Kinderen
alle pijlers
Beiden al kids uit vorige relatie: nog één van ons samen?
dinsdag 22 april 2008 om 14:40
Hallo allemaal,
Ik zou graag ervaringen/ideeën horen van anderen over het volgende: mijn vriend en ik hebben sinds 2,5 jaar een relatie. Ik heb 2 kinderen uit mijn vorige relatie en mijn vriend heeft een dochter uit zijn vorige huwelijk. Ik dacht er echt zeker van te zijn dat ik geen kinderen meer wilde, vooral omdat ik ze niet van verschillende vaders wil(de). Mijn vriend heeft zich daarom al aan het begin van onze relatie laten steriliseren.
We wonen nu ruim 2 jaar samen. Mijn kinderen wonen bij ons. Het gaat allemaal heel goed en we hebben het heel gezellig met elkaar.
Maar nu gaat het toch weer kriebelen bij mij. Ik ga steeds meer twijfelen of ik niet toch die derde wil. Mijn vriend staat er helemaal achter. Al moet ik wel zeggen dat het vooral van mij komt. Maar hij wil met alle liefde de sterilisatie ongedaan laten maken en proberen zwanger te worden.
Aan de ene kant lijkt het me erg leuk om nog een kind te krijgen van de man waarvan ik superveel hou. Aan de andere kant: mijn kinderen gaan al naar school en ik raak dus wel weer een stukje vrijheid kwijt. Ik ben ook de jongste niet meer (36) en dus ben ik ook best bang voor de risico's dat dat met zich mee brengt. Mijn kinderen zouden het geweldig vinden nog een broertje of zusje erbij. Maar het wordt wel ingewikkeld allemaal, met al die kinderen en ex-en enzo. Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie zitten of ook twijfelen hierover? En kan iemand mij vertellen welke kans van slagen een herstel-operatie m.b.t. die sterilisatie heeft?
Ik zou graag ervaringen/ideeën horen van anderen over het volgende: mijn vriend en ik hebben sinds 2,5 jaar een relatie. Ik heb 2 kinderen uit mijn vorige relatie en mijn vriend heeft een dochter uit zijn vorige huwelijk. Ik dacht er echt zeker van te zijn dat ik geen kinderen meer wilde, vooral omdat ik ze niet van verschillende vaders wil(de). Mijn vriend heeft zich daarom al aan het begin van onze relatie laten steriliseren.
We wonen nu ruim 2 jaar samen. Mijn kinderen wonen bij ons. Het gaat allemaal heel goed en we hebben het heel gezellig met elkaar.
Maar nu gaat het toch weer kriebelen bij mij. Ik ga steeds meer twijfelen of ik niet toch die derde wil. Mijn vriend staat er helemaal achter. Al moet ik wel zeggen dat het vooral van mij komt. Maar hij wil met alle liefde de sterilisatie ongedaan laten maken en proberen zwanger te worden.
Aan de ene kant lijkt het me erg leuk om nog een kind te krijgen van de man waarvan ik superveel hou. Aan de andere kant: mijn kinderen gaan al naar school en ik raak dus wel weer een stukje vrijheid kwijt. Ik ben ook de jongste niet meer (36) en dus ben ik ook best bang voor de risico's dat dat met zich mee brengt. Mijn kinderen zouden het geweldig vinden nog een broertje of zusje erbij. Maar het wordt wel ingewikkeld allemaal, met al die kinderen en ex-en enzo. Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie zitten of ook twijfelen hierover? En kan iemand mij vertellen welke kans van slagen een herstel-operatie m.b.t. die sterilisatie heeft?
dinsdag 22 april 2008 om 14:59
Hoi Eefje_74, ik heb zelf ook een vriend met 2 kids en ik heb er zelf 3 ook wij twijfelen heel erg of we een kleine van ons samen willen het lijkt me geweldig maar je levert inderdaad weer een stuk vrijheid in mijn jongste gaat in aug naar school en heb dan veel meer vrijheid daarbij komt nog dat ik gesterriliseerd ben bewuste keuze toen,voor een man is het wel minder lastig om het ongedaan te laten maken en de kans op een zwangerschap is best hoog als de sterrilisatie ongedaan is gemaakt.ik denk wel dat als ik niet was gesterriliseerd ik al wel zwanger geweest zou zijn maar het wordt voor mij gewoon een moeilijker verhaal.
groetjes vinanda
groetjes vinanda
dinsdag 22 april 2008 om 15:08
Wij hebben die keuze gemaakt. Mijn man heeft een kind uit een eerder huwelijk en ik had er al twee toen we elkaar ontmoetten. Samen hebben we er nog een kindje bij gekregen en het gaat erg goed, allemaal samen. We zijn erg blij dat we deze keuze hebben gemaakt.
Ik krijg het idee dat je je misschien wat laat leiden door ''wat hoort en niet hoort'' of wat de mensen zullen zeggen, omdat je zegt dat je geen kinderen van verschillende vaders wilt en het ingewikkeld vindt met al die kinderen en exen. In de dagelijkse praktijk van ons gezin heeft dat eigenlijk helemaal geen invloed, we zijn een heel normaal gezin, en gevoelsmatig zijn onze kinderen gewoon allemaal 'van ons'. Als andere mensen daar een oordeel over willen hebben, lig ik daar geen moment wakker van.
V.w.b. die herstel-operatie, daar hebben we geen ervaring mee, misschien moet je dat eens aan een arts vragen?
Ik krijg het idee dat je je misschien wat laat leiden door ''wat hoort en niet hoort'' of wat de mensen zullen zeggen, omdat je zegt dat je geen kinderen van verschillende vaders wilt en het ingewikkeld vindt met al die kinderen en exen. In de dagelijkse praktijk van ons gezin heeft dat eigenlijk helemaal geen invloed, we zijn een heel normaal gezin, en gevoelsmatig zijn onze kinderen gewoon allemaal 'van ons'. Als andere mensen daar een oordeel over willen hebben, lig ik daar geen moment wakker van.
V.w.b. die herstel-operatie, daar hebben we geen ervaring mee, misschien moet je dat eens aan een arts vragen?
dinsdag 22 april 2008 om 16:03
Bedankt voor jullie (snelle !) reakties.
Vinan: ik weet inderdaad dat het voor vrouwen lastiger ligt om een sterilisatie ongedaan te laten maken. Ga je het idee uit je hoofd zetten (een kind erbij bedoel ik) of ga je misschien toch onder het mes?
Lemmy: leuk om wat van een "ervaringsdeskundige" te horen. Mag ik vragen hoe oud jullie kinderen zijn? Het evt. kind van ons samen zou wel een stukje jonger zijn. Mijn jongste is nu 5 jaar. Dat is ook iets wat me tegen houdt. Ik bedoel, stel dat het zou lukken om zwanger te worden dan zijn we toch zeker nog 2 jaar verder, dan is mijn jongste dus al 7.
En we hebben nu om het weekend onze handen vrij, omdat dan alle kinderen bij hun vader of moeder zijn. Dat hebben we dan natuurlijk niet meer. Aan de andere kant: ik weet waar ik aan begin, ik bedoel met die baby-tijd enzo en de oudere kinderen zouden het erg leuk vinden en die kunnen natuurlijk al veel zelfstandig.
Nog even over dat "wat wel of niet hoort": op zich laat ik me daar niet zo door leiden. Wat ik wel een beetje "dom" vind van ons is dat we al zo aan het begin van onze relatie besloten hadden tot die sterilisatie. En om er dan toch weer op terug te komen dat vind ik bijna alsof je een arts daar dan mee lastig valt. Zo van "ja sorry, maak de boel toch maar weer aan elkaar, we hebben ons bedacht". Misschien hadden we er even mee moeten wachten, maar toen (2 jaar geleden) stonden we er echt achter.
Mag ik vragen hoe oud jullie kinderen zijn? Zijn er verder nog "problemen" waar jullie tegenaan zijn gelopen? Of juist dingen waardoor je het ons zou aanraden?
Vinan: ik weet inderdaad dat het voor vrouwen lastiger ligt om een sterilisatie ongedaan te laten maken. Ga je het idee uit je hoofd zetten (een kind erbij bedoel ik) of ga je misschien toch onder het mes?
Lemmy: leuk om wat van een "ervaringsdeskundige" te horen. Mag ik vragen hoe oud jullie kinderen zijn? Het evt. kind van ons samen zou wel een stukje jonger zijn. Mijn jongste is nu 5 jaar. Dat is ook iets wat me tegen houdt. Ik bedoel, stel dat het zou lukken om zwanger te worden dan zijn we toch zeker nog 2 jaar verder, dan is mijn jongste dus al 7.
En we hebben nu om het weekend onze handen vrij, omdat dan alle kinderen bij hun vader of moeder zijn. Dat hebben we dan natuurlijk niet meer. Aan de andere kant: ik weet waar ik aan begin, ik bedoel met die baby-tijd enzo en de oudere kinderen zouden het erg leuk vinden en die kunnen natuurlijk al veel zelfstandig.
Nog even over dat "wat wel of niet hoort": op zich laat ik me daar niet zo door leiden. Wat ik wel een beetje "dom" vind van ons is dat we al zo aan het begin van onze relatie besloten hadden tot die sterilisatie. En om er dan toch weer op terug te komen dat vind ik bijna alsof je een arts daar dan mee lastig valt. Zo van "ja sorry, maak de boel toch maar weer aan elkaar, we hebben ons bedacht". Misschien hadden we er even mee moeten wachten, maar toen (2 jaar geleden) stonden we er echt achter.
Mag ik vragen hoe oud jullie kinderen zijn? Zijn er verder nog "problemen" waar jullie tegenaan zijn gelopen? Of juist dingen waardoor je het ons zou aanraden?
dinsdag 22 april 2008 om 17:20
Hoi,tot nu toe hebben we besloten dat ik voorlopig gesterriliseerd blijf ik ben 29 dus heb nog wel even de tijd mijn oudste is 8 de middelste 5 en de jongste 3,5 de kids van mijn vriend zijn ook 5 en 3,5 maar wij hebben altijd kids want wanneer mijn vriend zijn kids komen gaan die van mij naar hun vader niet ideaal maar vanwege de nog jonge leeftijden is het soms best druk ookal vinden ze elkaar geweldig. ik wil eigenlijk ook niet dat het leeftijdsverschil te groot is maar dat gebeurt zowiezo.ik weet dat een herstel operatie behoorlijk heftig is en ik daarna ook nog wat pijn zal hebben en aangezien ik al 3 x een keizersnede heb gehad is het miss niet eens zo verstandig om opnieuw zwanger te raken.
groetjes
groetjes
dinsdag 22 april 2008 om 17:52
Onze kinderen zijn 12, 11, 6 en 2 jaar, dus ook wij hebben (hier en daar 
) een wat groter leeftijdsverschil tussen de kinderen. Wij moesten inderdaad ook weer een stapje 'terug', onze jongste zat al op school toen er toch nog weer een baby bij kwam. Dat had ik al eerder meegemaakt, want mijn oudste zat al in groep 2 toen mijn tweede kwam. Dat is een persoonlijke keuze natuurlijk, of je dat wilt. Wil je nog weer een keer helemaal 'terug naar af' of vind je het juist heel fijn dat je kinderen nu wat groter en zelfstandiger worden?
Ik vond het zelf wel fijn, overdag alle tijd en aandacht voor je baby en de oudere kinderen konden al heel veel zelf. De onderlinge band tussen de jongste drie is heel goed. De oudste, het kind van mijn man uit zijn eerdere huwelijk, komt helaas niet meer bij ons, maar dat komt door een heleboel andere - heel ingewikkelde - kwesties, en heeft niets met onze gezinssamenstelling te maken.
Wat het voor ons makkelijker maakt, is dat ik geen ex-man heb waar mijn kinderen naar toe gaan, ze zijn dus alledrie altijd bij ons. Misschien maakt dat ons gezinsleven wel iets overzichtelijker dan wanneer je kinderen ook nog regelmatig ergens anders zijn.
Tja, verder... soms is het enorm lastig uitleggen aan officiële instanties... mijn kinderen hebben nl. alledrie een andere vader, de oudste heeft de achternaam van zijn biologische vader, de jongste twee hebben mijn achternaam en daarbij dan natuurlijk nog het kind van mijn man dat niet bij ons woont... leg dat maar eens uit! Maar als je dat met een beetje humor (en soms geduld...) benadert, is dat niet zo'n probleem.
) een wat groter leeftijdsverschil tussen de kinderen. Wij moesten inderdaad ook weer een stapje 'terug', onze jongste zat al op school toen er toch nog weer een baby bij kwam. Dat had ik al eerder meegemaakt, want mijn oudste zat al in groep 2 toen mijn tweede kwam. Dat is een persoonlijke keuze natuurlijk, of je dat wilt. Wil je nog weer een keer helemaal 'terug naar af' of vind je het juist heel fijn dat je kinderen nu wat groter en zelfstandiger worden? Ik vond het zelf wel fijn, overdag alle tijd en aandacht voor je baby en de oudere kinderen konden al heel veel zelf. De onderlinge band tussen de jongste drie is heel goed. De oudste, het kind van mijn man uit zijn eerdere huwelijk, komt helaas niet meer bij ons, maar dat komt door een heleboel andere - heel ingewikkelde - kwesties, en heeft niets met onze gezinssamenstelling te maken.
Wat het voor ons makkelijker maakt, is dat ik geen ex-man heb waar mijn kinderen naar toe gaan, ze zijn dus alledrie altijd bij ons. Misschien maakt dat ons gezinsleven wel iets overzichtelijker dan wanneer je kinderen ook nog regelmatig ergens anders zijn.
Tja, verder... soms is het enorm lastig uitleggen aan officiële instanties... mijn kinderen hebben nl. alledrie een andere vader, de oudste heeft de achternaam van zijn biologische vader, de jongste twee hebben mijn achternaam en daarbij dan natuurlijk nog het kind van mijn man dat niet bij ons woont... leg dat maar eens uit! Maar als je dat met een beetje humor (en soms geduld...) benadert, is dat niet zo'n probleem.
