Corrigerende tik of onmacht ouder??

Ik vind het altijd een teken van onmacht en geef dus nooit een tik. In mijn gedachten daarentegen wel eens....;). Maar weet mij altijd in te houden, omdat ik vind dat ik dan een zeer slecht voorbeeld geef en omdat ik een volwassene ook nooit een tik zou geven (trouwens ook wel eens in gedachten gedaan ).

Ik denk dat het onmacht van de ouders is. Puur omdat je kind niet doet wat jij wilt en je hem met woorden niet zo ver krijgt dat hij dat wel doet. En dus dan maar een tik. Ik merk zelf nu (dochter is 13 maanden) dat ik de neiging wel krijg om haar een tik over haar vingers te geven als ze ergens aanzit, maar ik doe het niet. Ik vind het namelijk niet nodig, en het werkt ook niet. Kinderen leren niet sneller van een tik.



Wat ik wel een keer heb gedaan vorige week toen dochter mij steeds bleef bijten is een keer zachtjes terugbijten in haar handje. Probleem was meteen opgelost. Ik weet dat hier ook veel commentaar op is, maar ze beet écht hard, uit pure frustratie vaak en bleef het gewoon herhalen ookal zei ik duidelijk nee of trok ik mijn hand of arm weg. Ik had soms de tanden in mijn arm/hand/borst/schouder staan. Ze schrok enorm, moest even huilen van de schrik, maar het bijten is over.



Dus hoewel ik er geen voorstander van ben wist ik ook niet hoe ik dit anders op moest lossen. Maar normaal als ze iets doet wat niet mag, dan zeg ik nee, 2x en daarna haal ik haar weg bij wat ze aan het doen is. Maar dat werkte bij het bijten niet.

Hallo,

Ik kan niet zeggen dat ik VOOR een corrigerende tik ben, want in principe denk ik dat een andere oplossing beter is. Maar soms gaat het niet anders (bij mijn kinderen tenminste). Ik heb 2 zoons en 1 dochter, ze zijn 10, 5 en 1½ jaar oud. Ik moet er wel bij zeggen dat de jongste gezien haar leeftijd nog nooit een tik heeft gehad hoor!



De oudste twee hebben allebei wel eens van die buien (gehad) dat er geen land mee te bezeilen viel, niet dat het extreem moeilijke kinderen zijn verder hoor, maar soms hebben ze van die dagen...! Met de oudste is die tijd nu wel geweest, maar de middelste heeft dat nog wel eens, dat is echt een jongetje waar dan niet mee te praten valt, stevig bij de arm pakken doet hem echt niets, als ik hem op de gang zet schreeuwt ie de hele boel bij elkaar (waardoor de jongste dan weer helemaal in paniek raakt) en het vervelendste is dat hij bij een driftbui echt keihard in de aanval gaat (en het is nogal een potig type). Pfff, lastig hoor. Tja, dan krijgt ie wel eens een tik op de billen, het enige wat op dat moment tot hem doordringt en hem tot kalmte kan brengen.



Voor mij voelt het op zo'n moment dan ook echt als een corrigerende tik trouwens, ik probeer eerst op andere manieren tot hem door te dringen en pas als hij echt onhandelbaar wordt geef ik dan een tik. Ik geloof niet dat het slecht is, hoewel ik me kan voorstellen dat deze aanpak niet voor elk kind geschikt is en als ik het anders op kon lossen zou ik het zeker doen. Voor mij is dit ook compleet iets anders dan je kind een klap geven (in het gezicht of zo), dat zou ik nooit doen!

Wij geven onze kinderen wel een corrigerende tik. Gewoon een klapje op de hand, dat slechts heel eventjes zeer doet, maar wel duidelijk maakt dat iets niet de bedoeling is. En het gebeurt niet in een vlaag, maar heel bewust. Wij gebruiken dit niet vaak, en naast het gebruikelijke op de gang zetten. En het is echt met name een signaal da het niet de bedoeling is, soms lachen de kinderen er bijna om, omdat het niet de bedoeling is ze erg zeer te doen. Ik heb expres wel eens mijn man op de hand geslagen zoals ik 1 van de kinderen een tik zou geven, en hij voelde er helemaal niets van. Uiteraard voelt zo'n kind het meer, maar slechts eventjes. Ik denk dat meer mensen het wel gebruiken, misschien durven die niet zo goed te posten na jullie reacties? Ik ben trouwens van plan er mee op te houden als ze op een leeftijd komen dat ze dingen goed begrijpen, kunnen onthouden enzo.