24 jaar: wel of geen kindje?

Hi!



Hier ook een jonge mama!:D

We waren 22 en 24 toen we trouwden.

23 en 25 toen we ouders werden van onze dochter

(geboren 20 december 2006)

en ik ben inmiddels 17 weken zwanger van de tweede.

(uitgerekend 5 december 2007)

Roxanne en hij/zij schelen straks dus nog geen jaar en wij zijn dan net 24 en 26 jaar.

We vinden het heerlijk zo jong ouders te zijn

Wij kunnen het je aanraden!!:)

Ankje: Ik heb 3 vaste dagen het kinderdagverblijf. Inmiddels heb ik voor dit schooljaar een baan, maar dat wist ik nog niet toen ik de opvang regelde. Het is een beetje een gok, maar je krijgt veel terug van de belastingdienst, en daardoor heb je het er financieel al uit als je maar een paar dagen in de maand werkt. En dat zal altijd wel lukken toch?

he, zit deze topic te lezen en ik weet niet of iemand nog leest maar ik wil even reageren.. Ik ben nl ook 24, heb al een zoontje van zes en we hopen snel een tweede te krijgen.

Ik heb vorige week m'n spiraaltje eruit gehaald na een jaar wel/nieten, ik had ( zoals je moeder ook al zei..) bedacht dat er toch nooit een perfect moment zou zijn en dat we waarschijnlijk nog wel

jaren aan het twijfelen zouden zijn en dat ik dus net zo goed nu m'n spiraaltje eruit kon halen, en gewoon wel zien!!

Toen mn eerste geboren werd was ik wel erg jong, ik was 17 toen ik beviel, en ik zou dat toch niet echt snel aan mensen aanraden, het is allemaal goed gegaan en ik heb echt een hele leuke en lieve zoon, maar iedereen weet wel dat het wel een verschil maakt of je 17 bent of 20, of 24. Nouja, meestal... wordt je er iets wijzer op.

Ik wou ook nog iets zeggen wat ik nog niet echt heb teruggelezen op deze pagina: moeder worden is niet alleen maar een handicap op de arbeidsmarkt hoor! Misschien ben je straks wel niet zo flexibel in te roosteren als een kinderloze collega, maar moeder worden geeft je ook een aantal ervaringen en persoonlijke groei, wat je weer voor hebt op andere collega's.

Dus eigenlijk moet je het zo zien: Je baas krijgt in de werktijd waarvoor hij je ' inboekt'  een werknemer die in verhouding tot leeftijdsgenoten meer persoonlijke ervaringen kan inleggen, vaak ook bewuster met haar werktijd bezig is ( productiever), dingen vaak beter kan plannen, verantwoordelijker kan werken en meer inzicht heeft. En dat voor hetzelfde geld!! Welke baas wil dat nou niet??! Ik wil niet zeggen dat elke moeder meteen een superwerknemer is( als je al maanden weinig tot geen nachtrust hebt lijdt je werk daar gegarandeerd onder) en sommige bazen zitten niet te wachten op werknemers met kinderen, maar gewoon, bekijk het ook eens zo.

groetjes, charmant

Hoi Swimfan



Hier een andere reactie. Ik ben 36 en mijn mama was 21 toen zij mijn zus kreeg, en 22 toen ik kwam. Heerlijk om nog zo'n jonge mama te hebben nu. Ok , het was toen een andere tijd, maar mijn moeder was en is geweldig. Zij heeft eerst alleen voor ons gezorgd (mijn vader werkte heel veel ) en daarna op haar veertigste weer naar school gegaan en ze heeft nu een prima baan op een universiteit. En ik vind het heel fijn om zo'n jonge moeder te hebben!



Groetjes klonkje

Hee,



Ik ben 22 en mijn vriend en ik hebben besloten om er voor te gaan. Ik ben gestopt met de pil en we proberen nu zwanger te worden. Ik ben bijna afgestudeerd en hoop daarna in het onderwijs aan de slag te gaan. Ik heb er natuurlijk ook wel bij nagedacht of ik niet beter kan wachten tot ik een vaste baan heb, ivm zwangersachpsverlof, maar misschien duurt dat nog jaaaren. Emotioneel zijn we er klaar voor, dat gaf voor ons de doorslag. Mijn vriend werkt full-time, van zijn inkomen kunnen we wel leven. Ik wil wel parttime gaan werken, 3 dagen ofzo.

Jouw moeder verwoordt het mooi, je kan geen ideaal moment plannen. Wil ze trouwens graag oma worden?



Liefs Jente





Hoi!!



Wil even reageren op het bovenstaande: ik werk zelf als verpleegkundige in een ziekenhuis, en wat mij opvalt is dat mensen die net van school komen NOOIT voor zo weinig uren worden aangenomen. Puur omdat het inwerken dan veel meer tijd kost, je minder snel ervaring opdoet. En daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.



Dit betekent trouwens niet dat ik vind dat je niet jong moeder zou moeten.mogen worden, maar t is misschien wel iets waar je rekening mee kunt houden.

Weet trouwens niet of dit in andere werkvelden (zoals op bijvoorbeeld een basisschool) ook zo gaat, of dat je daar wel direct parttime aan de slag 'mag'.



Succes allemaal met jullie 'keuze'....en met zwanger worden natuurlijk :D



Groetjes Pien

Hier nog een jonge mamma-to-be! Ik ben net 24 en nu ruim 5 maanden in verwachting van ons eerste kindje. Eigenlijk is dat helemaal niet zo superjong, maar in mijn omgeving ben ik wel de eerste! Vorig jaar augustus ben ik afgestudeerd, en ik werk nu bijna een jaar. Ik doe onderzoek, mijn project duurt drie jaar en ik heb dan ook een 3-jarig contract. Het enige waar ik bang voor was dat mijn zwangerschapsverlof van deze drie jaar af zou gaan. Maar vorige week heb ik mijn beoordelingsgesprek gehad, en ik krijg die vier maanden erna er gewoon weer bij en als ik 4 dagen ga werken krijg ik ook nog verlenging. Helemaal niemand die moeilijk doet over mijn zwangerschap op mijn werk, ze zijn juist allemaal erg begripvol!



Wat bij ons ook meespeelde om nu aan kinderen te beginnen is dat mijn vriend 31 jaar is en hij geen oude papa wilde worden. Ik denk dat als hij net zo jong als ik was geweest we nog wel even hadden gewacht. Maar doordat hij dus al wat ouder is heeft hij ook al flink wat carriere kunnen maken met bijbehorend salaris. Dus wat financien betreft zit het in ieder geval goed. We zijn van plan om dadelijk allebei 4 dagen te gaan werken met drie dagen kinderdagverblijf. Want dat was wel een voorwaarde voor mij, dat we allebei evenveel voor het kindje zouden gaan zorgen zodat er nog voldoende ruimte zou zijn voor mijn ambities. Op deze manier hoeft mijn carriere absoluut niet te lijden onder onze kinderwens! 



Succes met je beslissing!

Hoi,



Ik lees je verhaaltje en het is voor mij erg herkenbaar! Ik ben sinds vorige maand gestopt met de pil en ben zelf 22 jaar.

Ik heb ook nog niet zo veel werkervaring opgebouwd maar na lang twijfelen (ook over mijn leeftijd) hebben mijn vriend en ik er voor te gaan.



Mijn gevoel voor een kindje was zo ontzettend sterk dat ik niet langer meer wilde wachten. Onze relatie is sterk (al 7 jaar samen).

 

We zien wat de toekomst brengt maar een kindje is onze grote wens en wat werk betreft daar zie ik wel mogelijkheden. Je vind je er altijd weer een weg in!



Groetjes

Hoi Allemaal,



Met interesse volg ik jullie positieve discussie. Zelf ben ik 26 jaar en mijn vriend is 34. Ik ben net deze zomer afgestudeerd en opzoek naar een baan in de communicatie sector. De kinderwens is er al een paar jaar maar ik wilde eerst een diploma hebben. Nu het zover is ben ik bang dat al ik niet eerst een paar jaar ga werken dat ik dan na een eerste kind moeilijk aan de bak kan komen. Daar staat tegen over dat mijn vriend er helemaal klaar voor is en het liefst vorig jaar vader was geworden. Jullie positieve ervaringen met dezelfde kwesties geven hoop, maar het blijft een afweging volgens mij.

:? alida

Hallo!



Ik ben 25 en 11 weken zwanger van de eerste. Mijn vriend is 28. Ik ben vorig jaar met de pil gestopt toen ik nog geen vast contract had. Voor ons was het een hele bewuste keuze. Wij willen graag jong ouders worden en ik had zoiets van, dat werk komt vast wel goed. Wanneer een werkgever een jonge vrouw aanneemt, weet hij nou eenmaal dat die kinderen kunnen komen. Wie zorgt er anders voor het nageslacht ;-) Ik heb helemaal met hetzelfde dilemma gezeten als jij. Ik werk nu 2 jaar bij dezelfde werkgever, heb gestudeerd, ben snel carrière aan het maken en niemand verwacht dat ik nu zwanger ben. Als onze baby er straks is wil ik in ieder geval de eerste vier jaar drie dagen werken. Zijn ze helemaal niet op voorbereid, maar goed, volgens mij is het helemaal niet verkeerd om jong kinderen te krijgen en dan wanneer je in de dertig bent weer volop terug te komen (mits je dat wilt natuurlijk!). Ik denk dat het voor mij persoonlijk veel moeilijker zou zijn om jaren carrière te maken en dan ineens parttime te moeten (wil ik zelf hoor begrijp me niet verkeerd) gaan werken. Want op het niveau waarop je dan zit is parttime bij het bedrijf waarin ik werk helemaal niet mogelijk! Tegenwoordig hoor je toch steeds vaker dat mensen hun kinderwens uitstellen totdat ze er als ze bijna veertig zijn achterkomen dat het helemaal niet wil lukken! Dat lijkt me echt vreselijk!



Groetjes!

Hoi,



Met interesse heb ik dit topic gelezen. Deze week had ik het er ook met mijn vriend over. Het is wel fijn dat anderen dus blijkbaar ook een beetje met dat dilemma zitten.

Ik ben nu 24 en nog studerende. Volgende zomer hoop ik mijn studie af te ronden. Carrière maken vind ik best belangrijk, want je haalt toch niet voor niets een master. Maar ik vind het ook heel belangrijk om, zeker de eerste levensjaren van je kind, er voor hem of haar te zijn. Het lijkt mij dus het handigst om direct na de studie een kind te krijgen wat dat betreft. Dan zit je in ieder geval nog niet in een vaste baan, waar je maar een paar maanden verlof krijgt. Echt verschrikkelijk om daarna je kind naar de KDV te brengen (niet dat KDV´s slecht zijn, maar vind het wel heel zielig van die kleine baby´s daar).



Daarnaast het credo...een slimme meid krijgt haar kind op tijd!



Het financiele plaatje is idd wel lastig. Mijn vriend verdient voldoende om een gezin van te onderhouden, maar ja..we wonen op een flat. Op den duur zullen we toch wel een huis met tuin willen, en meer ruimte voor een kinderkamer. Misschien een mogelijkheid om dit dan op te vangen zodra je  kind 4 wordt. Je kunt dan fulltime gaan werken, of bijvoorbeeld 4 dagen in de week. Hier heb ik minder moeite mee dan jonge kinderen naar hele dagopvang te brengen. Succes met je beslissing. Je moet toch doen wat voor jou het beste voelt.

Ik vind het ook allemaal best wel spannend. Als we echt besluiten om een gezinnetje te stichten na mijn studie, betekent dat dat ik volgend jaar rond deze tijd zwanger zal zijn. Die gedachte brengt me helemaal in de wolken..het dringt niet door....vannacht heb ik tot half vier wakker gelegen!

Ik vind het zo bizar...ik heb nooit echt naar een kind verlangd, hoewel ik kinderen altijd wel leuk vond. Maar nu ineens ben ik overvallen door...het moederinstinct (?) en het voelt GOED!

Hoi,



Hier ben ik nog een keer . Mijn vriend zegt dat veel bedrijven flexibel met moederschap omgaan en goede regelingen hebben met vrouwelijke werknemers. Met name de grotere bedrijven zouden wat dit betreft voorop lopen.



Liefs

Leuk om dit allemaal te lezen van jullie! Ik ben zelf 23 en wil ook heel graag een kindje (mocht het ons gegunt zijn). Mijn vriend staat er ook echt heel erg positief tegenover maar wil ook wachten tot we allebei een vast contract hebben. Voor mij is dit al in oktober en hijzelf begin volgend jaar...



Ik hoop ook echt jong moeder te worden maar dacht ook dat ik misschien nog te jong was...nu ik dit zo lees allemaal is het best te doen!

We hebben genoeg ruimte in ons huis en allebei een goede baan!



Ik ben benieuwd naar meer van jullie verhalen (en hoe onze kindertoekomst eruit komt te zien)