben in therapie gegaan. En dat heeft echt wel geholpen! Ik heb geleerd mezelf te accepteren en niet steeds te denken: wat denken anderen van mij? Toen mijn broer eind 2007 aankondigde dat hij in Amerika zou gaan trouwen, dacht ik dat ik die reis nooit zou overleven. Maar het is allemaal goed gegaan.
Ik weet niet of anderen een beetje dezelfde achtergrond hebben als ik, maar ik hoop dat iedereen op zijn eigen manier een oplossing vind voor het probleem.
Na deze gebeurtenis besloot ik dat het genoeg was. Ik ben in therapie gegaan. En dat heeft echt wel geholpen! Ik heb geleerd mezelf te accepteren en niet steeds te denken: wat denken anderen van mij? Toen mijn broer eind 2007 aankondigde dat hij in Amerika zou gaan trouwen, dacht ik dat ik die reis nooit zou overleven. Maar het is allemaal goed gegaan.
Ik weet niet of anderen een beetje dezelfde achtergrond hebben als ik, maar ik hoop dat iedereen op zijn eigen manier een oplossing vind voor het probleem.
