blijf verdrietig na miskraam

Hoi Elvie,

Wat verdrietig dat je een miskraam hebt gehad. Het kan heel ingrijpend zijn weet ik uit ervaring helaas. En het kost tijd om het een plekje te geven. Neem die tijd er voor. Verdriet is niet erg.

Hier loopt ook een topic: weer zwanger worden na een miskraa. Hier kun je met meiden praten die hetzelfde hebben meegemaakt. Een aantal zijn weer zwanger, of hebben helaas weer een miskraam gehad. Maar lief en leed wordt gedeeld. Je bent altijd welkom.

Sterkte en ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt.

Ik heb dit zelf nog nooit meegemaakt (heb bovendien geen kinderen), maar wilde je bij deze alleen even sterkte wensen. Zou het helpen om professionele hulp te zoeken? Je partner staat misschien te dicht bij je. Tegen je vriendin kun je beter maar wel eerlijk zeggen, dat je - hoe blij je ook voor haar bent - nog te verdrietig bent om 100% met haar mee te kunnen leven momenteel. Des te minder kans, dat je onbedoeld bot tegen haar gaat reageren. Bovendien: een goede vriendin begrijpt dat.



Lieve groeten,

W.

Dit topic bedoel ik:

toosje74 in "Weer zwanger worden na een miskraam! #4!"



Ook bestaat er een heus forum: www.miskramen.nl Hier zou je ook eens rond kunnen kijken. Ik werd er alleen maar verdrietiger van. Maar het topicje op viva geeft me een goed en vertrouwd gevoel.

Jeetje meid, moeilijk hoor.



Herken wel een deel. Ik heb zelf ook een miskraam gehad (in 2001). Ik dacht dat ik 11 weken zwanger was en bij de eerste echo bleek dat het met 8 weken gestopt was met groeien. Ik ben toen gecuriteerd in het ziekenhuis.

Die leegte herken ik wel.

Je toekomst die in 1 klap veranderd.



Mijn omgeving wist dat ik zwanger was en dus ook van die miskraam. Ene kant kan het vervelend zijn, maar ook positief. Elke keer kon ik toch m'n verhaal kwijt en er zijn best veel vrouwen die het ook gehad hebben en het gevoel herkennen.



Die clise's lijken van die 'dood-doeners' maar er zit wel een kern van waarheid in. Het was niet levensvatbaar... je kan wel zwanger worden.. jouw tijd komt nog wel, enz. enz.



--praat er dus over. Ook met je beste vriendin. Tuurlijk gun je haar haar geluk, maar jij zit met jouw verdriet en als zij een vriendin is snapt ze het best.

--ga langs je huisarts. Praat met hem/haar. Wie weet was hij/zij voor je kan betekenen.,

--probeer elke dag wat leuks te doen, te genieten van de kleine mooie dingen. Lekker buiten met de hond, mooi liedje op de radio, enz.



Ik kan zoveel voorbeelden opnoemen van voorbeelden uit m'n omgeving.

3 goeie vriendinnen een miskraam (1 bij de eerste, 2 tussen de 1e en 2e), van 1 is het een paar maanden geleden.. zij willen graag een 2e. De andere 2 hebben allebei nu 1 en 2 kids.

Een vriendin daarvan... 1 - 1 1/2 jaar bezig, zwanger en miskraam, maar nu al even een klein ventje.

Zelf heb ik inmiddels ook 2 kinderen.

Weet dat je hier niks aan hebt, maar wil het je toch melden.



Neem tijd voor jezelf om alles een plek te geven. Schrijf het op..



Knuf!

Hey Elvie,



I hear you! Ik heb hetzelfde meegemaakt, in mei dit jaar. Ook met een week of 5. Ik had al positief getest, jij ook? Alleen vlak daarna een flinke bloeding. Alsof ik voor 3x tegelijk ongesteld was. Toevallig liep ik al bij een gyneacoloog en moest een maand later bij haar zijn. Dus toen heb ik dit ook gelijk verteld. Zij vertelde mij dat ik inderdaad een vroege miskraam heb gehad en dat dat heel vaak voorkomt. Pas als het drie keer gebeurt gaan ze eens verder kijken. Nu is het inderdaad zo geweest dat het vruchtje niet goed was. Ik heb ook mijn huisarts gebeld. Zij zei hetzelfde. En feliciteerde me trouwens. Waarom? Omdat nu wel was aangetoond dat ik in ieder geval zwanger kon raken. En dat was toch prachtig nieuws? Ja, daar moest ik haar wel gelijk in geven.



Het gebeurde op een vrijdag en ik was dat weekend wel een beetje van slag. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er ongeveer een week daarna ook wel klaar mee was. Ik ben nogal van het relativeren en dacht bij mezelf, als ik niet toevallig die dag had getest had ik uberhaupt nooit geweten dat ik zwanger ben geweest. En dat gebeurt dus ook heel vaak. Dat vrouwen denken dat hun menstruatie gewoon een keer wat later is maar dat ze in feite zwanger waren en dat het is mis gegaan in een heel vroeg stadium. Ik wilde er geen drama van maken voor mezelf. En zo voelde het ook niet. Gelukkig.



Er zijn toevallig die week voordat ik positief testte een paar leuke foto´s gemaakt, tijdens Koninginnedag. Als ik die foto´s zie denk ik wel altijd bij mezelf, jeetje, toen was ik gewoon zwanger! Maar eerlijk gezegd is dat het enige.



Ik ben er dus verder niet verdrietig van geweest buiten de eerste paar dagen/week. Ik hoop alleen dat ik snel weer een positieve test in handen heb. En dat het dan blijft zitten!



Sterkte. En, ik weet dat het afgezaagd klinkt, maar probeer het van je af te zetten. Je mag best je verdriet hebben maar onthoud dat dat écht voorbij gaat. Je bent niet je gevoel, je hébt een bepaald gevoel. En dat is altijd van voorbijgaande aard. Net als mijn huisarts zei, je weet dat je zwanger kunt raken. En dat is op zich al een geruststellende gedachte. Vind ik.



knuffel,

Winterdip.

Nou Winterdip, dat jij er voor jezelf geen drama van wilde maken wil niet zeggen dat TO dat zo niet ervaart. Ik vind je wat kort door de bocht om heel eerlijk te zijn. En dat TO "het dan maar van zich af moet zetten" kan jij ook niet voor haar bepalen. Een miskraam is heel ingrijpend; ben vorig jaar zelf gecurreteerd omdat ook bij mij was geconstateerd dat het kindje gestopt was met groeien en er in de aanmaak van de cellen iets mis was gegaan en ik kan je vertellen dat ik de longen uit mijn lijf had gejankt toen ik het bij de 1e echo hoorde. Pas na de curretage had ik er vrede mee en kwam het besef dat het nu eenmaal zo heeft moeten zijn en dat de natuur heeft ingegrepen.

En wat raar van de gynaecoloog dat ze je feliciteerde met het feit dat je zwanger kunt raken. Alsof dat een garantie is op een gezond kind.

Het gebeurt regelmatig dat vrouwen tijdens hun eerste zwangerschap een miskraam hebben, maar de meesten weten het niet, denken inderdaad dat ze 'overtijd' zijn. Het schijnt normaal te zijn, wat het verdriet niet minder maakt natuurlijk.



Ik wens je heel veel sterkte.

Lieve Elvie



Wat naar dat je een miskraam hebt gehad en dat het zwanger worden zo moeilijk gaat. Ik heb zelf ook een miskraam gehad: ik was 10 weken zwanger toen ik een echo kreeg en toen bleek dat het kindje al een dikke week niet meer leefde. Ik vond het ook erg ingrijpend en ben er een tijdje echt erg verdrietig van geweest... nu (3 maanden later) probeer ik weer zwanger te raken en heb ik het wel verwerkt.

Wat Winterdips arts zei vind ik zelf ook wel relativerend: je KAN dus blijkbaar zwanger raken, dat is al heel goed nieuws! En statistisch gezien is je kans om ooit een gezond kind op de wereld te zetten nu zelfs vooruit gegaan, omdat je zwanger kan raken. De meeste vrouwen die ongewenst kinderloos blijven kunnen namelijk echt helemaal niet zwanger raken. Een hard stukje statistiek, maar wel waar.



Zoals Toosje als zei: je bent welkom op ons topic!

traincha2 schreef op 31 augustus 2007 @ 08:34:

Nou Winterdip, dat jij er voor jezelf geen drama van wilde maken wil niet zeggen dat TO dat zo niet ervaart. Ik vind je wat kort door de bocht om heel eerlijk te zijn. En dat TO "het dan maar van zich af moet zetten" kan jij ook niet voor haar bepalen. Een miskraam is heel ingrijpend; ben vorig jaar zelf gecurreteerd omdat ook bij mij was geconstateerd dat het kindje gestopt was met groeien en er in de aanmaak van de cellen iets mis was gegaan en ik kan je vertellen dat ik de longen uit mijn lijf had gejankt toen ik het bij de 1e echo hoorde. Pas na de curretage had ik er vrede mee en kwam het besef dat het nu eenmaal zo heeft moeten zijn en dat de natuur heeft ingegrepen.

Ik probeer TO alleen een hart onder de riem te steken door te vertellen hoe ik ermee om ben gegaan en hoe ik het heb ervaren. Dat vind ik niet kort door de bocht, ik heb in dezelfde situatie gezeten. Ik heb ook niet gezegd: Je moet het maar van je af zetten. Alleen gesuggereerd dat, hoe moeilijk dat ook kan zijn, ze dat echt moet proberen. Ze weet nu dat ze zwanger kan worden dus ik hoop dat ze snel zover is dat ze weer met goede moed aan de slag gaat voor een volgende zwangerschap. In mijn geval heb ik het zo benaderd en mijn ervaring wilde ik delen in de hoop dat ze het voor zichzelf misschien enigszins kan gaan relativeren en verder gaat. (Wanneer voor haar de tijd voor rijp is, want dat ligt inderdaad voor iedereen anders).



Het was een reactie met de allerbeste bedoelingen en met alle begrip voor TO hoor. En ik was erg blij met de opmerking van mijn huisarts want zo had ik het zelf nog helemaal niet bekeken. Dat zwanger kunnen worden geen garantie is voor een gezond kind, daar ben ik me al te zeer van bewust. Helaas heb ik in mijn directe kringetje al 5 keer (!) meegemaakt dat het na voorbeeldige zwangerschappen tussen de 7e maand tot zelfs na de uitgerekende datum alsnog is mis gegaan. Ik ken ook een aantal dames die echt onvruchtbaar zijn gebleken (na alle onzekerheden van de MMM te hebben doorgemaakt). Ik wil daar niet al te lang bij stil staan want ik ben bang dat ik anders zelf helemaal niet meer durf. Zwangerschap en kinderen is zo prachtig maar ook zo fragiel allemaal. Net als de rest van het leven. Dus ik probeer gewoon zo positief mogelijk vooruit te blijven kijken. Een meestal lukt dat.



Dus ieder op zijn eigen manier zou ik zeggen.

traincha2 schreef op 31 augustus 2007 @ 08:35:

En wat raar van de gynaecoloog dat ze je feliciteerde met het feit dat je zwanger kunt raken. Alsof dat een garantie is op een gezond kind.

De huisarts zei toch niet 'gefeliciteerd, nu weet u zeker dat u een gezond kindje gaat krijgen'?!

Hij feliciteerde haar gewoon met het feit dat ze in elk geval zwanger kon worden! Wie weet was ze daar al heel lang mee bezig en lukte dat niet? Zo raar vind ik dat eigenlijk niet...

Ik vind het wel een vreemde opmerking. Bij mijn laatste zwangerschap kreeg ik bloedingen. Doodsbang was ik dat het weer mis zou gaan. Gelukkig heeft mijn sterke dochter - toen nog ongeboren - zich daar niks van aangetrokken, maar de gynaecoloog heeft wel gezegd dat dat geen garantie is dat het wel goed kan gaan. Ja, je kunt zwanger worden, maar het is dan niet gezegd dat het dan nog goed gaat met je kindje en daarom vind ik het een vreemde opmerking.

Denk dat Traincha er anders in zit dan Pien en Winterdip en dat daar de verschillende interpretaties van de uitspraken uit voortkomen. Maar TO vroeg naar ervaringen, dus iedereen - ook degenen die er sneller van opgeknapt waren als anderen - moeten gewoon hun verhaal kunnen doen.

Pien252 schreef op 31 augustus 2007 @ 10:44:

[...]





De huisarts zei toch niet 'gefeliciteerd, nu weet u zeker dat u een gezond kindje gaat krijgen'?!

Hij feliciteerde haar gewoon met het feit dat ze in elk geval zwanger kon worden! Wie weet was ze daar al heel lang mee bezig en lukte dat niet? Zo raar vind ik dat eigenlijk niet...

Ik kreeg die opmerking ook na mijn miskraam, het hartje was na 9,5 week gestopt. Maar tot nu toe, weer driekwart jaar later geen teken van zwangerschap. Ik snap wel dat je als je een miskraam hebt gehad, zwanger kan worden, maar het moet daarna wel weer een keer lukken en ook nog blijven zitten! Ik vind het een dooddoener eerste klas!



Lieve To, ik snap je hoe verdrietig je kan zijn na een miskraam, maar er in wegzakken is geen goed idee. Misschien is het een goed idee om met een psycholoog te praten en zit er meer dwars dan je weet. Ik heb dat ook gedaan, om een andere reden dan de miskraam, en gewoon 6 gesprekken hebben mij weer op de goede weg geholpen, niet dat je geen verdriet meer hebt, maar er is weer structuur in je denken ed. (verwijzing gaat via de huisarts)

En vertel het je vriendin, je zal versteld zijn van de opluchting die dat geeft.

Sterkte meis!!

Pien252 schreef op 31 augustus 2007 @ 10:44:

[...]





De huisarts zei toch niet 'gefeliciteerd, nu weet u zeker dat u een gezond kindje gaat krijgen'?!

Hij feliciteerde haar gewoon met het feit dat ze in elk geval zwanger kon worden! Wie weet was ze daar al heel lang mee bezig en lukte dat niet? Zo raar vind ik dat eigenlijk niet...

Mijn huisarts zei eigenlijk iets soortgelijks besef ik me nu. Iets in de trant van: nu weet je in elk geval dat alles werkt bij je. Nou ja, hoe je het ook went of keert, een miskraam blijft KUT! (zo, ik heb gezegd.)

Dikke knuffel voor de TO!