Kinderen
alle pijlers
Angstgevoelens
zondag 27 januari 2008 om 08:54
Ik zit erg met het volgende.
Ongeveer 3 maanden geleden heb ik een dochtertje gekregen waar ik helemaal gek op ben. Ik maak me alleen enorm druk over haar toekomst. Als ik naar het nieuws kijk kan ik misselijk worden als ik er aan denk in wat voor wereld zij opgroeit. Dat gevoel kan zo sterk oplopen dat ik me afvraag of er wel een toekomst voor haar is.
Ik kan me daar zo ontzettend rot om voelen en op deze manier helemaal niet van haar genieten. Soms denk ik weleens of het wel verstandig geweest is om aan een kindje te beginnen vanwege mijn angstgevoelens maar tegelijkertijd is mijn dochtertje het beste wat mij ooit is overkomen.
Ik praat er met mijn vriend regelmatig over maar hij kan mij inmiddels niet meer geruststellen.
Ik denk dat veel mensen zich weleens druk maakt over veranderingen in de wereld maar ik heb het gevoel dat het bij mij extreme vormen aanneemt. Ik lees geen kranten meer, kijk niet naar het nieuws etc. Ik wil zo graag weer genieten van mijn kleine meid en van mijn leven op zich maar weet niet hoe ik dat moet gaan doen :(
Ongeveer 3 maanden geleden heb ik een dochtertje gekregen waar ik helemaal gek op ben. Ik maak me alleen enorm druk over haar toekomst. Als ik naar het nieuws kijk kan ik misselijk worden als ik er aan denk in wat voor wereld zij opgroeit. Dat gevoel kan zo sterk oplopen dat ik me afvraag of er wel een toekomst voor haar is.
Ik kan me daar zo ontzettend rot om voelen en op deze manier helemaal niet van haar genieten. Soms denk ik weleens of het wel verstandig geweest is om aan een kindje te beginnen vanwege mijn angstgevoelens maar tegelijkertijd is mijn dochtertje het beste wat mij ooit is overkomen.
Ik praat er met mijn vriend regelmatig over maar hij kan mij inmiddels niet meer geruststellen.
Ik denk dat veel mensen zich weleens druk maakt over veranderingen in de wereld maar ik heb het gevoel dat het bij mij extreme vormen aanneemt. Ik lees geen kranten meer, kijk niet naar het nieuws etc. Ik wil zo graag weer genieten van mijn kleine meid en van mijn leven op zich maar weet niet hoe ik dat moet gaan doen :(
zondag 27 januari 2008 om 09:29
Hebbes, wat rot, kan me helemaal voorstellen dat je je klote voelt op deze manier. Ja, ik maak me sinds de geboorte van mijn dochter ook wat meer zorgen, maar dan met name over haarzelf. Dus het je meer zorgen maken is herkenbaar. Maar het klinkt alsof het bij jou wel heel extreme vormen aan neemt, misschien eens met de huisarts gaan praten? Weet niet wat de kenmerken van een postnatale depressie zijn, maar heb even voor je gegoogled:
ANGST
DEPRESSIE
Angst jezelf en je kind iets aan te doen
Angst om alleen te zijn
Somber (in de ochtend is dit het ergst)
Hyperventilatie
Concentratieverlies
Agressiviteit b.v. tegenover anderen: je man, je buurvrouw, huisdier..
Transpireren (opvliegers)
Angst om gek te worden
Angst dat het nooit meer over gaat
Slapeloosheid of juist heel veel slapen
Slecht eten of juist veel eten
Vermoeidheid
Lethargie (lusteloos), nergens meer toe komen
Angst om televisie te kijken ( nare beelden op jezelf betrekke)
Overbezorgdheid
Verlies van alle gevoel, ook seksueel (libidoverlies)
Enorm schuldgevoel.
En je hoeft niet alle klachten te hebben om een pnd te hebben...dus misschien toch even langs huisarts?
ANGST
DEPRESSIE
Angst jezelf en je kind iets aan te doen
Angst om alleen te zijn
Somber (in de ochtend is dit het ergst)
Hyperventilatie
Concentratieverlies
Agressiviteit b.v. tegenover anderen: je man, je buurvrouw, huisdier..
Transpireren (opvliegers)
Angst om gek te worden
Angst dat het nooit meer over gaat
Slapeloosheid of juist heel veel slapen
Slecht eten of juist veel eten
Vermoeidheid
Lethargie (lusteloos), nergens meer toe komen
Angst om televisie te kijken ( nare beelden op jezelf betrekke)
Overbezorgdheid
Verlies van alle gevoel, ook seksueel (libidoverlies)
Enorm schuldgevoel.
En je hoeft niet alle klachten te hebben om een pnd te hebben...dus misschien toch even langs huisarts?
zondag 27 januari 2008 om 11:03
Hebbes,
Ik denk dat zodra je kinderen hebt, je de verantwoording van dat kleine mensje ineens voelt, dat kan je wellicht benauwen. Je kunt, hoe graag je dat ook wilt, dat kleine mensje niet tegen alles beschermen.
Inmiddels zijn mijn kinderen 14 en 17. Verdriet heb ik ze niet kunnen besparen, dat kan geen enkele ouder. Zenuwen en angst hoort bij het ouderschap, maar ook vertrouwen. Niet alleen vertrouwen in je kind, maar ook vertrouwen in jezelf. Jij zult alles in het werkstellen om je kindje zo goed mogelijk voor te bereiden op een zelfstandig leven.
Alles wat er op deze wereld gebeurd, is niet altijd even mooi. Bedenk echter dat onze ouders hetzelfde gevoel hebben gehad. In mijn jeugd waren er de verdovende middelen, wat een angst hebben mijn ouders gehad.
Probeer het te relativeren, maar als je jezelf helemaal gaat afsluiten dan is het inderdaad wel goed om een gesprek met je huisarts te hebben. Hormomen gieren nog door je lijf, een nieuwe onbekende situatie.
Ik wens je sterkte!
Ik denk dat zodra je kinderen hebt, je de verantwoording van dat kleine mensje ineens voelt, dat kan je wellicht benauwen. Je kunt, hoe graag je dat ook wilt, dat kleine mensje niet tegen alles beschermen.
Inmiddels zijn mijn kinderen 14 en 17. Verdriet heb ik ze niet kunnen besparen, dat kan geen enkele ouder. Zenuwen en angst hoort bij het ouderschap, maar ook vertrouwen. Niet alleen vertrouwen in je kind, maar ook vertrouwen in jezelf. Jij zult alles in het werkstellen om je kindje zo goed mogelijk voor te bereiden op een zelfstandig leven.
Alles wat er op deze wereld gebeurd, is niet altijd even mooi. Bedenk echter dat onze ouders hetzelfde gevoel hebben gehad. In mijn jeugd waren er de verdovende middelen, wat een angst hebben mijn ouders gehad.
Probeer het te relativeren, maar als je jezelf helemaal gaat afsluiten dan is het inderdaad wel goed om een gesprek met je huisarts te hebben. Hormomen gieren nog door je lijf, een nieuwe onbekende situatie.
Ik wens je sterkte!
zondag 27 januari 2008 om 11:21
Ik ken het ook wel een beetje.
En denk dat het inderdaad verstandig is dit met je huisarts te bespreken en je laten doorverwijzen naar iemand die je kan leren alles een beetje te relativeren.
Jij, en straks ook jouw dochtertje hebben geen leven meer als jij je zo laat beheersen door nare gedachten en gevoelens.
Dat is zo zonde, want ondanks alle ellende in de wereld(wat echt niet meer is geworden dan er al was, alleen door veelvuldige soorten media weten we er meer van) zijn er ook zo ontzettend veel leuke dingen in het leven!
Probeer je daar eens op te richten.
En denk dat het inderdaad verstandig is dit met je huisarts te bespreken en je laten doorverwijzen naar iemand die je kan leren alles een beetje te relativeren.
Jij, en straks ook jouw dochtertje hebben geen leven meer als jij je zo laat beheersen door nare gedachten en gevoelens.
Dat is zo zonde, want ondanks alle ellende in de wereld(wat echt niet meer is geworden dan er al was, alleen door veelvuldige soorten media weten we er meer van) zijn er ook zo ontzettend veel leuke dingen in het leven!
Probeer je daar eens op te richten.
zondag 27 januari 2008 om 14:12
Bedankt allemaal voor de lieve reacties allemaal !
Ik ben ook zeker van plan om naar de huisarts te gaan omdat ik me ook realiseer dat ik geen leven heb als ik op deze manier verder ga.
Ik had het er ook met mn moeder over en die vertelde net als jij ' Dubbelgevoel' dat zij er inderdaad ook last van had toen mijn zus en ik klein waren en gelukkig zijn mijn zus en ik toch goed terechtgekomen !
Rationeel bekeken weet ik dat het geen zin heeft om je druk te maken want als dingen gebeuren kan je ze toch niet voorkomen maar na een uurtje of zo krijg ik toch weer een naar gevoel van binnen.
Maar nogmaals bedankt voor de reacties. Daar heb ik veel aan !
Ik ben ook zeker van plan om naar de huisarts te gaan omdat ik me ook realiseer dat ik geen leven heb als ik op deze manier verder ga.
Ik had het er ook met mn moeder over en die vertelde net als jij ' Dubbelgevoel' dat zij er inderdaad ook last van had toen mijn zus en ik klein waren en gelukkig zijn mijn zus en ik toch goed terechtgekomen !
Rationeel bekeken weet ik dat het geen zin heeft om je druk te maken want als dingen gebeuren kan je ze toch niet voorkomen maar na een uurtje of zo krijg ik toch weer een naar gevoel van binnen.
Maar nogmaals bedankt voor de reacties. Daar heb ik veel aan !
