Zoveelste rot ervaring met GGZ, moet het even kwijt.

Hai Christine,



Wat een vreselijk weekend heb je achter de rug. wat moet jij je in de steek gelaten hebben gevoeld zeg.. Ik begrijp je woede hierover en je wanhoop. Ongelooflijk dat je elke keer eigenlijk weer voor een dichte deur staat. Je leest wel vaker negatieve verhalen over de Ggz maar dit is wel weer een toppertje zeg..

Heb je geen goeie huisarts die je verder kan helpen? Je hebt ook echt praktische hulp nodig! Ik herken het alimentatie-probleem. Mijn vriend en ik vallen hierdoor ook vaak buiten de boot qua uitkeringen, toeslagen ed.

Kan je ook niet bij je voormalige opleiding je decaan raadplegen? Zodat diegene iig weet wat je omstandigheden zijn en je dus door ziekte je studie niet hebt gehaald. Vaak kun je dan uitstel krijgen..



Ik heb zelf ook 1 keer in de 2 weken therapie, ruim 3 jaar al. Ik heb het geluk een goeie zorgverzekering te hebben die dit ruim vergoed, dus ik zit bij een zelfstandig psychotherapeut. Heb wel een tijdje getwijfeld deeltijdtherapie te gaan volgen via de Awbz maar ik hou het toch hierbij want ik ben erg tevreden, al gaat de therapie met ups en downs. Heb jij niet een mogelijkheid een goeie zelfstandig therapeut te kunnen gaan? Vast niet, dan had je dit vast al gedaan. Misschien kun je eens je verzekeringspolis raadplegen.



Wat zou je trouwens het liefste willen: 1 keer per week therapie, of dagbehandeling, of een opname? Wat zegt je vriend, wat denkt hij?

Hebben ze in jouw regio geen goeie psychiatrische afdeing in het ziekenhuis, dat je daar therapie kan krijgen?

Of kun je je nood niet aangeven bij diegene die jou de medicatie voorschrijft? Dat is toch ook een behandelaar.



Ik vind het heel erg maar zoals je leest kan ik je niet echt helpen. Ik verzin maar wat dingen maar kon het niet laten te reageren. Ik kan me je wanhoop zo goed indenken. Ik hoop dat je je iets beter voelt inmiddels, voor zover mogelijk op dit moment. Take care, sterkte *;

Robin

hey hoi,



jammer dat het bij jou zo loopt bij het ggz,

ik heb hier juist hele goeie ervaringen mee, toen ik geneigd was tot zelfmoord, en er met mijn terapeut over gesproken heb, idd die gesprekjes van 3 kwartier, ben ik per direct op genomen in de kliniek, waar ik 3 weken heb gezeten, en ben overgeplaats naar de dagbehandeling, en dik krijg alle hulp daar die ik nodig, of ik het nou vraag of niet, ze zijn er voor me en willen dat het goed gaat, je kunt ook zelf tijdens zo'n gesprek aangeven wat je zou willen, ze moeten dan wel reactie geven, ook mag je rustig vragen stellen, zo openmogelijk zodat die therapeut wel moet antwoorden want zo is het niks, ik wens je hier in elk geval veel sterkte mee, en hoop dat je snel goeie hulp krijgt, want dat ben je nodig, zelf heb ik geen bordeline, maar ben wel als kind misbruikt, en heb er ook ptss aan over gehouden.

liefs tjoeky

Hoi Christine,



Tjsa..de GGZ...ik heb er zelf ook geen goede ervaringen mee. Ik heb een tijdje in een praatgroep gezeten, vooral omdat ik heel onzeker was waardoor angstig/depressief, niet zo heftig als dat borderline je leven beinvloed. Ik heb gemerkt dat ik beter naar vrijgevestigde psychologen kan gaan, maar daar is borderline volgens mij te heftig voor (ik studeer zelf psychologie). Ik vond de GGZ ook eigenlijk weinig doen; ik had er weinig aan. Beetje luisteren en ja knikken, maar echt iets doen...

Oke, what to do:

1) Ik weet niet zeker of de situatie van jou echt zo is zoals ie is, je ERVAART het zo, maar IS het ook echt zo? Door je borderline kan je toch een vertekend beeld hebben van de situatie; je vindt mensen super stom, en aan iedereen mankeert iets. Ik wil je niet ergens van beschuldigen, ik neem het alleen mee in m'n overwegingen.

2)Ga met je huisarts praten. Die heeft het beste toegang tot de GGZ. 1,5 jaar is inderdaad lang. Bij de GGZ werken ook echt goede mensen, je moet een beetje geluk hebben, maar OOK

3) ZELF hard werken. ZIJ lossen je problemen niet op, dat moet je zelf doen. Ik dacht vroeger altijd; 'ik ga naar een psycholoog en dan komt het goed'...maar therapie is BLOED ZWEET EN TRANEN...het gaat dus ook niet vanzelf.



NAAR DE HUISARTS DUS EN HIJ/ZIJ DE GGZ ACHTER DE BROEK AAN LATEN ZITTEN.



Over je suicidale gedachten; ik vind dat heel verdrietig. Ik hoop dat je niet meer zo wanhopig zal zijn. Probeer het je zelf zo aangenaam mogelijk te maken... is moeilijk, heb zelf ook wel dergelijke gedachten gehad. Bedenk je dat je waarschijnlijk niet DOOD wilt, maar RUST wilt. Suicide is misschien een vorm van rust, maar je wilt niet echt dood; dus maak je zelf dan ook niet dood... er zijn echt alternatieven...



Als je nog wat kwijt wil, hoor ik het wel.



Succes! (en he; ik draag niet eens geitenwollen sokken:-) )

Hallo Christine,

Ik heb je verhaal gelezen; wat een ellende allemaal, wat zul je je rot hebben gevoeld en nog.



Ik vind het heel lullig dat je al die tijd niet op de wachtlijst hebt gestaan. Ik vind dat dit gecorrigeerd moet worden. Bespreek dit toch met de geitenwollensokken therapeute die je nu hebt. Wat je anders nog kunt doen, is kontakt opnemen met haar eindverantwoordelijke (= meestal een psychiater). Als het goed is, zit zij in een team (kan ambulant-stad zijn bv. ), je kunt ook vragen of zij dit in haar team wil bespreken, maw dat ze er achter aan gaat dat je alsnog ergens tussen wordt geschoven. Ik vind neit dat het hoeft te nemen, om nu pas op de wachtlijst geplaatst te worden. Ik denk even, wat zou ik zelf doen, ik geloof dat ik ook (nog) kontakt op zou nemen met mijn oude therapeute uit mijn vorige woonplaats, het haar uitleggen, (of schrijven) en vragen of zij voor je kan bemiddelen. Misschien is zij/hij niet duidelijk in de vraagstelling geweest?



Wat je geitenwollensokkentherapie betreft: ik weet niet wat voor therapeute je hebt, een psycholoog, of een psychotherapeut, een sociaal psychiatrisch verpleegkundige, maatschappelijk werker, enz. Een spv' er is er eigenlijk niet om therapie te geven, maar wel een 'vinger aan de pols' kontakt, hoe gaat het, slaap je goed, medicatie enz. Je hebt er ook bij die wel een stapje verder gaan en dat kunnen.

Je kunt vragen, wat voor soort therapie zij aan jou geeft. Misschien is het 'toedekkend', dat betekend, van je af praten, je verhaal kwijt kunnen maar beslist niet te veel overhoop halen, omdat je dat misschien niet aankunt, of men is bang dat je dat niet aankunt.

Je kunt het best aankaarten, en ook aangeven dat je het prettig zou vinden als je therapeut eens meer inhoudelijk ingaat op wat jij vertelt. Dat kan, als het in het behandelplan past. Vraag dus naar de funktie, maar dat staat ook vaak op het deurbordje, en bespreek wat je teleurstelling is. Bespreek ook dat het niet bij je aanslaat en dat je iets anders zoekt / wilt.



Het is een slap verhaal hoe men met je omging toen je in crisis die man van de ggz over de vloer kreeg. Het is de huidige tendens dat je echt heeeeeel ver weg moet zijn, wil je opgenomen worden. Een gevaar voor de omgeving, een gevaar voor jezelf. Blijkbaar heeft die man dit niet zo van jou opgepikt. Maar wat ook kan, en dat klinkt lullig:

borderliners die zich suïcidaal uiten worden vaak niet 'gehonoreerd' in hun vraag, omdat men dit niet wil 'voeden' of er geen 'aandacht' aan wil geven. Veel zien suïcifdale gedachten als vragen om negatieve aandacht, en veel therapeuten gaan er dan ook niet inhoudelijk op in. Of negeren het. Heel walchelijk. Men denkt het een en het ander met een soort van 'gedragstherapie' op te kunnen lossen. Ook heeft men snel het gevoel gemanipuleerd te worden, bespeeld te worden, en ook daar staan borderliners om bekend, evenals grenzeloos zijn. Vaak worden suïcidale gedachten hiermee in verband gebracht, en worden borderliners zo op één hoop geveegd, er zullen best patienten zijn die ermee spelen, maar dit gaat niet voor iedereen op.



Ik weet zo geen pasklare oplossing voor je, maar ik hoop dat je goed voor jezelf kunt zorgen en geen 'gekke' dingen doet. Koppie erbij houden, vraag bij de ggz om duidelijkheid, geef ook aan dat op dit moment 1 keer in de 2 weken een ja-knik gesprek niet goed voor je is, en trommel je oude therapeut op.

Je kunt lullen treffen bij de ggz maar gelukkig zitten er ook goede tussen. dat tref je ook in een particuliere praktijk, het is treffen en het is klikken en het gevoel dat je op zijn plek bent.

Ik wens je het allerbeste, en kop op!!

Jorinde.

He Christine,



Jeetje wat een verhaal. Wat vreselijk rot dat er zo met je omgesprongen is terwijl je echt hulp nodig had. Ongelofelijk.



Een vriendin van me zit al jaren erg slecht in haar vel. Zij heeft zichzelf vrijwillig laten opnemen in een kliniek waar ze overdag doordeweeks zat en in eht weekend was ze thuis. Zij had geen zelfmoordneigingen of wat dan ook, had geen zware diagnose of wat dan ook, maar zij vond dat ze die hulp nodig had en kreeg die.



Kortom; is dat echt niet mogelijk voor je? Even helemaal eruit en alle tijd en gelegenheid krijgen om hulp te krijgen en weer overeind te krabbelen?



Heel veel sterkte meid! Dikke knuffel.

Kijk eens op de site van www.degelderseroos.nl



Langdurige Zorg Volwassenen

De afdeling Langdurige Zorg Volwassenen is er voor mannen en vrouwen die ouder zijn dan achttien en jonger dan 60 jaar. U kunt hier worden geholpen als u een jaar of langer intensieve hulp hebt gehad voor psychiatrische problemen en hulp thuis niet meer voldoende is. Deze problemen komen vaak door een ziekte, zoals schizofrenie, een stemmings- of persoonlijkheidsstoornis of combinaties hiervan. [fgcolor=#0000ff]Meer informatie over psychische klachten[/fgcolor].

Vrijwillig of gedwongen

Veel cliënten worden opgenomen omdat ze dat zelf willen, ze hebben zelf last van hun problemen. Daarnaast worden ook mensen gedwongen opgenomen. Een gedwongen opname vindt alleen plaats als mensen niet inzien dat hun psychiatrische problemen een gevaar zijn voor henzelf of hun omgeving.

Leren omgaan met psychiatrische problemen

Behandeling kan leiden tot het verhelpen of verminderen van uw psychiatrische ziekte èn van de problemen die daardoor zijn ontstaan. Doordat u beter met uw ziekte leert omgaan, kunt u de problemen ondervangen, zodat u er minder last van heeft. Daarnaast leert u om uzelf beter te redden in het huishouden, in uw dagbesteding en hobbies, maar ook in het omgaan met andere mensen.

Behandeling

Tijdens de behandeling hebt u gesprekken met uw behandelaar en begeleider en als het nodig is krijgt u medicijnen. U kunt ook verschillende therapieën volgen, zoals muziek-, relatie- of activiteitentherapie.

Socio Therapeutisch Centrum (STC)

Als u langerdurende zorg nodig heeft, maar een aantal zaken nog goed zelfstandig kunt regelen, zijn er op het terrein in Wolfheze zeven speciale twee-onder-een-kapwoningen. Elke woning heeft een huiskamer met televisie, een eetkamer en een keuken. In een woning verblijven vijf cliënten en u maakt gebruik van een eenpersoons zit-/slaapkamer. Voor meer informatie kunt u bellen naar (026) 483 31 11 en vragen naar het secretariaat van het STC.

Meer informatie

Voor meer informatie over de afdeling Langdurige Zorg Volwassenen kunt u bellen naar (026) 483 31 11 en vragen naar het secretariaat van de afdeling Octaaf.

Ah je bent verhuisd! Ik heb toch een tijdje met je gemaild/geforumd toen we beiden onze relatie uithadden, heette je toen niet christine22? of zit ik er nou helemaaaal naast (woeps)? Zo niet, had ik evengoed gereageerd hoor, no worries.



Deze klinieken zitten overal hoor. Anders draai de info uit die je op deze site vindt en ga naar je huisarts ermee met het verzoek om opname/hulp bij een dergelijke soort kliniek. Als mijn vriendin al opgenomen kon worden, dan mag jij toch zeker ook opgenomen worden? Hoe krom: wil je hulp, krijg je het niet.



Misschien kun je bellen emt De Gelderse Roos en vragen naar een kliniek in de regio waar je woont. Weten ze vast wel daar!! Heel veel sterkte en een knuffel!

haha, maakt niet uit, had gekund. Hoop dat je iets kunt met mijn adviezen en die van onze mede-forummers?

Christine, je krijgt goeie tips hier. Je hebt morgen wat te doen: rondbellen en alle genoemde personen/ instanties achter de vodden aan zitten! Sterkte.



Nog even een reactie op lauralaura. ik heb ook psychologie gestudeerd en heb zelf borderline-kenmerken (hoe krijg ik het voor elkaar ). Vandaar ook al enkele jaren therapie, maar dus bij een vrijgevestigd therapeut. Terwijl ik ook een zeer heftige periode heb gehad. Het is inderdaad waar dat een behandeling voor een persoonlijkheidsstoornis zoals Borderline voornamelijk binnen de reguliere Ggz aangeboden wordt. De vrijgevestigde therapeuten willen vaak dit aanbod niet doen, omdat het simpelweg veel tijd kost en er dan problemen komen met de vergoeding. Ook speelt mee dat een stoornis als deze ook veel vraagt van de therapeut, en binnen de Ggz er toch meer back-up is in de vorm van een behandelteam.

Ik heb echter het geluk dat diegene waar ik bij zit mij wel wilde bijstaan bij dit proces (lees: gevecht). En zoals ik al zei heb ik een erg ruime dekking bij de verzekering (al kost me dat wel handen vol..).

jeetjemineetje wat een heftige verhalen...

En belachelijk dat je niet geholpen word! Je trekt tog niet voor niets aan de bel?

Hopelijk voel je je inmiddels iets beter?

Ik lees van meerdere mensen dat ze psychologie gestudeerd hebben. Ik vind dit echt knap! Voelde het niet heel dubbel? En heb je nu zelf ook een baan in de GGZ?

Ik studeer SPH, werk veel met mensen die 'anders' zijn. Dit vind ik vaak al lastig, maar het is nog niet eens in de psychiatrie?

Ik heb ook borderline kenmerken, ben 21 dus de moeilijkheden die ik heb, hebben misschien ook deels met mijn leeftijd te maken...

Ik kan er goed mee leven, heb therapie bij een zelfstandige therapeut. Gestallt-therapeut. Ik vind haar erg sterk... Ze geeft echt tips en gaat diep op mijn moeilijkheden in. Samen diepen we situaties uit en zo word ik me steeds bewuster van zaken.

Het zijn geen ja-knik gesprekken. Soms wel, maar dan ben ik degene die JA knikt:P Omdat ik zelf niet altijd iets te vertellen heb... Vind mijn problemen vaak niet de moeite waard om te vertellen..

Maar het gaat steeds beter.



Het is inderdaad zo dat het aan het persoon ligt die je voor je hebt.

Maar dat is met iedereen zo ... Met huisartsen, tandartsen, collega's, schoonmoeders;), met de mevrouw aan de kassa bij de AH.

De ene is de andere niet.. Dus blijf vertrouwen houden, ook al klinkt dit makkelijker dan het is.

Sterkte ermee! En schrijf je problemen van je af op ons andere onderwerp over borderline.

sterkte,

kreeftje

Denk goed na voor je je op laten nemen in een kliniek!!! En moet het wel deze zijn? Of een gespecialiseerd in Borderline? Die zijn er ook!

In mijn 20-jaren heb ik 2½ jaar in een psycho-therapeutische leefgemeenschap gezeten. Breek me de bek niet open. Als ik erop terug kijk: qua therapie heb ik er niets aan gehad, achteraf bleek het een goede manier om de tijd door te komen maar is het ook zonde van de tijd geweest. Er zitten veel borderliners in opnamesettingen, of het veel resultaat heeft is de vraag. Je kunt er zo 2 jaar rondhangen, zonder ook maar iets op te schieten. Problemen gaan niet over, en er is altijd wel wat. Dat zul je houden.

Momenteel is de tendens met borderline de therapie zo ambulant mogelijk te houden. En ik denk dat dit ook het beste is. Misschien ee crisisopname tussendoor (is nu niet gebeurd omdat je nog te helder bent, klinkt hard maar het is waarschijnlijk zo) of als het nodig is een bed op recept. Kun je ook gebruik van maken en je even die veiligheid bieden die je nodig hebt.

Wat Jorinde zegt met de vraag of je er echt iets aan hebt, wil ik graag op in gaan. Je zegt ook zo is er altijd wel wat, dat kan inderdaad zo zijn. De therapie helpt echter wel degelijk om je klachten te reduceren en geeft je handvaten om beter met je Bps om te gaan.



De tendens dat men je niet wil helpen en dat therapeuten niet positief tegenover mensen met borderline is er een uit het verleden. Inmiddels ziet men in dat mensen met borderline niet altijd manipuleren, niet bewust in ieder geval, maar wel veel aandacht, geduld en tijd nodig hebben. Ze werken doelgericht en zien in dat je wel degelijk gemotiveerd bent om in behandeling te gaan.



Toch zijn de mensen met een borderline juist de mensen die vaak niet op komen dagen in therapie, vreemd zou je zeggen als je die hulp juist zo hard nodig hebt.



Als laatste een vraag: Zouden jullie kunnen stellen dat je stiekem ook wel een beetje houdt van je ups en downs omdat ze bij je horen?



Wellicht een compliment: mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis zijn over het algemeen intelligente mensen



Wat ik wilde zeggen is dus dat er echt goede behandelmogelijkheden zijn, ook voor mensen die nog niet zo diep zijn weggezakt in hun problemen. Bel inderdaad een instelling als de gelderse roos (die zit overigens op veel verschillende plaatsen!), maar probeer ook je verzekeraar te bellen. Die kunnen de vergoedingen en instellingen voor je benaderen (althans, dat doet die van mij wel altijd).

quote:

Christine, je krijgt goeie tips hier. Je hebt morgen wat te doen: rondbellen en alle genoemde personen/ instanties achter de vodden aan zitten! Sterkte.



Nog even een reactie op lauralaura. ik heb ook psychologie gestudeerd en heb zelf borderline-kenmerken (hoe krijg ik het voor elkaar ). Vandaar ook al enkele jaren therapie, maar dus bij een vrijgevestigd therapeut. Terwijl ik ook een zeer heftige periode heb gehad. Het is inderdaad waar dat een behandeling voor een persoonlijkheidsstoornis zoals Borderline voornamelijk binnen de reguliere Ggz aangeboden wordt. De vrijgevestigde therapeuten willen vaak dit aanbod niet doen, omdat het simpelweg veel tijd kost en er dan problemen komen met de vergoeding. Ook speelt mee dat een stoornis als deze ook veel vraagt van de therapeut, en binnen de Ggz er toch meer back-up is in de vorm van een behandelteam.

Ik heb echter het geluk dat diegene waar ik bij zit mij wel wilde bijstaan bij dit proces (lees: gevecht). En zoals ik al zei heb ik een erg ruime dekking bij de verzekering (al kost me dat wel handen vol..).





Heeee, weer wat geleerd, dank je wel:-)

Kijk, zo'n GGZ kan je vaak dag en nacht bellen (of je er wat aan hebt is een twee, maar goed), bij een vrijgevestigd psycholoog kun je dat (vaak) niet....met heftige dingen kun je daar meestal dan niet terecht.



Christine; de een zegt dat je je wel moet laten opnemen, de ander zegt weer van niet; DOE WAT JIJ HET BESTE LIJKT!. Het is toch zelf uitzoeken en ondervinden wat bij je past. Rondbellen is sowieso nooit verkeerd, daarnaast heb je het idee dat je aan het probleem werkt, en daar alleen voel je je al beter door, net als aan het lezen van een zelfhulpboek. Het k*tte is dat hulpverleners je reacties eerder relateren aan je stoornis dan aan hoe de situatie echt voor je is. Wat zou ik doen als hulpverlener?? Tjsa...lastig... maar ik begrijp dat het vet rot is als blijkt dat ze zeggen: 'ja, ze is boos/wil dood/etc, en dat is gewoon een kenmerk van haar stoornis'.

Tsja, lastig allemaal.

Praat ook gewoon met je vriend over je schuldgevoelens; dan weet ie dat je bewust bent van het feit dat leven met iemand met borderline/psych. problemen niet altijd makkelijk is en tegelijkertijd kan hij je misschien ook wel geruststellen.



Ga dus maar bedenken wat jij zou willen, maak een top 10 lijstje of zo, van

1) bijv. het liefst zou ik bij de GGZ therapie willen krijgen (1x per twee weken o.i.d)

2) tweede keus is ........

3) derde keus is...... (bijv. je op laten nemen).



Probeer je eerste keus te realiseren. Lukt dat niet snel genoeg en heb je geen geduld? Kijk dan eens wat optie twee zou zijn...



En...blijf forummen als je dat wilt!



Sterkte*;

Financieel gezien zou je recht kunnen hebben op een ziektegeld uitkering, lijkt me, als vervanging voor je stufi. Weet niet hoe dit precies gaat maar dat valt na te vragen bij de IB of het UVW.

Hoi je zegt dat je geweldmisdrijf heb meegemaakt. Tenminste dat begrijp ik uit je verhaal. Heb je wel eens nagedacht aan het schade fonds geweldmisdrijven. Zij kunnen een gedeelte van je therapie vergoeden. Je zou dan bij een particulieren therapeut terecht kunnen. Kijk eens op stichting bordeline. zij zouden je de juiste adressen kunnen geven van therapeuten. Ook op seksueelgeweld.nl staan adressen.



oja het schadefonds vindt je op schadefonds.nl

Christine meis, wat een rotsituatie! *;



Waarom ga je niet op zoek naar een vrijgevestigde psycholoog (therapeut)?

Liefs eentje die gespecialiseerd is in jouw problematiek.



Je kunt evt. bij je huisarts vragen welke er in aanmerking komen voor vergoeding. De meeste zorgverzekeraars hebben nl. contracten met een reeks behandelaars.

Je kunt ook zelf wat psychologen bellen en vragen hoe het zit met vergoeding e.d. Er zijn echt alternatieven voor GGZ hoor!



En hier meestal geen wachtlijsten en wel een meer doeltreffende behandeling.



Sterkte meid!