Kinderen
alle pijlers
Contact zoeken met (andere kinderen van) donor?
vrijdag 22 maart 2024 om 16:36
Ik ben op zoek naar andere ouders die met behulp van een donor zwanger zijn geraakt en een kind of kinderen hebben gekregen. Ik ben benieuwd of jullie overwegen om contact te zoeken met andere kinderen van deze donor of zelfs met de donor zelf (bijvoorbeeld via een dna-test of Facebookgroep op basis van de donorconferentie) Ik ben zelf lid van twee geheime facebookgroepen en daar heb ik ook al contact gelegd met twee andere gezinnen, het contact is heel laag in intensiteit (2 keer per jaar contact of alleen via Facebook) maar tegelijkertijd bijzonder omdat je eigenschappen herkent die je normaal bij je schoonfamilie zou herkennen denk ik.
zondag 24 maart 2024 om 10:16
Ja, klopt. Maar hopelijk is kind dan in staat eventuele tegenvallers in perspectief te kunnen plaatsen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 24 maart 2024 om 10:18
Mensen zoals jij maken het heftig.Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:16En wat bedoel je met krachtig genoeg? Lijkt net of er staat er is het kind zoiets heftigs aangedaan daar moet een kind wel ouder voor zijn om dit heftige aan te kunnen.
Terwijl elders het hebben van een donor als iets heel normaals etc wordt gezien. Het heeft daar niet te lading van iets heftigs waarvoor een kind erg stevig in de schoenen moet staan.
Het kán heftig zijn, maar dat hoeft totaal niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 24 maart 2024 om 10:18
Niet actief tegenwerken maar er staat wel dat een ouder hier niet perse aan mee hoeft te werken want ja, de donor kan dood zijn of het kind is niet krachtig genoeg of ja er is zoveel dat uitgesteld wordt tot later.Solomio schreef: ↑24-03-2024 10:15Maar wie in dit topic heeft aangegeven dit dan actief tegen de werken (als het wettelijk mogelijk zou zijn?).
Dan nog kun je kijken welke behoefte daaronder zit en kijken of die ook op een andere maniet bevredigd kan worden.
Al is het alleen maar omdat je niet weet of een ontmoeting met de donor die eventuele onderliggende behoefte gaat vervullen.
zondag 24 maart 2024 om 10:19
Ja, dat is toch logisch?Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:18Niet actief tegenwerken maar er staat wel dat een ouder hier niet perse aan mee hoeft te werken want ja, de donor kan dood zijn of het kind is niet krachtig genoeg of ja er is zoveel dat uitgesteld wordt tot later.
Daarin kijk je dus naar de behoefte van je kind.
En of je kind een eventuele tegenvaller aan zal kunnen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 24 maart 2024 om 10:26
In mijn ogen heeft de moeder daar niks over te zeggen. Die heeft dit allemaal zelf zo gedaan en bedacht en doorgezet puur om een kind te hebben. Wetende dat er allemaal narigheid uit kan komen. Als het kind dan dingen wil weten is het meer dan weird en schijheilig om de bezorgde moeder uit te gaan hangen (over een situatie die de moeder dus zelf in elkaar heeft gezet). Het kind is hierin meegetrokken en zal levenslang ermee moeten dealen. Bizar dat dan uitgerekend de moeder zich er ook nog even mee gaat bemoeien en kijken of het kind daadkrachtig ofzo is.
Lijkt me meer iets om met een extern iemand te bespreken of te bekijken maar niet met de persoon die ervoor gezorgd heeft.
zondag 24 maart 2024 om 10:30
Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:16En wat bedoel je met krachtig genoeg? Lijkt net of er staat er is het kind zoiets heftigs aangedaan daar moet een kind wel ouder voor zijn om dit heftige aan te kunnen.
Terwijl elders het hebben van een donor als iets heel normaals etc wordt gezien. Het heeft daar niet te lading van iets heftigs waarvoor een kind erg stevig in de schoenen moet staan.
Stel je voor je voor;
Je bent zelf een vrolijke veertienjarige puber. Je halfbroer is een bozige zeventienjarige. Jij had een veilige opgroeisituatie, je halfbroer niet. Je halfbroer wil daar steeds met jou over praten, en hij stuurt je te pas en te onpas berichtjes via Snapchat. Hij kan er maar niet mee stoppen, en zijn ouders willen ook niet met jouw moeder in gesprek. Inmiddels ben je er zelf ook erg ongelukkig van, want hoe oneerlijk is het dat hij in zo’n situatie opgroeiende en jij in een fijn gezin?
Of;
Je bent twaalf en je moeder heeft je donor opgespoord. Jullie spreken af.
De donor blijkt een wat morsige vent, en hij blijkt eigenlijk pissig te zijn. Tijdens de ontmoeting valt hij uit tegen je moeder; hij voelde zich gedwongen tot deze ontmoeting, maar hij heeft gedoneerd met het idee dat hij later alleen zou instemmen met contact met een kind van minimaal 16.
Ik kan nog veel meer onwenselijke scenario’s bedenken. Ook positieve trouwens.
Maar met betrekking tot onwenselijke scenario’s bepaalt de ontwikkelingsfase van de kind uit in hoeverre je al vaardig en sterk genoeg bent om ermee te dealen.
Tot 12 jaar bv betrekken kinderen gedrag van ouders doorgaans op zichzelf doordat het brein nog op zichzelf gericht is. Als ouders dan gaan scheiden, hun eigen problemen afreageren op kinderen enz maakt een kind daarvan dat het zijn/haar schuld is en ook diens verantwoordelijkheid het te veranderen.
Ik als ouders heb de taak te zorgen dat het goed gaat met mijn kind. Daarin maak ik dus al dit soort afwegingen. Ik denk voorbij wensen en gevoelens.
•
zondag 24 maart 2024 om 10:31
Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:26In mijn ogen heeft de moeder daar niks over te zeggen. Die heeft dit allemaal zelf zo gedaan en bedacht en doorgezet puur om een kind te hebben. Wetende dat er allemaal narigheid uit kan komen. Als het kind dan dingen wil weten is het meer dan weird en schijheilig om de bezorgde moeder uit te gaan hangen (over een situatie die de moeder dus zelf in elkaar heeft gezet). Het kind is hierin meegetrokken en zal levenslang ermee moeten dealen. Bizar dat dan uitgerekend de moeder zich er ook nog even mee gaat bemoeien en kijken of het kind daadkrachtig ofzo is.
Lijkt me meer iets om met een extern iemand te bespreken of te bekijken maar niet met de persoon die ervoor gezorgd heeft.
Je slaat enorm door.
De meeste moeders zijn prima in staat om in het belang van hun kind te handelen hoor.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 24 maart 2024 om 10:32
Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:26In mijn ogen heeft de moeder daar niks over te zeggen. Die heeft dit allemaal zelf zo gedaan en bedacht en doorgezet puur om een kind te hebben. Wetende dat er allemaal narigheid uit kan komen. Als het kind dan dingen wil weten is het meer dan weird en schijheilig om de bezorgde moeder uit te gaan hangen (over een situatie die de moeder dus zelf in elkaar heeft gezet). Het kind is hierin meegetrokken en zal levenslang ermee moeten dealen. Bizar dat dan uitgerekend de moeder zich er ook nog even mee gaat bemoeien en kijken of het kind daadkrachtig ofzo is.
Lijkt me meer iets om met een extern iemand te bespreken of te bekijken maar niet met de persoon die ervoor gezorgd heeft.
Ik vind het echt verdrietig voor je. Maar dit gaat over jou. Niet over ‘onze’ kinderen.
•
zondag 24 maart 2024 om 10:35
Ja en ik vind dus niet dat als een moeder zelf een kind in een situatie heeft geplaatst die echt heftig is, dat zij dan de bezorgde moeder uit kan gaan hangen om te beoordelen of het kind daadkrachtig genoeg is om aan te kunnen dat de donor een nare man is of overleden of weet ik wat. Echt bizar zou ik dat vinden. Lijkt me nogmaals meer wat voor een extern iemand die het kind daarin kan begeef of opvangen.Frizz schreef: ↑24-03-2024 10:30Stel je voor je voor;
Je bent zelf een vrolijke veertienjarige puber. Je halfbroer is een bozige zeventienjarige. Jij had een veilige opgroeisituatie, je halfbroer niet. Je halfbroer wil daar steeds met jou over praten, en hij stuurt je te pas en te onpas berichtjes via Snapchat. Hij kan er maar niet mee stoppen, en zijn ouders willen ook niet met jouw moeder in gesprek. Inmiddels ben je er zelf ook erg ongelukkig van, want hoe oneerlijk is het dat hij in zo’n situatie opgroeiende en jij in een fijn gezin?
Of;
Je bent twaalf en je moeder heeft je donor opgespoord. Jullie spreken af.
De donor blijkt een wat morsige vent, en hij blijkt eigenlijk pissig te zijn. Tijdens de ontmoeting valt hij uit tegen je moeder; hij voelde zich gedwongen tot deze ontmoeting, maar hij heeft gedoneerd met het idee dat hij later alleen zou instemmen met contact met een kind van minimaal 16.
Ik kan nog veel meer onwenselijke scenario’s bedenken. Ook positieve trouwens.
Maar met betrekking tot onwenselijke scenario’s bepaalt de ontwikkelingsfase van de kind uit in hoeverre je al vaardig en sterk genoeg bent om ermee te dealen.
Tot 12 jaar bv betrekken kinderen gedrag van ouders doorgaans op zichzelf doordat het brein nog op zichzelf gericht is. Als ouders dan gaan scheiden, hun eigen problemen afreageren op kinderen enz maakt een kind daarvan dat het zijn/haar schuld is en ook diens verantwoordelijkheid het te veranderen.
Ik als ouders heb de taak te zorgen dat het goed gaat met mijn kind. Daarin maak ik dus al dit soort afwegingen. Ik denk voorbij wensen en gevoelens.
zondag 24 maart 2024 om 10:41
Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:35Ja en ik vind dus niet dat als een moeder zelf een kind in een situatie heeft geplaatst die echt heftig is, dat zij dan de bezorgde moeder uit kan gaan hangen om te beoordelen of het kind daadkrachtig genoeg is om aan te kunnen dat de donor een nare man is of overleden of weet ik wat. Echt bizar zou ik dat vinden. Lijkt me nogmaals meer wat voor een extern iemand die het kind daarin kan begeef of opvangen.
Het grote verschil tussen jou en de meeste donorkinderen is dat zij zich in tegenstelling tot jij veilig voelen bij hun moeder. Omdat ze een moeder hebben die betrouwbaar is en aan hun behoeften tegemoet komt.
Daarom is het voor de meeste donorkinderen allemaal niet heftig en daarom kunnen deze moeders het nu juist wel goed inschatten.
Jij kan dat door jouw trauma niet goed zien en begrijpen.
•
zondag 24 maart 2024 om 10:45
Als het kind graag kennis zou willen maken met de donor en de donor staat daar niet voor open, dan kan dat heel moeilijk zijn voor het kind. Dat lijkt mij dus ingewikkeld aan het donorschapgebeuren.Frizz schreef: ↑24-03-2024 10:12- omdat de donor misschien helemaal geen contact wil
- omdat de donor een lulhannes blijkt te zijn
- omdat de donor en je kind amper overeenkomsten blijken te hebben
- omdat de donor ziek of dood is
=> en je kind (nog) niet krachtig (oud) genoeg is om dat te kunnen dragen.
Donor kan je ook vervangen door halfzusjes en -broertjes.
Geen motto
zondag 24 maart 2024 om 10:46
Het was mogekijkerwijs toch te heftig voor het kind? En nu is het ineens weer niet heftig.Frizz schreef: ↑24-03-2024 10:41Het grote verschil tussen jou en de meeste donorkinderen is dat zij zich in tegenstelling tot jij veilig voelen bij hun moeder. Omdat ze een moeder hebben die betrouwbaar is en aan hun behoeften tegemoet komt.
Daarom is het voor de meeste donorkinderen allemaal niet heftig en daarom kunnen deze moeders het nu juist wel goed inschatten.
Jij kan dat door jouw trauma niet goed zien en begrijpen.
Heeft ook niks met veilig te maken. Een kind kan zich veilig voelen bij een moeder, hartstikke fijn. Maar op het moment dat een moeder bewust een kind in een heftige situatie zet, dan is het superschijnheilig om daarna de betrokken moeder uit te hangen.
zondag 24 maart 2024 om 10:48
Ja, maar niet iets waar de moeder zich opeens over zou moeten bekommeren. Die wist van te voren dat ze zwanger werd van een totaal onbekende met mogelijk dit soort dingen als gevolg wat heftig is voor een kind. Om daarna dan in te gaan schatten of het kind eraan toe is en dat soort dingen is natuurlijk echt heel raar. Eerst zelf iets bewerkstelligen en dan het kind begeleiden en opvangen....
zondag 24 maart 2024 om 10:53
Veilig als in: emotioneel veilig.Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:46Het was mogekijkerwijs toch te heftig voor het kind? En nu is het ineens weer niet heftig.
Heeft ook niks met veilig te maken. Een kind kan zich veilig voelen bij een moeder, hartstikke fijn. Maar op het moment dat een moeder bewust een kind in een heftige situatie zet, dan is het superschijnheilig om daarna de betrokken moeder uit te hangen.
Een moeder die tegen je liegt over je afkomst is niet emotioneel veilig. Eentje die je halfbroers en -zussen niet wil zien op een verjaardag ook niet.
•
zondag 24 maart 2024 om 10:56
Een moeder die er eerst voor zorgt dat er een donorkind komt van een totaal onbekende kerel (kan van alles mis mee zijn) en die dan later in gaat schatten of het donorkind daadkrachtig is om de donor te ontmoeten ofzo is ook niet veilig. Eerst ergens voor zorgen en dan de boel opvangen, begeleiden en regisseren... Komt heel tegenstrijdig over.
zondag 24 maart 2024 om 11:02
Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:56Een moeder die er eerst voor zorgt dat er een donorkind komt van een totaal onbekende kerel (kan van alles mis mee zijn) en die dan later in gaat schatten of het donorkind daadkrachtig is om de donor te ontmoeten ofzo is ook niet veilig. Eerst ergens voor zorgen en dan de boel opvangen, begeleiden en regisseren... Komt heel tegenstrijdig over.
In jouw brein blijkbaar wel.
Ik hou me aanbevolen voor wetenschappelijk onderzoek dat jouw visie onderschrijft, dan wil ik dat weleens lezen.
•
zondag 24 maart 2024 om 11:05
Kinderen krijgen is een keuze die iedere ouder maakt uit eigen behoefte, wetende dat het kind van alles op zijn pad kan krijgen wat hem verdrietig, boos, ziek, ongelukkig kan maken. Als ouder neem je je voor je kind daar zoveel mogelijk voor te behoeden en daar waar dat niet kan, goed bij te begeleiden.Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:26In mijn ogen heeft de moeder daar niks over te zeggen. Die heeft dit allemaal zelf zo gedaan en bedacht en doorgezet puur om een kind te hebben. Wetende dat er allemaal narigheid uit kan komen. Als het kind dan dingen wil weten is het meer dan weird en schijheilig om de bezorgde moeder uit te gaan hangen (over een situatie die de moeder dus zelf in elkaar heeft gezet). Het kind is hierin meegetrokken en zal levenslang ermee moeten dealen. Bizar dat dan uitgerekend de moeder zich er ook nog even mee gaat bemoeien en kijken of het kind daadkrachtig ofzo is.
Lijkt me meer iets om met een extern iemand te bespreken of te bekijken maar niet met de persoon die ervoor gezorgd heeft.
Ik denk dat er weinig ouders zijn die zo doordacht en bewust die keuze hebben gemaakt en de consequenties hebben afgewogen, als moeder met een donorkind (nog meer omdat de héle wereld er wat van vindt en dat meestal ook niet onder stoelen of banken steekt en je voordurend gevraagd wordt je te verantwoorden…..). Er zijn weinig ouders die zo goed voorbereid het ouderschap in gaan.
Als je alleen maar kinderen zou mogen krijgen als alle mogelijke obstakels en trauma’s voorkomen zijn, dan worden er niet veel kinderen meer geboren. Een groot deel van de volwassen mensen is niet opgegroeid onder perfecte omstandigheden en heel veel van hun ouders waren zich bewust van de obstakels die hun kinderen zouden gaan tegenkomen.
Jij bent zo gefocust op dat donorschap slecht is vanuit je eigen trauma en gekwetstheid, dat je over het hoofd ziet dat problemen overwinnen nu eenmaal onderdeel is van het leven. Het is heel normaal om verdriet te hebben over dingen waarvan je gewild had dat het anders was gegaan. Zonder pijn en verdriet zou je vreugde en geluk niet kunnen waarderen.
Een heel groot deel van de volwassenen heeft reden of denkt reden te hebben om hun ouders keuzes die ze gemaakt hebben, kwalijk te nemen. Vaak als je zelf ouder wordt, kinderen krijgt, lukt het wel om daar met wat meer mildheid naar te kijken. Perfect ouderschap bestaat niet en het maakt niemand gelukkig om te willen voldoen aan onhaalbare normen. En het geeft zeker geen pas om die onhaalbare normen aan een ander op te leggen.
patchouli_ wijzigde dit bericht op 24-03-2024 11:25
12.88% gewijzigd
zondag 24 maart 2024 om 11:07
Nou is niet zo moeilijk toch. Zelf heel bewust iets heftigs creëeren met allerlei mogelijke ellende eromheen. En dan later het kind gaan beoordelen of het kind het wel aankan.
Waarom niet eerder dan daarmee bezig? Waarom niet na het eerste consult in het ziekenhuis niet denken nou dit doe ik niet hoor zwanger raken van een onbekende kerel waar ik niks van weet met mogelijk allerlei nare gevolgen voor het kind bv op het gebied van ontmoeten etc?
Waarom dan wel eerst het kind krijgen en dan later heel bezorgd meedenken over mogelijke negatieve dingen voor het kind bv op het gebied van ontmoeten terwijl je dat toch vooor de conceptie al wist?
zondag 24 maart 2024 om 11:09
De ouder zorgt er zelf voor dat het kind in deze situatie komt. Dat is heel bewust. Dan later bezorgd de boel gaan inschatten of begeleiden is echt belachelijk.patchouli_ schreef: ↑24-03-2024 11:05Kinderen krijgen is een keuze die iedere ouder maakt uit eigen behoefte, wetende dat het kind van alles op zijn pad kan krijgen wat hem verdrietig, boos, ziek, ongelukkig kan maken. Als ouder neem je je voor je kind daar zoveel mogelijk voor te behoeden en daar waar dat niet kan, goed bij te begeleiden.
Ik denk dat er weinig ouders zijn die zo doordacht en bewust die keuze hebben gemaakt en de consequenties hebben afgewogen, als moeder met een donorkind (nog meer omdat de héle wereld er wat van vindt en dat meestal ook niet onder stoelen of banken steekt en je voordurend gevraagd wordt je te verantwoorden…..). Er zijn weinig ouders die zo goed voorbereid het ouderschap in gaan.
Als je alleen maar kinderen zou mogen krijgen als alle mogelijke obstakels en trauma’s voorkomen zijn, dan worden er niet veel kinderen meer geboren. Een groot deel van de volwassen mensen is niet opgegroeid onder perfecte omstandigheden en heel veel van hun ouders waren zich bewust van de obstakels die hun kinderen zouden gaan tegenkomen.
Jij bent zo gefocust op dat donorschap slecht is vanuit je eigen trauma en gekwetstheid, dat je over het hoofd ziet dat problemen overwinnen nu eenmaal onderdeel is van het leven. Het is heel normaal om verdriet te hebben over dingen waarvan je gewild had dat het anders was gegaan. Zonder pijn en verdriet zou je vreugde en geluk niet kunnen waarderen.
Een heel groot deel van de volwassenen heeft reden of denkt reden te hebben om hun ouders keuzes die ze gemaakt hebben, kwalijk te nemen. Vaak als je zelf ouder wordt, kinderen krijgt, lukt het wel om daar met wat meer mildheid naar te kijken. Perfect ouderschap bestaat niet en het maakt niemand gelukkig om te willen voldoen aan onhaalbare normen. En het geeft zeker geen pas om die onhaalbare normen aan een ander op te leggen.
zondag 24 maart 2024 om 11:30
Het komt echt niet binnen hè? Je leest 90% van wat ik schrijf gewoon niet, door je hyperfocus op wat jou heeft gekwetst. Ik stop dan ook met proberen.Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 11:09De ouder zorgt er zelf voor dat het kind in deze situatie komt. Dat is heel bewust. Dan later bezorgd de boel gaan inschatten of begeleiden is echt belachelijk.
Ik hoop voor jou dat het moment komt dat je er vrede mee kan hebben dat de dingen zo gelopen zijn, ondanks dat het verdrietig is, maar dat er dan ruimte komt om de fijne dingen van het leven zwaarder te laten wegen en je verder kan kijken.
zondag 24 maart 2024 om 11:37
Ik heb alles gelezen hoor. Misschien dringt het dan tot jou door dat alle donorouders roepen dat erg geen kinderen zo gewenst zijn als hun kinderen. Het is heel prima om een donorkind te zijn etc.patchouli_ schreef: ↑24-03-2024 11:30Het komt echt niet binnen hè? Je leest 90% van wat ik schrijf gewoon niet, door je hyperfocus op wat jou heeft gekwetst. Ik stop dan ook met proberen.
Ik hoop voor jou dat het moment komt dat je er vrede mee kan hebben dat de dingen zo gelopen zijn, ondanks dat het verdrietig is, maar dat er dan ruimte komt om de fijne dingen van het leven zwaarder te laten wegen en je verder kan kijken.
Maar dat de stem van het kind telt en dat er helaas ook donorkinderen zijn die het niet ok vinden dat ze op deze manier op de wereld zijn gezet
En nee daar ben ik niet de enige in. Het is niet goed om maar te blijven roepen dat deze generatie donorkinderen het allemaal prima en veilig etc vinden om een donorkind te zijn.
Laat die mening aan de kinderen zelf over. Ook wat zij vinden van de rest. Wel of niet contact met de donor etc.
Het gaat om de kinderen. Niet om de ouders. Natuurlijk praten die hun straatje schoon. Niks zo geweldig als een donorkind zijn of krijgen volgens hun. Iedereen die dat anders ziet is gelijk gek of gefrustreerd.
zondag 24 maart 2024 om 11:39
Ik heb ook voor de keuze voor een donor gestaan maar heb hier uiteindelijk niet voor gekozen. Inderdaad vanwege de bezwaren die Bamboetafeltje aangeeft. Overigens ben ik geen tegenstander van ouder(s) worden met behulp van een donor, in welke samenstelling dan ook (alleenstaand, vrouw/vrouw of man/vrouw). Je moet je er alleen wel van bewust zijn dat je een kind, bij een onbekende donor, een incompleet beeld van zichzelf mee geeft, en dat er van jou als ouder wel verwacht wordt dat je daar zo open mogelijk mee om gaat. Dat incomplete beeld was voor mijn partner en mij de doorslaggevende reden om niet met een donor in zee te gaan. Met een stabiele basis en veel liefde kun je een kind een gelukkige en fijne jeugd geven, klinkt natuurlijk hartstikke mooi. Maar er zouden altijd vragen zijn waar wij simpelweg geen antwoord op kunnen geven. En dat kán voor problemen zorgen bij het kind. Daar wilden wij niet bewust voor kiezen.
Dat gezegd hebbende zou ik níét op jonge leeftijd al op zoek gaan naar de donor, halfbroertje of halfzusjes. De (wettelijke!) richtlijnen zijn er niet voor niets en zijn in het leven geroepen voor duidelijkheid voor de donorkinderen, maar wel op een manier dat de donor ook op een bepaalde manier beschermd is. Maar wees vooral zo open mogelijk richting je kind, op zo jong mogelijke leeftijd al. Daar wordt vanuit ziekenhuizen en klinieken die gebruik maken van donoren ook echt op aangedrongen. Hoe je dat het beste doet, kun je bij hen navragen.
Dat gezegd hebbende zou ik níét op jonge leeftijd al op zoek gaan naar de donor, halfbroertje of halfzusjes. De (wettelijke!) richtlijnen zijn er niet voor niets en zijn in het leven geroepen voor duidelijkheid voor de donorkinderen, maar wel op een manier dat de donor ook op een bepaalde manier beschermd is. Maar wees vooral zo open mogelijk richting je kind, op zo jong mogelijke leeftijd al. Daar wordt vanuit ziekenhuizen en klinieken die gebruik maken van donoren ook echt op aangedrongen. Hoe je dat het beste doet, kun je bij hen navragen.
zondag 24 maart 2024 om 11:41
dat een kind afkomstig is van een donor is gewoon een gegeven, een feit. Niks heftigs aan, tenzij je alles geheim houdt en het pas op veel latere leeftijd erachter komt. Als een kind al vanaf jonge leeftijd op de hoogte is, is het zijn of haar normaal.Bamboetafeltje schreef: ↑24-03-2024 10:16En wat bedoel je met krachtig genoeg? Lijkt net of er staat er is het kind zoiets heftigs aangedaan daar moet een kind wel ouder voor zijn om dit heftige aan te kunnen.
Terwijl elders het hebben van een donor als iets heel normaals etc wordt gezien. Het heeft daar niet te lading van iets heftigs waarvoor een kind erg stevig in de schoenen moet staan.
Afgewezen worden, omgaan met ziekte en dood enz zijn heel iets anders. Daar wil je je kind niet te jong aan blootstellen, maar pas vanaf een leeftijd dat hij of zij kan begrijpen wat er aan de hand is en je dingen goed uit kunt leggen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
