Angst/paniekklachten en gaan voor 2e

Hoi Mireille,



ik begrijp je heel goed, heb zelf ook een paniekstoornis nl. Hiervoor heb ik jaren Seroxat geslikt en daarmee ook een dochter gekregen. Omdat ik hoorde dat het toch niet goed was voor de zwangerschap besloot ik af te bouwen voordat we aan een 2e kindje zouden beginnen. Het afbouwen ging goed maar er was wel gelijk een soort onrust die jij ook beschrijft.

2 weken geleden ontdekte ik dat ik zwanger was en in 1e instantie was ik blij. Al snel kwam de angst op een miskraam (2 in het verleden gehad) en liep ik als een opgefokt, superemotioneel stresskipje rond. Ik kon mijn angst niet meer onder controle krijgen en had 24 uur paniek.

De huisarts vertelde me dat ik negatief reageerde op het zwangerschapshormoon en dat de enige oplossing Prozac was. Zo zou ik mijn zwangerschap toch kunnen volhouden. Ik had geen keus, ja een abortus maar dat wilde ik niet, dus nu slik ik sinds 5 dagen Prozac. Ik heb al meer rust, al ben ik er nog lang niet. Werken zal voorlopig niet lukken, ben behoorlijk geschrokken van de paniekaanvallen en durf niet eens meer auto te rijden nu.

Maar nu even genoeg denk ik, hoe zit het bij jou met medicatie? En hoe ging jouw 1e zwangerschap? Ik voelde me toen ook al niet lekker nl.

Nou Mireille, volgens mij zijn wij de enige paniekgevallen met een zwangerschapswens! Ik heb ook weleens efexor geslikt, werd er enorm slaperig van.

De zwangerschap was wel gepland maar we hadden in januari alweer besloten het toch bij 1 kindje te houden en toen was ik ineens toch zwanger.

Ik was nl bang dat ik 2 kinderen helemaal niet zou trekken. Nu heb ik geen keuze meer!

Waarom stop je met je medicatie? Het is niet altijd nodig en artsen raden het ook vaak af.

Nu ga ik ff op de bank liggen, mijn dochtertje slaapt nog dus ik kan er even van genieten!

Doeii

Hoi Mier34 en Manisa,



Jullie verhalen zijn heel herkenbaar voor mij. Ik ben inmiddels alweer een jaar aan de paroxetine ( seroxat). Vorig jaar maart kreeg ik in eerste instantie weer last van lichte paniek/angstaanvallen. Totdat het in april alleen maar erger werd en ik voor mijn gevoel helemaal knettergek werd. Ik durfde niks meer, zoals naar buiten gaan, want dan kwam de wereld voor mijn gevoel op mij af. Een tijdje aangezien totdat het ondraaglijk werd en ik weer aan paroxetine ben gegaan. Ik zeg weer omdat ik net 3 maanden van het spul af was, nadat ik bijna 8 maand ben bezig geweest om af te bouwen. Dit op advies van het ziekenhuis, omdat ik het al jaren gebruikte. Het was dan ook een enorme domper toen ik het weer moest gebruiken, want de reden van stoppen had ook te maken met een kinderwens. Ik ben inmiddels 33 jaar en de kriebels beginnen toch echt te komen. Nu ben ik echter weer aan de medicijnen en vraag ik mij vaak af hoe dit nu verder moet. Ik heb de afgelopen jaren veel spanningen meegemaakt en dit waarschijnlijk ook de reden van de paniek/angstaanvallen. Maar ja wanneer moet ik nu weer stoppen met de medicijnen. En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik bang ben om te stoppen, omdat ik dit niet nogmaals mee wil maken. De verhalen omtrent paroxetine en zwangerschap geven mij echter veel zorgen. En het advies luidt in de meeste gevallen dat je moet stoppen. Maar goed, dat kost ook weer tijd en voordat ik het weet ben ik straks weer een jaar ouder en de klok tikt wel door.



Kortom; wat moet ik nou. En is het onverstandig om de medicijnen tijdens de zwangerschap door te slikken?



groetjes natas

Hallo Natas,

blijf vooral doorslikken en doe niet wat ik heb gedaan!! De artsen zijn juist tegen het stoppen omdat dat niet goed is voor de moeders en daardoor ook het kindje.

Ik heb een supergezonde dochter van 2 die altijd vrolijk is, ze is geboren terwijl ik 1 seroxat per dag slikte.

Mijn huisarts zei vandaag nog dat ik nooit meer moet stoppen, dat het bij mij gewoon nodig is.

Nu moet ik gauw verder, Mireille ik kom er morgen wel op terug!!

hoi allemaal,



Ik kan ook over paniekaanvallen meepraten, ben alleen niet zwanger.

Maar mijn nicht is in september bevallen, en die heeft ook paniekaanvallen, ze slikte ook paroxetine, toen ze wist dat ze zwanger was is ze afgebouwd.

Toen kwamen de paniekaanvallen terug, omdat ze ineens stopte, de arts was er boos om dat ze gestopt was met die paroxetine, want de stress is ook niet goed voor het kind.

Ze was dus weer begonnen met slikken, en ze heeft een kerngezonde zoon op de wereld gezet.

En mn andere nicht heeft ook tijens de zwangerschappen antidepresiva geslikt, en heeft 2 gezonde kinderen op de wereld gezet.

De artsen moeten natuurlijk alles zeggen, en in de bijsluiter zetten, maar dat is maar heel weinig in procenten, dat er iets gebeurd.

Al heeft 1 iemand iets ooit van pillen gehad, dan moeten ze het er al op zetten,( van kans op .......)





succes ga ervoor groetjes ernie

Hoi allemaal,



Wat fijn al deze reacties, dat geeft mij toch een goed gevoel. Het is inderdaad waar dat de ene huisarts anders over paroxetine en zwangerschap denkt dan de andere huisarts. Mijn partner en ik zijn op dit moment nog geen gesprek aangegaan met mijn huisarts, omdat wij beide van mening zijn dat er eerst rust in de tent moet komen. Dit heeft voornamelijk met het feit te maken dat wij op dit moment in twee rechtzaken verwikkeld zijn die te maken hebben met de ex-werkgevers van mijn partner. In beide zaken hebben wij nog een hoop geld tegoed en bij één werkgever spelen daarnaast ook nog andere dingen een rol. Met deze laatste werkgever zijn wij al twee jaar in de weer, pufff. Dit verklaart dan ook waarschijnlijk de paniek/angstaanvallen, want het vreet ontzettend veel energie. Daarnaast ben ik op dit moment ook nog werkzoekende, nadat ik ruim 2 jaar in de ziektewet heb gezeten omdat ik helemaal op was. En dat vreet ook aan mij, mede omdat ik op mijn 25ste nog een hbo opleiding heb gedaan en nu niks met mijn diploma doe. Kortom; veel onzekerheden en frustraties. En ik ben al zo'n enorme denker, verschrikkelijk. Hulpverlening heeft echter niks geholpen, want het daadwerkelijke probleem is niet echt te vinden. Al met al is het gewoon erg lastig, en zoals ik al eerder schreef begint de kinderwens toch te komen. Mijn relatie gaat hier nuchtere mee om en heeft zo iets van krijg eerst jezelf op de reel. En daarbij hebben wij het natuurlijk ook over de paroxetine. Puff het is allemaal zo lastig, het lijkt wel of de tijd voorbij vliegt en mijn kinderwens op deze manier nooit aanbod komt.



Maar ik ben bliij om te lezen dat jullie zelf ervaring of mensen kennen die gewoon de paroxetine zijn doorgebruiken toen ze zwanger waren. En het is inderdaad waar wat Ernie zegt namelijk dat artsen moet zeggen wat de eventuele consequenties zijn. Maar inderdaad dit wil nog niet zeggen dat dit ook gebeurd. Het streven van Mier om zonder de medicijnen te kunnen is ook erg goed. Het klopt inderdaad dat je de baas moet blijven over je angsten. Toen ik klaar was met afbouwen had ik ook deze houding, maar helaas is mij niet gelukt. En het leven was een grote hel. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn partner. Ik ben blij dat hij mij zoveel steund, maar af en toe wist hij ook niet meer wat hij met mij aan moest. Daarbij kon die opeens heel veel dingen alleen gaan doen, zoals boodschappen, ergens eten of simpelweg de hond uitlaten. Ik werd gewoon continue overvallen door paniek/angstaanvallen.

Sinds ik de paroxetine weer gebruik gaat het stukken beter en kom ik de deur weer uit. De huisarts vertelde mij dat ik misschien een tekort aan serotine heb en daarom extra vatbaar ben voor deze aanvallen. Maar ja moet ik daar dan maar aan toegeven? En mijn kinderwens dan? Pufff zoals jullie lezen, stroomt dit koppie behoorlijk over. Vragen op allerlei fronten overheersen mijn gedachten.



In ieder geval vind ik het erg fijn dat ik dit gespreksonderwerp op het forum heb gevonden, zodat ik wellicht wat meer rust kan krijgen. Ik had mijn leventje namelijk heel anders gezien in de zin van dat ik ook mijn eigen gezin had. En ja ik moet eerlijk toegeven dat het af en toe wel pijn doet als mensen mij vragen, wanneer het eerste kindje komt. Ik klets mij er dan maar uit, maar ondertussen denk ik van; jullie moesten eens weten.



Oké ik kruip weer in bed. Ik kon niet slapen,hahahh.



Tot laters allemaal en bedankt!!!



Groetjes Natas

.

Hoi MarjanNH,



Bedankt voor je reactie. Ik heb even op de site gekeken en zie dat paroxetine inderdaad als slechte medicijn uit de bus komt en dat ze adviseren om eventueel een ander medicijn tijdens de zwangerschap te slikken.Puff wat een gedoe ook allemaal. Je schrijft dat je een abrupt met de cipralex bent gestopt toen je een positieve test had. Had je hier geen last van in de zin van bijwerkingen of een enorme terugval? En hoelang zat je al aan de cipralex?



Het is een lastig onderwerp en ik merk dat sommige mensen er een enorm taboe van maken in de zin van dat ze vinden dat je moeten stoppen met de medicijnen, omdat dit niet goed voor jezelf is maar helemaal niet voor het kind.

Maar ja ik denk dan wel eens laten ze maar eens de klachten krijgen die ik voel en dan praten ze wel anders. Gelukkig zijn er ook mensen zoals jullie op dit forum die dit onderwerp met een andere blik bekijken en zich kunnen verplaatsen in de problemen en gevoelens.



Groetjes Natas

Hoi Manisa,



Hoe gaat het nu met jou? Begint de prozac al te werken en heb je ook last van bijwerkingen? Ik denk dat je blij mag zijn met je dokter en dat hij de dingen ook vanuit een anders perspectief bekijkt, dus niet alleen vanuit de kant van de invloedt van de medicijnen, maar ook wat deze voor jou betekenen.



Ik hoop dat alles goed met je gaat.



Groetjes Natas

..

Lastig he, al die twijfels!

Ik heb echt wat aan de Prozac, al sta ik s'ochtends nog niet te springen om aan de dag te beginnen en durf ik nog geen lange stukken in de auto te rijden.

Echte angst heb ik niet meer gehad, al voelde ik me vandaag in de supermarkt wel raar, maar dat kan ook komen door de misselijkheid van de zwangerschap.

Mijn bazin belde vandaag, ik zit sinds 10 dagen thuis. Ze wilde weten wanneer ik weer aan de slag zou kunnen. Gelukkig heeft mijn huisarts gezegd dat ik voorlopig niet hoef te werken, het idee alleen al. Ik werk met moeilijk opvoedbare pubers, dat trek ik nu echt niet!

De zorg voor mijn dochter van 2 jaar is al zwaar genoeg.

Volgende week heb ik een echo, ik hoop dat de Prozac echt geen kwaad heeft gedaan, dat het hartje klopt.

Nou, ik ga nu lekker ontspannen op de bank, groetjes!

Hoi allemaal,



MarjanNH, ik vind het knap dat je zo in één keer bent gestopt met de medicijnen. En daarbij dat je dokter hier ook geen problemen mee had, met name omdat men in de meeste gevallen zegt dat abrupt stoppen niet goed is.

Maar goed ieder mens is anders en zoals ik van jou begrijp heb je geen enorme afkickverschijnselen gehad, alleen maar beter. Ik hoop dan ook voor je dat het goed blijft gaan en je eventueel in de toekomst geen medicijnen meer hoeft te gebruiken. Maar goed dat weet je maar nooit, ik dacht ook er vanaf te zijn, maar ik kon er toch niet zonder.



Manisa, ik ben blij om te horen dat de prozac al begint te werken. Het werkt inderdaad niet gelijk 100 procent en bepaalde gevoelens zul je dan nog hebben. Deze gaan hopelijk snel weg, zodat je weer wat lekkerde in je vel komt te zitten. Maar ik moet ik eerlijk toegeven dat ik dit ook nog heb, helemaal 100 procent is het nog niet. Maar gelukkig zijn bij jou de grote angsten weg en dat is al een hele opluchting. Wat je bazin betreft, ik zou maar rustig aan doen. Werkgevers zijn natuurlijk vanuit de Wet verbetering poortwachter verplicht om snel actie te ondernemen, maar ik zou in een eventueel vervolggesprek goed uitleggen wat er aan de hand is. Ik heb altijd als bijstandsconsulente gewerkt maar ik kon de druk met clienten er ook niet bij hebben. Een hele tijd hebben wij geprobeerd om een terugkeer naar de werkvloer te bewerkstelligen maar helaas is dit niet gelukt. Uiteindelijk ben ik overleg met mijn werkgever ziek uit dienst gegaan. Dit kon omdat mijn contract op dat moment ook verlengd moest worden en toen hebben ze uiteindelijk in overleg met mij geen verlenging gegaan. Een aparte constructie maar mijn werkgever vond dat ik wel inkomsten moest hebben midddels een zw uitkering en deze manier was het beste. Niettemin was het een moeilijke keuze. Maar inderdaad werken met moeilijk opvoedbare pubers is enorm zwaar en dat kan jij er niet bij hebben. En daarbij heb jij zoals jezelf als zegt ook nog de zorg voor je kleine meid. Ik hoop in ieder geval dat de echo volgende week positief, ik zal voor je duimen.



Groetjes Natas

Jeetje Natas, wat een vervelend arbeidsgebeuren voor jou. Hoe kom je nu je dagen door?

Ik merk zeker dat ik nog niet helemaal de oude ben, hopelijk komt dat wel weer. Het schijnt ook te kunnen dat als je stopt met een ad, deze ad in de toekomst misschien niet meer goed werkt. Hier ben ik wel een beetje bang voor. Ik had echt nooit moeten stoppen, ben echt voor jan l*l door een hel gegaan.

Hoi Manisa,



Ik heb nadat ik ben gestopt als bijstandsconsulente, nog in een tweetal proefplaatsen gezeten. Helaas was dit puur therapeutisch en is er geen baan uit voortgekomen. Al hoewel bij de laatste proefplaatsing zou dit wel gebeuren, maar dit was tevens bij de ex-werkgever van mijn relatie. En zoals je weet ligt dit nu bij de rechtbank. En ik moet zeggen dat ik daar ook weer een behoorlijke knal van heb gekregen. En tja hoe kom ik de dagen door.

Ik mag graag lezen, computeren, met de hond lopen (dit gaat nu veel beter) en koken/bakken. Maar goed het valt niet altijd mee om de dagen goed door te komen en daar word ik ook niet vrolijkere van. Maar goed positief blijven en dan ooit komt het vast allemaal goed.



Wat jij schrijft over de werking van de medicijnen, dat komt mij ook bekent voor. Ik heb namelijk ook het idee dat de medicijnen nu anders werken dan de eerste keer. Maar goed dat kan ook aan mij liggen.

Je zegt dat je nooit had moeten stoppen, maar je moet jezelf geen verwijten maken. Op dat moment was je er waarschijnlijk aan toe en wilde je het zonder proberen. Helaas is dit niet gelukt en nu gaat het al weer wat beter met je. Natuurlijk herken ik dit gevoel wel, want ook ik dacht toen ik weer last van paniek/angstaanvallen kreeg van; o nee ik wil niet weer aan de medicijnen, want ik ben er nog maar net vanaf. Maar ja de zogenoemde hel is ook niks.



Oké ik ga even koppie thee zetten en dan wandelen met de hond.

Ben even weinig aan het reageren omdat ik het druk heb. Maandag een echo, erg spannend, zeker omdat ik al dagen wat bleodverlies heb.

We wachten maar even af!

Iedereen fijn weekend.

Hoi Manisa



Jeetje meid ik hoop dat alles goed met jou en de kleine is. Ben je nog naar de dokter geweest ten aanzien van je bloedverlies of hoeft dit niet? Sorry heb geen ervaring dus daarom al die vragen. Hoelang ben je nu zwanger?

Ik duim in ieder geval voor je dat alles goed is!!



En wat betreft het reageren op het forum maakt toch niet uit, andere dingen gaan ook door en het moet ook gewoon verplichting worden om elke dag te reageren. Geniet van je weekend en succes maandag!!!





Doeeei groetjes Natas

Hoi Manisa,



Hoe gaat het meid. Ik ben eigenlijk erg benieuwd naar je echo, die had je toch afgelopen maandag. En daarbij ook naar het bloedverlies waarover je schreef? Toch niks ernstig hoop ik?



Groetjes Natas

Hallo Natas,

ben behoorlijk ziek geweest, overgeven enzo. De echo was goed, ik ben er alleen zelf nog niet blij mee, komt door die stomme depressie denk ik. Het is wel lastig om zwanger te zijn en niet blij. Ik praat ook over ' dat kind' ipv ons kindje in mijn buik. Het zal toch moeten veranderen, zo kan ik geen kind op de wereld zetten!

Hoi Manisa,



Jeetje meid wat een ellende al dat ziek zijn. Daar wordt je ook niet blij van.

Gelukkig dat de echo goed was. Maar de depressie maakt het wel moeilijk om van je zwangerschap te genieten. Want dit zou juist een gelukkig periode in je leven moeten zijn, Maar speelt het ziek zijn als gevolg van de zwangerschap misschien ook een rol? Ik kan mij voorstellen dat dit ook niet voor een positieve gemoedstoestand zorgt. Misschien als dit minder wordt dat het dan wat beter gaat. Hoe gaat het daarnaast met de prozac? Als ik je verhaal zo lees dan heb ik het idee dat het nog niet helemaal werkt. Iedereen reageert natuurlijk anders op medicatie en kan het misschien zijn dat de prozac niet is wat jij nodig hebt. Paroxetine is natuurlijk minder goed, maar als jou dit wel helpt. Bah baal echt voor je dat je de blije gevoelens van de zwangerschap niet hebt. En ik hoop echt dat dit snel beter wordt.



Hou mij op de hoogte hoe het met je gaat! Van je af schrijven helpt wellicht.



Heel veel sterkte!!



groetjes Natas

Hey, de Prozac lijkt idd nog niet veel te doen. De huisarts wil volgende week kijken of het verhoogd moet worden, dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Ik krijg zowieso geen Seroxat omdat dat echt niet goed is voor het kindje.

Nu moet ik maandag een psycholoog bellen om een afspraak te maken. De huisarts wil dat de psych me door de zwangerschap heen helpt.

We zullen zien, ik heb weinig keus!

Fijne zondag!