Dwangmatige gedachten verwonden baby

CharlotteCcc vrijdag 3 juni 2022 om 21:40

Vind het zelfs al lastig om dit te typen, laat staan uitspreken, heb het gelukkig wel eindelijk met mijn man besproken.

Ik schaam me kapot. Ik blijf er maar aan denken om onze baby iets aan te doen. Ik vecht tegen de gedachten en ik wil het echt NIET, maar ik blijf er maar aan denken dat ik hem moet verwonden met bijvoorbeeld een schaar. Ik zie het dan ook helemaal voor me en ik durf nauwelijks alleen met hem te zijn uit angst dat ik zoiets doe. Ik walg van mezelf, want nogmaals: dit is de engste en de naarste gedachte die ik ooit gehad heb en ik vecht ertegen, maar dat maakt het alleen maar erger. Ik voel me een verschrikkelijke moeder terwijl ik het alleen maar goed wil doen en ik hou zielsveel van hem. Snap er helemaal niks van. Mocht die gedachte overheersend worden, dan zal ik eerder mezelf nog iets aandoen. Ik wil het namelijk echt niet en ik doe alles om te voorkomen dat ik het niet doe.

Maandag ga ik direct hulp inschakelen. Wilde het even van me afschrijven, ik ben er ziek van.

Turtlerain vrijdag 3 juni 2022 om 22:58

Airesopure schreef: ↑
03-06-2022 22:18
[...]

Ik vind het gevaarlijk wat je hier schrijft.
De enige die hierover iets zinnigs kan zeggen is een deskundige. Dus goed dat TO naar de HAP gaat.

moderatorviva wijzigde dit bericht op 04-06-2022 09:05
Reden: Quote verwijderd

28.09% gewijzigd

Anoniem_400536 vrijdag 3 juni 2022 om 23:00

Wauw TO, diep respect voor hoe je hiermee omgaat. Zoals iemand anders al zei; je handelt volgens het boekje. Echt precies wat je moet doen.

Ik hoop dat je een rustige nacht zult hebben en dat het vanaf nu beter wordt. En for what its worth: ik heb ook wel eens last van intrusies en na mijn bevalling werd dat erger. Omdat ik al de ervaring had dat ik er niets mee doe/hoef, deed het me niet zoveel. Maar als dat wel zo was geweest, hoop ik dat ik gehandeld had zoals jij.

Dikke knuffel!

Nachtvlinder2022 vrijdag 3 juni 2022 om 23:02

CharlotteCcc schreef: ↑
03-06-2022 22:42
Ik ga zo naar de huisarts in het ziekenhuis met mijn man. Zoon is in goede handen bij mijn schoonmoeder. Ik hoop heel erg dat ze me kunnen helpen want mijn zoon aan mijn schoonmoeder meegeven heeft me het gevoel gegeven dat ik een vreselijke moeder ben en ik wil hem helemaal niet meegeven. Maar ik wil vooral dat hij veilig is, dus het voelt alsof ik geen keus heb. Later slaapt zoontje thuis bij mijn man en ga ik bij mijn schoonmoeder slapen. Ik hoop dat oxazepam en eindelijk twee goede nachten slaap me al iets kunnen helpen. En therapie natuurlijk. Maar kind is in goede handen.

Wat goed dat je gaat praten. En ik herken je gevoel van een vreselijke moeder te zijn. Maar je bent het tegenovergestelde. Je doet nu wat jou de beste moeder maakt. Je zoekt hulp. Maar het snijdt door je ziel en daarvoor een knuffel

Anoniem_400536 vrijdag 3 juni 2022 om 23:03

Macarinata schreef: ↑
03-06-2022 22:34
Hartstikke goed dat je belt! Zou wel goed uitleggen dat je zo ontzettend veel van je kindje houdt dat je enorm beschermend bent en dat je bang bent dat je daardoor last hebt van intrusies. Vooropstellen dat je van hem houdt en deze gedachten niet wil toelaten.

De gedachten willen wegdrukken is vaak juist onderdeel van het probleem. Denk nu maar eens niet aan een ijsbeer...

Maar goed, hier gaan profs TO mee helpen.

Lillian_ vrijdag 3 juni 2022 om 23:06

Moiren schreef: ↑
03-06-2022 22:44
Een goede moeder is een moeder die voor zichzelf zorgt, ook als het moeilijk is.

Deze vind ik heel mooi en heel waar.
Hopelijk kan je wat rust vinden, je stress level is heel hoog nu daardoor is alles extra heftig. Je hebt zoals het lijkt een goed support systeem dat is super.

canis-felis vrijdag 3 juni 2022 om 23:16

Moiren schreef: ↑
03-06-2022 22:44
Een goede moeder is een moeder die voor zichzelf zorgt, ook als het moeilijk is.

Precies, en dat is ook al het beschermen van jezelf en je kind. Hopelijk kunnen ze je helpen weer wat grond onder de voeten te gaan voelen. En zo'n kleintje dan meegeven aan je schoonmoeder (in dit geval) lijkt me sowieso lastig. Ik zou het proberen zo te zien als in een vliegtuig of ehbo: eerst jezelf in veiligheid brengen! En dan maakt het volgens mij niet eens echt uit hoe gevaarlijk die gedachten eventueel zijn, het gaat er in ieder geval om dat je op de been blijft.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Chachachaa vrijdag 3 juni 2022 om 23:17

Dat je op deze manier actie onderneemt laat al zien dat jij veel sterker bent dan je gedachtes!

Wees lief voor jezelf, neem de tijd en schaam je nooit! Want dit is uit alle liefde voor je zoontje.

AnAppleADay vrijdag 3 juni 2022 om 23:22

Ik vind je een hartstikke goede moeder dat je dit zo serieus neemt

Hier ook wel eens zulke gedachtes maar niet in de mate die jij beschrijft. Het is niet gek dat je de gedachtes hebt maar wel goed om er iets mee te doen.
En hopelijk lukt het om dit weekend ook echt wat bij te komen met slapen en niet teveel te malen, want dat maakt het niet beter.

calvijn1 zaterdag 4 juni 2022 om 00:52

Airesopure schreef: ↑
03-06-2022 22:08
[...]

Ik vind jou echt bizarre "adviezen" geven hier.
Tegen het gevaarlijke aan zelfs

To heeft her enige juiste gedaan en dat is direct hulp ingeschakeld

moderatorviva wijzigde dit bericht op 04-06-2022 08:54
Reden: Quote verwijderd

46.16% gewijzigd

Frankly my dear, I don"t give a damn

Soul-searcher zaterdag 4 juni 2022 om 01:09

[....]

moderatorviva wijzigde dit bericht op 04-06-2022 12:07
Reden: Ongepaste adviezen

99.44% gewijzigd

Anoniem_63b6a03408332 zaterdag 4 juni 2022 om 07:36

CharlotteCcc schreef: ↑
03-06-2022 21:45
Ja, verleden met veel geweld en therapie voor gehad. Mijn vader vermoordde mijn moeder twee keer bijna in mijn bijzijn. Maar sinds ik ben bevallen, lijk ik wel ontspoord. Het lijkt veel erger dan het ooit geweest is. En ik wil het zo graag goed doen.

ik herken hetgeen jij schrijft enorm. Ik was een stabiele volwassene, weliswaar met eigen onzekerheden, maar met meer dan voldoende zelfvertrouwen om de wereld aan te kunnen. In de zwangerschap ontpopte ik mij tot overbezorgde moeder van mijn nog ongeboren kind. Ik was voortdurend bang dat die baby in mijn buik iets zou overkomen. Op het panische af. Ik sliep ook elke nacht met mijn hand op mijn buik. Ik wilde die baby op elke mogelijke manier beschermen. Na de bevalling genoot ik en leefde ik in een verliefde roes, maar ik was nog steeds ontzettend bezorgd. Nog steeds op het panische af. Het viel me allemaal heel zwaar. De baby vond ik geweldig, maar ik raakte ontzettend met mezelf in de knoop.
Uiteindelijk, na een aantal jaar, raakte ik mezelf kwijt en werd erg ziek. Achteraf, nav therapie, is gebleken dat het moederschap diepe wonden heeft blootgelegd die ik lange tijd had weggestopt. Ineens kwamen zoveel emoties boven drijven, dat ik daar letterlijk onder werd bedolven. Ik kon die emoties niet aan. Mijn copingmechanismes werkten niet meer/ niet meer voldoende. Ik hanteerde steeds grover geschut, geschut dat zich uiteindelijk tegen mijzelf richtte.

Ik heb nooit de gedachten gehad die jij omschrijft, maar ik vermoed wel dat jouw angsten vergelijkbaar zijn met de angsten die ik had. En ik vermoed zomaar dat het alles te maken heeft met je eigen onverwerkte traumatische verleden. Jij bent geen slechte moeder. Jij bent een moeder die zelf een slechte jeugd heeft gehad en die nu voor haar eigen kind in staat is alles op alles te zetten om dit te voorkomen. Het moederschap legt zaken bloot die jij nu niet aan kunt. Er is werk aan de winkel. En dat hoef jij niet in je eentje op te pakken. Zoek hulp. Goed dat je met je partner hebt gepraat. Dat is de eerste stap naar hulp en gezondheid voor jezelf.
Ik vind het echt ontzettend krachtig en sterk van je dat je dit bespreekbaar hebt gemaakt bij partner (en op dit forum).

CharlotteCcc zaterdag 4 juni 2022 om 08:08

Goede nacht gehad gelukkig. Ik heb barstende hoofdpijn, maar ik merk dat de ergste paniek eruit is en ik kan nu beter relativeren. Ik geloof echt niet dat ik mijn kind pijn zou doen. Hij is mij zo dierbaar, zoals ik al schreef, mochten die gedachten echt allesoverheersend worden, dan doe ik eerder nog mezelf iets aan om te voorkomen dat ik het doe. Maar ook dat is natuurlijk niet de oplossing. Ik wil gewoon af van die gedachten en beelden en een goede moeder zijn, maar ook nog zelf kunnen functioneren. De huisarts gisteren vond het echt wel zorgelijk. Enerzijds zei hij dat het echt heel veel voorkomt en voornamelijk komt door hormonen, slaapgebrek en helemaal als er nog onverwerkt leed is. Anderzijds moet ik er wel echt mee, want zoiets mag je niet onbehandeld laten. Dus vanochtend gaan we naar een psychiater voor een gesprek, zij gaan kijken wat ze kunnen betekenen voor me. Heb aangegeven dat ik bang ben dat mijn kind van me afgepakt zou worden als ik dit zou vertellen, maar mij is verzekerd dat ze dat echt niet gaan doen. Dat vond ik al geruststellend.

OhDeer zaterdag 4 juni 2022 om 08:15

Zoals al is gezegd, dit soort dwangmatige gedachten komt juist omdat je dit soort dingen niet wilt doen. Mijn moeder had hetzelfde toen ik een baby was. Zij heeft altijd al lichte dwangmatige dingen gedaan en heeft daar nog steeds last van (zoals even iets aanraken voordat ze het huis verlaat).
Je vent absoluut geen slechte moeder.

Je kan ook altijd de oudertelefoon bellen!
Tel. 085 130 46 58

CharlotteCcc zaterdag 4 juni 2022 om 08:19

Ook de hyperalertheid gaan ze bekijken. Want ook al herkennen veel vrouwen erin die net een kindje hebben gekregen, bij mij is het enorm slopend. Ik heb de hele tijd een opgejaagd gevoel en kan bij wijze van spreken nog niet eens even een boterham eten op mijn gemakje. Ik ben zelo ontzettend bang dat ik het niet goed doe en dat daardoor ons kind iets overkomt. Het is begonnen bij het spontaan overlijden van ons katje een dag voordat ik uitgerekend was. Zoveel emoties en verdriet heb ik bijna nooit eerder zo ervaren. En natuurlijk zou ik anders ook verdrietig geweest zijn, maar ik ben er tot vandaag nog steeds elke dag om aan het huilen en dat lijkt me niet normaal. Het was voor mij een soort bewijs van dat ik het als baasje toch niet goed gedaan had en die angst slaat in extreme mate over op mijn baby. Maar zelf ga ik er aan onderdoor zo.

StevieNicks zaterdag 4 juni 2022 om 08:20

Lieve Charlotte, wat knap van jou.

Fijn dat je goed geslapen hebt, dat doet ook heel veel voor angstgevoelens. Heel veel sterkte vrouw.

LoveDobby zaterdag 4 juni 2022 om 08:22

Goed dat je hulp heb gezocht

Such a beautiful place to be with Friends.

Regenfeestje zaterdag 4 juni 2022 om 08:34

Ach, wat zwaar voor je! En goed dat je hulp hebt gezocht!

Ikzelf heb na mijn bevalling een postpartum depressie met paniekaanvallen, grote angst en dwang gehad. Die enorme alertheid, niet uit kunnen checken, opgejaagdheid, steeds van alles vooruit willen oplossen, dat kwam bij mij daardoor. In combinatie met erg weinig slapen en hormonen. En het was spannend om er hulp voor te zoeken, ook omdat alles wat je leest over jeugdzorg en Veilig Thuis niet meer te relativeren is.

Toen ik eenmaal hulp had gezocht en het na een maand beter begon te gaan, voelde ik me zó opgelucht. Ik hoop van harte dat dat voor jou ook gaat gelden. Al is het lastig te horen als je er nog middenin zit: het kan echt beter worden.

Als je weet wat je wilt, dan komt het allemaal wel goed.

Krulliebollie73 zaterdag 4 juni 2022 om 08:41

Je hebt goede stappen gezet TO. Hopelijk kan de psychiater je de juiste hulp bieden en geruststellen. Sterkte.

ach.. ik doe ook maar wat..

LaFolie zaterdag 4 juni 2022 om 08:50

Dikke knuffel, wat een heftige periode voor jou en ook voor je man.

"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"

Anoniem_63b6a03408332 zaterdag 4 juni 2022 om 08:51

Heel veel succes gewenst. Je doet het goed. Heb vertrouwen.

Anoniem_400536 zaterdag 4 juni 2022 om 09:08

Ach ja TO, dat was jij, van dat katje. Meid, ik snap zo wat dat met je gedaan heeft. En het topic over je lichaam na de bevalling was ook van jou he? Je hebt echt enorm veel op je bordje nu, gevoelsmatig en letterlijk. Vind het echt super dapper van je dat je het aangaat. Dat maakt je een enorm goede moeder juist. Je katje kon je echt helemaal niks aan doen.

Veel sterkte in dit proces

!

beetjegek zaterdag 4 juni 2022 om 09:16

Sjongejonge wat moeten wij vrouwen toch enorm veel afzien soms met kinderen krijgen. Ik heb het bij mijn eerste ook psychisch heel zwaar gehad, en niemand die me hielp. Dit beïnvloedt nog steeds de relatie met mijn oudste en die wordt 18.

doornroosje9 zaterdag 4 juni 2022 om 09:17

Ach toch! Heel dikke knuffel!

Life is short. Eat dessert first.

72Jelle zaterdag 4 juni 2022 om 09:20

Moederschap haalt van alles naar boven. Je weet pas hoe je op je kind reageert als het kind er daadwerkelijk is. En dat kan ook voor jezelf verrassend zijn.
Je reageert en anticipeert op deze verrassingen en dat is hartstikke goed. Want uiteindelijk is dát moederschap, met liefde reageren en handelen op allerlei ( onverwachte) gebeurtenissen. Sterkte, je doet het goed.

72jelle wijzigde dit bericht op 04-06-2022 09:22

0.25% gewijzigd

Tinkeltje33 zaterdag 4 juni 2022 om 09:20

Ach lieverd. Wat goed dat je hulp zoekt. Ik herken het heel erg van mijn zwangerschappen. Bij mij is het hormonaal en met medicatie is het nu goed onder controle bij de derde. Het kostte mij 2 bevallingen om daar achter te komen. En dat therapie daar niet bij helpt, maar gewoon medicatie die me rustiger maakt en mijn gedachten stoppen.

Ik ben trouwens ook blij dat je dit topic opent. Er lezen zoveel vrouwen mee en als dit vrouwen helpt om te zien dat dit kan gebeuren na je bevalling en het hierdoor bespreekbaar maken. Dat vind ik echt winst. Hier mag meer aandacht voor zijn, zodat er minder schaamte gevoeld wordt, maar hulp gezocht wordt.

Actieve topics