ben jij je kind zijn/haar vriendje of de " baas "

06-09-2007 21:20 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik roep altijd tegen mijn kinderen : " Ik ben je vriendje niet , later worden we wel vrienden maar NU ......LUISTEREN ! " zoiets, dan.



Nu ken ik iemand die er prat op gaat zijn kind zijn beste vriend te vinden . IK vind dat raar....je staat MI niet op één lijn, nog lang niet........en misschien ??? wel nooit ..???
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
ik ben de baas, zeker. Ik ben dol op mijn kinderen, kan genieten van het contact met ze en doe soms vreselijk gek met ze, maar uiteindelijk ben ik degene die bepaalt wat er wel en niet gebeurt (en papa, vooruit). Ik vind het absoluut ongezond om vrienden te zijn met je kinderen, zeker zolang je werkelijk met opvoeden bezig bent. Ik heb prima contact met mijn ouders en toch zijn mijn ouders geen vrienden, het zijn en blijven altijd mijn ouders. Nu zijn mijn kinderen nog klein, maar ik hoop dat ik dit vast kan houden tot ze groot zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben alleen nog maar bezig met het erin stampen dat ik de baas ben dusb tot de tijd dat dat duidelijk is ben ik geen vriendje.

Ik geloof dat ik al uit huis was dat ik voor t eerst trut tegen mn moeder zei, als grapje op een stom antwoord wat ze gaf. Daar schrok ik zelf van, maar zij lachte erover heen. Dat was denk ik t moment dat ze meer vriendin was dan de baas ;-)
Alle reacties Link kopieren
Sommige ouders blijven zolang als ze leven de baas......is dat knap of wat ?

( nee,is vreselijk vervelend )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
vaak zijn dat schoonmoeders Bianc ;-)
Alle reacties Link kopieren
"Waarom?!!???!!!???"



"Omdat ik de baas ben!"



Woorden die ik mezelf beloofd had nooit te zullen zeggen, maar die er soms zomaar ineens uitschieten...



Alle gekheid op een stokje: ik ben niet de vriendin van mijn kinderen. Wil ik ook niet zijn. Vriendjes/vriendinnetjes hebben ze genoeg, maar ze hebben maar één moeder en dat ben ik.
.
Alle reacties Link kopieren
Yep, tegenwoordig wordt er hier ineens geroepen "IK ben hier nog altijd de baas, ja!".



Bij mij thuis is de scheidslijn tussen de baas en vriendin op het moment té dun. Doordat we maar met zijn tweetjes zijn vind ik het weleens moeilijk om "de baas" te zijn. Daar word ik overigens altijd vrij snel genadeloos voor afgestraft, dus hier is "de baas" een hot issue op het moment.



Ik ben de baas, maar mijn zoon is wel echt mijn vriendje. En daar maakt hij ook schaamteloos misbruik van.



Toch blijft mijn favoriete moment van de dag als hij weer eens zegt: Mammaaaaaaa, ik ben jouw vriehiend....
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben de baas, maar mijn zoon is wel echt mijn vriendje. En daar maakt hij ook schaamteloos misbruik van.





Dat doen vrienden niet....conclusie ; ???
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
blijfgewoonbianca schreef op 06 september 2007 @ 22:18:

Ik ben de baas, maar mijn zoon is wel echt mijn vriendje. En daar maakt hij ook schaamteloos misbruik van.





Dat doen vrienden niet....conclusie ; ???
Duh, conclusie is natuurlijk dat je kind nooit je vriendje is, jij moet hem immers opvoeden. Maar als ik hem niet zou moeten opvoeden, dan was hij absoluut mijn vriendje geweest. Ik vind hem enig.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
fashionvictim schreef op 06 september 2007 @ 22:43:



Duh, conclusie is natuurlijk dat je kind nooit je vriendje is, jij moet hem immers opvoeden. Maar als ik hem niet zou moeten opvoeden, dan was hij absoluut mijn vriendje geweest. Ik vind hem enig.
enige juiste antwoord !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik zeg altijd: "Zolang wij de hypotheek betalen, zijn wij de baas". Daar wordt weleens morrend op gereageerd, maar ik meen het wel.

Ook hoe ze weleens willen reageren op iets wat ik zeg of doe. Dan reageer ik vaak met: "Zo reageer je maar naar je vriendjes, niet naar mij".



........Pfoe, klinkt wel erg streng hé?
Ik moest vanavond wel héél erg de baas spelen, en dat was niet leuk. Maar als de knuffelbeesten hier over de tafel heen in de soep worden gegooid gaat er íemand (vier jaar oud, bijna vijf) te ver en die kon dus ook linea recta op bed.



Toch zijn wij "de baas", maar dat hoeft toch niet persé een gemene baas te zijn ? Gezellig samen iets doen is óók leuk, en doen we vaak, maar luisteren zal hij toch echt. Ja=ja Nee=nee.
Combinatie van baas en vriend. Ik bepaal wat er gebeurt, omdat zoon nog niet in staat is om te bepalen/in te zien wat het beste voor hem is. Een baas is er ook om grenzen te bewaken. Daar ben ik ook. Binnen bepaalde grenzen mag hij ook zelf dingen kiezen, die ruimte krijgt hij van mij. En dan neigt het al meer naar vriendjes.

Maar hij kan me alles vertellen, we doen gezellig dingen samen en we knuffelen en vinden elkaar lief.
Alle reacties Link kopieren
Zoon is nu bijna 9 maanden, dus het opvoeden begint hier net.



Wat mij moeilijk lijkt is geen "medelijden" hebben wanneer ik bijvoorbeeld boos op hem wordt, hem naar boven stuur en hij boven zit te huilen. Ik vind hem zo zielig als hij huilt. Ongetwijfeld groei ik daar in.
Alle reacties Link kopieren
krokusje schreef op 11 september 2007 @ 22:32:

Zoon is nu bijna 9 maanden, dus het opvoeden begint hier net.



Wat mij moeilijk lijkt is geen "medelijden" hebben wanneer ik bijvoorbeeld boos op hem wordt, hem naar boven stuur en hij boven zit te huilen. Ik vind hem zo zielig als hij huilt. Ongetwijfeld groei ik daar in.




Gaat hij dan ook echt als je hem naar boven stuurt???

das knap voor een kind van 9 maanden!

Ik krijg het namelijk niet gevisualiseerd.



En nu ben ik het zat,naar boven!!!

Kindje van 9 maanden kruipt naar de trap,klautert zo goed en kwaad als hij kan naar boven(maakt hij zelf ook het traphekje open?? of doe jij dat dan nog wel voor hem?)

Kruipt naar zijn kamertje en gaat dan huilen........

Tsja,zou ik ook wel zielig vinden,maar ook ongelooflijk knap!!!!



Ik vind opvoeden bij een kind van 9 maanden nog totaal niet aan de orde.Daar snapt een kind op die leeftijd echt niets van.



bij mij begint dat ongeveer rond twee jaar,als je wat beter met je kind kan communiceren.

daarvoor....ach,gewoon afleiden als iets niet kan of mag en hèel veel geduld.



Ik vind trouwens ook dat je als ouder het laatste woord hebt in bepaalde zaken.Er valt natuurlijk wel alles te bespreken en er kan altijd een compromis gesteld worden(ik praat hier wel over oudere kids)

Vrienden kunnen mijn kids genoeg krijgen,maar een moeder.. er maar eentje,en dat ben ik.Daar zit toch duidelijk verschil in.

Ik doe wel graag "vrienden " dingen met mijn kids.

Filmpje pikken met mijn middelste,lekker shoppen of een keertje gaan stappen met mijn dochter enz.

En de jongste..die is twee en die roept altijd,mama jij bent mijn grootste vriend!!! en dan zeg ik natuurlijk dat ik dat ben.



Vrienden komen en gaan,.. een moeder blijft je hele leven lang.



Maar ik ben ook niet de "baas".Gewoon hun verzorger,diegene die over hun welzijn waakt.En ze een beetje voorbereid op de maatschappij en het volwassen leven,zodat ze het later hopelijk gaan redden.
Alle reacties Link kopieren
Ik bezig inderdaad af en toe de woorden 'omdat ik de baas ben' maar voor zoonlief is dat tuuk een moeilijk concept ;-] logisch als je bijna 3 bent ;-)

Ik ben best streng voor hem op momenten. Hij mag veel, maar ook veel niet. Ik hoop ook nooit zijn vriendin te worden, dan is volgens mijn gevoel de balans weg. Vriendschappelijk met elkaar omgaan, oké maar zijn vriendinnetje? Liever niet.



Mijn ouders zijn nog altijd niet mijn vrienden, ik vertel ze vrijwel alles, maar mijn moeder is nog altijd mijn moeder en niet mijn vriendin. Hoewel de relatie wel vriendschappelijker is geworden
Alle reacties Link kopieren
Krokusje



Nu ik mijn post terug lees komt ie wel een beetje bot over,maar zo bedoel ik het niet hoor!!

had er gewoon ff een beeld van door de manier zoals jij het "straffen" van je kindje beschreef.



Dat je medelijden hebt dan met je kindje snap ik ook wel.Sta je er wel achter om het op deze manier te doen?

Wellicht is je kindje nog een beetje te jong om hem op deze manier al te corrigeren.

Meid ,wacht daar nog lekker een jaartje mee,dan heb je kans op wat meer effect.

Tot die tijd?,ik pakte mijn kids altijd op uit de situatie,en probeerde ze dan op andere gedachten te krijgen,door ze voor iets anders te laten interresseren.

Meestal lukte dat wel.



Maar goed, er is geen enige goede manier om kids groot te brengen.Ieder zijn eigen manier.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb niet de intentie om mijn zoons vriendin te worden., ook niet als hij ouder is. Ik ben zijn moeder en dat zal voor de rest van ons leven een stempel op onze relatie drukken. Een positieve welteverstaan. Maar binnen de moeder/zoonrol vind ik dat er genoeg ruimte is om vriendschappelijk met elkaar om te gaan, maar waar altijd de moederrol en zoonrol aanwezig blijft.



Ondanks dat hij het meestal niet voor het zeggen heeft, ben ik niet zijn baas, dat zeg ik ook nooit. Ik wil weleens antwoorden op een 'waarom' vraag:"Omdat ik het zeg" en dat moet dan maar voldoende voor hem zijn, omdat hij niet altijd een bevredigend antwoordt kan krijgen. Maar bazen vind ik iets voor honden, ook al weet ik dat het gebruikelijke taal is om het zo te formuleren, ik heb een hekel aan het woord baas.
Alle reacties Link kopieren
@ krokusje,



Ik vraag me al een tijdje af hoe het nu gaat met je zoontje ? nav het nieuwetijdskinderen topic dat je een poosje terug opende ? Ik geloof niet zo in nt, maar ben wel nieuwsgierig hoe jullie er inmiddels in staan en over denken ?



Groetjes, Borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
Ik vind het ook raar. Ik heb een aantal vriendinnen en hun moeder is hun beste vriendin. Krijg ik eerlijk gezegd jeuk van.
Alle reacties Link kopieren
Laat ik on topic ook nog even reageren dan :)



Ik ben niet de vriendin van mijn kinderen , maar hun moeder. En met hun moeder kunnen ze stoeien, dollen, winkelen, spelen, kroelen :) Maaar ze moeten ook zeker luisteren, en soms is een "Omdat IK het zeg " genoeg. Of, zoon is nogal bang iets te kort te komen, dus als hij 's ochtends ziet dat wij 's avonds nog "iets lekkers" hebben gegeten, dan kan hij heel boos worden. En dan zeg ik altijd, Als jij later centjes verdient kan je ook zo veel lekkere dingen eten als je wilt, voorlopig verdien je nog geen centjes, en mag je gewoon blij zijn met alles wat je krijgt. :-p .
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het persoonlijks iets slechts, vrienden willen zijn met je kinderen wanneer ze klein zijn. Mijn moeder was er zo een en afgezien van het feit dat ze een rotvriendin was :-P vond ik het een zware last als kind. Ik wou gewoon een moeder, onvoorwaardelijk en duidelijk. Wanneer dat vriendschapselement erin zit dwing je in feite je kind tot een bepaald sociaal gedrag tot jou, dat is enorm vermoeiend voor een kind. Want dat moet je al bij de rest van de wereld, het is prettig als er plekken zijn waar het vanzelfsprekend is dat er van je gehouden wordt simpelweg omdat je ouders je ouders zijn.



Maar goed, dit is flink gekleurd door mijn eigen ervaringen. Alhoewel ik wel vaker het idee hebben bij mensen die dit zo willen dat het in feite een zwaktebod kan zijn en neigt naar manipulatief gedrag.



Ik hoop wel later met mijn dochter een leuke vriendschappelijke band te hebben wanneer ze echt haar eigen leven leeft. Maar dan nog steeds op een moeder-dochter manier, het is nu eenmaal een unieke relatie.



Dusseh.... ik ben de baas! (muhahaha!)
Alle reacties Link kopieren
Excuses voor de spelfouten *zoekt naar de edit knop*. Ik geloof dat ik koffie nodig heb :-P .

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven