Kinderen
alle pijlers
Afschuwelijke ouders, verwende kinderen
vrijdag 28 december 2007 om 22:48
Ik verwacht een hoop boze, emotionele reacties op deze topic. Of juist een collectieve 'ignore'.
Maar goed...komt ie. Ik, kinderloze vrouw van 28, heb een gruwelijke pesthekel aan ouders die hun kinderen geen manieren bijbrengen.
Een voorbeeld. Vandaag zat ik met mijn vriend in de bioscoop bij de natuurfilm Earth. Niet echt een film voor kleine kinderen vind ik zelf.
De moeder achter mij ging de ondertitels hardop voorlezen aan haar analfabete welp. De oma naast mij ging de beelden van subcommentaar voorzien: 'kijk Maaike, dat is een ijjjjssbeeeerrtjjeeeeeee....liefiepiefie he?' En zo ging het maar door... Een jochie achterin de zaal waande zich op de kussens van Sesamstraat en voelde zich geroepen zijn gedachten al brullend met de zaal te delen.
Sommige mensen (ouders waarschijnlijk) vinden dit gebrabbel misschien heel schattig. Ik vind het zenuwslopend en ik word er knettergek van.
Maar het stomme is eigenlijk dat ik het die kids niet eens kwalijk neem. Het zijn de ouders die hun kinderen volledig 'laten gaan'. Mijn moeder leerde mij om mijn mond te houden als iemand anders aan het praten was. Om te fluisteren als ik iets wilde zeggen in de bios. Dat soort dingen.
Ik ben heel benieuwd naar de mening van ouders over dit onderwerp.
Maar goed...komt ie. Ik, kinderloze vrouw van 28, heb een gruwelijke pesthekel aan ouders die hun kinderen geen manieren bijbrengen.
Een voorbeeld. Vandaag zat ik met mijn vriend in de bioscoop bij de natuurfilm Earth. Niet echt een film voor kleine kinderen vind ik zelf.
De moeder achter mij ging de ondertitels hardop voorlezen aan haar analfabete welp. De oma naast mij ging de beelden van subcommentaar voorzien: 'kijk Maaike, dat is een ijjjjssbeeeerrtjjeeeeeee....liefiepiefie he?' En zo ging het maar door... Een jochie achterin de zaal waande zich op de kussens van Sesamstraat en voelde zich geroepen zijn gedachten al brullend met de zaal te delen.
Sommige mensen (ouders waarschijnlijk) vinden dit gebrabbel misschien heel schattig. Ik vind het zenuwslopend en ik word er knettergek van.
Maar het stomme is eigenlijk dat ik het die kids niet eens kwalijk neem. Het zijn de ouders die hun kinderen volledig 'laten gaan'. Mijn moeder leerde mij om mijn mond te houden als iemand anders aan het praten was. Om te fluisteren als ik iets wilde zeggen in de bios. Dat soort dingen.
Ik ben heel benieuwd naar de mening van ouders over dit onderwerp.
zaterdag 29 december 2007 om 20:12
meave, ik denk dat het al een heel groot verschil of de ouder in kwestie net doet of er niets aan de hand is en helemaal geen reactie geeft
of dat de ouder in ieder geval het kind er op aan spreekt,
kijk kids zijn en bljven kids, tuurlijk doen ze wel eens dingen waar je niet helemaal dolgelukkig van word ;) maar het scheelt wel als de ouders in ieder geval iets van een reactie geven
en wat betreft omstanders, er zullen altijd omstanders zijn die het beter weten
de beste stuurlui staan aan wal toch
denk dat dat ook een stukje is, gewoon jouw ding doen met je kids, en de omstanders lekker een eigen schip laten zoeken om te besturen
je moet je niet laten opjagen door die stuurlui (hoewel dat ook weer makkelijker gezegd dan gedaan is vrees ik )
of dat de ouder in ieder geval het kind er op aan spreekt,
kijk kids zijn en bljven kids, tuurlijk doen ze wel eens dingen waar je niet helemaal dolgelukkig van word ;) maar het scheelt wel als de ouders in ieder geval iets van een reactie geven
en wat betreft omstanders, er zullen altijd omstanders zijn die het beter weten
de beste stuurlui staan aan wal toch
denk dat dat ook een stukje is, gewoon jouw ding doen met je kids, en de omstanders lekker een eigen schip laten zoeken om te besturen
je moet je niet laten opjagen door die stuurlui (hoewel dat ook weer makkelijker gezegd dan gedaan is vrees ik )
zaterdag 29 december 2007 om 20:24
Ik vind trouwens ook dat Eowynn wel een beetje gelijk heeft. Ouders moeten uiteraard hun kinderen gewoon opvoeden. En ik ken ook ouders die die taak wellicht iets serieuzer zouden moeten nemen. Maar ik heb ook de indruk dat de maatschappij wel erg veel verwacht van kinderen (of eerder hun ouders).
Als ik met drie kinderen naar de supermarkt moet (komt gelukkig zelden voor) dan ontkom ik er bijna niet aan dat er eentje ontsnapt en door de winkel sjeest. De enige werkzame optie die ik kan bedenken is aan het karretje vastbinden. Dat lijkt me nou ook niet ideaal.
Ik heb trouwens niet de indruk dat het kdv of de nso een slechte invloed heeft op de normen en waarden van kinderen. Eerder het tegenovergestelde. Mijn kinderen hebben veel geleerd op het kdv. Wachten, in de rij staan, stil zijn, etc etc.
Als ik met drie kinderen naar de supermarkt moet (komt gelukkig zelden voor) dan ontkom ik er bijna niet aan dat er eentje ontsnapt en door de winkel sjeest. De enige werkzame optie die ik kan bedenken is aan het karretje vastbinden. Dat lijkt me nou ook niet ideaal.
Ik heb trouwens niet de indruk dat het kdv of de nso een slechte invloed heeft op de normen en waarden van kinderen. Eerder het tegenovergestelde. Mijn kinderen hebben veel geleerd op het kdv. Wachten, in de rij staan, stil zijn, etc etc.
zaterdag 29 december 2007 om 20:52
En wat deed jij hieraan Westlife, dat kan ik uit je post niet opmaken.
Geloof me, als een vriendin van mij haar kinderen niet zou corrigeren, zou ik dat gerust zelf doen en dan niet poeslief, maar waar het opstaat. Nu heb ik überhaupt maling aan ouders die niet willen dat ik hun kinderen aanspreek op ongewenst gedrag. Dat doe ik toch wel. Moet er ook bij zeggen dat ik er totaal geen probleem mee heb wanneer andere/vreemden mijn zoon op zijn gedrag aanspreken. Mits het op een normale fatsoenlijk manier gaat, doe ik zelf ook.
zaterdag 29 december 2007 om 20:55
zaterdag 29 december 2007 om 21:00
Wat betreft de reacties van andere forummers met daarin voorbeelden van onopgevoede blagen. Ik kan me er ook nogal eens aan ergeren, maar het enige wat je kunt doen, is zeggen dat het kind zus of zo niet moet doen, omdat....kijk dan met een schuin oog naar de ouders. En verder je eigen (toekomstige) kinderen wel netjes opvoeden. Al zullen die zich ook weleens onbehoord gedragen hoor. Ik ben zelf toch best streng opgevoed, maar ik heb ook op de vloer in de supermarkt lopen brullen...1 keer overigens.
Vooral als het in je eigen huis is, dan vind ik dat je het volste recht hebt om er wat van te zeggen. En zoals het voorbeeld in het vliegtuig: draai je om en zeg dat je graag rustig wilt zitten. Een mond heb je gekregen om te gebruiken. Maar inderdaad, het was fijner geweest, als dat niet nodig was geweest.
Vooral als het in je eigen huis is, dan vind ik dat je het volste recht hebt om er wat van te zeggen. En zoals het voorbeeld in het vliegtuig: draai je om en zeg dat je graag rustig wilt zitten. Een mond heb je gekregen om te gebruiken. Maar inderdaad, het was fijner geweest, als dat niet nodig was geweest.
zaterdag 29 december 2007 om 21:10
Ik vind het zó jammer dat in ál die discussies (en best wel veel, zoals Eowyn al heeft aangegeven, wat dan ook weer de reden van mijn eerste reactie was) de werkende moeders ouders de schuld krijgen. Mijn moeder werkte óók 40 uur. Ze was niet alleenstaand en het was wél 36 jaar terug (ja, zo oud ben ik, inderdaad) Mijn ouders deelden de taken (ja, toen ook al, mijn vader was Kapitein geweest en was gewend aan te moeten pakken) en wij waren de énige kinderen (bijna) in de buurt, die níet tot de hangjongeren behoorden, die géén vervelende dingen uithaalden in de buurt, enz. Die thuis een boek aan 't lezen waren (Lekker rustig, zo zonder ouders) en/of een spelletje deden.
En het zou me niets verbazen als júist kinderen van werkende ouders aangesproken worden, in elk geval op de creche (heel gék, maar daar leren ze dus óók normen en waarden, niet alleen thuis... dat krijg je nl vrij automatisch mee als je moet blijven zitten aan tafel, neit met volle mond mag praten, op je beurt moet wachten en bovendien véél aandacht krijgt van de leiding, misschien wel meer dan een 2e kind thuis, want de leiding heeft niet zoveel anders te doen dan op de kinderen te letten), maar ook thuis.
Bij ons thuis (bijvoorbeeld) moeten een aantal dingen vrij georganiseerd. Dat lukt niet, als je alle kinderen hun eigen gang laat gaan. Bij mij in elk geval niet.
Nouja, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Moraal van mijn verhaal: het is niet per definitie de schuld van de werkendemoeders ouders. Wel, mogelijk, door de veel meer indrukken die een kind nu op een dag krijgt, met meer kleurige/snelle tv, spelletjes enz. Kan hoor, hoeft niet.
Over het algemeen ga ik ervan uit dat alle ouders het beste met hun kindern voorhebben. En als ik een kind zie, die iets doet wat ik niet goed vind en het is in mijn huis, dan mág dat van mij dus ook niet. Mijn huis, mijn regels. En dan zeg ik er ook wat van.
En het zou me niets verbazen als júist kinderen van werkende ouders aangesproken worden, in elk geval op de creche (heel gék, maar daar leren ze dus óók normen en waarden, niet alleen thuis... dat krijg je nl vrij automatisch mee als je moet blijven zitten aan tafel, neit met volle mond mag praten, op je beurt moet wachten en bovendien véél aandacht krijgt van de leiding, misschien wel meer dan een 2e kind thuis, want de leiding heeft niet zoveel anders te doen dan op de kinderen te letten), maar ook thuis.
Bij ons thuis (bijvoorbeeld) moeten een aantal dingen vrij georganiseerd. Dat lukt niet, als je alle kinderen hun eigen gang laat gaan. Bij mij in elk geval niet.
Nouja, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Moraal van mijn verhaal: het is niet per definitie de schuld van de werkende
Over het algemeen ga ik ervan uit dat alle ouders het beste met hun kindern voorhebben. En als ik een kind zie, die iets doet wat ik niet goed vind en het is in mijn huis, dan mág dat van mij dus ook niet. Mijn huis, mijn regels. En dan zeg ik er ook wat van.
Later is nu
zaterdag 29 december 2007 om 22:16
Ik vind gewoon dat de maatschappij een stuk minder tolerant is geworden ten opzichte van kinderen/bejaarden/gehandicapten. Mensen die er zelf niets mee te maken hebben willen er ook liever niet mee geconfronteerd worden, want o wéé als jíj hebt besloten om uit eten te gaan en er zit zo'n debiel te kwijlen in een rolstoel, of er jengelt een kind. Stél je voor zeg, dat je merkt dat er ook nog ándere mensen op de aardbol rondlopen en dat de wereld niet is ingericht op jouw comfort.
Ik snap dat gewoon niet zo. Waarom zou je je tijd verdoen met je zo aan anderen ergeren. En tuurlijk ken ik ook wel voorbeelden van kinderen die niet/slecht opgevoed worden, maar ik denk eigenlijk dat de grote meerderheid zich prima weet te gedragen. Alleen verschillen de meningen over wat prima is nogal. Als je van kinderen verwacht dat ze altijd stil zijn en netjes op een stoel zitten en zich gedragen als volwassenen dan is je mening al snel dat ze zich dús niet prima gedragen, want geen kind dat dat volhoudt.
Je moet je haast schamen als je je met je kinderen buiten vertoont zeg. Mijn dochter is 20 maanden en heeft net ontdekt dat ze 'hallo' tegen mensen kan zeggen. En dat doet ze dus ook, en vaak, en tegen iedereen die ze tegenkomt
Het is echt niet te geloven hoe chagrijnig sommige mensen daarop reageren. Terwijl ze niets anders doet dan 'Hallo' zeggen. Tuurlijk kan ik me voorstellen dat iemand net een rotdag achter de rug heeft ofzo, maar kom óp.....
Ging vanavond met haar boodschappen doen en ik moest de kar wegzetten, haar er dus uithalen en ondertussen de tas dragen. Zij sprint er dus lachend vandoor, ik erachteraan. Dan moet je mensen zien kíjken....
Ik snap dat gewoon niet zo. Waarom zou je je tijd verdoen met je zo aan anderen ergeren. En tuurlijk ken ik ook wel voorbeelden van kinderen die niet/slecht opgevoed worden, maar ik denk eigenlijk dat de grote meerderheid zich prima weet te gedragen. Alleen verschillen de meningen over wat prima is nogal. Als je van kinderen verwacht dat ze altijd stil zijn en netjes op een stoel zitten en zich gedragen als volwassenen dan is je mening al snel dat ze zich dús niet prima gedragen, want geen kind dat dat volhoudt.
Je moet je haast schamen als je je met je kinderen buiten vertoont zeg. Mijn dochter is 20 maanden en heeft net ontdekt dat ze 'hallo' tegen mensen kan zeggen. En dat doet ze dus ook, en vaak, en tegen iedereen die ze tegenkomt
Het is echt niet te geloven hoe chagrijnig sommige mensen daarop reageren. Terwijl ze niets anders doet dan 'Hallo' zeggen. Tuurlijk kan ik me voorstellen dat iemand net een rotdag achter de rug heeft ofzo, maar kom óp.....Ging vanavond met haar boodschappen doen en ik moest de kar wegzetten, haar er dus uithalen en ondertussen de tas dragen. Zij sprint er dus lachend vandoor, ik erachteraan. Dan moet je mensen zien kíjken....
zaterdag 29 december 2007 om 22:22
zaterdag 29 december 2007 om 22:33
:
Je moet je haast schamen als je je met je kinderen buiten vertoont zeg. Mijn dochter is 20 maanden en heeft net ontdekt dat ze 'hallo' tegen mensen kan zeggen. En dat doet ze dus ook, en vaak, en tegen iedereen die ze tegenkomt
Heel herkenbaar. Dochter is 2 jaar en 9 maanden en kletst de oren van je hoofd. En ja niet alleen tegen bekenden. En uiteraard zijn we bezig haar aan te leren dat niet iedereen ervan gediend is dat een onbekende een heel verhaal tegen ze gaat afsteken, maar dat duurt een poosje voor een kind dat doorheeft. Dochter is lerende. Dus vandeweek begon ze aan iemand te vertellen dat ze oh denneboom kon zingen en of de mevrouw het wilde horen. De vrouw in kwestie (een jaar of 30 schat ik) zei heel snibbig dat ze d'r mond moest houden. Waarop dochter tegen mij zei: mama die mevrouw vind het niet zo leuk, die is dus niet van mij gediend. Ik zei dat ze daar gelijk in had en het liedje dan maar voor mama moest zingen (terwijl we allang weer doorliepen, want gewoon boodschappen aan het doen) , waarop de mevrouw boos werd. Want ja zo kreeg ze toch haar zin en dat was wat er mis was met de kinderen van tegenwoordig dat ze alles maar mochten van hun ouders.
Dan vraag ik me toch echt af met wie er wat mis is...
zaterdag 29 december 2007 om 23:08
Eowynn, Vishnu, dat is 'm nou juist. Iedere idoot weet dat, als je kind tegen een rugleuning duwt-trekt-schudt en schopt, de persoon die in die stoel zit er last van heeft. Als het niet in je opkomt, dan ben je een holbewoner of je hebt schijt aan de rest van de wereld om je heen.
Hoezo moet IK er wat van zeggen? Wat is er gebeurd met fatsoen? Dat we in een individualistische wereld leven dat is me allang opgevallen. Dat dit betekent dat we willens en wetens een ander mogen hinderen totdat die er wat van zegt (en vooral daarna) is nieuw voor mij. Hoe en wat ik gezegd/gedaan heb is niet de issue hier.
Hoezo moet IK er wat van zeggen? Wat is er gebeurd met fatsoen? Dat we in een individualistische wereld leven dat is me allang opgevallen. Dat dit betekent dat we willens en wetens een ander mogen hinderen totdat die er wat van zegt (en vooral daarna) is nieuw voor mij. Hoe en wat ik gezegd/gedaan heb is niet de issue hier.
zaterdag 29 december 2007 om 23:17
Misschien omdat je er last van hebt?
Christus, als zo'n pokkekind me negen uur in mijn rug zit te schoppen dan had ik er minstens 7328478 keer wat van gezegd, desnoods had ik er een stewardess bijgeroepen als die ouders niet ingrijpen.
Niet alleen die ouders waren holbewoners, je hebt zelf ook het licht niet uitgevonden zo te lezen.
Christus, als zo'n pokkekind me negen uur in mijn rug zit te schoppen dan had ik er minstens 7328478 keer wat van gezegd, desnoods had ik er een stewardess bijgeroepen als die ouders niet ingrijpen.
Niet alleen die ouders waren holbewoners, je hebt zelf ook het licht niet uitgevonden zo te lezen.
zaterdag 29 december 2007 om 23:19
Eowynn, laat ik het heel simpel zeggen: als een restaurant geen kinderzitjes heeft, dan is het niet ingericht voor kinderen. Bel de oppas.
Ik vind kinderen heel leuk. Daar ligt het echt niet aan. Als jou kindje op straat 'hallo' tegen mij roept, dan zwaai ik met een brede glimlach terug. Maar als ik een 's avonds gezellig met mijn vriendin wil gaan eten in een restaurant (niet zijnde de McDonalds), dan hoef ik toch niet gestoord te worden door jengelende kinderen? Dag romantisch sfeertje. Dat is toch niet te veel gevraagd?
Speeltuin---> kinderen
restaurant--->grote mensen
Ik vind kinderen heel leuk. Daar ligt het echt niet aan. Als jou kindje op straat 'hallo' tegen mij roept, dan zwaai ik met een brede glimlach terug. Maar als ik een 's avonds gezellig met mijn vriendin wil gaan eten in een restaurant (niet zijnde de McDonalds), dan hoef ik toch niet gestoord te worden door jengelende kinderen? Dag romantisch sfeertje. Dat is toch niet te veel gevraagd?
Speeltuin---> kinderen
restaurant--->grote mensen
zaterdag 29 december 2007 om 23:20
JohnnyCake, in die goede ouderwetse tijd, toen de kinderen nog niet gehoord en gezien dienden te worden, werden diezelfde kinderen júist aangesproken door iedereen die last van ze had, naast de ouders dan. En waarom ook niet?
Dat is écht niet van deze tijd hoor.
Ik hoop toch echt dat mensen mijn kinderen ook aanspreken op dingen, als ik niet zie wat er gebeurd (is) en ik had dat kind, net als Meave, alláng aangesproken.
Dat is écht niet van deze tijd hoor.
Ik hoop toch echt dat mensen mijn kinderen ook aanspreken op dingen, als ik niet zie wat er gebeurd (is) en ik had dat kind, net als Meave, alláng aangesproken.
Later is nu
zaterdag 29 december 2007 om 23:24
Een kind zal dat besef inderdaad niet in alle gevallen hebben. Kinderen realiseren zich dat soort dingen vaak nauwelijks. En als de ouders er ook niks aan doen, dan zijn het misschien ofwel holbewoners of hebben schijt aan de rest en dan zou jouw verzoek om met het geklier op te kunnen houden misschien wel enig besef teweeg kunnen brengen. Niet geprobeerd is altijd mis.
Als je het teveel moeite vindt om er wat van te zeggen in de situatie waarin het effect kan hebben, dan is het helemaal zinloos om er achteraf op een forum nog eens over te gaan doorzeuren, nietwaar?
zaterdag 29 december 2007 om 23:31
Zoiezo geldt trouwens dat het soms wel heel erg prettig is als juist de persoon die er last van heeft er iets van zegt. Als eerste omdat je daarmee een kind dus leert dat anderen beinvloed worden (en dus last kunnen hebben van) hun gedrag. En als tweede omdat vreemde ogen dwingen en het dus zelfs als pa en ma er wel wat van zeggen kan helpen om dat zelf ook te doen als het kind ermee doorgaat. Gewoon omdat een kind daar waar het mama en papa uittest vaak best verbaasd kan zijn dat het die meneer of mevrouw dus inderdaad stoort en dat ze daar dan ineens best naar luisteren. Zolang je het fatsoenlijk doet zou het mij als moeder in elk geval niet storen. Liever dat iemand mijn kind netjes aanspreekt dan er achteraf over te zeuren en het een irritant kind te noemen. Wel netjes trouwens, want veel mensen schijnen het nodig te vinden meteen pissig op een kind te reageren en dat pik ik niet. Doe ik ook niet tegen een wildvreemde en dat mag een wildvreemde dus ook niet (zonder hele duidelijke reden) tegen mijn kind. Fatsoen leer je kinderen aan door hen ook fatsoenlijk te benaderen.
