ADHD, hoe gaan jullie ermee om ?

De titel zegt het al een beetje, mijn Stiefzoon H is 6 jaar, heeft ADHD en wat problemen in de autistische hoek.

Sinds een maand of 2 liegt hij. Overal om. En dat is heel vervelend. En t zijn geen kleine leugentjes, maar grote grove dingen.

Voorbeeld: Van het weekend was hij erg dwars. Deed heel de tijd dingen die niet mochten en was moeilijk te bereiken. Op een gegeven moment stond hij in de tuin tegen mijn fiets aan te schoppen. Ik ga naar buiten toe, haal hem binnen en zeg : "hee, Dit doen we hier niet, ben je nou helemaal mal? "( maar dat dacht ik niet :P) Waarop hij heel erg boos en driftig wordt, piest uit nijd in zijn broek. Mn vriend (zijn vader) kwam erbij en ging met hem naar boven om schone kleding te geven en met hem te praten. Waarom hij zo deed. En nu komt de leugen. Hij zei, ik plas in mn broek omdat Borodini mn keel dicht kneep. :(;(:?.

Mn vriend zei tegen hem, nou das niet zo mooi, zullen we samen even gaan vragen waarom ze dat deed ? (hij wist wel dat het niet waar was, hij zag alles vanuit de huiskamer gebeuren) Waarop zoon toegaf dat het niet waar was maar dat hij aan het liegen was. En dit is niet de eerste keer dat hij (mij) dit flikt.

Hij heeft met zijn biomoeder een geweldadige eerste 3 jaar van zijn leven gehad.

Ik vind het zo moeilijk worden om (goed) met hem om te gaan. Zeker als hij zoiets heeft gezegd. Het doet zo'n pijn bij mij. Ik zorg inmiddels al 3 jaar volledig voor hem. Als er iets is komt hij altijd naar me toe, maar ondertussen krijg ik ineens zo'n natrap van hem.



K weet niet zo goed wat ik hiermee wil, even van me afschrijven. Mss wat tips hoe we het beste met hem omkunnen gaan. Mss wat ervaringen van andere (stief)moeders.



We hebben wel hulp via jeugdzorg voor hem, maar ik moet zeggen dat ik dat behoorlijk tegen vind vallen. De tips die we gekregen hebben zijn van die , jaaa duuuuuuh dat weten we ook wel, tips. (consequent zijn. Op een lijn blijven staan, enz.)



Maar echte tips voor een adhdér hebben we nog niet gehad.



Anyway, heb iig lekker even van me af geschreven.

oh, nog met die leugens, hij doet het niet alleen bij of over mij. Maar ook over bijv. de juf (ik moest heel de dag op de gang van de juf. Juf had ik al aan de telefoon, en hij had idd 10 minuten op de gang gezeten om tot rust te komen) Oma slaat me, opa schopte me enz. enz. En het erge is, als je niet beter zou weten zou je echt denken dat het ventje door iedereen mishandeld wordt, terwijl er juist aan alle kanten rekening met hem gehouden wordt.

Dank je wel voodoo voor je antwoord.



Hij kan het idd niet hebben als er meerdere mensen tegelijk praten (of alleen maar zijn) als het een op een aandacht is gaat het dus bere goed. Vandaag is hij een dag thuis van schoool, en is het gewoon gezellig en gaat het goed. Maar als straks mn dochter komt wordt het al weer een stukje onrustiger voor hem.



Het is zo moeilijk om er goed op te reageren. Ik weet wel dat hij het niet zo bedoeld, maar het doet wel veel pijn als hij zulke dingen zegt. En het is dan zo moeilijk om lief tegen hem te blijven. En daar zit dan ook een van mn grootste knelpunten. Ik blijf lief en geduldig (meestal) maar ook dat vreet energie, want je acteert op dat moment eigenlijk. En geforceerd lief en gezellig doen vraagt een hoop van je :D



Ik ga zeker even op die site kijken. Fijn dat je een beetje jezelf beschrijft voor me, ik herken er idd een hoop in van zoon.



Liefs



borodini.

 Hoe harder hij je uitscheldt, hoe meer hij van je houdt.

Grappig ik zat net naar mn topic te zoeken om nog wat te vragen.



Het is wel zo dat hij idd altijd naar mij toekomt. Ook van het weekend met dat liegen enzo. 30 minuten later viel hij van zn fiets, en om wie ligt hij op de grond keihard te gillen... juist om mij, papa mag hem niet troosten, dat kan ik alleen maar. En dat is zo verwarrend. Maar ik zal bovenstaande opmerking in mn gedachtes vastplakken :P



Mss heb jij hier wel een antwoord op (als je wilt) want de hulpverlening die we tot nu toe gehad hebben komen ook niet verder dan consequent zijn...



Hij heeft het heel moeilijk met luisteren. Bijv. Hij zit met zijn auto's tegen de kast te slaan in de huiskamer. 3x waarschuw ik hem, leid ik hem af enz. Uiteindelijk komt er een maatregel, de auto's gaan even op de kast, of hij gaat even op de trap om "na te denken" . Na een korte pauze weet hij het al, hij mag niet met de auto's tegen de kasten slaan. Ik prijs hem, grote jongen, fijn dat jij dat zo goed weet, nou dan mag je verder spelen.... (je raadt het mss al) Om naar binnen te gaan de auto's te pakken en weeeeer tegen de kast aan te slaan. En ik snap het niet. Echt niet.

Het lastige is dat we nog 2 kinderen hebben, dus je kan hem niet laten gaan want ik heb een dochter die ook gewoon moet luisteren.



ken je dit van jezelf (sorry dat ik zo brutaal ben, maar hij kan het niet verwoorden, en jij mss wel als je het kent) En zo ja, hoe had jij gewild dat je ouders er mee om waren gegaan. ? (snap je me nog... )



Wbt de controle over zichzelf verliezen. Een onderzoeker heeft geadviseerd om mij de "hulp ik" van zoon te laten zijn in drukke situatie's (zoals verjaardagen e.d. ) Wat betekend dat ik hem begeleid, en hem dicht bij me  hou. Dingen benoem, o, het wordt nu een beetje te druk voor je he, dan mag je lekker even naast me komen zitten lezen\puzzelen\ enz. En dat werkt heel goed, zolang niemand zich er mee bemoeit. Jammer alleen dat oma er een talent voor heeft om juist dan te gaan roepen dat ik hem niet aaaaaltijd moet buitensluiten van het spelen met kinderen door hem bij me te nemen. Terwijl als ze dat niet doet, hij na een poosje weer rustiger is en gewoon verder speelt. Tot ik het batterijtje weer zie opladen, dan neem ik hem weer even bij me enz. (eigenlijk is dit laatste meer stoomafblazen voor mij dan dat ik een vraag heb, oma is soms zooo vervelend door zich er continue tegen aan te bemoeien, en juist dan wordt het te moeilijk voor hem..)