Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27
maandag 17 januari 2022 om 21:13
Ja, herkenbaar. Een van de redenen voor mij om van de pil af te gaan was ook idd de somberheid en met de Mirena voelt dat heel anders.Blauwetrui schreef: ↑17-01-2022 20:46Haha inderdaad.
Hiervoor heb ik jarenlang aan de pil gezeten (ruim 10 jaar volgens mij) en ik kreeg daar vooral de laatste jaren steeds meer klachten van. Zowel lichamelijk als geestelijk. En steeds dat pilletje slikken elke dag stond me ook tegen. Toen adviseerde een kennis dus een spiraaltje.
En het zetten zelf is absoluut k*t maar liever even 10 minuten op de tanden bijten dan jarenlang die pil slikken. Want dat schijnt op langere termijn ook niet zo goed voor je te zijn. In spiraal zitten minder hormonen en dat merk ik wel!
En iedere dag steeds aan dat pilletje moeten denken vond ik ook niet wat. En ik bloedde als een rund tijdens mijn menstruaties en voelde me er ziek van. Toen stelde mijn huisarts een spiraaltje voor, de Mirena en dat was een enorme bevrijding voor me.
maandag 17 januari 2022 om 21:16
Mee eens. Het is ook niet zo dat ik iets tegen gehandicapte medemensen heb. Integendeel. Ik vind alleen niet iedereen geschikt om zo'n kind op te voeden en dat mensen de lange termijn gevolgen erg onderschatten. Hoe ouder zo'n kind wordt, hoe groter de problemen. De zoon van mijn vriendin zal altijd qua IQ op het niveau van een peuter van 2-3 jaar blijven steken. Hij oogt niet ongelukkig maar ziet wel dat z'n broertje gemakkelijker door het leven gaat dan hij.MissPiglet schreef: ↑17-01-2022 20:51Ik weet niet of het direct verheerlijken is. Mensen / kinderen meteen handicap worden toch nog wel vaak als minderwaardig gezien. Ik vind het wel goed om hen ook als mensen in beeld te brengen. Maar goed in Denemarken worden al steeds minder kinderen met Down geboren, omdat alle zwangere Deense vrouwen gescreend kunnen worden en er dan voor kunnen kiezen om de zwangerschap af te breken.
maandag 17 januari 2022 om 21:23
Ik herken me echt zoveel in jou!aardbei35 schreef: ↑17-01-2022 21:13Ja, herkenbaar. Een van de redenen voor mij om van de pil af te gaan was ook idd de somberheid en met de Mirena voelt dat heel anders.
En iedere dag steeds aan dat pilletje moeten denken vond ik ook niet wat. En ik bloedde als een rund tijdens mijn menstruaties en voelde me er ziek van. Toen stelde mijn huisarts een spiraaltje voor, de Mirena en dat was een enorme bevrijding voor me.
maandag 17 januari 2022 om 22:29
Ik vind ook niet iedereen geschikt om een gehandicapt kind op te voeden. Bij mij op de Sociale Werkplaats ken ik al 5 vrouwen waarvan de kinderen zijn afgepakt. Ze dachten door een 2e kind te krijgen, dat ze het 1e kind wel terug zouden krijgen danaardbei35 schreef: ↑17-01-2022 21:16Mee eens. Het is ook niet zo dat ik iets tegen gehandicapte medemensen heb. Integendeel. Ik vind alleen niet iedereen geschikt om zo'n kind op te voeden en dat mensen de lange termijn gevolgen erg onderschatten. Hoe ouder zo'n kind wordt, hoe groter de problemen. De zoon van mijn vriendin zal altijd qua IQ op het niveau van een peuter van 2-3 jaar blijven steken. Hij oogt niet ongelukkig maar ziet wel dat z'n broertje gemakkelijker door het leven gaat dan hij.
. De vrouwen waar het om gaat hebben allemaal psychische problemen. Door autisme, borderline, zwakbegaafd. Of combinatie van dat. Die hun kinderen hebben het vaak geërfd.Ken ook een stel waarvan de man epilepsie heeft en slechtziend is. Zij (37) heeft autisme. Ze hebben een dochter van 2, wat veel moeite kostte om zwanger te raken. Of dochter gezond is weet ik niet. Maar vorige week las ik op Facebook dat ze weer zwanger was en een miskraam heeft gekregen. Heel heftig natuurlijk. Maar ik denk vooral: Waarom in zo'n situatie nog een 2e willen?
maandag 17 januari 2022 om 22:33
Ik ben pro emancipatie van mensen met een handicap/beperking. Ze zijn er, erken ze en respecteer ze. Echt veel dingen zijn echt lastig in Nederland als je een beperking hebt, óók als het enkel een fysieke beperking is.MissPiglet schreef: ↑17-01-2022 20:51Ik weet niet of het direct verheerlijken is. Mensen / kinderen meteen handicap worden toch nog wel vaak als minderwaardig gezien. Ik vind het wel goed om hen ook als mensen in beeld te brengen. Maar goed in Denemarken worden al steeds minder kinderen met Down geboren, omdat alle zwangere Deense vrouwen gescreend kunnen worden en er dan voor kunnen kiezen om de zwangerschap af te breken.
Maar in Nederland worden relatief veel kinderen met down geboren, door oa de hoge leeftijd van moeders. Want een groter risico, beter één kind dan geen kind en men denkt het wel aan te kunnen.
Door de nieuwe prenatale screeningen is er wel sprake van een trendbreuk. Gelukkig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 07:48
Hebben jullie dat topic gezien van die man met die motor en bonuskinderen?
Hoe ik het lees is er echt 0 communicatie. Die man kiest voor een relatie met een vrouw met kinderen en kan niet met geld omgaan. Leent geld bij zijn schoonouders voor een motor.
Echt vanuit allebei lijkt er geen communicatie te zijn en ik heb vraagtekens bij hun partnerkeuze. Ze willen echt een totaal andere invulling van hun relatie.
Hoe ik het lees is er echt 0 communicatie. Die man kiest voor een relatie met een vrouw met kinderen en kan niet met geld omgaan. Leent geld bij zijn schoonouders voor een motor.
Echt vanuit allebei lijkt er geen communicatie te zijn en ik heb vraagtekens bij hun partnerkeuze. Ze willen echt een totaal andere invulling van hun relatie.
Emboldened by the flame of ambition
dinsdag 18 januari 2022 om 09:43
Ja, bizar. Sowieso als hij zoveel verdient, dan moet hij toch gewoon die motor kunnen kopen. Masr ik heb het idee dat hij nu 100% kostwinner is of zo. Wat ik heel bizar vind.
Maar idd ze schrijft ook gewoon dat ze het fijn vindt dat hij alles voor haar doet en over heeft, maar ze zijn geen vrienden en hebben weinig gemeen.
Wat een armoe. Is het geen reltopic?
Maar idd ze schrijft ook gewoon dat ze het fijn vindt dat hij alles voor haar doet en over heeft, maar ze zijn geen vrienden en hebben weinig gemeen.
Wat een armoe. Is het geen reltopic?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 10:22
n.a.v. jouw bericht ben ik even terug naar het topic gegaan. Dat op handen gedragen willen worden snap ik werkelijk nooit. Leven we in een film? Dat is toch super eng en ongelijkwaardig? Brr.
Stel je voor dat je gewoon voor een normale vent gaat die ook een gelijkwaardige relatie wilt en jullie allebei al de verantwoordelijkheid hebben kunnen dragen voor jullie eigen deel toen jullie samen kwamen.
Wat een gekke gedachte....
Stel je voor dat je gewoon voor een normale vent gaat die ook een gelijkwaardige relatie wilt en jullie allebei al de verantwoordelijkheid hebben kunnen dragen voor jullie eigen deel toen jullie samen kwamen.
Wat een gekke gedachte....
Emboldened by the flame of ambition
dinsdag 18 januari 2022 om 11:29
Als iemand beweert op handen te worden gedragen, dan trek ik de conclusie dat de relatie fucked up is.
Mensen in een normale relatie zeggen dat gewoon niet. Of zelden.
Het is ook fnuikend want het wordt gezien als echte liefde en dat je daarom alles op de koop toe moet nemen. En diegene zal alles bagatelliseren onder het mom van; hij/zij houdt zoveel van hem/haar.
En dan zit je in eens 50 jaar in een stomme relatie met een griezel. Die partner is nu (ja, heel hard) bijna dood en nu wordt hij bijna vriendelijk. Krijg je te horen dat het fijn us dat ze nu nog mooie maanden hebben, want die en die was in de laatste maanden juist naar. Hallo, die laatsten hadden 40 jaar een goed huwelijk, die eerste heeft 50 jaar afgezien, nou wat is dat fijn...
Mensen in een normale relatie zeggen dat gewoon niet. Of zelden.
Het is ook fnuikend want het wordt gezien als echte liefde en dat je daarom alles op de koop toe moet nemen. En diegene zal alles bagatelliseren onder het mom van; hij/zij houdt zoveel van hem/haar.
En dan zit je in eens 50 jaar in een stomme relatie met een griezel. Die partner is nu (ja, heel hard) bijna dood en nu wordt hij bijna vriendelijk. Krijg je te horen dat het fijn us dat ze nu nog mooie maanden hebben, want die en die was in de laatste maanden juist naar. Hallo, die laatsten hadden 40 jaar een goed huwelijk, die eerste heeft 50 jaar afgezien, nou wat is dat fijn...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 11:35
Net het hele topic doorgelezen en gereageerd.dianaf schreef: ↑18-01-2022 11:29Als iemand beweert op handen te worden gedragen, dan trek ik de conclusie dat de relatie fucked up is.
Mensen in een normale relatie zeggen dat gewoon niet. Of zelden.
Het is ook fnuikend want het wordt gezien als echte liefde en dat je daarom alles op de koop toe moet nemen. En diegene zal alles bagatelliseren onder het mom van; hij/zij houdt zoveel van hem/haar.
En dan zit je in eens 50 jaar in een stomme relatie met een griezel. Die partner is nu (ja, heel hard) bijna dood en nu wordt hij bijna vriendelijk. Krijg je te horen dat het fijn us dat ze nu nog mooie maanden hebben, want die en die was in de laatste maanden juist naar. Hallo, die laatsten hadden 40 jaar een goed huwelijk, die eerste heeft 50 jaar afgezien, nou wat is dat fijn...
Volgens mij zei jij hier eerder al eens iets over dat "op handen gedragen worden" en hoe raar dat is of was dat iemand anders?
Ben daar toen eens over na gaan denken en tot de conclusie gekomen dat ik dat best wel vaak hoor en lees.
"Ideale man, draagt mij op handen etc.."
Eigenlijk net zo raar als: ideale man, hij slaat mij niet en gaat niet vreemd".
Waar ligt je norm (ondergrens) dan, als je zo'n gedachtegoed hebt he?
Wat is je referentiekader, opvoeding, en je beeld van hoe een partnerrelatie hoort te zijn, wat waren je rolmodellen en omgevingsfactoren.
Gisteren ook weer in een topic de zin: "als iemand thuisblijfmoeder is, omdat zij dat zelf echt wil heb ik daar geen problemen mee"
Zulke dingen blijven dan altijd door mijn hoofd spoken. Er zit zoveel in als je tussen de regels door leest.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 18 januari 2022 om 11:48
Ik wals weer even binnen. 
Ook ik had enorm veel last van mijn implanon, is er nu twee maanden uit en mijn lijf heeft zich al hersteld. Bizar, had niet verwacht dat het zo snel ging. Ik ben niet meer zo achterlijk veel depressief, bloed niet constant en ook minder PMS klachten. Vriend is nu een week gesteriliseerd en alles is goed gegaan. Nu ik nog, haha.
Ook ik had enorm veel last van mijn implanon, is er nu twee maanden uit en mijn lijf heeft zich al hersteld. Bizar, had niet verwacht dat het zo snel ging. Ik ben niet meer zo achterlijk veel depressief, bloed niet constant en ook minder PMS klachten. Vriend is nu een week gesteriliseerd en alles is goed gegaan. Nu ik nog, haha.
dinsdag 18 januari 2022 om 11:55
Interessante vragen sprokkelientje 
Ik vind het ook heel lastig om mezelf ergens te plaatsen in verhouding tot het standpunt van een ander. Ik vind mijn standpunt redelijk en het is iets waar ik vaak over na hebt gedacht. Wat als anderen dit ook hebben en ik eigenlijk net zo vreemd ben als dat ik de ander vreemd vindt? Malen malen malen
Hoe ouder ik word, hoe meer ik het idee heb dat ik een hele "logische" manier van denken heb waar gevoel aan het korte eind trekt. Klopt het niet? Weg ermee. Ik krijg daarnaast vaak het idee dat veel mensen meer op gevoel denken. Dan krijg je dus situaties zoals jij hierboven schrijft.
Ik vind het ook heel lastig om mezelf ergens te plaatsen in verhouding tot het standpunt van een ander. Ik vind mijn standpunt redelijk en het is iets waar ik vaak over na hebt gedacht. Wat als anderen dit ook hebben en ik eigenlijk net zo vreemd ben als dat ik de ander vreemd vindt? Malen malen malen
Hoe ouder ik word, hoe meer ik het idee heb dat ik een hele "logische" manier van denken heb waar gevoel aan het korte eind trekt. Klopt het niet? Weg ermee. Ik krijg daarnaast vaak het idee dat veel mensen meer op gevoel denken. Dan krijg je dus situaties zoals jij hierboven schrijft.
Emboldened by the flame of ambition
dinsdag 18 januari 2022 om 12:26
Ik heb het er zeker wel eens eerder of gehad, maar anderen misschien ook.sprokkelientje schreef: ↑18-01-2022 11:35Net het hele topic doorgelezen en gereageerd.
Volgens mij zei jij hier eerder al eens iets over dat "op handen gedragen worden" en hoe raar dat is of was dat iemand anders?
Ben daar toen eens over na gaan denken en tot de conclusie gekomen dat ik dat best wel vaak hoor en lees.
"Ideale man, draagt mij op handen etc.."
Eigenlijk net zo raar als: ideale man, hij slaat mij niet en gaat niet vreemd".
Waar ligt je norm (ondergrens) dan, als je zo'n gedachtegoed hebt he?
Wat is je referentiekader, opvoeding, en je beeld van hoe een partnerrelatie hoort te zijn, wat waren je rolmodellen en omgevingsfactoren.
Gisteren ook weer in een topic de zin: "als iemand thuisblijfmoeder is, omdat zij dat zelf echt wil heb ik daar geen problemen mee"
Zulke dingen blijven dan altijd door mijn hoofd spoken. Er zit zoveel in als je tussen de regels door leest.
Sowieso toen mijn relatie uitging heb ik eens iets over gezegd. Want ik kreeg veel commentaar, over dat we het samen toch goed en leuk hadden, we toch nooit ruzie hadden, samen leuke dingen deden. Dus ik had toch geen reden om het uit te maken. En nog steeds krijg ik soms de vraag of het niet goed gaat komen, of ik geen spijt heb, want geen enkele relatie is perfect. En dat het bij een ander echt niet beter of leuker zal zijn.
Ik heb toen wel geschreven dat ik het idee had dat ik het alleen uit mocht maken als we altijd ruzie hadden, hij mij mishandelde en dan nog alleen als ik echt, echt niet meer van hem hield en hij al helemaal niet.
Want toen ik het bij bepaalde mensen aangaf dat het uit was, kreeg ik ook echt de vraag; maar houdt je niet meer van hem?!
En als ik dan aangaf, ja natuurlijk houd ik nog van hem. Dan werd men nog net niet boos.Zoals jij zegt; gevoel is voor veel mensen belangrijker, bijna heiliger, danogisch na denken en de koude feiten.
Je moet bij elkaar blijven tot het bittere eind en als bij beiden het houden van weg is, misschien mag je stoppen, want het is ook zonde om zoveel jaren weg te gooien.
In mijn optiek ligt de lat voor een partner/relatie bij veel mensen gewoon te laag. Precies wat jij zegt, hij slaat niet, heeft werk en gaat niet vreemd, dan mag je blij zijn. Mocht hij ook helpen in het huishouden of met de kinderen dan heb je een topper te pakken, hoor!!
Eigenschappen zoals aardig zijn en respect hebben zijn opties, terwijl het mij logisch lijkt dat een patner aardig moet zijn en respectvol handelt.
Maar wie ben ik, ik heb volgens sommigen een fantastische rekatie verbroken omdat het gras ergens anders groener is.
(Voor de duidelijkheid, mijn ex heeft nooit van dit soort dingen gezegd. Hij staat nog steeds achter onze beslissing. Maar hij is wel verbijsterd over shit die ik te horen krijg, want hij kreeg gewoon normale reacties. Opvallend genoeg krijg ik deze reacties enkel (!!) van vrouwen.)
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 13:05
dinsdag 18 januari 2022 om 13:07
Ik denk dat het ook vaak een gebrek aan zelfreflectie is. Gecombineerd met onvoldoende inzicht in eigen capaciteiten.hondenmens schreef: ↑17-01-2022 22:29Ik vind ook niet iedereen geschikt om een gehandicapt kind op te voeden. Bij mij op de Sociale Werkplaats ken ik al 5 vrouwen waarvan de kinderen zijn afgepakt. Ze dachten door een 2e kind te krijgen, dat ze het 1e kind wel terug zouden krijgen dan
Ken ook een stel waarvan de man epilepsie heeft en slechtziend is. Zij (37) heeft autisme. Ze hebben een dochter van 2, wat veel moeite kostte om zwanger te raken. Of dochter gezond is weet ik niet. Maar vorige week las ik op Facebook dat ze weer zwanger was en een miskraam heeft gekregen. Heel heftig natuurlijk. Maar ik denk vooral: Waarom in zo'n situatie nog een 2e willen?
Het zullen, zoals hier eerder werd gezegd, vast ook de hormonen zijn. We zijn evolutionair gezien bedoeld om ons te vermenigvuldigen.
En bij de meeste vrouwen rammelen de eierstokken gewoon keikhard.
dinsdag 18 januari 2022 om 13:12
Heb het ook gelezen en ik begrijp niet waarom vrouwen op zulke mannen vallen en erger: eraan blijven plakken.Skadí schreef: ↑18-01-2022 10:22n.a.v. jouw bericht ben ik even terug naar het topic gegaan. Dat op handen gedragen willen worden snap ik werkelijk nooit. Leven we in een film? Dat is toch super eng en ongelijkwaardig? Brr.
Stel je voor dat je gewoon voor een normale vent gaat die ook een gelijkwaardige relatie wilt en jullie allebei al de verantwoordelijkheid hebben kunnen dragen voor jullie eigen deel toen jullie samen kwamen.
Wat een gekke gedachte....
Als de hevigste verliefdheid is gestabiliseerd, dan zie je wat voor vlees je écht in de kuip hebt. Waarom dan toch doorgaan met zo'n man met een ego-probleem en overduidelijk een gat in z'n hand? Volgens mij is die vent helemaal niet toe aan de verantwoordelijkheden die bij een gezin horen. Ook al zijn het niet zijn kinderen. Hij koos wél voor de relatie met die TO. En zij heeft volgens mij heel veel moeite met 'nee' zeggen.
Kwam op mij over als hij een midlife crisis ofzo heeft. Ben je als vrouw dan zo snel tevreden om genoegen te nemen met minder? Kan dien TO uit dat topic niet alleen met haar kinderen zijn? Waar is de biologische vader van de kinderen dan qua opvoeding en financiële bijdrage? Het riep zoveel vragen bij me op. En ook dat ik niet snap dat ze een object aanschaffen met gedeeltelijk een lening en spaarrekening plunderen waarvan de afschrijving gruwelijk snel gaat (lees: als je bij de dealer of verkopende partij wegrijdt is je motor al de helft minder waard als het een nieuwe motor is).
dinsdag 18 januari 2022 om 13:14
Precies wat je zegt ja.dianaf schreef: ↑18-01-2022 12:26Ik heb het er zeker wel eens eerder of gehad, maar anderen misschien ook.
Sowieso toen mijn relatie uitging heb ik eens iets over gezegd. Want ik kreeg veel commentaar, over dat we het samen toch goed en leuk hadden, we toch nooit ruzie hadden, samen leuke dingen deden. Dus ik had toch geen reden om het uit te maken. En nog steeds krijg ik soms de vraag of het niet goed gaat komen, of ik geen spijt heb, want geen enkele relatie is perfect. En dat het bij een ander echt niet beter of leuker zal zijn.
Ik heb toen wel geschreven dat ik het idee had dat ik het alleen uit mocht maken als we altijd ruzie hadden, hij mij mishandelde en dan nog alleen als ik echt, echt niet meer van hem hield en hij al helemaal niet.
Want toen ik het bij bepaalde mensen aangaf dat het uit was, kreeg ik ook echt de vraag; maar houdt je niet meer van hem?!En als ik dan aangaf, ja natuurlijk houd ik nog van hem. Dan werd men nog net niet boos.
Zoals jij zegt; gevoel is voor veel mensen belangrijker, bijna heiliger, danogisch na denken en de koude feiten.
Je moet bij elkaar blijven tot het bittere eind en als bij beiden het houden van weg is, misschien mag je stoppen, want het is ook zonde om zoveel jaren weg te gooien.
In mijn optiek ligt de lat voor een partner/relatie bij veel mensen gewoon te laag. Precies wat jij zegt, hij slaat niet, heeft werk en gaat niet vreemd, dan mag je blij zijn. Mocht hij ook helpen in het huishouden of met de kinderen dan heb je een topper te pakken, hoor!!
Eigenschappen zoals aardig zijn en respect hebben zijn opties, terwijl het mij logisch lijkt dat een patner aardig moet zijn en respectvol handelt.
Maar wie ben ik, ik heb volgens sommigen een fantastische rekatie verbroken omdat het gras ergens anders groener is.
(Voor de duidelijkheid, mijn ex heeft nooit van dit soort dingen gezegd. Hij staat nog steeds achter onze beslissing. Maar hij is wel verbijsterd over shit die ik te horen krijg, want hij kreeg gewoon normale reacties. Opvallend genoeg krijg ik deze reacties enkel (!!) van vrouwen.)
Ik vind het zo haaks staan op de evolutie als het gaat om emancipatie, zwaar bevochten (met name vrouwen) rechten. Alsof dat soort aspecten niet meebewegen maar ergens in de jaren 30 van de vorige eeuw blijven steken. Zo ook staat het haaks op het financiele autonomie, het mogen maken van keuzes op gebied van werk, studie, relatie en kind(eren). En dan nog zijn zulke uitspraken en bijbehorend gedachtegoed schering en inslag. Je mag nog steeds "blij zijn" als je qua partnerkeuze aan een ondergrens zit waarin hij al de door jou genoemde dingen niet doet...dan hou je toch automatisch van zo'n man, dat is een lot uit de loterij en geen gezeik.
Ik heb daarnaast ook met stijgende verbazing het topic over grote gezinnen zitten lezen en daar ook gereageerd met m.i. verdiepende vragen als: "maar kan iemand mij uitleggen welke gedachtegang er zit achter het willen krijgen van pakweg 9 kinderen, maar mijn grote bek werd gesnoerd, niemand was mij tekst en uitleg schuldig en ik moest niet zo zeiken, er zat geen gedachtegang achter, het was gewoon een "gevoel", leuk en gezellig, zo ook de man van TO vond het "machtig" zoveel kinderen en als het aan hem lag blabla...
Ik vind dat dus echt schokkend he, letterlijk fokken als een konijn zonder enige vorm van "gedachtegang".
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 18 januari 2022 om 13:19
@ Sprokkelientje: goed punt! Ik snap dat ook niet. Mensen reageren in mijn beleving dan heel emotioneel als je hun voortplanting bekritiseerd (lees: groot gezin). Op social media zie je ook vaak hastags #gezinvanvijf (en ga zo maar door). Daardoor wordt het ook genormaliseerd om grote gezinnen te hebben. Terwijl ik vind dat je het tegenwoordig echt niet meer kunt maken om 3 kinderen op de wereld te zetten terwijl de wereld al overbevolkt is en we nu, met behalve een pandemie, ook met allerlei andere aan overbevolking gerelateerde problemen te kampen hebben. Denk aan de klimaatproblemen, CO2 - uitstoot. Overconsumptie lijkt heel normaal te zijn in een wereld die hoofdzakelijk op kapitalisme draait. Niemand wil, uit financiële belangen, een stap terug doen. Angst om tekort te komen denk ik. En ja de grote gezinnen vinden het heel normaal dat ze financieel door de overheid zoveel mogelijk ondersteund worden. Het CDA heeft vaak genoeg geroepen en met die opvatting gekoketteerd dat "het gezin de hoeksteen van de samenleving is."
dinsdag 18 januari 2022 om 13:37
Ja, ik heb alleen die hoeksteen nooit begrepen als in meerwaarde die allesomvattend en lichtend zou moeten zijn voor de rest van de samenleving.
En van het CDA "snap" ik ik zo'n opmerking ook nog eens gezien hun religieuze insteek die jouw normen en waarden tot achter de komma bepaalt.
Dat geen stap terug willen doen herken ik.
En van het CDA "snap" ik ik zo'n opmerking ook nog eens gezien hun religieuze insteek die jouw normen en waarden tot achter de komma bepaalt.
Dat geen stap terug willen doen herken ik.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 18 januari 2022 om 13:48
Ik ben van mening dat veel vrouwen gegijzeld worden in hun relatie. Ze hebben vaak niet de mogelijkheden om het weg te gaan ivm geld. Eigenlijk is het gebrek aan geld de belangrijkste factor.
Vrouwen verdienen vaak minder dan de man, of het nu is doordat ze minder werkt ivm de kinderen of omdat ze vaak jonger is, dus nog minder ver in haar carrière is of omdat vrouwen vaak in minder betaalde beroepen werken, ze verdienen minder.
Maar de levensstijl is ingericht op het hoge salaris van de man. Als een vrouw weg gaat, heeft zij zelden de financiële middelen om bv het gezamelijke huis over te nemen, terwijl mannen dit veel vaker wel kunnen. Misschien dat het met de huidige prijzen, lastiger is soit.
Daarnaast doordat vrouwen in een relatie meestal verantwoordelijk is voor de kinderen, wordt ze ook afgerekend om haar beslissingen die invloed hebben op de kinderen.
(Die vent kan vreemdgaan bij het leven, maar of je nu blijft of niet, als moeder doe je dit je kinderen aan. Vaders blijft buiten schot.)
Doordat je als vrouw verantwoordelijk wordt gehouden voor het welzijn van de kinderen, worden ze vaak afhankelijk(er) van die partner.
Hoe vaak lees je niet, ik wil weg bij mijn partner, maar ik heb geen of niet genoeg werk, geen, geld, geen huis en oh ja, de kinderen moeten ook mee. Geld, eigen geld, lost dit voor een groot deel op.
In de relatie zijn ze zo afhankelijk geworden/gemaakt, dat ze niet weg kunnen. Ze worden gewoon gegijzeld. En je kunt zeggen, dat is haar keuze, terwijl het vaak ontstaat door druk uit de maatschappij, te weinig rolmodellen dat het anders kan en te weinig oog voor de risico's. Jeweetwel; dit is ware liefde dus we gaan nooit uit elkaar.
Maar zoals met wel veel dingen, liefde is mooi, maar uiteindelijk kun je er niet van leven.
En dan is het grootste probleem gebrek aan geld. Een achterstand die ze nooit gaat inhalen, want ze blijven altijd jonger, minder gewerkt hebben enz. Maar ook genoeg vrouwen die niet met minder genoegen willen nemen (qua gefaciliteerde levensstijl) of meer durven te eisen, waardoor ze in die fantastische relatie blijven hangen.
En zo doormodderen.
Vrouwen verdienen vaak minder dan de man, of het nu is doordat ze minder werkt ivm de kinderen of omdat ze vaak jonger is, dus nog minder ver in haar carrière is of omdat vrouwen vaak in minder betaalde beroepen werken, ze verdienen minder.
Maar de levensstijl is ingericht op het hoge salaris van de man. Als een vrouw weg gaat, heeft zij zelden de financiële middelen om bv het gezamelijke huis over te nemen, terwijl mannen dit veel vaker wel kunnen. Misschien dat het met de huidige prijzen, lastiger is soit.
Daarnaast doordat vrouwen in een relatie meestal verantwoordelijk is voor de kinderen, wordt ze ook afgerekend om haar beslissingen die invloed hebben op de kinderen.
(Die vent kan vreemdgaan bij het leven, maar of je nu blijft of niet, als moeder doe je dit je kinderen aan. Vaders blijft buiten schot.)
Doordat je als vrouw verantwoordelijk wordt gehouden voor het welzijn van de kinderen, worden ze vaak afhankelijk(er) van die partner.
Hoe vaak lees je niet, ik wil weg bij mijn partner, maar ik heb geen of niet genoeg werk, geen, geld, geen huis en oh ja, de kinderen moeten ook mee. Geld, eigen geld, lost dit voor een groot deel op.
In de relatie zijn ze zo afhankelijk geworden/gemaakt, dat ze niet weg kunnen. Ze worden gewoon gegijzeld. En je kunt zeggen, dat is haar keuze, terwijl het vaak ontstaat door druk uit de maatschappij, te weinig rolmodellen dat het anders kan en te weinig oog voor de risico's. Jeweetwel; dit is ware liefde dus we gaan nooit uit elkaar.
Maar zoals met wel veel dingen, liefde is mooi, maar uiteindelijk kun je er niet van leven.
En dan is het grootste probleem gebrek aan geld. Een achterstand die ze nooit gaat inhalen, want ze blijven altijd jonger, minder gewerkt hebben enz. Maar ook genoeg vrouwen die niet met minder genoegen willen nemen (qua gefaciliteerde levensstijl) of meer durven te eisen, waardoor ze in die fantastische relatie blijven hangen.
En zo doormodderen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 14:03
Was en is ook mijn eerste opmerking meestal hoor, dat het een "keuze" is van de vrouw, maar het ligt zoals jij het heel mooi schetst inderdaad een stuk complexer en helaas dealt de huidige samenleving nog steeds met een fijne erfenis aan resten van een op de man ingerichte samenleving, of eigenlijk wereld.dianaf schreef: ↑18-01-2022 13:48Ik ben van mening dat veel vrouwen gegijzeld worden in hun relatie. Ze hebben vaak niet de mogelijkheden om het weg te gaan ivm geld. Eigenlijk is het gebrek aan geld de belangrijkste factor.
Vrouwen verdienen vaak minder dan de man, of het nu is doordat ze minder werkt ivm de kinderen of omdat ze vaak jonger is, dus nog minder ver in haar carrière is of omdat vrouwen vaak in minder betaalde beroepen werken, ze verdienen minder.
Maar de levensstijl is ingericht op het hoge salaris van de man. Als een vrouw weg gaat, heeft zij zelden de financiële middelen om bv het gezamelijke huis over te nemen, terwijl mannen dit veel vaker wel kunnen. Misschien dat het met de huidige prijzen, lastiger is soit.
Daarnaast doordat vrouwen in een relatie meestal verantwoordelijk is voor de kinderen, wordt ze ook afgerekend om haar beslissingen die invloed hebben op de kinderen.
(Die vent kan vreemdgaan bij het leven, maar of je nu blijft of niet, als moeder doe je dit je kinderen aan. Vaders blijft buiten schot.)
Doordat je als vrouw verantwoordelijk wordt gehouden voor het welzijn van de kinderen, worden ze vaak afhankelijk(er) van die partner.
Hoe vaak lees je niet, ik wil weg bij mijn partner, maar ik heb geen of niet genoeg werk, geen, geld, geen huis en oh ja, de kinderen moeten ook mee. Geld, eigen geld, lost dit voor een groot deel op.
In de relatie zijn ze zo afhankelijk geworden/gemaakt, dat ze niet weg kunnen. Ze worden gewoon gegijzeld. En je kunt zeggen, dat is haar keuze, terwijl het vaak ontstaat door druk uit de maatschappij, te weinig rolmodellen dat het anders kan en te weinig oog voor de risico's. Jeweetwel; dit is ware liefde dus we gaan nooit uit elkaar.
Maar zoals met wel veel dingen, liefde is mooi, maar uiteindelijk kun je er niet van leven.
En dan is het grootste probleem gebrek aan geld. Een achterstand die ze nooit gaat inhalen, want ze blijven altijd jonger, minder gewerkt hebben enz. Maar ook genoeg vrouwen die niet met minder genoegen willen nemen (qua gefaciliteerde levensstijl) of meer durven te eisen, waardoor ze in die fantastische relatie blijven hangen.
En zo doormodderen.
Onlangs nog een vriendin helpen verhuizen die uit een zeer giftige relatie kwam en het godzijdank bij 1 kind heeft gehouden, 36 uur werkt en een iets bovengemiddeld salaris verdient én altijd eigen spaargeld heeft gehad, naast de gezamenlijke.
Ze heeft zich altijd met hand en tand verzet tegen het gedram van inmiddels ex over nog een paar kinderen en het feit dat zij een eigen spaarpot had. Dat laatste wist hij overigens gewoon maar hij vond dat, net als haar ouders en zijn ouders maar raar. Zo ook dat zij nadat kind naar school ging weer van 28 naar 36 uur ging.
Ze woont nu best schandalig duur in een zo-zo flatje maar is wel vrij en kan zeggen "fuck you" ik heb niemand nodig. Dat laatste zei ze met tranen in haar ogen tijdens één van onze klus/wijnmiddagen
Als ik dit afzet tegen zus van een andere vriendin (5 kinderen, midden 30, jong getrouwd en nog nooit een slag gewerkt) is dat best schokkend.
Als die relatie strandt kan zij geen kant op.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 18 januari 2022 om 14:18
Voor mij is kindvrij blijven ook (gevoelsmatig) echt gelinkt aan mijn feministische basis. Alle emancipatie ten spijt; het moederschap duwt vrouwen in een rol die mij niet past. De afhankelijkheid, verlies van vrijheden... ik voel daar zo'n weerstand tegen!
Ik ben ook echt allergisch voor ongelijkwaardigheid in een relatie.
Ik ben ook echt allergisch voor ongelijkwaardigheid in een relatie.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 18 januari 2022 om 14:21
Vaak is het ook mijn eerste gedacht hoor.sprokkelientje schreef: ↑18-01-2022 14:03Was en is ook mijn eerste opmerking meestal hoor, dat het een "keuze" is van de vrouw, maar het ligt zoals jij het heel mooi schetst inderdaad een stuk complexer en helaas dealt de huidige samenleving nog steeds met een fijne erfenis aan resten van een op de man ingerichte samenleving, of eigenlijk wereld.
Onlangs nog een vriendin helpen verhuizen die uit een zeer giftige relatie kwam en het godzijdank bij 1 kind heeft gehouden, 36 uur werkt en een iets bovengemiddeld salaris verdient én altijd eigen spaargeld heeft gehad, naast de gezamenlijke.
Ze heeft zich altijd met hand en tand verzet tegen het gedram van inmiddels ex over nog een paar kinderen en het feit dat zij een eigen spaarpot had. Dat laatste wist hij overigens gewoon maar hij vond dat, net als haar ouders en zijn ouders maar raar. Zo ook dat zij nadat kind naar school ging weer van 28 naar 36 uur ging.
Ze woont nu best schandalig duur in een zo-zo flatje maar is wel vrij en kan zeggen "fuck you" ik heb niemand nodig. Dat laatste zei ze met tranen in haar ogen tijdens één van onze klus/wijnmiddagen
Als ik dit afzet tegen zus van een andere vriendin (5 kinderen, midden 30, jong getrouwd en nog nooit een slag gewerkt) is dat best schokkend.
Als die relatie strandt kan zij geen kant op.
Hier op het forum lees je nogal eens het verhaal van een vrouw met kind en nan, en dat die man waardeloos is. En altijd dit gedrag al vertoonde. Ik vind de vraag waarom je dan toch kinderen met zo'n parel wilde, aan de ene kant heel terecht. Aan de andere kant, die kinderen kunnen niet meer terug. Toch vind ik het een relevante vraag, want het kan zin hebben dat iemand even kritisch naar de relatie en de eigen keuzes kijkt. Al is het maar ter lering.
Die vriendin van jou heeft het maar goed voor elkaar. Knap dat ze die druk uit de omgeving heeft kunnen weerstaan. Hoe kut de situatie nu ook voelt/is, ze doet het maar mooi zelf.
Ik ben echt een feminist, maar ik ben vooral in staat om gevoelens en verstand te scheiden, waardoor ik nogal kritisch ben op zaken die vaak nadelig zijn voor vrouwen.
Mijn ex vond heus wel eens dat ik te zakelijk was in onze relatie als het ging om zelfstandigheid en geld. Maar hij begreep wel dat dit ook in zijn voordeel was, want hierdoor bleef de boel gelijkwaardig. En wist hij dat ik bij hem was omdat ik hem een schatje en een lekker ding vond, en niet om zijn geld of levensstijl.
Ik kan mij ook niet voorstellen dat ik dit evenwicht ook met iemand anders kan hebben. Natuurlijk is dat net zo'n rare gedachte als denken dat je nooit meer een leuke relatie zult krijgen (de reden waarom veel mensen toch bij elkaar blijven
).Maar het hele idee van samen een huishouden, verplichtingen naar elkaar toe daardoor enz. Brrr... moet er niet aan denken. Want no way, dat ik mijn huis op ga geven... en ik heb ook geen ruimte voor een nieuwe bewoner.
Als het ooit nog iets wordt met iemand, dan blijf ik latten.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 18 januari 2022 om 14:37
Ik heb dan liever, om voor mijzelf te spreken, géén relatie dan een relatie met zo'n "parel" omdat ik niet alleen kan en/of wil zijn. Ik wil nooit afhankelijk van een man zijn om mijn broek op te houden. Vrouwen die zich zo opstellen roepen bij mij, klinkt misschien niet aardig, een soort irritatie op. Dat passieve "zo gaat het nu eenmaal, wat mijn man zegt doen we en ik kan er niks aan veranderen." Een vriendin van heeft dat ook. Ik zeg nu tegen mezelf: ik kan wel vinden dat die relatie niet goed voor haar is, maar voor háár klopt het wél. Misschien heeft zo iemand ook heel veel leiding en sturing nodig en zou ze het in haar eentje niet goed kunnen redden. Wie weet. Het is denk ik meer van als je dit soort dingen heel erg wilt begrijpen, dan wil je het óók oplossen en dat nu eenmaal niet. Ik vind het prima dat iemand voor een bepaalde relatie kiest, maar ga dan niet je frustratie over je gezin via speldenprikjes aan een bewust kindvrije vrouw geven.dianaf schreef: ↑18-01-2022 14:21
Ik kan mij ook niet voorstellen dat ik dit evenwicht ook met iemand anders kan hebben. Natuurlijk is dat net zo'n rare gedachte als denken dat je nooit meer een leuke relatie zult krijgen (de reden waarom veel mensen toch bij elkaar blijven).
Maar het hele idee van samen een huishouden, verplichtingen naar elkaar toe daardoor enz. Brrr... moet er niet aan denken. Want no way, dat ik mijn huis op ga geven... en ik heb ook geen ruimte voor een nieuwe bewoner.Als het ooit nog iets wordt met iemand, dan blijf ik latten.
Gelijk heb je trouwens, hoor om het bij latten te houden. Ik snap dat. Zou zelf niet met iemand samen willen (en misschien ook niet kunnen) wonen.
Op een gegeven moment heb je je leven, al is er soms nog werk in uitvoering
, zo goed als op de rit en ben je niet bereid om met minder genoegen te nemen of om je dag in dag uit aan te passen als in rekening houden met de ander. Een tante van me verweet me vroeger, toen ik nog naar haar verjaardag toeging, weleens dat ik qua partnerkeuze te "fitterig was en dat je niet de hele tijd maar naar school moest, maar dat er óók met de handen gewerkt moest worden". Nou ja, dat is haar mening maar ik ben anders opgevoed en ook gevormd. Op dit forum vaak genoeg idd voorbeelden van vrouwen die problemen hebben met bepaald gedrag van hun partner en ik dat elke keer weer met enige verbazing zit te lezen met als prangende vraag: waarom ben je nog bij hem?
Ik ben het met je eens dat geld een grote drive kan zijn om dan tóch maar niet uit elkaar te gaan. Maar ja, wil je dan in een relatie blijven zitten die over de houdbaarheidsdatum is? Wat weegt zwaarder? Sowieso moet er in de samenleving nog eea veranderen als het gaat om de positie van vrouwen in zowel werk als privé.
