Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27

Vuurenvlam26 schreef: ↑

22-10-2021 20:17

Pffff, ik was ook zwanger op m'n 21e. Door de pil heen, gewoon nog ongesteld geworden dus ik had het eerst niet in de gaten. Nog net op tijd ontdekt voor een abortus. Meteen een spiraal laten zetten. Ik kan me echt niet voorstellen dat je op die leeftijd graag een kind wil ( op latere leeftijd ook niet, maar zo jong)

In veel staten in Amerika willen ze abortus onmogelijk maken.

AeonOfWinter schreef: ↑

22-10-2021 13:30

Mius: Nee sorry, ik herken het niet. Het maakt bij mij niet uit of iedereen en zijn hamster om mij heen zwanger is (of niet) mijn gevoel blijft hetzelfde. Ik.Wil.Geen.Kind.

Hier hetzelfde. Sterker nog, mijn gevoel om geen kind te krijgen wordt alleen maar sterker op momenten dat ik hoor dat iemand zwanger is of is bevallen. Ik vind het leuk om dat kleintje te zien opgroeien maar ik vind het ook heerlijk als ik later de deur achter me dichttrek en denk; ah wat een rust.

iones schreef: ↑

23-10-2021 17:22

In veel staten in Amerika willen ze abortus onmogelijk maken.

Ik was al nooit zo'n fan van de USA, maar door deze ontwikkelen nog minder.

Maar goed, dat is off topic.
On topic : net een kom erwtensoep op, omdat iemand hier een paar dagen terug meldde dat te gaan maken. Zo lekker. En uiteraard van het type 'lepel blijft er rechtop in staan'.

iones schreef: ↑

23-10-2021 17:22

In veel staten in Amerika willen ze abortus onmogelijk maken.

Dubbel.

tonkje schreef: ↑

23-10-2021 17:39

Ik was al nooit zo'n fan van de USA, maar door deze ontwikkelen nog minder.

Maar goed, dat is off topic.
On topic : net een kom erwtensoep op, omdat iemand hier een paar dagen terug meldde dat te gaan maken. Zo lekker. En uiteraard van het type 'lepel blijft er rechtop in staan'.

Dat is de ECHTE!

@Vuurenvlam wat heftig dat je zwanger bent geraakt door de pil heen. Dit is echt een angst van mij. Ik ken zelf iemand die niet wist dat ze zwanger was tot ze moest bevallen. Ik vond dit soort verhalen altijd heel gek, totdat ik het meemaakte dus met haar. Hoogzwanger en ik heb het zelf ook niet gezien.

Gelukkig zijn we hier baas over eigen buik (soort van dan. Het kan erger...).

iones schreef: ↑

23-10-2021 17:22

In veel staten in Amerika willen ze abortus onmogelijk maken.

In Texas hebben ze een wet aangenomen waarbij abortus niet meer mag zodra er een hartslag waarneembaar is in het klompje cellen. En dat is vaak al bij 6 weken. En dan weten vrouwen vaak nog niet eens dat ze zwanger zijn.

Bizar.

De USA profileert zich nog steeds als Het Perfecte Land waar iedereen wil wonen, zij zijn the center of the universe.

Nou, ik ben blij in NL te wonen.

iones schreef: ↑

22-10-2021 18:24

Wat jij voelt is "o jee, ik sta aan de zijlijn", "o jee ik doe niet mee' "tel ik straks nog wel mee?" "ik blijf achter!".
En wat je voelt is de paniek om alleen te blijven. Want jouw vriendinnen slaan een andere weg in en verwijderen zich daarmee van jou. Onbedoeld, maar het is wel zo. Dit gevoel staat dus geheel los van een kinderwens.
Blijf bij je eigen gevoel. Want als je nu overstag gaat, doe je dat om verkeerde redenen, namelijk om bovenstaande gevoelens te elimineren.

Hier haak ik even op in. Want ik heb ook weleens gedacht 'he, misschien is een kind toch wel wat'. En in mijn geval ook - omdat ik ongeveer mijn hele leven single ben geweest - 'moet ik niet ook eens een relatie?' En dat had bij mij toch echt niks met een 'ik sta aan de zijlijn' gevoel te maken, meer dat zo'n beetje iedereen relaties heeft en ik dacht dat ik dat dan op zijn minst eens moest proberen & onderzoeken waarom ik ze niet had. Iedereen doet het, ik niet, hoezo niet? Misschien wil ik het wel reuze leuk als ik het eens probeer.

Geprobeerd, 1x, misschien niet met de meest geschikte persoon, maar mee, niks voor mij. Ik ben liever alleen. Is er iets mis met mij? Misschien, ik denk aan een onveilige hechting, maar nooit verder onderzocht. Ben gelukkig in mijn eentje.

En een kind? Ooit weleens gedacht dat zwanger zijn nog wel gaaf zou wezen. Het is natuurlijk wel heel speciaal, er groeit een nieuw leven in je! Maar ja, aan het einde een baby, die ik toch echt niet wil. En zwanger is ook: waslijst aan kwaaltjes en kwalen en dan moet je nog bevallen...
Als mijn zus geen kinderen had kunnen krijgen, had ik het misschien voor haar gedaan, maar die heeft 2 dochters, dus (gelukkig ) dat hoefde niet.

Dus ik ben gelukkig in mijn eentje (wel een paar katten natuurlijk ) en nee, nooit een 'ik blijf achter gevoel' gehad.

Skadí schreef: ↑

24-10-2021 08:45

@Vuurenvlam wat heftig dat je zwanger bent geraakt door de pil heen. Dit is echt een angst van mij. Ik ken zelf iemand die niet wist dat ze zwanger was tot ze moest bevallen. Ik vond dit soort verhalen altijd heel gek, totdat ik het meemaakte dus met haar. Hoogzwanger en ik heb het zelf ook niet gezien.

Gelukkig zijn we hier baas over eigen buik (soort van dan. Het kan erger...).

Dat lijkt me echt vreselijk. Wat moet je er dan mee doen als je het niet wil? Kun je zo'n baby meteen ergens afstaan?

Ik ken ook iemand die met flinke buikpijn naar de wc ging, die dacht dat ze gewoon buikgriep had. Totdat er een baby in de toiletpot viel. Ze was er na de eerste shock heel blij mee en alles is goed gekomen.
Hoe is het met jouw kennis afgelopen?

@Vuurenvlam. Zij en haar partner hadden (nog) geen kinderwens, maar waren er meteen 100% content mee. Kind groeit leuk op ook. Ze hebben geen andere kinderen meer gekregen. Ik weet niet of dat een bewuste keuze was of niet, maar ik vind ze zelf leuke en betrokken ouders.

Wat ik zou doen in een dergelijke situatie weet ik natuurlijk niet, maar ik denk dat ik hetzelfde acceptatieproces in zou gaan. Afstaan is voor mij geen optie. Ik zou mij 100% inzetten voor het ouderschap en er het beste van maken denk ik.

Oei, ik zou de baby hebben afgestaan denk ik, als het te laat zou zijn voor een abortus. Ik wil heel erg geen kinderen en dan ook nog alleenstaande moeder worden, geen goed plan. Al is je kind afstaan ook geen pretje natuurlijk.

De ex van mijn zus is geadopteerd en dat wist hij al sinds hij kind was, maar zijn biologische moeder had hij nooit ontmoet tot hij begin 40 was. Waarom hij was afgestaan, wist hij dus ook niet. Tot hij dus zijn biologische moeder ontmoette en hoorde dat zij ongewenst zwanger was geraakt van een vakantieliefde (in een redelijk ver buitenland). En niet op haar 18e, ze was al halverwege de 20. Wat voor hem reden was om te zeggen: "Had je me op die leeftijd niet kunnen houden?!" En ze vertelde ook dat haar broer (die al kinderen had) hem wel had willen adopteren, maar dat zij dat niet wilde. Waarop de ex van mijn zus nog bozer werd.

Niet zo'n succes dus, die ontmoeting. Ze hebben elkaar op zich nog wel wat vaker gezien en ook nog meer gepraat en zo. Het fijne weet ik er niet van, maar het klonk alsof het erg pijnlijk was voor allebei.

himalaya schreef: ↑

24-10-2021 09:05

In Texas hebben ze een wet aangenomen waarbij abortus niet meer mag zodra er een hartslag waarneembaar is in het klompje cellen. En dat is vaak al bij 6 weken. En dan weten vrouwen vaak nog niet eens dat ze zwanger zijn.

Bizar.

De USA profileert zich nog steeds als Het Perfecte Land waar iedereen wil wonen, zij zijn the center of the universe.

Nou, ik ben blij in NL te wonen.

ja, dan wordt zo'n vrouw gedegradeerd tot broedmachine. Maar ik ging dan nog lekker door met sporten en paardrijden. En dan viel ik een keer van mijn paard af of zo.

tonkje schreef: ↑

24-10-2021 09:18

Dus ik ben gelukkig in mijn eentje (wel een paar katten natuurlijk ) en nee, nooit een 'ik blijf achter gevoel' gehad.

Ik zelf heb dat wel een beetje gehad, maar was me nog altijd zeer bewust van het ontbreken van een kinderwens. Want ik wou écht niet.

Vuurenvlam26 schreef: ↑

22-10-2021 20:17

Pffff, ik was ook zwanger op m'n 21e. Door de pil heen, gewoon nog ongesteld geworden dus ik had het eerst niet in de gaten. Nog net op tijd ontdekt voor een abortus. Meteen een spiraal laten zetten. Ik kan me echt niet voorstellen dat je op die leeftijd graag een kind wil ( op latere leeftijd ook niet, maar zo jong)

damn, jemig het zal me maar gebeuren. gelukkig was je er op tijd bij om die symbioot te verwijderen.

Het zal je maar gebeuren

iones schreef: ↑

24-10-2021 15:01

ja, dan wordt zo'n vrouw gedegradeerd tot broedmachine. Maar ik ging dan nog lekker door met sporten en paardrijden. En dan viel ik een keer van mijn paard af of zo.

veel vrouwen worden nu ook (ook in NL, we noemen het 'huismoeder') al gedegradeerd. het begint al vroeg in het leven van een meisje met van die zoetsappige verhaaltjes en later in de diverse damesbladen waar het moederschap wordt neergezet als ideaal.

bah, bah bah!

RickDalton schreef: ↑

24-10-2021 20:38

veel vrouwen worden nu ook (ook in NL, we noemen het 'huismoeder') al gedegradeerd. het begint al vroeg in het leven van een meisje met van die zoetsappige verhaaltjes en later in de diverse damesbladen waar het moederschap wordt neergezet als ideaal.

bah, bah bah!

Klopt ja.
Moest er als koter al weinig van hebben.
Kampioen huttenbouwer van de Vogelstraat hier!

iones schreef: ↑

22-10-2021 18:24

Wat jij voelt is "o jee, ik sta aan de zijlijn", "o jee ik doe niet mee' "tel ik straks nog wel mee?" "ik blijf achter!".
En wat je voelt is de paniek om alleen te blijven. Want jouw vriendinnen slaan een andere weg in en verwijderen zich daarmee van jou. Onbedoeld, maar het is wel zo. Dit gevoel staat dus geheel los van een kinderwens.
Blijf bij je eigen gevoel. Want als je nu overstag gaat, doe je dat om verkeerde redenen, namelijk om bovenstaande gevoelens te elimineren.

Dit.

Mius, laten we het zo stellen, volgens mij spelen er wat verschillende dingen bij jou.
- Mogelijk rammelende eierstokken.
- Minder positieve kijk op de wereld.
- Zij zijn een stap 'verder' in hun leven.

Ik meen dat wetenschappers voor het hele 'rammelende eierstokken' geen biologische reden hebben gevonden. Maar dat het vooral een sociaal construct is. Want zoals jij zegt, jouw vriendinnen krijgen kinden, dus ineens ga je echt nadenken over kinderen. Hoe meer je er mee te maken krijgt, hoe meer je er over na moet denken. Daarnaast doen zij dingen die jij nu niet wilt, maar ook niet over mee kunt praten, waardoor je zoals Iones zegt, je aan de zijlijn staat. Waardoor jij er weer over na moet denken, want het is vaak niet leuk om aan de zijlijn te staan en als mensen om jou heen een andere richting op te lijken gaan dan jij. We zijn sociale dieren, we willen er vaak graag bij horen en bij zijn. Fear of Missing Out is niet voor niets een reeel iets!

Daarnaast geef je aan dat je eigenlijk een beetje jaloers bent op hun positieve/naive blik, want anders zouden ze toch niet aan kinderen beginnen! De meeste ouders beginnen volgens mij zo, die denken vaak dat het allemaal wel goed komt en meevalt. In de praktijk valt het vaak toch wel tegen, maar als een kind er is, zullen de meeste ouders gewoon hun best doen. Want tja, wie A zegt, moet ook B zeggen.

Het krijgen van kinderen is iets biologisch, maar enkel het positieve er van zien zal ook wel deels iets biologisch zijn, want waarom zou je aan iets beginnen dat voor een vrouw eigenlijk niet zo heeeeel gezond en verstandig is. Niet alleen vraagt het maken van een kind onwijs veel energie van een vrouwenlichaam, zwangerschap en de bevalling zijn de gevaarlijkste momenten in het leven van een vrouw. (De moderne medische wetenschap heeft het wel veiliger gemaakt, maar als vrouw zal je biologisch nooit een in gevaarlijkere situatie komen dan dit.) Daarnaast heeft een kind veel zorg nodig en dit kost ook veel tijd en energie van een vrouw. Kinderen zijn oudsher gewoon een gevolg geweest van seks. Het is niet voor niets dat er in ontwikkelde landen steeds minder kinderen worden geboren. We kunnen nu seks hebben zonder dat dit tot een ongewenste zwangerschap kan leiden.
Vergeet niet dat onze maatschappij het moederschap nog steeds verheerlijkt en je wordt niet als een echt vrouw gezien als je geen kind wilt.

Maar voor de meeste mensen is het gewoon iets leuks, een invulling van hun leven, zijn niet perse tegen. Ze zien het soms echt als de volgende stap in hun leven, omdat ze klaar zijn met de dingen die ze nu doen. Of denken dat je dit niet je hele leven kunt doen. Of omdat ze denken dat het nu eenmaal zo hoort.

In ieder geval: als je logisch gaat kijken naar de situatie, dan zouden er geen kinderen meer bijkomen ivm alle nadelen. Maar mensen zijn niet logisch.

Natuurlijk zijn jouw gevoelens ook niet logisch, want het zijn gevoelens. Aan de andere kant zijn ze dat wel, want door de veranderingen in jouw omgeving, hoe de maatschappij is ingedeeld, hoe jij jouw leven zou in moeten vullen volgens die maatschappij, lijkt het erop dat jij iets anders wilt, dan wat ze voorschrijven. En dus is het logisch dat jij je verward voelt en over dingen na gaat denken en je af vraagt: ligt het aan mij? Doe ik iets verkeerd?

En het is niet erg hè om te twijfelen en de zaken voor jezelf op een rijtje te zetten. Voor sommigen is het al of niet willen van een kind, helder en duidelijk. Voor anderen is het een twijfelgeval dat beslist wordt door de omstandigheden (oeps, zwanger of goh, het is gewoon niet gebeurd). Maar wat je ook kiest of beslist, doe het omdat jij dat wilt en niet enkel omdat je denkt dat het hoort of om er bij te horen. Het is jouw leven en jouw pad, dus ook jouw keuze.

dianaf schreef: ↑

24-10-2021 21:07

Ik meen dat wetenschappers voor het hele 'rammelende eierstokken' geen biologische reden hebben gevonden. Maar dat het vooral een sociaal construct is. Want zoals jij zegt, jouw vriendinnen krijgen kinden, dus ineens ga je echt nadenken over kinderen. Hoe meer je er mee te maken krijgt, hoe meer je er over na moet denken. Daarnaast doen zij dingen die jij nu niet wilt, maar ook niet over mee kunt praten, waardoor je zoals Iones zegt, je aan de zijlijn staat. Waardoor jij er weer over na moet denken, want het is vaak niet leuk om aan de zijlijn te staan en als mensen om jou heen een andere richting op te lijken gaan dan jij. We zijn sociale dieren, we willen er vaak graag bij horen en bij zijn. Fear of Missing Out is niet voor niets een reeel iets!

Zou het? Ik heb daar dus echt serieus nooit last van gehad oid.
Als iedereen de sloot in springt doe ik dat ook niet, en ik vraag me ook niet af of ik wat mis aan dat krooswater waar de rest in heeft staan happen.

AeonOfWinter schreef: ↑

24-10-2021 23:42

Zou het? Ik heb daar dus echt serieus nooit last van gehad oid.
Als iedereen de sloot in springt doe ik dat ook niet, en ik vraag me ook niet af of ik wat mis aan dat krooswater waar de rest in heeft staan happen.

Ik heb hier zelf ook geen last van. Als kind had ik ook geen last van groepsdruk oid, maar het valt mij wel op dat veel mensen hier wel last van hebben.
Volgens mij hebben mensen daarom ook ineens grote koophuizen met leefkeukens, omdat vrienden dat ook hebben. En moet er sowieso een koophuis komen.

Social media vind ik ook een beetje hetzelfde bij die groep mensen die er niet gelukkig van wordt, maar het toch blijven doen.

Is het niet allemaal een beetje fomo achtig?

Dat "nudgen" is iets waar een hele grote groep vrij gevoelig voor is denk ik.

Bedankt voor alle verschillende reacties op mijn bericht. Ik denk een beetje hetzelfde zoals @tonkje het omschrijft.

En een kind? Ooit weleens gedacht dat zwanger zijn nog wel gaaf zou wezen. Het is natuurlijk wel heel speciaal, er groeit een nieuw leven in je! Maar ja, aan het einde een baby, die ik toch echt niet wil. En zwanger is ook: waslijst aan kwaaltjes en kwalen en dan moet je nog bevallen...

Wellicht heeft het toch wel te maken met mijn hormonen, ik hou de laatste tijd mijn cyclus bij en ik merk dat ik twee weken voorgaande mijn menstruatie last heb van dit soort negatieve gedachten en twijfels over het leven. Nu ik deze week ongesteld ben geworden, zijn al die twijfels ineens weer weg en vraag ik mij weer af waar de twijfels vandaan kwamen, ben ik blij babykleertjes aan het maken voor mijn vriendinnen en heb ik totaal niet die behoefte om die kleertjes bij een eigen baby aan te trekken, maar voel ik ook geen jaloerzie naar mijn vriendinnen.

Misschien komt het dat het deze maand extra sterk was deze gevoelens, omdat ik bepaalde supplementen ben gaan slikken de goed zouden werken tegen pms. Hierdoor merkte ik al wel minder depressieve gevoelens, maar wellicht waren de hormonale gedachtes erger? De supplementen worden namelijk ook aangeraden om je cyclus op orde te brengen wanneer je graag zwanger wil worden.

Zou goed kunnen hoor Mius, dat het met je hormonen te maken heeft.

@Skadi, knap dat je toch je best zou doen voor een eventueel kind. Ik zou het niet kunnen. Ik denk dat mijn per ongelukke kind altijd zou voelen dat ik hem kwalijk neem dat ik mijn vrijheid kwijt ben. Gelukkig doet het spiraal goed z'n werk.

@Tonkje, dat verhaal van de ex van je zus is erg verdrietig zeg. Dat zou ik iemand ook nooit aan willen doen. Zelf is mijn vader afwezig en altijd knaagt er iets: waarom wilde je me zelfs nooit één keertje zien?

Skadí schreef: ↑

25-10-2021 08:14

Ik heb hier zelf ook geen last van. Als kind had ik ook geen last van groepsdruk oid, maar het valt mij wel op dat veel mensen hier wel last van hebben.
Volgens mij hebben mensen daarom ook ineens grote koophuizen met leefkeukens, omdat vrienden dat ook hebben. En moet er sowieso een koophuis komen.

Social media vind ik ook een beetje hetzelfde bij die groep mensen die er niet gelukkig van wordt, maar het toch blijven doen.

Is het niet allemaal een beetje fomo achtig?

Dat "nudgen" is iets waar een hele grote groep vrij gevoelig voor is denk ik.

Die laatste moest ik even opzoeken
Maar inderdaad.

Als ik naar mijn eigen jeugd kijk ben ik juist altijd heel erg gestimuleerd mijn eigen pad te volgen en mijn eigen keuzes te maken, deels onbewust bekwaam vanuit mijn ouders want in de jaren 70 was het gewoon van: als Pietje in de sloot springt, wil dat niet zeggen dat jij dat ook moet doen" en andere oneliners echter, nu ik er zo over nadenk.
E.e.a. komt denk ik ook voor een deel voort uit de frustratie van mijn vader die om stomme redenen (niet OSM) met mijn moeder mocht trouwen. Los van de verstoorde band die ik met mijn vader had, heeft hij op zijn manier toch gedaan wat hij wilde en liet hij zich niet beïnvloeden door zijn familie, dat werkt toch wel door denk ik.
Helaas koketteerde hij iets teveel van het goede met het "buitenbeentjeschap" waardoor hij zich op een nare manier slachtofferde en zich altijd benadeeld voelde, anderzijds lieten mijn ouders zich niet gekmaken door de goegemeente en de dingen die toentertijd sociaal verplicht waren (naar Spanje op vakantie gaan, een caravan hebben of elk jaar een nieuwe stereotoren en videorecorder)

Beetje lang verhaal geworden maar de moraal is dat ik mij dus ook vrijwel weinig aan heb getrokken van de "meerderheid", ook op het gebied van bewust kindervrij door het leven te willen gaan.

RickDalton schreef: ↑

24-10-2021 20:38

veel vrouwen worden nu ook (ook in NL, we noemen het 'huismoeder') al gedegradeerd. het begint al vroeg in het leven van een meisje met van die zoetsappige verhaaltjes en later in de diverse damesbladen waar het moederschap wordt neergezet als ideaal.

bah, bah bah!

Inderdaad, de indoctrinatie begint al in de (roze) wieg waarna Disney er nog een schepje bovenop doet met al dat wachten op al die prinsen .

Ik volg de ontwikkelingen over de bepleurde abortuswetgeving in Texas op de voet (loopt ook een goed topic over hier bij actueel) en soms is het beter voor mijn gemoedsrust om dit niet te doen.

Als ik dan soms merk hoe het in Nederlands gesteld is qua oprukkend neo conservatisme en het percentage jonge vrouwen die "vinden" dat abortus eigenlijk in het wetboek van strafrecht thuishoort dan vrees ik met grote vrezen voor de toekomst.
Ik zeg overigens niet dat je niet tegen abortus mag zijn, maar dan lekker voor jezelf en niet voor de gehele gemeenschap en zeker niet op basis van angstberichten, indoctrinatie, religie en verkeerde voorlichting.

@dianaf: prachtige lange en zinvolle post van gisteren..je verwoordt het zo goed