Kinderen
alle pijlers
dochter overstuur na weekendje papa
zondag 25 mei 2008 om 21:56
Praktisch elke zondag avond, als dochter (3) terug is van een weekendje papa is het hommeles. We komen thuis, kletsen nog even over haar weekend, over mijn weekend, drinken nog wat, en dan pyama aan, tandjes poetsen en naar bed. Meestal kruip ik dan nog even naast der (vind ze ontzettend gezellig!) en dan hebben we het nog even over het weekend, wat altijd leuk is geweest. Dan liedje zingen en slapen. En bijna elke keer gaat na een uurtje de sirene! Huilen, huilen huilen.. Kom ik bij der, verdraagt ze niks van me, ik mag alleen naast der zitten en niet weggaan. Doe ik met liefde hoor, maar wil zo graag weten waar dit gedrag vandaan komt. Ik mag niet tegen der praten, ze huilt en draait zich zo dat ze me niet ziet, maar owee als ik wegga.. Meestal pak ik dan wat water, en na een paar minuten zo gezeten te hebben spreek ik der even ferm toe dat het nu klaar is. (word er altijd zo kriegel van, als ze huilt en niet kan zeggen waarom, en als ze dan zo boos doet) Dan knuffelen we even, drinkt ze wat water en dan is het goed, als ik geluk heb tenminste, soms kan ik op deze manier wel 3 keer op een avond naar der toe gaan. Het is een heel ander soort huilen dan als ze pijn heeft, of verdrietig, dit gebeurt altijd alleen maar als ze uit logeren is geweest. Zou ze dan gewoon weer even moeten wennen aan het thuis zijn?? Ik wil der dan zo graag lekker tevreden in der bedje, maar ze maakt zichzelf dan zo overstuur, zweten en woelen en boos zijn, en dat bevorderd mijn humeur natuurlijk ook niet.
zondag 25 mei 2008 om 22:01
Mijn zoon heeft dit ook heel lang gedaan na logeerpartijen bij opa, ik had er ook een topic over geopend want ongeacht het tijdstip dat hij terugkwam ging hij faliekant de hysterische buien in. Heb er ook van alles bij bedacht, waar het aan zou kunnen liggen, maar ben er nooit achter gekomen. En nu, een jaar later (is nu 4) zijn die buien zo goed als over.
Ik denk dus dat het iets met leeftijd te maken heeft, gecombineerd met alle dingetjes die bij logeren horen (mamma missen, ander huis, andere regels, ander ritme, grote overgang terug naar huis, daar weer de ander missen, etcetera).
Geen tips dus, alleen herkenning.
Ik denk dus dat het iets met leeftijd te maken heeft, gecombineerd met alle dingetjes die bij logeren horen (mamma missen, ander huis, andere regels, ander ritme, grote overgang terug naar huis, daar weer de ander missen, etcetera).
Geen tips dus, alleen herkenning.
Am Yisrael Chai!
zondag 25 mei 2008 om 22:02
Je schrijft dat ze 3 is, ik denk dat het gewoon met haar leeftijd te maken heeft. Mijn oudste heeft toen ze die leeftijd had ook zulke buien gehad. Het enige wat ik kon doen op zo'n moment was naast haar op bed gaan zitten, niets zeggen, niet aanraken maar er gewoon voor haar zijn. Na zo'n 5 minuten kalmeerde ze weer en sliep ze verder. De volgende morgen kon ze zich er niets meer van herinneren! Gaat vanzelf over.......
zondag 25 mei 2008 om 22:04
Ik herken dit heel sterk. De dochter van mijn vriendin (4) komt ook vaak 'vreemd' terug van een weekend bij haar vaker. Dan wordt ze inderdaad midden in de nacht wakker, gilt ze in haar slaap, of is ze gewoon heel huilerig, maar op een vervelende manier, meer op een aandachttrekkende of tegendraadse manier dan op een zielige. Vaak plast ze dan 's nachts in haar bed, terwijl ze dat al lang niet meer doet.
Maar ze heeft wel altijd veel zin in een weekend naar haar vader, hij is heel lief voor haar en doet geen gekke dingen. Daar zouden we echt achter zijn gekomen (ja, echt, geloof me).
Maar ze heeft wel altijd veel zin in een weekend naar haar vader, hij is heel lief voor haar en doet geen gekke dingen. Daar zouden we echt achter zijn gekomen (ja, echt, geloof me).
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
zondag 25 mei 2008 om 22:05
Zielig hoor. Ik denk dat Miss C wel een punt heeft, die kleine moet steeds schakelen da's echt niet makkelijk. Voor een volwassene al niet, laat staan voor een klein kind.
Wat ik echter niet snap is dat jij zo kriegel wordt. Ik durf er iets om te verwedden dat je dochterje dat ook voelt en erop reageert, ook al probeer je nog zo het niet te laten merken.
Wat ik echter niet snap is dat jij zo kriegel wordt. Ik durf er iets om te verwedden dat je dochterje dat ook voelt en erop reageert, ook al probeer je nog zo het niet te laten merken.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 25 mei 2008 om 22:13
Ik word er zo kriegel van omdat ik op dat moment niks voor haar kan doen, ik mag niks zeggen, zodra ik mn mond open doe word ze nog kwader, ik mag der niet aanraken, ik mag niet weggaan.. Ik moet alleen blijven zitten, en word er zo moedeloos van, ook al duurt het niet zo lang. Ze ligt dan te woelen, en te huilen, wil der dan gewoon oppakken en knuffelen, maar als ik dat doe is het hek helemaal van de dam. Dus eigenlijk zit ik maar te wachten tot het overgaat, terwijl ik zo veel meer wil doen.
zondag 25 mei 2008 om 22:21
Ik denk dat het helpt als jij accepteert dat gewoon even 'alleen maar' mama zijn, meer dan genoeg is.
Je doet toch meer dan genoeg als je ervoor haar bent? Als dat alles is waar zij behoefte aan heeft, waarom jezelf dan zo'n extra druk opleggen? Wat zou je nog meer willen doen dan?
Dat jouw hart breekt snap ik echt wel, heus. Dat je het liefst een lach op dat snoetje ziet, begrijp ik ook. Alleen dat zit er op dat moment niet in, dus zul je je verwachting moeten bijstellen.
Je doet toch meer dan genoeg als je ervoor haar bent? Als dat alles is waar zij behoefte aan heeft, waarom jezelf dan zo'n extra druk opleggen? Wat zou je nog meer willen doen dan?
Dat jouw hart breekt snap ik echt wel, heus. Dat je het liefst een lach op dat snoetje ziet, begrijp ik ook. Alleen dat zit er op dat moment niet in, dus zul je je verwachting moeten bijstellen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 25 mei 2008 om 22:32
Precies!! Dat is het, waarom doet ze zo?? Is er iets gebeurd in het afgelopen weekend mss? Weet wel zeker dat dat niet zo is hoor, ze heeft het tijdens de weekenden bij papa altijd ontzettend naar der zin, maar is dan denk ik gewoon een combi van ontzetten druk. Op vrijdag word ze opgehaald, zaterdags is ze bij opa en oma omdat papa werkt, en zondags is dan papa dag. Zal er eens naar vragen of het daar op vrijdagavond mss ook zo is, dat ze gewoon even moet wennen aan die overschakeling ofzo
zondag 25 mei 2008 om 22:32
zondag 25 mei 2008 om 22:33
zondag 25 mei 2008 om 22:59
Sja, dat gesleep.. Is heel kort door de bocht, maar papa is verantwoordelijk voor de weekenden daar. Hij kiest ervoor om op zaterdag te werken, en zn dochter bij zn ouders te brengen. Heb het hier heel lang moeilijk mee gehad, maar kan dat nu beetje los laten. Wilde idd ook dat dochter dan maar pas op zaterdag naar hem toe zou gaan, maar hij moet zn verantwoording nemen. En de afspraak is van vrijdag tot zondag. De dagen dat zij bij hem is mag hij vrij invullen, tuurlijk heb ik liever dat hij zaterdags niet werkt, maar das zn eigen keuze. Maar ik denk idd wel eens dat dat gesleep haar parten gaat spelen, ik werk zelf door de week nog een paar dagen, dan gaat dochter naar de oppas, en daarbuiten gaat ze nog naar de peuterspeelzaal. Kan dat het haar gewoon teveel word, en dat ze daar op avonden als deze last van krijgt
*en weer kan ik boven gaan kijken, en stilzitten, voor de 3e keer op rij vanaaf*
**en op zulke avonden vind ik dus dat papa er maar erg makkelijk vanaf komt, grrrr**
*en weer kan ik boven gaan kijken, en stilzitten, voor de 3e keer op rij vanaaf*
**en op zulke avonden vind ik dus dat papa er maar erg makkelijk vanaf komt, grrrr**
zondag 25 mei 2008 om 23:24
maandag 26 mei 2008 om 00:17
Ik denk dat het allemaal veel te onrustig is voor je kindje. Een kind begrijpt niets van verantwoordelijkheid nemen.
Voor ouders is het misschien prettig een omgangsregeling met daarbij het nachtje slapen ( of twee) maar voor het kind is het lang niet altijd prettig. Ik spreek uit ervaring.
Ik vind het nogal wat En een scheiding van papa en mama Daarbij het slapen in een ander huis. En dan ook nog bij opa en oma.
Voor ouders is het misschien prettig een omgangsregeling met daarbij het nachtje slapen ( of twee) maar voor het kind is het lang niet altijd prettig. Ik spreek uit ervaring.
Ik vind het nogal wat En een scheiding van papa en mama Daarbij het slapen in een ander huis. En dan ook nog bij opa en oma.
maandag 26 mei 2008 om 00:40
Zie het ook niet als veroordeling hoor!
Op momenten dat het goed gaat ben ik gewoon tevreden met zoals het loopt, en nu door dit ga ik enorm twijfelen, me afvragen of ik het wel goed doe.. Kan net zo goed alleen van de bijstand gaan leven, zonder er nog parttime bij te werken, inkomen is gelijk, word er niks beter van, maar ben door de week wel gewoon lekker thuis bij dochter. Is geen reeele gedachte, heb het op mn werk hartstikke naar mn zin, ben er trots op dat ik niet volledig mn hand op hoef te houden, maar voel me in dit soort situaties wel schuldig naar mn dochter toe, en mss voelt zij dat op zulke huil momenten wel. Word juist nu extra met mn neus op de feiten gedrukt dat het erg druk is voor der, maar ik zei weinig andere opties, behalve dan dat ze voortaan in de weekenden pas op zaterdag naar papa gaat. (maar ondanks dat het zo druk voor der is wil ik haar die dagen met opa en oma ook niet ontnemen, ze zijn hartstikke blij met elkaar, alleen met mij komt ze er niet meer, dus is dit ook nog de enige mogelijkheid om ze te zien, pfffffff, wat moeilijk allemaal zeg, kan er gewoon niet van slapen...)
Op momenten dat het goed gaat ben ik gewoon tevreden met zoals het loopt, en nu door dit ga ik enorm twijfelen, me afvragen of ik het wel goed doe.. Kan net zo goed alleen van de bijstand gaan leven, zonder er nog parttime bij te werken, inkomen is gelijk, word er niks beter van, maar ben door de week wel gewoon lekker thuis bij dochter. Is geen reeele gedachte, heb het op mn werk hartstikke naar mn zin, ben er trots op dat ik niet volledig mn hand op hoef te houden, maar voel me in dit soort situaties wel schuldig naar mn dochter toe, en mss voelt zij dat op zulke huil momenten wel. Word juist nu extra met mn neus op de feiten gedrukt dat het erg druk is voor der, maar ik zei weinig andere opties, behalve dan dat ze voortaan in de weekenden pas op zaterdag naar papa gaat. (maar ondanks dat het zo druk voor der is wil ik haar die dagen met opa en oma ook niet ontnemen, ze zijn hartstikke blij met elkaar, alleen met mij komt ze er niet meer, dus is dit ook nog de enige mogelijkheid om ze te zien, pfffffff, wat moeilijk allemaal zeg, kan er gewoon niet van slapen...)
maandag 26 mei 2008 om 00:54
Ik merk aan mijn oppaskindjes dat ze ook heel anders zijn wanneer ze thuis komen van een weekendje papa.
Denk dat het inderdaad ligt aan de omschakeling en het even moeten wennen aan thuis zijn. Bij mij moeten ze dan ook altijd huilen als papa ze thuis brengt. Ze hebben een super leuk weekend bij papa achter de rug (meestal leuker als thuis, want als ze bij papa zijn doet papa vaak extra leuke dingen met ze omdat hij ze alleen om het weekend ziet). maar dan komen ze weer thuis en is alles weer gewoon. Niet de hele dag overdreven veel aandacht van mama, niet elke dag speeltuin, dierentuin, zwemmen etc. Ik denk dat dit voor een kind en vooral op die leeftijd allemaal erg verwarrend is. En zo dus ook voor jouw dochter.
Ik kan me voorstellen dat je er kriegel van word, maar is het niet heel gerust stellend dat ze juist jouw aan haar bed wil hebben ipv dat ze bijvoorbeeld alleen zou willen zijn? of bijvoorbeeld papa? Ik denk dat het vooral de leeftijd is, ze begrijpt het allemaal niet dan weer bij mama, dan weer bij papa etc. Denk dat dat vanzelf over gaat.
Denk dat het inderdaad ligt aan de omschakeling en het even moeten wennen aan thuis zijn. Bij mij moeten ze dan ook altijd huilen als papa ze thuis brengt. Ze hebben een super leuk weekend bij papa achter de rug (meestal leuker als thuis, want als ze bij papa zijn doet papa vaak extra leuke dingen met ze omdat hij ze alleen om het weekend ziet). maar dan komen ze weer thuis en is alles weer gewoon. Niet de hele dag overdreven veel aandacht van mama, niet elke dag speeltuin, dierentuin, zwemmen etc. Ik denk dat dit voor een kind en vooral op die leeftijd allemaal erg verwarrend is. En zo dus ook voor jouw dochter.
Ik kan me voorstellen dat je er kriegel van word, maar is het niet heel gerust stellend dat ze juist jouw aan haar bed wil hebben ipv dat ze bijvoorbeeld alleen zou willen zijn? of bijvoorbeeld papa? Ik denk dat het vooral de leeftijd is, ze begrijpt het allemaal niet dan weer bij mama, dan weer bij papa etc. Denk dat dat vanzelf over gaat.
maandag 26 mei 2008 om 00:56
tis ook erg lastig....maar ik even heel kort door de bocht: Ik vind dat je moet doen wat het beste voor je dochter is. Ook al zou je daar je hand voor op moeten houden...ook al zien opa en oma hun kleinkind dan wat minder...( dit alles als het echt nodig mocht zijn...zo bedoel ik het).
En je ex heeft natuurlijk ook zijn verantwoordelijkheid maar als hij die niet neemt dan ben jij er gelukkig nog ( misschien niet geheel eerlijk) maar je dochter kan het niet regelen. Daar moet voor gezorgd worden.
En je ex heeft natuurlijk ook zijn verantwoordelijkheid maar als hij die niet neemt dan ben jij er gelukkig nog ( misschien niet geheel eerlijk) maar je dochter kan het niet regelen. Daar moet voor gezorgd worden.
maandag 26 mei 2008 om 01:01
Bij een scheiding gebeuren erg veel verwarrende dingen voor een kind. Kinderen voelen alles aan...krijgen alles mee.
Daarom vind ik dat je de zaken die je kunt regelen zo stabiel mogelijk moet inrichten.
Maar nogmaals ik ben een kind van gescheiden ouders ( iets ander verhaal wellicht) maar voor mij was het behoorlijk moeilijk ( ik was 6). Het ligt er ook aan wat voor kindje je hebt. Hoe gevoelig zij is.
Daarom vind ik dat je de zaken die je kunt regelen zo stabiel mogelijk moet inrichten.
Maar nogmaals ik ben een kind van gescheiden ouders ( iets ander verhaal wellicht) maar voor mij was het behoorlijk moeilijk ( ik was 6). Het ligt er ook aan wat voor kindje je hebt. Hoe gevoelig zij is.
maandag 26 mei 2008 om 01:29
