Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:21
Wees welkom.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:23
Welkom. Bedacht mij wel. Bij sommige vrouwen gaat het dan weer helemaal mis omdat ze niets (willen) weten van financiele zaken ed. En als je er iets van zegt dan is het altijd: Maar dat was man zijn taak.sprokkelientje schreef: ↑11-10-2021 12:57Ik zie dit vaak bij de oudere doelgroep (o.a. voorheen ook mijn eigen vader die voor zijn generatie best "geëmancipeerd was")
Gaat de man dood dat gaat de vrouw door, leert ze met de computer omgaan, heeft ze een sociaal netwerk/of zoekt deze en is redelijk actief, in sommige gevallen bloeien ze zelfs op.
Is het andersom dan zie je bij mannen toch een bepaalde "teloorgang" als het gaat om ADL, actief blijven en deelnemen aan de samenleving.
Of misschien is dit eerder bij vrouwen die echt oud zijn? Mannen gaan in verhouding wel eerder dood, dus de kans dat een vrouw nog relatief jong is en nog dingen kan leren is veel groter dan omgekeerd.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:50
Ik vond dat destijds aan mijn opa echt wel heel knap. Die was nu inmiddels 100 geweest, dus wel echt uit de tijd dat de vrouw zorgde voor thuis en sociale contacten en dergelijke.
Dat hele sociale stuk pakte hij uit zichzelf op. Hij belde wekelijks met de zussen van mijn oma die nog in leven waren (hij was zelf enig kind), ging 2 keer per jaar een week logeren bij mijn oom en tante die wat verder weg woonden, dacht zelf aan verjaardagen en bezocht nog actief buren en kennissen.
Ok, het warm eten kreeg hij via een maaltijdservice en er kwam een hulp in de huishouding, maar hij was zelf niet gezond (ziekte van Parkinson), dus hij kon ook niet alles zelf meer.
Het heeft ons allemaal zo verbaasd, wij hadden echt verwacht dat hij weg zou kwijnen na de dood van oma.
Dat hele sociale stuk pakte hij uit zichzelf op. Hij belde wekelijks met de zussen van mijn oma die nog in leven waren (hij was zelf enig kind), ging 2 keer per jaar een week logeren bij mijn oom en tante die wat verder weg woonden, dacht zelf aan verjaardagen en bezocht nog actief buren en kennissen.
Ok, het warm eten kreeg hij via een maaltijdservice en er kwam een hulp in de huishouding, maar hij was zelf niet gezond (ziekte van Parkinson), dus hij kon ook niet alles zelf meer.
Het heeft ons allemaal zo verbaasd, wij hadden echt verwacht dat hij weg zou kwijnen na de dood van oma.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:57
Fijn als mensen je zo positief verrassen.MissPiglet schreef: ↑12-10-2021 09:50Ik vond dat destijds aan mijn opa echt wel heel knap. Die was nu inmiddels 100 geweest, dus wel echt uit de tijd dat de vrouw zorgde voor thuis en sociale contacten en dergelijke.
Dat hele sociale stuk pakte hij uit zichzelf op. Hij belde wekelijks met de zussen van mijn oma die nog in leven waren (hij was zelf enig kind), ging 2 keer per jaar een week logeren bij mijn oom en tante die wat verder weg woonden, dacht zelf aan verjaardagen en bezocht nog actief buren en kennissen.
Ok, het warm eten kreeg hij via een maaltijdservice en er kwam een hulp in de huishouding, maar hij was zelf niet gezond (ziekte van Parkinson), dus hij kon ook niet alles zelf meer.
Het heeft ons allemaal zo verbaasd, wij hadden echt verwacht dat hij weg zou kwijnen na de dood van oma.
Mijn opa was al aan het dementeren en na het overlijden van mijn oma was dat echt een drama, want we konden niet de hele dag op hem letten. Hij ging niet dwalen of zo, maar hij kon niet goed meer voor zichzelf zorgen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 12 oktober 2021 om 17:38
dinsdag 12 oktober 2021 om 17:50
Txs allemaal! Er zijn bij mij in mijn omgeving echt ZO veel mensen zwanger. Mijn directe collega kan alleen nog maar praten over de poep van zijn kind tegen mij. Helemaal tureluurs word ik ervan!
Vraag aan jullie: hebben jullie als kind ook (nooit) een droom gehad moeder te worden? Ik in ieder geval niet.
Vraag aan jullie: hebben jullie als kind ook (nooit) een droom gehad moeder te worden? Ik in ieder geval niet.
dinsdag 12 oktober 2021 om 21:31
Als kind/puber wilde ik niet per se kinderen maar het hoorde erbij, dacht ik. Ik was destijds echt al bang voor de bevalling, leek me vreselijk. Maar ja, alle vrouwen doen het dus ik zou er toch ook doorheen moeten. Totdat het kwartje viel dat ik helemaal niet per se aan kinderen hoefde te beginnen. Wat een opluchting was datNinx123 schreef: ↑12-10-2021 17:50Txs allemaal! Er zijn bij mij in mijn omgeving echt ZO veel mensen zwanger. Mijn directe collega kan alleen nog maar praten over de poep van zijn kind tegen mij. Helemaal tureluurs word ik ervan!
Vraag aan jullie: hebben jullie als kind ook (nooit) een droom gehad moeder te worden? Ik in ieder geval niet.
dinsdag 12 oktober 2021 om 21:45
Ik dacht er helemaal niet over na, als kind. Toen ik ouder werd was het nu eenmaal wat normaal was, kinderen krijgen. Maar weinigen van mijn generatie die bewust kinderloos zijn. Rinkelende eierstokken heb ik nooit gehad. Dat getut met poppen en vadertje en moedertje spelen had ik ook al niet. Ik ben wel altijd gek met (kleine) kinderen geweest. Ben heel goed in het entertainment deel. Maar zorgzaam op de mama manier, dat zit er bij mij gewoon niet in. Ben dus blij dat ik nooit moeder werd. Wil andere dingen met mijn leven. Valt me in dit topic wel op dat het een boel kinderen bashen is. Dat gevoel herken ik niet. Zie ik strontvervelende kinderen, word ik zelden boos op die kinderen, maar zou ik met grote graagte die ouders onder handen willen nemen, want in verreweg de meeste gevallen zijn zij het probleem.Ninx123 schreef: ↑12-10-2021 17:50Txs allemaal! Er zijn bij mij in mijn omgeving echt ZO veel mensen zwanger. Mijn directe collega kan alleen nog maar praten over de poep van zijn kind tegen mij. Helemaal tureluurs word ik ervan!
Vraag aan jullie: hebben jullie als kind ook (nooit) een droom gehad moeder te worden? Ik in ieder geval niet.
dinsdag 12 oktober 2021 om 22:08
Hier eigenlijk hetzelfde. En ik heb nog als toevoeging dat ik geen fijne jeugd heb gehad, waar ik nu nog steeds mee worstel, af en toe. Ik heb grotendeels eindelijk mijn leven weer op de rit en dat wil ik graag zo houden. Een kind past daar absoluut niet in. Ik heb geen hekel aan kinderen hoor, maar heb zelf niet de behoefte om er 1 op de wereld te zetten.Vuurenvlam26 schreef: ↑12-10-2021 21:31Als kind/puber wilde ik niet per se kinderen maar het hoorde erbij, dacht ik. Ik was destijds echt al bang voor de bevalling, leek me vreselijk. Maar ja, alle vrouwen doen het dus ik zou er toch ook doorheen moeten. Totdat het kwartje viel dat ik helemaal niet per se aan kinderen hoefde te beginnen. Wat een opluchting was dat
woensdag 13 oktober 2021 om 00:12
Ik heb er totdat ik tante werd (19 jr) nooit echt bij stilgestaan eigenlijk. Als kind speelde ik ook nooit met poppen of vadertje en moedertje, maar kinderen krijgen werd als zoiets vanzelfsprekends gezien dat ik altijd dacht: ‘ik zal vast ooit wel moeder worden, want kinderen krijgen hoort er nu eenmaal bij’.
woensdag 13 oktober 2021 om 07:53
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb ook geen hekel aan kinderen (maar wel oprecht over het praten over Babykots, moedermelk en babypoep). Mijn ouders zeiden altijd: begin er niet aan. In ons gezin zijn we over thema’s altijd heel open geweest. Natuurlijk willen mijn ouders mij nooit missen, maar achteraf zeggen ze dat het meer een biologische (rammelende eierstokken) dan rationele keuze is geweest om kinderen te willen krijgen.
woensdag 13 oktober 2021 om 09:53
Ik denk dat ik in de tweede het er heel even gedacht heb. Omdat je dan in de leeftijd komt dat dit bij biologie ter sprake kwam. Maar dat was meer dat het vaak bij hoort. Maar daarvoor was ik er niet mee bezig en het jaar erna wist ik al dat ik geen kinderen wilde.
Soms zijn kinderen wel leuk, op mijn danssport assisteerde ik vaak bij de kleintjes van 5-6-7 jaar. Dat was echt super leuk. Mijn buurmeisje is echt super grappig en de meeste buurkinderen zijn best oké (ken ze niet goed genoeg).
Ik draag altijd hardloopschoenen en ik ging met de fiets naar de winkel. En ik zie twee buurjongetjes (6 jaar denk ik) naar mij kijken en de dapperste vraagt of ik ga hardlopen? Dus ik geef aan dat ik boodschappen doen. Maar je hebt hardloopschoenen aan! Toen uitgelegd dat je dan lekker zachte schoenen hebt om boodschappen mee te doen.
Kijk dat soort dingen vind ik nog wel leuk. Voor die jongens ging der een wereld open. 
Dat sommigen echt leergierig zijn en jou heel wat vinden, vind ik vaak ook wel tof.
Maar geen reden om er aan te beginnen.
Soms zijn kinderen wel leuk, op mijn danssport assisteerde ik vaak bij de kleintjes van 5-6-7 jaar. Dat was echt super leuk. Mijn buurmeisje is echt super grappig en de meeste buurkinderen zijn best oké (ken ze niet goed genoeg).
Ik draag altijd hardloopschoenen en ik ging met de fiets naar de winkel. En ik zie twee buurjongetjes (6 jaar denk ik) naar mij kijken en de dapperste vraagt of ik ga hardlopen? Dus ik geef aan dat ik boodschappen doen. Maar je hebt hardloopschoenen aan! Toen uitgelegd dat je dan lekker zachte schoenen hebt om boodschappen mee te doen.
Kijk dat soort dingen vind ik nog wel leuk. Voor die jongens ging der een wereld open. Dat sommigen echt leergierig zijn en jou heel wat vinden, vind ik vaak ook wel tof.Maar geen reden om er aan te beginnen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:21
Ik ook niet. Met baby's en peuters had ik sowieso al niks. Vriendinnen zaten nogal eens met kleintjes te tutten. Ik vond dat maar gek en zei dat nooit te gaan doen. Zij waren van mening dat ik er later heel anders over zou denken. Zij wisten toen al dat ze moeder wilden worden. En inderdaad, zij hebben nu kinderen. Ik wil ze nog steeds niet. Toen omdat ik het gewoon niet wilde. Nu ook met de wetenschap dat ik dat met mijn ASS niet ga aankunnen en het waarschijnlijk ook erfelijk is.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:25
Nee, zeker niet. Ik dacht wel dat ik het op een bepaald moment zou willen, omdat vrijwel iedereen kinderen kreeg. Er moest dus wel iets zijn waardoor iedereen dat op een bepaald moment wilde dacht ik. En ooit zou ik het dan ook willen. Ik heb echt vaak angstige gedachtes hierover gehad want ik kon me echt niet voorstellen dat ik dit zou willen en wat als het alleen maar drift was en ik wilde het niet echt en wat als wat als etc.
Ergens begin 20 realiseerde ik mij dat geen kind ook een optie was. Dat was echt een hele verademing. Ik heb rond mijn 29ste ofzo nog wel even serieus bij mezelf gekeken of ik het echt niet wilde, maar nee geen haar op mijn hoofd. Het lijkt mij gewoon echt niet leuk.
Voor mij geldt ook dat ik kinderen niet stom vindt, maar opvoeden wel. Ik wil dat gewoon niet. Daarnaast zou ik waarschijnlijk een super bezorgde moeder zijn en constant strijd met mezelf hebben denk ik. Ik vind het leven zonder kinderen echt heel fijn. Ik houd van rust en ik wil het leven graag verder ontdekken en beleven zonder zelf kinderen te krijgen.
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 13 oktober 2021 om 10:29
Gisteren een ernstig geval van miscommunicatie.
Vriend kreeg voicebericht van zijn kind, die bij de moeder in een ander land woont.
Letterlijk vertaald: papa van mama is dood. Nu is het woordje 'van' in vriend zijn taal heel kort 'en en die plak je gewoon aan het woord ervoor.
Vriend was buiten aan het werk, veel geluid, en hoorde: papa, mama is dood.
Helemaal van streek dat zijn kind nu daar alleen is, kind nam telefoon ook niet meer op, hoe moet kind naar Nederland komen, stress stress.
Ik stelde voor dat hij zijn zus zou bellen, kon die gaan checken hoe de situatie ervoor stond.
Die belde terug met het goede nieuws, de moeder leeft nog.
Stiekem ben ik best opgelucht want dat was einde relatie geweest, als vriend hier opeens een kind had.
Vriend kreeg voicebericht van zijn kind, die bij de moeder in een ander land woont.
Letterlijk vertaald: papa van mama is dood. Nu is het woordje 'van' in vriend zijn taal heel kort 'en en die plak je gewoon aan het woord ervoor.
Vriend was buiten aan het werk, veel geluid, en hoorde: papa, mama is dood.
Helemaal van streek dat zijn kind nu daar alleen is, kind nam telefoon ook niet meer op, hoe moet kind naar Nederland komen, stress stress.
Ik stelde voor dat hij zijn zus zou bellen, kon die gaan checken hoe de situatie ervoor stond.
Die belde terug met het goede nieuws, de moeder leeft nog.
Stiekem ben ik best opgelucht want dat was einde relatie geweest, als vriend hier opeens een kind had.
woensdag 13 oktober 2021 om 11:08
Vuurenvlam, poe dan schrik je wel zeg. En ik begrijp ook wel dat je dan denkt, helaas pindakaas. Want het is nogal wat als je partner al een kind heeft. Laat staan een kind dat een ouder heeft verloren en alles moet achterlaten en zo...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 13 oktober 2021 om 13:24
Ik heb nooit een kinderwens gehad. Ja, als kind was ik er niet heel bewust mee bezig, maar mijn nichtje (die een paar jaar jonger is dan ik) weet zich nog feilloos te herinneren dat ik al vanaf een jaar of 12 luidkeels aan iedereen verkondigde dat ik GEEN KINDEREN wilde.
Ik speelde vroeger alleen met barbies, niet met babypoppen. Mijn vriendin had dan zo'n zwangere barbie, maar als ik daarmee speelde haalde ik die baby eruit en trok ik het hippe kleertjes aan.
Twijfel; weet niet of je het zo kunt noemen, maar ik ben er momenteel wel weer wat meer mee bezig. Ik ben intussen 36 en áls je iets wilt, moet het wel NU. Anders is het echt een gepasseerd station. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ook nu gewoon 'geen behoefte' aan kinderen
Ik speelde vroeger alleen met barbies, niet met babypoppen. Mijn vriendin had dan zo'n zwangere barbie, maar als ik daarmee speelde haalde ik die baby eruit en trok ik het hippe kleertjes aan.
Twijfel; weet niet of je het zo kunt noemen, maar ik ben er momenteel wel weer wat meer mee bezig. Ik ben intussen 36 en áls je iets wilt, moet het wel NU. Anders is het echt een gepasseerd station. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ook nu gewoon 'geen behoefte' aan kinderen
woensdag 13 oktober 2021 om 13:52
Ik vraag mij eigenlijk wel af. Hoe werkt dat? Dat het je droom is om moeder te worden? Waarom moeder? Is het vergelijkbaar met brandweerman worden? Of arts?
Nu stel ik het aan de verkeerde groep, maar ik kan mij er helemaal niets bij voorstellen.
Nu stel ik het aan de verkeerde groep, maar ik kan mij er helemaal niets bij voorstellen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 13 oktober 2021 om 14:00
Ik zag het toch laatst echt een paar keer nog terug in een 'vriendenboekje' van vroeger. Bij de vraag: "Wat wil je later worden?" het antwoord: moeder. Ik snapte dat ook niet zo goed, maar denk dat het in die tijd vooral ook te maken had met het voorbeeld dat je vanuit huis kreeg. Ik zat in een klas van 20 kinderen op de basisschool en er waren denk ik een stuk of 4 kinderen waarvan de moeder werkte. Dus dan is 'moeder' misschien een heel normaal beroep ofzo?
De jongetjes noemden voor een groot deel ook het beroep van hun vader destijds.
(Overigens, ik kom van het platteland uit een regio waar het opleidingsniveau traditioneel gezien laag is, dus daar komt de vooruitgang sowieso altijd pas jaren later).
De jongetjes noemden voor een groot deel ook het beroep van hun vader destijds.
(Overigens, ik kom van het platteland uit een regio waar het opleidingsniveau traditioneel gezien laag is, dus daar komt de vooruitgang sowieso altijd pas jaren later).
