Kinderen
alle pijlers
Advies gevraagd van opvoeders - oppas kindje
dinsdag 2 april 2024 om 08:26
Op vrijdagen (mijn vaste vrije dag) pas ik vaak een paar uurtjes op mijn dotje van een overbuurmeisje. Afgelopen week is ze twee geworden. Ze spreekt geweldig en in hele zinnen. Helaas alleen Hindi. Haar ouders zijn hier naar toe geemigreerd voor de bank waar ze beiden werken (ze spreken dus wel perfect Engels, die kleine niet). Echt het is een plaatje en ik ben superverliefd op haar. Een leuk vrolijk lachebekje en we leren Nederlandse woordjes, en kleuren. Spelen winkeltje, verkleden ons als Elf en ze noemt me Oma BuzzieBee (ik ben natuurlijk ook al heel oud met mijn 50). Haar eigen oma's wonen in India en ziet ze alleen via het internet. Kortom, ik heb geen kinderen maar ben toch lekker Oma!
Drie weken geleden moest ik even een paar uurtjes overdag oppassen. Pap en Mam moesten even naar de dokter. Ik had al een beetje een voorgevoel maar toen ze terugkwamen 'joehoe'!!!! Een Echo'. Een nieuwe hummel erbij. Ik was de eerste die de echo's zag. Enfin sindsdien is mijn kleine kippenkontje (zo noem ik haar) vooral boos. Ma had gezegd dat ze grote zus zou worden. Maar ze vind het allemaal stom, Wilde helemaal geen broertje of zusje maar hoopte dat mama een poes zou krijgen! (ze vind mijn katten nogal erg leuk). Dus nu vaak dikke tranen van verdriet als ik moet oppassen, of boos en gillen. En soms weet ik het dan niet meer. Ik leid haar maar af door samen wat anders te doen, of lekker naar buiten te gaan naar de speeltuin wat meestal wel helpt, maar heel soms is ze gewoon hysterisch van verdriet. Op schoot nemen met een boekje werkt niet, troosten en knuffelen werkt niet, iets anders doen werkt niet. Geen enkele afleiding werkt. En ik weet dan gewoon echt niet wat ik moet doen.
Natuurlijk is ze boos en verdrietig. En dat mag ook. Verbaal communiceren over de baby ed kan natuurlijk niet wegens taalverschil, maar WAT kan ik in die situaties nu het beste doen.
Drie weken geleden moest ik even een paar uurtjes overdag oppassen. Pap en Mam moesten even naar de dokter. Ik had al een beetje een voorgevoel maar toen ze terugkwamen 'joehoe'!!!! Een Echo'. Een nieuwe hummel erbij. Ik was de eerste die de echo's zag. Enfin sindsdien is mijn kleine kippenkontje (zo noem ik haar) vooral boos. Ma had gezegd dat ze grote zus zou worden. Maar ze vind het allemaal stom, Wilde helemaal geen broertje of zusje maar hoopte dat mama een poes zou krijgen! (ze vind mijn katten nogal erg leuk). Dus nu vaak dikke tranen van verdriet als ik moet oppassen, of boos en gillen. En soms weet ik het dan niet meer. Ik leid haar maar af door samen wat anders te doen, of lekker naar buiten te gaan naar de speeltuin wat meestal wel helpt, maar heel soms is ze gewoon hysterisch van verdriet. Op schoot nemen met een boekje werkt niet, troosten en knuffelen werkt niet, iets anders doen werkt niet. Geen enkele afleiding werkt. En ik weet dan gewoon echt niet wat ik moet doen.
Natuurlijk is ze boos en verdrietig. En dat mag ook. Verbaal communiceren over de baby ed kan natuurlijk niet wegens taalverschil, maar WAT kan ik in die situaties nu het beste doen.
dinsdag 2 april 2024 om 15:19
Het kind is twee en kan zich nog niet goed uitdrukken. Heel normaal gedrag, komt niet perse door de zwangerschap.
https://www.nji.nl/ontwikkeling/peuterpuberteit
https://www.nji.nl/ontwikkeling/peuterpuberteit
dinsdag 2 april 2024 om 15:23
Ik vraag me inderdaad ook af of ze echt begrijpt wat het is om een broertje of zusje te krijgen.Ravintola schreef: ↑02-04-2024 15:19Het kind is twee en kan zich nog niet goed uitdrukken. Heel normaal gedrag, komt niet perse door de zwangerschap.
https://www.nji.nl/ontwikkeling/peuterpuberteit
dinsdag 2 april 2024 om 22:07
Wat kan helpen bij communiceren is plaatjes/pictos.
Of gebaren.
Daarmee kan je laten zien dat je haar verdriet ziet en erkend.
En ook een voorstel doen. Drie plaatjes voorhouden, zij kan kiezen wat jullie gaan doen.
Bij veel tweejarigen komt er frustratie als anderen niet begrijpen wat ze bedoelen, en komt er ook steeds meer behoefte om zelf beslissingen te maken.
(De 'nee' fase). Dramatische huil en boze buien zijn dan helemaal normaal.
Erkennen, en als ze niets van je willen, liefdevol negeren en om ze heen rommelen is dan vaak prima.
Zeker als het interessant is zijn ze er vaak als de kippen bij om te zien wat je aan het doen bent, en vergeten pardoes dat ze aan het brullen waren.
Of gebaren.
Daarmee kan je laten zien dat je haar verdriet ziet en erkend.
En ook een voorstel doen. Drie plaatjes voorhouden, zij kan kiezen wat jullie gaan doen.
Bij veel tweejarigen komt er frustratie als anderen niet begrijpen wat ze bedoelen, en komt er ook steeds meer behoefte om zelf beslissingen te maken.
(De 'nee' fase). Dramatische huil en boze buien zijn dan helemaal normaal.
Erkennen, en als ze niets van je willen, liefdevol negeren en om ze heen rommelen is dan vaak prima.
Zeker als het interessant is zijn ze er vaak als de kippen bij om te zien wat je aan het doen bent, en vergeten pardoes dat ze aan het brullen waren.
woensdag 3 april 2024 om 07:15
Ik vraag me wel af hoe het zit met de communicatie tussen ouders en kind, want hebben ze dus direct bij de eerste echo aan kind ook verteld dat er een baby aan komt? Dat lijkt me nogal aan de vroege kant bij een kind van 2. Waardoor ik me afvraag of ze het misschien toch ook niet dagelijks over de baby hebben met haar? Het concept baby snapt ze natuurlijk niet, maar het kan ook niet fijn zijn als er steeds over iets "groots" met je wordt gepraat terwijl je ook niet weet wat dat dan precies is of wat er staat te gebeuren ofzo.
Hoe dan ook, ik zou bij jou lekker rust bewaren. En verder denk ik dat het hartstikke leuk is om een overbuurvrouwoma te hebben.
Hoe dan ook, ik zou bij jou lekker rust bewaren. En verder denk ik dat het hartstikke leuk is om een overbuurvrouwoma te hebben.
woensdag 3 april 2024 om 08:49
Avocadeau schreef: ↑02-04-2024 22:07Wat kan helpen bij communiceren is plaatjes/pictos.
Of gebaren.
Daarmee kan je laten zien dat je haar verdriet ziet en erkend.
En ook een voorstel doen. Drie plaatjes voorhouden, zij kan kiezen wat jullie gaan doen.
Bij veel tweejarigen komt er frustratie als anderen niet begrijpen wat ze bedoelen, en komt er ook steeds meer behoefte om zelf beslissingen te maken.
(De 'nee' fase). Dramatische huil en boze buien zijn dan helemaal normaal.
Erkennen, en als ze niets van je willen, liefdevol negeren en om ze heen rommelen is dan vaak prima.
Zeker als het interessant is zijn ze er vaak als de kippen bij om te zien wat je aan het doen bent, en vergeten pardoes dat ze aan het brullen waren.
Oh deze ga ik ook gebruiken met de plaatjes! Dank voor de tip!
woensdag 3 april 2024 om 08:53
Ik vraag me ook het volgende af; Nu ga ik telkens naar de overkant om op te passen. Vaak moet mijn vriend gewoon werken en hij werkt volledig thuis. Maar op vrijdagen vaak niet. Misschien is het juist eens leuk om bij mij te spelen. Ik heb van alles. Van speeltenten tot kinder supermarktjes, boeken, een kinder keukentje etc etc. Het liefst ben ik gewoon buiten met haar. De speeltuin vind ze geweldig. Lekker rennen en vliegen. Maar verdikkems laat dat weer gewoon dan weer eens lekker opknappen.
woensdag 3 april 2024 om 09:04
Het niet kunnen communiceren kan een hele hoop frustratie geven bij zo'n kleintje. Gaat ze ook naar een kdv of peuterspeelzaal? Belangrijk om zo goed mogelijk en veel taalaanbod te krijgen zodat de frustratie weggaat voor ze naar de basisschool gaat.
De nieuwe baby zal misschien indirecte spanning geven als ouders er veel mee bezig zijn en er veel veranderd in korte tijd. Maar het concept baby zal ze nog niet kunnen over zien.
De nieuwe baby zal misschien indirecte spanning geven als ouders er veel mee bezig zijn en er veel veranderd in korte tijd. Maar het concept baby zal ze nog niet kunnen over zien.
woensdag 3 april 2024 om 09:32
Als haar ouders dat prima vinden, waarom niet? Met leuke, nieuwe afleiding is het dreinen vast ook weer minder.BuzzieBee schreef: ↑03-04-2024 08:53Ik vraag me ook het volgende af; Nu ga ik telkens naar de overkant om op te passen. Vaak moet mijn vriend gewoon werken en hij werkt volledig thuis. Maar op vrijdagen vaak niet. Misschien is het juist eens leuk om bij mij te spelen. Ik heb van alles. Van speeltenten tot kinder supermarktjes, boeken, een kinder keukentje etc etc.
woensdag 3 april 2024 om 10:11
Ouders zijn met iets bezig en blij/opgetogen over iets wat zij niet goed begrijpt. Ik kan me voorstellen dat dat ook kan leiden tot wat verlatingsangst. Lijkt mij dan idd wel goed om een duidelijker uitzwaaimoment te doen ipv dat de ouders stilletjes weggaan.Vekl schreef: ↑03-04-2024 09:04Het niet kunnen communiceren kan een hele hoop frustratie geven bij zo'n kleintje. Gaat ze ook naar een kdv of peuterspeelzaal? Belangrijk om zo goed mogelijk en veel taalaanbod te krijgen zodat de frustratie weggaat voor ze naar de basisschool gaat.
De nieuwe baby zal misschien indirecte spanning geven als ouders er veel mee bezig zijn en er veel veranderd in korte tijd. Maar het concept baby zal ze nog niet kunnen over zien.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 3 april 2024 om 11:04
Jazeker! Heel veel. Met van die flapjes ookAnAppleADay schreef: ↑03-04-2024 09:53Lezen jullie ook boekjes samen? Kan ook helpen met haar Nederlands.
woensdag 3 april 2024 om 12:12
Er zijn al veel goede tips gegeven. Nog over de taalbarrière:
Ten eerste zijn er ook veel tweejarigen die nog niet goed kunnen praten. Dan is het advies om toch rustig te blijven vertellen en hopelijk begrijpen ze het wel, ookal kunnen ze zelf nog niet (Nederlands) praten.
Andere tip van een moeder, die en een au-pair had die een andere taal sprak:
Laat de ouders een paar zinnetjes inspreken op jouw telefoon. Die kan jij dan afspelen op het juiste moment. Dit kan een alternatief zijn voor plaatjes of pictrogrammen. Als je dan de Nederlandse zin direct erna zegt, begrijpt ze je wellicht beter en leert ze ook Nederlands.
Andere tip over taal was het gebruik van google translate. Je kan een zin typen en google translate die laten uitspreken in het hindi. Of je kan haar woorden laten opnemen en laten vertalen, als dat werkt. Dit werkt met volwassenen maar wellicht niet voor een kind, omdat je de woorden wel duidelijk moet uitspreken. Wellicht een leuk spelletje om een keer te proberen als ze niet boos is.
Ten eerste zijn er ook veel tweejarigen die nog niet goed kunnen praten. Dan is het advies om toch rustig te blijven vertellen en hopelijk begrijpen ze het wel, ookal kunnen ze zelf nog niet (Nederlands) praten.
Andere tip van een moeder, die en een au-pair had die een andere taal sprak:
Laat de ouders een paar zinnetjes inspreken op jouw telefoon. Die kan jij dan afspelen op het juiste moment. Dit kan een alternatief zijn voor plaatjes of pictrogrammen. Als je dan de Nederlandse zin direct erna zegt, begrijpt ze je wellicht beter en leert ze ook Nederlands.
Andere tip over taal was het gebruik van google translate. Je kan een zin typen en google translate die laten uitspreken in het hindi. Of je kan haar woorden laten opnemen en laten vertalen, als dat werkt. Dit werkt met volwassenen maar wellicht niet voor een kind, omdat je de woorden wel duidelijk moet uitspreken. Wellicht een leuk spelletje om een keer te proberen als ze niet boos is.
woensdag 3 april 2024 om 12:15
@ Buzziebee: wat superleuk dat je dit doet.
Je oppaskindje praat misschien nog weinig NL, maar kan intonatie wel begrijpen. Dus als jij met een duidelijke intonatie en neutraal gezicht zegt: We schoppen niet tegen de deur. Dat eventueel nog een of twee keer herhalen. En dan zou ik haar afleiden en meenemen naar een andere activiteit en verandert ook je intonatie en gezichtsuitdrukking, dan zal ze het vast snappen, zonder hier woorden aan te geven. Duidelijkheid en voorspelbaarheid zijn erg belangrijk!
En wat betreft voorlezen: Lees de favoriete boekjes elke week voor. De herhaling is heel belangrijk voor een peuter. Je kan kijken of er nog een liedje (met gebaren, bv. in de maneschijn, visje visje in het water, de wielen van de bus; op youtube staan vast genoeg peuterliedjes met gebaren) bij is of kijkt of je het buiten herkent (bloemen, dieren).
De leeftijd van 2-3 is niet de gemakkelijkste leeftijd... En dat ligt niet aan jou!
Je oppaskindje praat misschien nog weinig NL, maar kan intonatie wel begrijpen. Dus als jij met een duidelijke intonatie en neutraal gezicht zegt: We schoppen niet tegen de deur. Dat eventueel nog een of twee keer herhalen. En dan zou ik haar afleiden en meenemen naar een andere activiteit en verandert ook je intonatie en gezichtsuitdrukking, dan zal ze het vast snappen, zonder hier woorden aan te geven. Duidelijkheid en voorspelbaarheid zijn erg belangrijk!
En wat betreft voorlezen: Lees de favoriete boekjes elke week voor. De herhaling is heel belangrijk voor een peuter. Je kan kijken of er nog een liedje (met gebaren, bv. in de maneschijn, visje visje in het water, de wielen van de bus; op youtube staan vast genoeg peuterliedjes met gebaren) bij is of kijkt of je het buiten herkent (bloemen, dieren).
De leeftijd van 2-3 is niet de gemakkelijkste leeftijd... En dat ligt niet aan jou!
woensdag 3 april 2024 om 12:19
Verder eens met de opmerking dat dit heel normaal is. Fases van boze buien, volgende fase van weer geen boze buien etc... heel normaal.
Wel kan de nieuwe baby wat verlatingsangst of onzekerheid oproepen, en dan is 'stilletjes weggaan' van de ouders wellicht niet handig. Een gestructureerd uitzwaaimoment kan helpen.
Structuur is sowieso een goed idee. Een kind wat van slag is (door de baby of gewoon door haar eigen ontwikkeling) heeft soms houvast nodigt. Bij de kleuterschool of peuterspeelzaal hebben ze pictogrammen (uitzwaaien, eten, buitenspelen, slaapje doen, spelen, ophalen) en een wasknijper geeft aan bij welk pictogram we nu zijn. Zo heeft de dag structuur. Google maar eens op 'structuur aanbrengen dag peuter'.
Voorspelbaarheid geeft een kind houvast. Sommige kinderen hebben hier meer behoefte aan dan andere en ook dat kan verschillen per fase. Het kan helpen om frustratie en boze buien te verminderen.
Wel kan de nieuwe baby wat verlatingsangst of onzekerheid oproepen, en dan is 'stilletjes weggaan' van de ouders wellicht niet handig. Een gestructureerd uitzwaaimoment kan helpen.
Structuur is sowieso een goed idee. Een kind wat van slag is (door de baby of gewoon door haar eigen ontwikkeling) heeft soms houvast nodigt. Bij de kleuterschool of peuterspeelzaal hebben ze pictogrammen (uitzwaaien, eten, buitenspelen, slaapje doen, spelen, ophalen) en een wasknijper geeft aan bij welk pictogram we nu zijn. Zo heeft de dag structuur. Google maar eens op 'structuur aanbrengen dag peuter'.
Voorspelbaarheid geeft een kind houvast. Sommige kinderen hebben hier meer behoefte aan dan andere en ook dat kan verschillen per fase. Het kan helpen om frustratie en boze buien te verminderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
