Gezondheid
alle pijlers
Ziekte van Pfeiffer en werk
maandag 22 september 2008 om 16:21
Hallo allemaal.
Ik zat uit verveling wat te internetten en kwam dit forum tegen. Mag ik mijn hart even luchten...
Ik ben sinds 5 september ziek dit is allemaal begonnen op ons huwelijksfeest waarbij onze beste vriend achter zijn drumstel inelkaar zakte en overleed. Einde feest en ik voelde me op slag beroerd. Ik dacht aan alle stress van wat er gebeurd was maar ik kreeg wel erg rare dingen. Dikke bulten in mijn nek, koorts en ga zo maar verder. Ik ben naar de huisarts gegaan en de diagnose was: ontstoken lympfeklier en dus antibiotica. Ik braaf slikken maar zondags voelde ik me zo ziek dat mijn man me naar de huisartsenpost heeft gebracht en die arts dacht direct aan Pfeiffer. Maandags direct bloed laten afnemen en woensdags had ik de uitslag, leverontsteking en ziekte van Pfeiffer. En dankzij de antibiotica in combinatie met Pfeiffer zit ik nu onder de jeukende rood/paarse uitslag
Ik heb me ziek gemeld op mijn werk maar nu belt de arbodienst 2x per week op hoe het gaat en of ik denk weer te kunnen gaan werken. Mijn werkgever zelf belde de volgende dag al op met de opmerking: zo, wanneer denk jij weer aan het werk te gaan want ik word een beetje moe van vervanging regelen. (daarvoor had ik 2 weken vakantie gehad ivm ons huwelijk). Wat moet ik daar nu mee? En wie heeft er ook op latere leeftijd, ik ben 33, Pfeiffer gehad? Normaal hebben jongere mensen dat nl.
Alvast bedankt voor het lezen. Ik ga weer verder hangen op de bank en de kids in het gareel proberen te houden.
Ik zat uit verveling wat te internetten en kwam dit forum tegen. Mag ik mijn hart even luchten...
Ik ben sinds 5 september ziek dit is allemaal begonnen op ons huwelijksfeest waarbij onze beste vriend achter zijn drumstel inelkaar zakte en overleed. Einde feest en ik voelde me op slag beroerd. Ik dacht aan alle stress van wat er gebeurd was maar ik kreeg wel erg rare dingen. Dikke bulten in mijn nek, koorts en ga zo maar verder. Ik ben naar de huisarts gegaan en de diagnose was: ontstoken lympfeklier en dus antibiotica. Ik braaf slikken maar zondags voelde ik me zo ziek dat mijn man me naar de huisartsenpost heeft gebracht en die arts dacht direct aan Pfeiffer. Maandags direct bloed laten afnemen en woensdags had ik de uitslag, leverontsteking en ziekte van Pfeiffer. En dankzij de antibiotica in combinatie met Pfeiffer zit ik nu onder de jeukende rood/paarse uitslag
Ik heb me ziek gemeld op mijn werk maar nu belt de arbodienst 2x per week op hoe het gaat en of ik denk weer te kunnen gaan werken. Mijn werkgever zelf belde de volgende dag al op met de opmerking: zo, wanneer denk jij weer aan het werk te gaan want ik word een beetje moe van vervanging regelen. (daarvoor had ik 2 weken vakantie gehad ivm ons huwelijk). Wat moet ik daar nu mee? En wie heeft er ook op latere leeftijd, ik ben 33, Pfeiffer gehad? Normaal hebben jongere mensen dat nl.
Alvast bedankt voor het lezen. Ik ga weer verder hangen op de bank en de kids in het gareel proberen te houden.
maandag 22 september 2008 om 16:43
Ik heb op latere leeftijd Pfeiffer gehad en was met twee weken weer aan het werk. De diagnose zelf zegt dus niet zoveel over het verloop van de ziekte of de duur van het herstel. Maak zelf een afspraak met de arbo-arts en geef daar aan wat je klachten zijn. Indien nodig kan de arbo-arts contact opnemen met je huisarts of internist. Maak vervolgens samen met je leidinggevende afspraken over je reïntegratie. En blijf open communiceren, anderen kunnen niet raden hoe het met je gaat.
maandag 22 september 2008 om 16:51
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van jullie vriend. En dan ook nog eens op jullie bruiloft! Dat moet vreselijk zijn voor jullie en de andere nabestaanden.
Zelf heb ik Pfeiffer gehad toen ik een jaar of 16 was. Scholen zijn bekend met het fenomeen en houden er rekening mee. In die tijd had ook een leraar van mij deze ziekte en zoals dit geloof ik wel vaker is met deze ziekte, was hij er als volwassene een stuk erger aan toe dan ik (en de rest van mijn leeftijdsgenootjes met Pfeiffer).
Wat Suzeli al zegt, laat je onderzoeken door een Arbo arts en zorg dat je werkgever op de hoogte wordt gesteld van de ziekte en van jouw herstel. Jouw herstel kan wel een paar maandjes duren namelijk.
En bedenk dat er altijd andere banen zijn en andere werkgevers. Jouw geluk ligt niet in zijn handen.
Meestal volgt na een huwelijk een verlof van zo'n maand of vier....
en dat hoort ook gewoon bij het leven en daar kan/moet hij ook mee om gaan.
Zelf heb ik Pfeiffer gehad toen ik een jaar of 16 was. Scholen zijn bekend met het fenomeen en houden er rekening mee. In die tijd had ook een leraar van mij deze ziekte en zoals dit geloof ik wel vaker is met deze ziekte, was hij er als volwassene een stuk erger aan toe dan ik (en de rest van mijn leeftijdsgenootjes met Pfeiffer).
Wat Suzeli al zegt, laat je onderzoeken door een Arbo arts en zorg dat je werkgever op de hoogte wordt gesteld van de ziekte en van jouw herstel. Jouw herstel kan wel een paar maandjes duren namelijk.
En bedenk dat er altijd andere banen zijn en andere werkgevers. Jouw geluk ligt niet in zijn handen.
Meestal volgt na een huwelijk een verlof van zo'n maand of vier....
en dat hoort ook gewoon bij het leven en daar kan/moet hij ook mee om gaan.
maandag 22 september 2008 om 16:53
Hey Pippa,
Even vooropgesteld: ik heb in het managerswereldje gewerkt dus ik weet hoe het gaat achter de schermen.
Bedrijven (leidinggevenden) en de arbo dienst zijn er op ingesteld en er op getraind om ziek personeel door "positieve" (??) druk mensen weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. Dus onder het mom van "niet zeuren, maar dragen" proberen ze zieke medewerkers zsm weer aan het werk te krijgen.
Een arbodienst moet de opdracht krijgen van de werkgever om jou op te roepen voor een spreekuur. Dit kan je dus niet zelf aanvragen, aangezien het de werkgever geld kost om jou te laten komen. Je kan wel bij je werkgever aangeven dat je graag opgeroepen wordt voor een gesprek aldaar. Mocht het zover komen breng dan zoveel mogelijk "bewijs" van je ziekte mee en verwijs de arbo arts naar je huisarts voor info.
Laat je niet intimideren door uitspraken van werkgevers en arbodiensten. Luister naar je eigen lichaam en blijf onder controle van de huisarts. De één is misschien met twee weken weer aan het werk, de ander pas na een half jaar. Niemand mag oordelen over jou wanneer jij weer aan het werk zou kunnen, behalve dan dat een arts er een idee over kan hebben.
Als je te vroeg begint met werken kan het ermee eindigen dat je roofbouw op je lijf hebt gepleegd en dan zijn jij, je werkgever en je gezin verder van huis.
Ik wens je een goed en voorspoedig herstel toe!
Even vooropgesteld: ik heb in het managerswereldje gewerkt dus ik weet hoe het gaat achter de schermen.
Bedrijven (leidinggevenden) en de arbo dienst zijn er op ingesteld en er op getraind om ziek personeel door "positieve" (??) druk mensen weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. Dus onder het mom van "niet zeuren, maar dragen" proberen ze zieke medewerkers zsm weer aan het werk te krijgen.
Een arbodienst moet de opdracht krijgen van de werkgever om jou op te roepen voor een spreekuur. Dit kan je dus niet zelf aanvragen, aangezien het de werkgever geld kost om jou te laten komen. Je kan wel bij je werkgever aangeven dat je graag opgeroepen wordt voor een gesprek aldaar. Mocht het zover komen breng dan zoveel mogelijk "bewijs" van je ziekte mee en verwijs de arbo arts naar je huisarts voor info.
Laat je niet intimideren door uitspraken van werkgevers en arbodiensten. Luister naar je eigen lichaam en blijf onder controle van de huisarts. De één is misschien met twee weken weer aan het werk, de ander pas na een half jaar. Niemand mag oordelen over jou wanneer jij weer aan het werk zou kunnen, behalve dan dat een arts er een idee over kan hebben.
Als je te vroeg begint met werken kan het ermee eindigen dat je roofbouw op je lijf hebt gepleegd en dan zijn jij, je werkgever en je gezin verder van huis.
Ik wens je een goed en voorspoedig herstel toe!
maandag 22 september 2008 om 16:56
Ik heb het op mijn 27ste gehad. Ben een week of 6 helemaal uit de running geweest en ben daarna weer rustig gaan opbouwen. Had met de beste wil van de wereld ook niet kunnen werken die eerste weken. Was de eerste 2 weken doodziek (keelpijn, hoge koorts)... kan me nauwelijk nog iets herinneren van die eerste weken... net alsof ik alleen maar geslapen heb. Al met al heeft het een half jaar geduurd voordat ik weer volledig werkte. In mijn geval probeerde mijn arbo-arts me ook te pushen. Ik was daar behoorlijk gevoelig voor, zeker omdat ik net een nieuwe baan had, maar gelukkig stuurde mijn baas me gewoon naar huis als hij vond dat ik er te moe uitzag...
Het is moeilijk weerstand te bieden als je ziek bent, maar laat je absoluut niet over je grenzen duwen. Luister naar je lichaam. Wat bij mij op een gegeven moment werkte was om de dag werken (ma, wo en vrij) zodat ik de dag erna kon wandelen en slapen. Ik begon met 4 uurtjes op een dag en breide dit langzaam uit.
Het is moeilijk weerstand te bieden als je ziek bent, maar laat je absoluut niet over je grenzen duwen. Luister naar je lichaam. Wat bij mij op een gegeven moment werkte was om de dag werken (ma, wo en vrij) zodat ik de dag erna kon wandelen en slapen. Ik begon met 4 uurtjes op een dag en breide dit langzaam uit.
maandag 22 september 2008 om 17:00
quote:[message=2001247,noline]Hilde2 schreef op 22 : Een arbodienst moet de opdracht krijgen van de werkgever om jou op te roepen voor een spreekuur. Dit kan je dus niet zelf aanvragen, aangezien het de werkgever geld kost om jou te laten komen. Je kan wel bij je werkgever aangeven dat je graag opgeroepen wordt voor een gesprek aldaar. Mocht het zover komen breng dan zoveel mogelijk "bewijs" van je ziekte mee en verwijs de arbo arts naar je huisarts voor info.Het hangt wel af van waar je werkt. Ik werkte bij de overheid en de arbodienst (Achmea) zat gewoon bij ons in het gebouw. Ik heb ze zelf gebeld voor een afspraak toen ik pfeiffer bleek te hebben omdat ik advies wilde over hoe ik mijn werkweek weer kon opbouwen. En dat was bij ons ook heel normaal om dat zo te doen.
maandag 22 september 2008 om 17:13
Ik heb het zo rond mijn 25e/ 26e gehad en liep er achteraf gezien al ruim 3 maanden mee rond. Toen het ook uiteindelijk gediagnostiseerd werd, heeft mijn huisarts me verboden nog te werken. En eerst eens rust te nemen. Het "gevaarlijke" van pfeiffer is dat het zich chronisch kan voortzetten in ME (het chronisch vermoeidheidssyndroom) en dan ben je verder van huis. Pas na een half jaar ben ik weer voorzichtig aan het werk gegaan. Dit in overleg van toenmalige arboarts en huisarts. En heb het werkelijk per half uur op moeten bouwen. Uiteindelijk ben ik er in totaal een jaar zoet mee geweest. Maar denk dat dit niet veel voorkomt. Het was namelijk ook vrij lang in mijn bloed terug te zien. En ik kon werkelijk niets meer vooral in het begin. Sliep zelfs tijdens het douchen of eten. Erg grappig nu, maar toen vond ik het vooral vervelend. Ik had op dat moment een huisarts en arboarts die de klachten serieus namen en de juiste maatregelen hadden genomen. Ik wilde namelijk wel doorgaan- en dit deed ik ook in het begin zelfs toen ik de diagnose had gekregen. Moe is iedereen wel eens dus gewoon doorgaan! Dat was mijn credo maar die moest ik wel laten varen. Hoe meer ik wilde doen hoe zieker er ik van werd. Tot ik uiteindelijk niets meer kon (en dus zoals ik net schreef zelfs tijdens het douchen in slaap viel)
Enige tip die ik je kan meegeven is goed te luisteren naar je lijf. Ben je moe en wil je slapen? Doe dat dan. Voel je je fit genoeg om iets te ondernemen doe dat dan. Maar wel alles met mate. Want doe je teveel wordt je teruggefloten en kun je weer alles opnieuw opbouwen. Het is voor iedereen anders.
Enige tip die ik je kan meegeven is goed te luisteren naar je lijf. Ben je moe en wil je slapen? Doe dat dan. Voel je je fit genoeg om iets te ondernemen doe dat dan. Maar wel alles met mate. Want doe je teveel wordt je teruggefloten en kun je weer alles opnieuw opbouwen. Het is voor iedereen anders.
anoniem_773 wijzigde dit bericht op 22-09-2008 17:14
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
maandag 22 september 2008 om 17:18
quote:Hilde2 schreef op 22 september 2008 @ 16:53:
Hey Pippa,
Even vooropgesteld: ik heb in het managerswereldje gewerkt dus ik weet hoe het gaat achter de schermen.
Bedrijven (leidinggevenden) en de arbo dienst zijn er op ingesteld en er op getraind om ziek personeel door "positieve" (??) druk mensen weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. Dus onder het mom van "niet zeuren, maar dragen" proberen ze zieke medewerkers zsm weer aan het werk te krijgen.
Een arbodienst moet de opdracht krijgen van de werkgever om jou op te roepen voor een spreekuur. Dit kan je dus niet zelf aanvragen, aangezien het de werkgever geld kost om jou te laten komen. Je kan wel bij je werkgever aangeven dat je graag opgeroepen wordt voor een gesprek aldaar. Mocht het zover komen breng dan zoveel mogelijk "bewijs" van je ziekte mee en verwijs de arbo arts naar je huisarts voor info.
Laat je niet intimideren door uitspraken van werkgevers en arbodiensten. Luister naar je eigen lichaam en blijf onder controle van de huisarts. De één is misschien met twee weken weer aan het werk, de ander pas na een half jaar. Niemand mag oordelen over jou wanneer jij weer aan het werk zou kunnen, behalve dan dat een arts er een idee over kan hebben.
Als je te vroeg begint met werken kan het ermee eindigen dat je roofbouw op je lijf hebt gepleegd en dan zijn jij, je werkgever en je gezin verder van huis.
Ik wens je een goed en voorspoedig herstel toe!Je advies zal ongetwijfeld goed bedoeld zijn maar je zit er op vele fronten naast. De vraag hier is niet of TO ziek is maar of zij arbeidsongeschikt is en zoja in welke mate. Daarnaast heeft TO wel degelijk het recht om zelf een afspraak te maken met de arboarts. De werkgever mag op zijn beurt wel degelijk een oordeel hebben over de arbeidsongeschiktheid van TO en daar naar handelen. Hij kan zijn oordeel in deze laten toetsen door de arbo-arts en eventueel door een arts van het UWV. Tot slot geldt dat werkgever en werknemer wettelijk verplicht zijn elk het maximale bij te dragen aan een spoedige reïntegratie. Van TO wordt dus een actieve houding verwacht.
Hey Pippa,
Even vooropgesteld: ik heb in het managerswereldje gewerkt dus ik weet hoe het gaat achter de schermen.
Bedrijven (leidinggevenden) en de arbo dienst zijn er op ingesteld en er op getraind om ziek personeel door "positieve" (??) druk mensen weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. Dus onder het mom van "niet zeuren, maar dragen" proberen ze zieke medewerkers zsm weer aan het werk te krijgen.
Een arbodienst moet de opdracht krijgen van de werkgever om jou op te roepen voor een spreekuur. Dit kan je dus niet zelf aanvragen, aangezien het de werkgever geld kost om jou te laten komen. Je kan wel bij je werkgever aangeven dat je graag opgeroepen wordt voor een gesprek aldaar. Mocht het zover komen breng dan zoveel mogelijk "bewijs" van je ziekte mee en verwijs de arbo arts naar je huisarts voor info.
Laat je niet intimideren door uitspraken van werkgevers en arbodiensten. Luister naar je eigen lichaam en blijf onder controle van de huisarts. De één is misschien met twee weken weer aan het werk, de ander pas na een half jaar. Niemand mag oordelen over jou wanneer jij weer aan het werk zou kunnen, behalve dan dat een arts er een idee over kan hebben.
Als je te vroeg begint met werken kan het ermee eindigen dat je roofbouw op je lijf hebt gepleegd en dan zijn jij, je werkgever en je gezin verder van huis.
Ik wens je een goed en voorspoedig herstel toe!Je advies zal ongetwijfeld goed bedoeld zijn maar je zit er op vele fronten naast. De vraag hier is niet of TO ziek is maar of zij arbeidsongeschikt is en zoja in welke mate. Daarnaast heeft TO wel degelijk het recht om zelf een afspraak te maken met de arboarts. De werkgever mag op zijn beurt wel degelijk een oordeel hebben over de arbeidsongeschiktheid van TO en daar naar handelen. Hij kan zijn oordeel in deze laten toetsen door de arbo-arts en eventueel door een arts van het UWV. Tot slot geldt dat werkgever en werknemer wettelijk verplicht zijn elk het maximale bij te dragen aan een spoedige reïntegratie. Van TO wordt dus een actieve houding verwacht.
maandag 22 september 2008 om 17:37
In theorie heb je misschien gelijk, maar in de praktijk werkt het vaak toch net even anders.
Dat TO wel het recht heeft om zelf een afspraak te maken, is blijkbaar in elke branche weer anders. In mijn branche mocht dat namelijk niet zomaar.
Natuurlijk heeft de werkgever een oordeel over de arbeidsongeschiktheid van de persoon, maar wat ik bedoel is dat veel werkgevers de neiging hebben de zich toch al niet goed voelende medewerker ermee te intimideren. Hij kan daar naar handelen, maar gelukkig zijn werknemers enigzins beschermd.
Arbo artsen moeten deze ook toetsen, als werknemer het hier niet mee eens zou zijn kan deze een deskundigen oordeel aanvragen bij het UWV.
Een actieve houding is ook precies wat ik bedoel!
Maar dan wel in goed overleg met in de eerste plaats met de huisarts en zich niet laten verleiden bij bezoeken aan de arbo arts tot uitspraken van ik kan dan en dan weer werken terwijl het misschien nog niet verstandig is.
In goed overleg wel zo goed mogelijk naar je eigen lijf luisteren. Dat is de boodschap.
Dat TO wel het recht heeft om zelf een afspraak te maken, is blijkbaar in elke branche weer anders. In mijn branche mocht dat namelijk niet zomaar.
Natuurlijk heeft de werkgever een oordeel over de arbeidsongeschiktheid van de persoon, maar wat ik bedoel is dat veel werkgevers de neiging hebben de zich toch al niet goed voelende medewerker ermee te intimideren. Hij kan daar naar handelen, maar gelukkig zijn werknemers enigzins beschermd.
Arbo artsen moeten deze ook toetsen, als werknemer het hier niet mee eens zou zijn kan deze een deskundigen oordeel aanvragen bij het UWV.
Een actieve houding is ook precies wat ik bedoel!
Maar dan wel in goed overleg met in de eerste plaats met de huisarts en zich niet laten verleiden bij bezoeken aan de arbo arts tot uitspraken van ik kan dan en dan weer werken terwijl het misschien nog niet verstandig is.
In goed overleg wel zo goed mogelijk naar je eigen lijf luisteren. Dat is de boodschap.
maandag 22 september 2008 om 19:29
Allemaal bedankt voor jullie reacties.
En nee, ik kan nu echt niet werken. Als ik douche sta ik al te hijgen omdat het lijkt alsof mijn borstkas een stuk kleiner is, slapen doe ik overdag, 's nachts lig ik te baden in het zweet van de hoge koorts die maar niet weg wil gaan. Daarnaast doet mijn buik erg pijn, eten gaat bijna niet naar binnen. Hoofdpijn, oorpijn, duizelig en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik ben eind van de middag gebeld door het Verzuimpunt van mijn werk en die belt over een paar dagen weer terug. Ik denk niet dat ze snappen wat de ziekte van Pfeiffer inhoud. Ik wil het wel met ze delen....
Ik zal jullie wel op de hoogte houden van hoe het zich verder gaat ontwikkelen met mijn werkgever.
En nee, ik kan nu echt niet werken. Als ik douche sta ik al te hijgen omdat het lijkt alsof mijn borstkas een stuk kleiner is, slapen doe ik overdag, 's nachts lig ik te baden in het zweet van de hoge koorts die maar niet weg wil gaan. Daarnaast doet mijn buik erg pijn, eten gaat bijna niet naar binnen. Hoofdpijn, oorpijn, duizelig en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik ben eind van de middag gebeld door het Verzuimpunt van mijn werk en die belt over een paar dagen weer terug. Ik denk niet dat ze snappen wat de ziekte van Pfeiffer inhoud. Ik wil het wel met ze delen....
Ik zal jullie wel op de hoogte houden van hoe het zich verder gaat ontwikkelen met mijn werkgever.
maandag 22 september 2008 om 19:36
Ziek is ziek. Een pushende arbo-LUL werkt dan alleen maar averechts omdat je je daar nog kutter door gaat voelen. Gewoon lekker de tijd nemen om uit te zieken. Als je werkgever er van baalt, dan zal dat komen omdat ie verzuimd heeft 'n ziekteverzekering voor zijn personeel af te sluiten. Bij de verzekering die mijn baas voor ons heeft wordt na 2 weken ziekte alles door de verzekering vergoed. Ben er zelf ook 'n keer 'n aantal maanden uitgeweest wegens een ongeluk en complicaties, maar gelukkig werd er op mijn werk niet moelijk over gedaan.
maandag 22 september 2008 om 20:06
Kun je niet een soort van doktersverklaring krijgen ofzo van je eigen huisarts?
Iets als: Mevrouw Pippa33 heeft een serieuze Pfeiffer en heeft nog minstens X weken nodig om te herstellen en voor ze weer aan het werk kan.
Dan laten ze je misschien tot na X weken met rust? En dat is wel zo goed voor je herstel.
Iets als: Mevrouw Pippa33 heeft een serieuze Pfeiffer en heeft nog minstens X weken nodig om te herstellen en voor ze weer aan het werk kan.
Dan laten ze je misschien tot na X weken met rust? En dat is wel zo goed voor je herstel.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 24 september 2008 om 01:41
Ik ga voorlopig ook niet werken, al zou ik met de beste wil van de wereld willen. Ik ben gewoon een wandelende zombie en echt verbetering zie en voel ik nog niet.
Ik zit met angst te wachten op het telefoontje van arbo dienst en zal ze dan ook wel vragen of ze een of andere wonderbaarlijke genezing verwachten binnen 1 week. Ze vroegen ook wat voor medicijnen ik tegen de ziekte van Pfeiffer had gekregen??? Snappen er weinig van vrees ik.
Als ik naar de arbo arts moet zal ik eerst wel contact opnemen met mijn huisarts.
Ik ga weer eens proberen te slapen, heb net mijn bed weer verschoond vanwege het zweten jukkkk.
Ik ben iig blij met al de lieve reacties!
Ik zit met angst te wachten op het telefoontje van arbo dienst en zal ze dan ook wel vragen of ze een of andere wonderbaarlijke genezing verwachten binnen 1 week. Ze vroegen ook wat voor medicijnen ik tegen de ziekte van Pfeiffer had gekregen??? Snappen er weinig van vrees ik.
Als ik naar de arbo arts moet zal ik eerst wel contact opnemen met mijn huisarts.
Ik ga weer eens proberen te slapen, heb net mijn bed weer verschoond vanwege het zweten jukkkk.
Ik ben iig blij met al de lieve reacties!
woensdag 24 september 2008 om 14:40
Rustig aan Pippa, en laat je niet gek maken.
Maar ik krijg ook niet de indruk dat je dat toestaat
Het is echt waar dat de medewerkers van de arbodienst ( zeker Verzuimpunt! Ruime ervaring mee, maar dan van de niet-zieke kant) een training krijgen om in de communicatie naar de zieke medewerker toe de medewerker het gevoel te geven dat deze gewoon weer aan het werk kan. Deze vorm van communicatie is helaas ontstaan door de visie: "de goeden moeten onder de kwaden lijden" . Ze proberen op deze manier de niet-echt-zieken te filteren en zsm weer aan het werk te krijgen. Het zijn vaak detailhandel-bedrijven die met Verzuimpunt werken.
Probeer niet angstig te zijn naar die medewerkers toe maar inderdaad, vertel ze gewoon waar het opstaat, dat je onder behandeling bent van de arts en volgens jezelf niet in staat bent om te werken en dat ze evt verdere info bij je huisarts kunnen opvragen.
Verder is het inderdaad héél verstandig voor een evt arbo-consult naar de huisarts te gaan.
En verder: gewoon op krachten komen!
Heel veel sterkte toegewenst (letterlijk).
Maar ik krijg ook niet de indruk dat je dat toestaat
Het is echt waar dat de medewerkers van de arbodienst ( zeker Verzuimpunt! Ruime ervaring mee, maar dan van de niet-zieke kant) een training krijgen om in de communicatie naar de zieke medewerker toe de medewerker het gevoel te geven dat deze gewoon weer aan het werk kan. Deze vorm van communicatie is helaas ontstaan door de visie: "de goeden moeten onder de kwaden lijden" . Ze proberen op deze manier de niet-echt-zieken te filteren en zsm weer aan het werk te krijgen. Het zijn vaak detailhandel-bedrijven die met Verzuimpunt werken.
Probeer niet angstig te zijn naar die medewerkers toe maar inderdaad, vertel ze gewoon waar het opstaat, dat je onder behandeling bent van de arts en volgens jezelf niet in staat bent om te werken en dat ze evt verdere info bij je huisarts kunnen opvragen.
Verder is het inderdaad héél verstandig voor een evt arbo-consult naar de huisarts te gaan.
En verder: gewoon op krachten komen!
Heel veel sterkte toegewenst (letterlijk).
maandag 29 september 2008 om 15:01
Het is idd Verzuimpunt die mij steeds belt. Donderdag belde ze weer of ik al opgeknapt was... uhm nee! Ze ging aan mijn werkgever vragen of ik naar de bedrijfsarts mocht, mij best, ik verwijs wel weer door naar mijn huisarts.
Vrijdag ben ik weer naar de huisarts geweest omdat ik gek word van de jeuk en heb daar tabletjes voor gekregen en zalf maar niks helpt, gek word ik ervan. Tevens moest ik direct weer bloed laten afnemen omdat mijn lever erg groot is en ze zich zorgen maakt. Verder word mijn algehele bloedbeeld weer onderzocht en hoe mijn lever werkt ed. Eind van de week moest ik weer terugkomen en tot die tijd, rustig aan doen.
We wachten het maar weer af, voel me nog steeds belabberd.
Ik heb trouwens wel van mijn directe collega's een lief kaartje gehad en een doosje vol geluk! Heel leuk en lief van ze!
Vrijdag ben ik weer naar de huisarts geweest omdat ik gek word van de jeuk en heb daar tabletjes voor gekregen en zalf maar niks helpt, gek word ik ervan. Tevens moest ik direct weer bloed laten afnemen omdat mijn lever erg groot is en ze zich zorgen maakt. Verder word mijn algehele bloedbeeld weer onderzocht en hoe mijn lever werkt ed. Eind van de week moest ik weer terugkomen en tot die tijd, rustig aan doen.
We wachten het maar weer af, voel me nog steeds belabberd.
Ik heb trouwens wel van mijn directe collega's een lief kaartje gehad en een doosje vol geluk! Heel leuk en lief van ze!
maandag 29 september 2008 om 21:23
Ik zit zelf ook thuis met onder andere de ziekte van Pfeiffer. Aan het begin trokken mijn werkgever en de Arbo behoorlijk aan mij, ook continu vragen of ik herstellende was en wanneer ik weer van plan was te werken. Op een gegeven ogenblik werd ik het beu omdat ik heel graag wilde maar echt niet kon. Dus heb ik beide partijen gevraagd om mij in ieder geval een paar weken met rust te laten juist om mijn herstel te bevorderen. Natuurlijk wordt een actieve houding gevraagd voor wat betreft je werkopbouw maar er gaat ook een fase van ziekte aan vooraf waarbij je eigenlijk niet met je werk wilt bezig zijn omdat dat voor nog meer druk zorgt. Ik weet niet of het in jouw geval ook helpt maar mij laten ze nu met rust wat er in ieder geval voor heeft gezorgd dat ik nu realistisch met mijn herstel bezig ben zonder (te veel) druk van mijn werkgever en de Arbo.
maandag 29 september 2008 om 22:17
Pippa, mijn ex heeft ook Pfeiffer gehad en in eerste instantie antibiotica gekregen. Gék werd hij van de jeuk inderdaad. Wat ik heb gedaan is koude natte handdoeken op zijn lichaam gelegd en hij nam af en toe een koude douche. Dat verlichtte de jeuk een beetje.
Ik heb zelf als tiener Pfeiffer gehad en ben daar goed beroerd van geweest. Ik ben zeker een half jaar thuis geweest en daarna maar heel voorzichtig weer naar school. Helaas is het bij mij daarna nooit meer goed gekomen: ik ben altijd vermoeid gebleven.
Ik zou je aan willen raden om jezelf echt in acht te nemen. Nu kun je niet anders, maar er komt een moment waarop je wel weer dingen kunt en je tegen je grenzen aan gaat lopen. Ik zou je aanraden om je huisarts goede medische begeleiding te vragen om weer op te bouwen, bijvoorbeeld door conditietraining onder begeleiding van een fysiotherapeut.
Laat je goed informeren over je rechten en plichten (bijvoorbeeld bij de vakbond of bij een rechtshulpwinkel). Je werkgever heeft bijvoorbeeld niet eens het recht om naar je gezondheid te informeren. Doet hij dat wel, dan zit hij al fout. Jij bent ook niet verplicht om op zijn vragen te antwoorden. Met betrekking tot je medisch dossier (en dus je gezondheidssituatie) heb je recht op geheimhouding. Het enige wat je werkgever mag weten is wat de consequentie van jouw ziekte is voor je werk: je arbeidsongeschiktheid, mogelijke werkaanpassingen, mogelijke verandering van uren. Dat soort dingen bepaalt de arbo-arts (mede, daar kan je huisarts of specialist ook in geraadpleegd worden). Als je werkgever naar je gezondheid vraagt, dan zou je dus aan kunnen geven dat je bereid bent om die aan de arboarts voor te leggen, zodat hij de voor hem relevante informatie (over arbeids(on)geschiktheid) zo snel mogelijk krijgt. Vertel verder dat jij niet in staat bent om te beoordelen wanneer je aan het werk kunt, omdat je niet medisch geschoold bent. Je kunt er nog bij zeggen dat je onder behandeling bent van de huisarts en nogmaals aandringen op een consult bij de arboarts als hij nadere informatie wil over of en wanneer je je werkzaamheden kunt hervatten.
Sterkte ermee!
Ik heb zelf als tiener Pfeiffer gehad en ben daar goed beroerd van geweest. Ik ben zeker een half jaar thuis geweest en daarna maar heel voorzichtig weer naar school. Helaas is het bij mij daarna nooit meer goed gekomen: ik ben altijd vermoeid gebleven.
Ik zou je aan willen raden om jezelf echt in acht te nemen. Nu kun je niet anders, maar er komt een moment waarop je wel weer dingen kunt en je tegen je grenzen aan gaat lopen. Ik zou je aanraden om je huisarts goede medische begeleiding te vragen om weer op te bouwen, bijvoorbeeld door conditietraining onder begeleiding van een fysiotherapeut.
Laat je goed informeren over je rechten en plichten (bijvoorbeeld bij de vakbond of bij een rechtshulpwinkel). Je werkgever heeft bijvoorbeeld niet eens het recht om naar je gezondheid te informeren. Doet hij dat wel, dan zit hij al fout. Jij bent ook niet verplicht om op zijn vragen te antwoorden. Met betrekking tot je medisch dossier (en dus je gezondheidssituatie) heb je recht op geheimhouding. Het enige wat je werkgever mag weten is wat de consequentie van jouw ziekte is voor je werk: je arbeidsongeschiktheid, mogelijke werkaanpassingen, mogelijke verandering van uren. Dat soort dingen bepaalt de arbo-arts (mede, daar kan je huisarts of specialist ook in geraadpleegd worden). Als je werkgever naar je gezondheid vraagt, dan zou je dus aan kunnen geven dat je bereid bent om die aan de arboarts voor te leggen, zodat hij de voor hem relevante informatie (over arbeids(on)geschiktheid) zo snel mogelijk krijgt. Vertel verder dat jij niet in staat bent om te beoordelen wanneer je aan het werk kunt, omdat je niet medisch geschoold bent. Je kunt er nog bij zeggen dat je onder behandeling bent van de huisarts en nogmaals aandringen op een consult bij de arboarts als hij nadere informatie wil over of en wanneer je je werkzaamheden kunt hervatten.
Sterkte ermee!
maandag 6 oktober 2008 om 21:30
Zo nou...ik ben vanmorgen bij de arbo-arts geweest, moest er wel 45 minuten voor in de auto zitten maar dat was het wel waard. Mijn man was mee dus dat voelde vertrouwd want ik ben echt niks waard. Maar hij zei dat ik het toch wel vrij heftig had en hij acht mij niet in staat tot werken. Over 6 weken moet ik terugkomen maar hij zal al dat het nog wel maanden kan duren voordat ik weer wat meer kan zonder nare gevolgen zoals ik die vandaag heb. Maar het is een hele geruststelling dat ik serieus genomen word. Ook wilde hij weten of ik 's nachts wel goed slaap, uhm nee dat doe ik niet. Ohjee was zijn reactie dat zal je niet veel goed aangezien je lichaam 's nachts juist druk is met herstellen. Ik verga nog steeds van de jeuk en van de dikke benen en voeten door het vocht dat ik vasthoud. Allemaal te wijten aan mijn lever volgens de deskundigen.
Maar al met al is het goed gegaan en ik ben blij dat ik er vanaf ben. Nu morgen de dame van het verzuimpunt nog even duidelijk maken dat ze me niet elke 3 dagen meer moet gaan bellen en mijn werkgever had vorige week het lef om mij een smsje te sturen of ik niet al 1 hele dag in de week kon komen werken...
Allemaal bedankt voor de reacties, heel lief van jullie dat jullie zo meedenken en tips geven!
Liondevil76, beterschap!!!
Maar al met al is het goed gegaan en ik ben blij dat ik er vanaf ben. Nu morgen de dame van het verzuimpunt nog even duidelijk maken dat ze me niet elke 3 dagen meer moet gaan bellen en mijn werkgever had vorige week het lef om mij een smsje te sturen of ik niet al 1 hele dag in de week kon komen werken...
Allemaal bedankt voor de reacties, heel lief van jullie dat jullie zo meedenken en tips geven!
Liondevil76, beterschap!!!
