Kinderen
alle pijlers
2 kinderen
zondag 29 april 2007 om 21:55
Ik hoop dat jullie enige raad hebben voor mij.
Mijn zoontje van 3 jr gunt zijn zusje van 1,5 jr niks. Ze mag geen speelgoed aanraken laat staan ermee spelen. Al is het haar eigen speelgoed. Mijn dochter gaat dan heel hard gillen. Ik heb geprobeerd te praten en ook te straffen maar helaas niks helpt. en nu?
Mijn zoontje van 3 jr gunt zijn zusje van 1,5 jr niks. Ze mag geen speelgoed aanraken laat staan ermee spelen. Al is het haar eigen speelgoed. Mijn dochter gaat dan heel hard gillen. Ik heb geprobeerd te praten en ook te straffen maar helaas niks helpt. en nu?
dinsdag 1 mei 2007 om 19:58
Volgens mij hebben veel kinderen van die leeftijd dat. Ook bij vriendjes of op de creche. Ik vraag me af of je er veel aan kunt doen.
En broertjes en zusjes zijn volgens mij heel vaak in strijd.
Ik denk dat als je consequent blijft hoe vermoeiend dat ook is dat je dan de beste resultaten boekt. Weinig aandacht aan besteden maar het speeltje terugpakken en aan je dochter geven. Verder niks zeggen of boos worden want dan krijgt hij aandacht en daar gaat het vaak om.
Waarschijnlijk heb je hier weinig aan en heb je het allang geprobeerd maar anders zou ik het ook niet weten.
Veel succes ermee, ik ben benieuwd of er nog creatievere oplossingen komen.
En broertjes en zusjes zijn volgens mij heel vaak in strijd.
Ik denk dat als je consequent blijft hoe vermoeiend dat ook is dat je dan de beste resultaten boekt. Weinig aandacht aan besteden maar het speeltje terugpakken en aan je dochter geven. Verder niks zeggen of boos worden want dan krijgt hij aandacht en daar gaat het vaak om.
Waarschijnlijk heb je hier weinig aan en heb je het allang geprobeerd maar anders zou ik het ook niet weten.
Veel succes ermee, ik ben benieuwd of er nog creatievere oplossingen komen.
dinsdag 1 mei 2007 om 20:16
Hoi hoi
Misschien kan ik je helpen door je 'probleem' wat te relativeren. Drie jaar is de leeftijd dat kinderen emotioneel in de egocentrische fase komen. Alle zich normaal ontwikkelende kinderen krijgen die fase, de een wat vroeger, de ander wat later, de een wat heftiger, de ander wat minder heftig. Deze fase komt er in het kort op neer dat ze het idee hebben dat de hele wereld om hun draait en van hun is. Dat je zoon dit gedrag laat zien wil dus niet zeggen dat hij gemeen is, of onaardig, of stom of wat dan ook. Hij hoort gewoon bij deze fase. Dit betekent echter niet dat je hem niet aan mag pakken. Wees duidelijk, spreek af waarmee hij gaat spelen en waarmee zn zusje gaat spelen. Hou ze uit elkaar en vertel hem dat hij moet wachten op zijn beurt als hij wil spelen met het speelgoed waar zij mee speelt. Het kost veel energie, en het werkt het ene moment beter dan het andere moment, maar het geeft jou zelf in ieder geval duidelijkheid over hoe jij wil dat het loopt.
Anyway, ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het is een probleem dat ik vaak tegenkom in mijn werk (ik ben orthopedagoog) en ik heb gemerkt dat het ouders vaak helpt als ze inzicht krijgen in het waarom van het gedrag van hun kind en dat ze dan ook makkelijk kunnen handelen. Hopelijk geldt dat voor jou ook.
Heel veel succes!
groetjes Es
Misschien kan ik je helpen door je 'probleem' wat te relativeren. Drie jaar is de leeftijd dat kinderen emotioneel in de egocentrische fase komen. Alle zich normaal ontwikkelende kinderen krijgen die fase, de een wat vroeger, de ander wat later, de een wat heftiger, de ander wat minder heftig. Deze fase komt er in het kort op neer dat ze het idee hebben dat de hele wereld om hun draait en van hun is. Dat je zoon dit gedrag laat zien wil dus niet zeggen dat hij gemeen is, of onaardig, of stom of wat dan ook. Hij hoort gewoon bij deze fase. Dit betekent echter niet dat je hem niet aan mag pakken. Wees duidelijk, spreek af waarmee hij gaat spelen en waarmee zn zusje gaat spelen. Hou ze uit elkaar en vertel hem dat hij moet wachten op zijn beurt als hij wil spelen met het speelgoed waar zij mee speelt. Het kost veel energie, en het werkt het ene moment beter dan het andere moment, maar het geeft jou zelf in ieder geval duidelijkheid over hoe jij wil dat het loopt.
Anyway, ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het is een probleem dat ik vaak tegenkom in mijn werk (ik ben orthopedagoog) en ik heb gemerkt dat het ouders vaak helpt als ze inzicht krijgen in het waarom van het gedrag van hun kind en dat ze dan ook makkelijk kunnen handelen. Hopelijk geldt dat voor jou ook.
Heel veel succes!
groetjes Es
zaterdag 5 mei 2007 om 13:26
Mijn zoons zijn 6 en 8 en gunnen elkaar nog steeds niks. (Om je ff op te beuren )
Ik denk dat het bij jouw kinderen duidelijk bij de leeftijd hoort, maar als je pech hebt blijven ze zo.
Mijn kinderen kunnen niet zonder elkaar, maar nog veel slechter met elkaar. Mijn huis is ongeveer in tweeën gesplitst en als de ene in het ene deel is moet de ander in het andere deel blijven. Er loopt een denkbeeldige lijn midden door mijn woonkamer, waardoor ik nu ineens een voorkamer en een acterkamer heb. Eigenlijk best luxe dus.
Ik denk dat het bij jouw kinderen duidelijk bij de leeftijd hoort, maar als je pech hebt blijven ze zo.
Mijn kinderen kunnen niet zonder elkaar, maar nog veel slechter met elkaar. Mijn huis is ongeveer in tweeën gesplitst en als de ene in het ene deel is moet de ander in het andere deel blijven. Er loopt een denkbeeldige lijn midden door mijn woonkamer, waardoor ik nu ineens een voorkamer en een acterkamer heb. Eigenlijk best luxe dus.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 7 mei 2007 om 22:00
IWij hebben ook twee kinderen (3 en 1) en het samen delen van speelgoed gaat best redelijk.
Maar er is wel iets anders waar ik tips voor zou kunnen gebruiken. De oudste kan de jongste niet met rust laten. De kinderen zijn dol op elkaar en kunnen de grootste lol hebben samen, maar de jongste kan nooit eens lekker in haar eentje spelen. Soms lukt het wel in de box, maar als ze rondkruipt zit de oudste meteen aan haar. En ook als ze maar in beeld komt, moet hij meteen aan haar plukken trekken, knuffelen enz. Ze laat inmiddels wel duidelijk merken dat ze er niet altijd zin in heeft en trekt wel eens aan zijn haren of knijpt of duwt, maar toch heeft ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar broer.
Iemand tips?
Maar er is wel iets anders waar ik tips voor zou kunnen gebruiken. De oudste kan de jongste niet met rust laten. De kinderen zijn dol op elkaar en kunnen de grootste lol hebben samen, maar de jongste kan nooit eens lekker in haar eentje spelen. Soms lukt het wel in de box, maar als ze rondkruipt zit de oudste meteen aan haar. En ook als ze maar in beeld komt, moet hij meteen aan haar plukken trekken, knuffelen enz. Ze laat inmiddels wel duidelijk merken dat ze er niet altijd zin in heeft en trekt wel eens aan zijn haren of knijpt of duwt, maar toch heeft ze een onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar broer.
Iemand tips?
