Kinderen
alle pijlers
Eindelijk aan de slag mama"s broeden en zorgen rustig verder..!
dinsdag 26 juni 2007 om 11:46
Volgens mij blijf je zulke littekens heel lang zien en dan nog duidelijk ook. Ik heb nog steeds een gedrocht van mijn BBZ op mijn buik. Dikkig en rood. Schijnt soms wel 2 jaar te duren voordat het een net huidkleurig streepje is. Gelukkig valt ie nu niet zo op, omdat mijn buik er heerlijk overheen valt. Ik kan hem met geen mogelijkheid bekijken...
dinsdag 26 juni 2007 om 11:49
vind ik ook!
En nu ga ik toch echt weer even wat nuttigs doen. Nou ja, WEER is niet het goede woord. Behalve dat ik Iris vanochtend naar het kdv heb gebracht, is er weinig nuttigs uit mijn handen gekomen. Ik ga nu iets nuttigs doen dus.
Oh ja, mochten jullie me tot en met het weekend iets minder zien: ik ga morgen (eindelijk eindelijk) voor het eerst sinds de bevalling weer eens een dagje winkelen. Donderdag moet ik werken (acteren) 's avonds en vrijdag ga ik met Iris logeren bij mijn ouders.
H5-man is vanaf zaterdag naar Spanje (maar die zie ik dus vrijdag al niet meer), dus grote kans dat ik jullie volgende week wel weer regelmatig ga vervelen met mijn aanwezigheid in afwezigheid van volwassenen om tegenaan te praten...
dinsdag 26 juni 2007 om 11:49
Nee het begint nu eindelijk roze te worden en op sommige plekken is het al heel licht. Even goor, ik heb een ingegroeide haar op het litteken (maf he) en nu had ik gedroomd dat ik eindelijk voor elkaar had om dat ding eruit te peuteren en er kwam een haar uit van een paar meter. Ging helemaal over m'n nek. Mijn litteken is wel heel erg oneven, maar het is mijn kleine Ruben love scar dus ik vind het helemaal niet erg!
Lady, maf he, dat we, ondanks dat we volwassen zijn en zelf moeder, nog steeds die erkenning van onze eigen moeder willen. Ik ben soms echt teleurgesteld na een gesprek met haar. Dan hang ik de telefoon op en zou echt een potje willen janken. Een goede (oudere) vriendin zegt altijd precies de dingen die ik zou willen dat mijn moeder ze zei. Wil gewoon dat mijn moeder zegt dat ik het hartstikke goed doe, dat ze trots op me is, dat we het mooiste kind in de wereld hebben en dat ik niet zo moet twijfelen...
Lady, maf he, dat we, ondanks dat we volwassen zijn en zelf moeder, nog steeds die erkenning van onze eigen moeder willen. Ik ben soms echt teleurgesteld na een gesprek met haar. Dan hang ik de telefoon op en zou echt een potje willen janken. Een goede (oudere) vriendin zegt altijd precies de dingen die ik zou willen dat mijn moeder ze zei. Wil gewoon dat mijn moeder zegt dat ik het hartstikke goed doe, dat ze trots op me is, dat we het mooiste kind in de wereld hebben en dat ik niet zo moet twijfelen...
dinsdag 26 juni 2007 om 11:51
nou ja, we wachten maar rustig af.
Gek is dat straks hoor Bieb, dan kun je alles weer zien. En kan je bijv. weer met je buik onder water in bad. Dat vond ik zooo raar weet ik nog wel.
En ik had laatst een vest aan wat ik veel heb aangehad toen ik zwanger was en de allereerste keer dat ik in de spiegel keek vond ik het zo gek dat ik geen buik eronderuit zag komen.
dinsdag 26 juni 2007 om 12:01
dinsdag 26 juni 2007 om 12:05
H5, lijkt mij ook raar om straks geen buik meer te hebben. ik heb het altijd gewild en nu kan ik haast niet wachten totdat ie er niet meer is. Soms loop ik langs een kledingwinkel en kan ik niet wachten om weer iets "normaals"te kopen. Ik ga dus na de bevalling een leuke herfstgarderobe kopen (nou ja niet meteen, even wachten totdat het meeste vocht etc weg is) maar ik heb er nu al zin in! En nog iets wat me heerlijk lijkt om te kunnen doen zonder buik is de boel eens snoeien daar beneden. Want op de tast levert niet echt iets op... :P
Mijn werk is klaar! Nu nog even wachten totdat ik naar de VK kan...
Roos, ik vind het wel wat voor jou om precies op oudejaarsavond tegen 12en te bevallen....
Mijn werk is klaar! Nu nog even wachten totdat ik naar de VK kan...
Roos, ik vind het wel wat voor jou om precies op oudejaarsavond tegen 12en te bevallen....
dinsdag 26 juni 2007 om 12:07
dinsdag 26 juni 2007 om 12:12
Ha ha, het bad. Op het laatst zat ik in bad en dan liet ik het water weglopen. Nou mevrouwtje walvis stuwdam, achter me bleef al het water erin en voor liep het eruit. Zo maf.
En heb voor de bevalling laten harsen daar beneden (wilde niet dat het kind in het Amazon regenwoud ter wereld kwam) en meisje die het deed schrok zich rot toen hij begon te trappelen. Ze was overtuigd dat ze m'n babietje pijn had gedaan (erger nog, ze begon te huilen en haar lerares moest het overnemen ha ha)
En heb voor de bevalling laten harsen daar beneden (wilde niet dat het kind in het Amazon regenwoud ter wereld kwam) en meisje die het deed schrok zich rot toen hij begon te trappelen. Ze was overtuigd dat ze m'n babietje pijn had gedaan (erger nog, ze begon te huilen en haar lerares moest het overnemen ha ha)
dinsdag 26 juni 2007 om 12:30
Lady, boekje gevonden!!!
Ik zal even typen wat er staat (wel in het engels..) en in stukken want mijn manneke is wakker!
When babies are small they are happy to be passed around and have cuddles with your friends and other members of the family. But, at around seven to nine months old, parents may become concerned because their happy bundle of joy suddenly becomes a screaming "velcro" baby! In other words, your baby doesn't want you to go out of the room and he won't go to anyone else but Mum or Dad - and if you try to leave him he will cry, scream and cling to you.
Whats going on?
First of all, be reassured, this is a perfectly normal phase of development - your baby is showing "seperation anxiety". With a howling baby clamped to your neck it may not seem like it but it's a helathy sign that he is securely attached to you. This crying and clingy behaviour may peak between 12-18 months and usually dissappears by two to three years of age as your toddler becomes more independent.
Why does it happen?
Tiny babies don't remember things they can't see, but at around eight months your baby hits an important milestone. He begins to understand that if you aren't around then you must be somewhere else. He doesn't know where you are of if you are going to come back. So , he doe his best (by clinging and crying) to keep you near at all times because this is when he feels happy and safe. As his memeory becomes more reliable he will remember that you do come back and he won't get so upset and anxious when you leave.
Comfort objects
To help him feel less anxious when you're not there, your baby may become attached to a comfort object such as a blanket, dummy or teddy. THis is quite normal and he will become less dependent on it as he becomes more confident about your leaving.
It's worth noting that your baby may be more likely to show seperation anxiety when he is tired, hungry or unwell.
Dealing with seperation
Different things work for different children but here are some suggestions you can try:
1. Try to understand his anxieties, they are real to him. Make him feel secure by giving him lots of love an attention.
2. Help him to become familiar with people and surroundings before you leave him.
3. Keep the first separations short and gradually increase the time you are away.
4. Talk about where you are going and what you will be doing.
5. Tell him when you will return and stick to it.
6. Alsways say goodbye to your baby - don't be tempted to sneak away. If you do he'll soon realise that you've gone and become more anxious about your apparent "disappearance"
7. Keep you own anxieties under control - if your child senses your feelings he'll think there is something to worry about.
8 Remember, children usually stop crying quickly after you have left - the tears are only for you!
The parting game:
Try these games which teach your baby about leaving and returning. Play peek-a-boo.
Try practice separations. Tell your baby you're going to another room and say bye bye. Leave the room very briefly and then return smiling and say Hello. Gradually make the seperations longer and your baby will learn that you come back after you left.
Excuses voor de typfouten, blind getypt..
Ik zal even typen wat er staat (wel in het engels..) en in stukken want mijn manneke is wakker!
When babies are small they are happy to be passed around and have cuddles with your friends and other members of the family. But, at around seven to nine months old, parents may become concerned because their happy bundle of joy suddenly becomes a screaming "velcro" baby! In other words, your baby doesn't want you to go out of the room and he won't go to anyone else but Mum or Dad - and if you try to leave him he will cry, scream and cling to you.
Whats going on?
First of all, be reassured, this is a perfectly normal phase of development - your baby is showing "seperation anxiety". With a howling baby clamped to your neck it may not seem like it but it's a helathy sign that he is securely attached to you. This crying and clingy behaviour may peak between 12-18 months and usually dissappears by two to three years of age as your toddler becomes more independent.
Why does it happen?
Tiny babies don't remember things they can't see, but at around eight months your baby hits an important milestone. He begins to understand that if you aren't around then you must be somewhere else. He doesn't know where you are of if you are going to come back. So , he doe his best (by clinging and crying) to keep you near at all times because this is when he feels happy and safe. As his memeory becomes more reliable he will remember that you do come back and he won't get so upset and anxious when you leave.
Comfort objects
To help him feel less anxious when you're not there, your baby may become attached to a comfort object such as a blanket, dummy or teddy. THis is quite normal and he will become less dependent on it as he becomes more confident about your leaving.
It's worth noting that your baby may be more likely to show seperation anxiety when he is tired, hungry or unwell.
Dealing with seperation
Different things work for different children but here are some suggestions you can try:
1. Try to understand his anxieties, they are real to him. Make him feel secure by giving him lots of love an attention.
2. Help him to become familiar with people and surroundings before you leave him.
3. Keep the first separations short and gradually increase the time you are away.
4. Talk about where you are going and what you will be doing.
5. Tell him when you will return and stick to it.
6. Alsways say goodbye to your baby - don't be tempted to sneak away. If you do he'll soon realise that you've gone and become more anxious about your apparent "disappearance"
7. Keep you own anxieties under control - if your child senses your feelings he'll think there is something to worry about.
8 Remember, children usually stop crying quickly after you have left - the tears are only for you!
The parting game:
Try these games which teach your baby about leaving and returning. Play peek-a-boo.
Try practice separations. Tell your baby you're going to another room and say bye bye. Leave the room very briefly and then return smiling and say Hello. Gradually make the seperations longer and your baby will learn that you come back after you left.
Excuses voor de typfouten, blind getypt..
dinsdag 26 juni 2007 om 12:44
OK! dank je.Heb ik zeker wat aan, zeker het stukje over bekend laten worden met de oppas.
Ik wou deze komende tijd ook wat vaker naar mijn zus. (die moet
volgende maand best lang bij haar zijn, s middgs laat ik haar daar en
dan brengt ze haar s avonds bij ons thuis naar haar eigen bedje) Ook
fijn dat het normal is...enne..hihi gaat over als ze 2 of 3 jaar,
zijn stond er toch..hihi..
Super dat je het helemaal het overgetypt.*;
Staat niks over raar gedrag als je op een bruiloft bent he, maar goed.. haha!:D
Maar ik ga me er ook niet meer druk over maken. Ben blij dat we het er oven over hebben gehad.
Klinkt misschien stom, maar ik vind het zo fijn als je begrepen wordt.
xxx
Ik wou deze komende tijd ook wat vaker naar mijn zus. (die moet
volgende maand best lang bij haar zijn, s middgs laat ik haar daar en
dan brengt ze haar s avonds bij ons thuis naar haar eigen bedje) Ook
fijn dat het normal is...enne..hihi gaat over als ze 2 of 3 jaar,
zijn stond er toch..hihi..
Super dat je het helemaal het overgetypt.*;
Staat niks over raar gedrag als je op een bruiloft bent he, maar goed.. haha!:D
Maar ik ga me er ook niet meer druk over maken. Ben blij dat we het er oven over hebben gehad.
Klinkt misschien stom, maar ik vind het zo fijn als je begrepen wordt.
xxx
dinsdag 26 juni 2007 om 12:54
dinsdag 26 juni 2007 om 14:04
He meiden,Er wordt veel geschreven hier, gezellig!Ik zit momenteel in Zurich voor een training van mijn bedrijf en heb dus niet zo veel tijd om te reageren. Even in het kort wat ik heb onthouden:Roos, super gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop dat je er wel lekker van kunt genieten, ondanks dat het gecomliceerd ligt! H5, jeetje wat een verhaal van Iris zeg. Ik zou me ook lam schrikken, maar goed dat je zo goed gehandeld hebt. Ik hoop het in ieder geval nooit mee te maken met Gijs, lijkt me doodeng.Lady, wat vervelend dat Gwen zo eenkennig was op die bruiloft. Het is ook heel vervelend, maar het hoort erbij en is zelfs een goed teken. Eenkennigheid betekent dat het kindje zich is gaan hechten aan jou en je man. Kinderen die hechten hebben de grootste kans om op te groeien als sociale kinderen die goed opvoedbaar zijn. Als kinderen in deze fase niet hechten dan kan het helemaal mis gaan. Een goede vriendin van me is orthopedagoog en werkt op een soort van school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen en dat zijn bijna allemaal kinderen die uit een verstoorde gezinssituatie komen en op een verkeerde manier gehecht zijn. Als kindjes in de eenkennigheidsfase komt en je gaat ze verwaarlozen kann het echt gigantisch mis gaan. Een stabiele gezinssituatie is zeer belangrijk (hoeft dus niet perse een vader en een moeder te zijn, zolang er maar voldoende aandacht, liefde, rust en veiligheid is). Dus dat ze eenkennig wordt is alleen maar goed en je moet maar in gedachten houden dat het tijdelijk is (al kan het wel erg lang duren). Je moet proberen een evenwicht vinden in aandacht geven en haar gerust stellen. In principe is het een soort van verlatingsangst en dat moet je niet compleet negeren. Compleet negeren kann natuurlijk wel, maar daar gaat dit gedrag dus niet van over en loop je alleen maar risico dat het erger wordt. Het beste is om haar te laten wennen aan het feit dat papa en/of mama er gewoon niet de hele tijd zijn, door bijvoorbeeld veel kiekeboe te spelen met haar. Op een gegeven moment weet ze dan dat papa of mama niet echt weg zijn als ze jullie niet ziet. Het feit dat ze heel erg aan haar papa hing op de bruiloft heeft niets met jou te maken, maar waarschijnlijk was ze die dag gewoon gefocused op je man. Haar naar het kdv sturen gaat dit probleem ook niet oplossen, maar kann wel helpen om er sneller over heen te komen. Een heel verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat je het goed doet en dat ik begrijp dat het vervelend is, maar het hoort erbij en het is alleen maar goed dat ze dit gedrag vertoont! Sterkte meis.Bloem, als ik het zo lees heb je best wel een kans dat je toch zwanger bent, maar dat je te vroeg test. Misschien over een weekje nog een keer testen? Ik ben benieuwd en zou het super voor jullie vinden als het zo was!Wat betreft je vraag over een tussendoortje voor Ruben. Gijs krijgt sinds kort tussendoor een lange vinger of een stukje liga. Eerder heb ik het wel aangeboden (pas op met gluten tot 7 maanden), maar at hij het niet op. Het enige dat hij ermee deed was met de soepstengel,lange vinger of wat ik dan ook had gegeven, op de tafel rammen. Sinds kort snapt hij dat hij het kan opeten en doet dat dan ook met heel veel plezier. Misschien moet je hem een keer iets aanbieden en kijken wat hij ermee doet. Maar dus nog geen brood oid ivm de gluten.Parel, wat vervelend dat je zo moe bent, maar wat ontzettend lief van je ouders en zussen dat ze je uit de brand helpen en zo af en toe ondersteunen. Wat goed ook dat de kinderarts jullie serieus neemt en dat Sem onderzocht gaat worden. Ik hoop dat er iets heel onschuldigs uit komt wat makkelijk te verhelpen is. Weten jullie al wanneer de onderzoeken gaan plaats vinden? Sterkte met jullie mannetje en ik hoop dat jij je ook weer snel wat beter gaat voelen.Jessie, ook al zo druk en zo moe. Ik hoop dat jij je ook snel beter gaat voelen. Gelukkig gaat het met Inge super, dat is in ieder geval lekker. Sterkte meis!Janne, hoe is het gegaan, je nachtje alleen? Geeft niets hoor dat je een angsthaasje bent. Ben ik ook. Tegenwoordig gaat het wel weer, maar ik slaap amper als manlief er niet is…Al iets gehoord over de echo voor Daan?ADL, fijn dat het weer wat beter met je gaat. Lekker dat je een 6.5 had voor je mondeling! Goed gedaan meid, hopelijk heb je de rest ook goed gemaakt en kun je echt van je vakantie gaan genieten de komende weken. Voor de rest weet ik het even niet meer, sorry als ik je vergeten ben…Hier is alles goed. Ik heb het gevoel dat ik niet zwanger ben, want ik voel nog helemaal niets en de vorige twee keer voelde ik meteen dingen, zoals pijnlijke borsten oid. En nu voel ik helemaal niets. Zegt natuurlijk niet alles, maar ik reken er gewoon niet op. Geeft ook niet. Mocht ik inderdaad niet zwanger zijn, dan ga ik maar eens ovulatie testen kopen en die de volgende keer gebruiken. Het blijft spannend.Ik zit nu dus in Zurich voor een training. Wel raar hoor om voor de eerste keer voor 4 dagen niet thuis te zijn. Vooral ook omdat Gijs zondagnacht opeens 39 graden koorts kreeg. Maar goed het is een leuke training met een leuke groep, dus dat is wel prima. Manlief heeft gisteren thuis gewerkt en werkt vandaag ook thuis, dus Gijs kan gewoon lekker in zijn eigen bedje liggen en beter worden. Morgen en donderdag gaat hij naar mijn moeder. Hij heeft nu geen koorts meer hoor ik net, maar hij is super verkouden. Erg zielig.Ik heb vrijdag eindelijk mijn sollicitatie gesprekken. Eerst met de persoon die mijn baas zou gaan worden en daarna nog met HR. Heb er wel vertrouwen in, want ik heb gehoord dat er geen andere kandidaten zijn…ben benieuwd of dat ook echt zo is, maar goed.
dinsdag 26 juni 2007 om 14:14
dinsdag 26 juni 2007 om 15:14
Bij Fenja was het koekje van Bolletje ook een succes (nog steeds trouwens), verder kun je een klein stukje liga proberen (ik geloof dat de eerste liga vanaf 4 maanden is), of een korstje brood of een soepstengel.
Soepstengels heb ik trouwens altijd bij me. Als Fenja middenin een winkel begint te jengelen geef ik 'r een klein stukje en is ze weer even zoet.
Rijstwafeltjes heeft Fenja nooit wat gevonden, te grove stukken denk ik.
Als ik lees dat Bieb alweer zo'n zin heeft in kleren kopen voor na haar zwangerschap, kan ik me daar niks bij indenken.
Toen ik eenmaal bevallen was miste ik mijn buik enorm. En nog kan ik een tikkeltje jaloers zijn op vrouwen met een mooi zwangerschapsbuikje.
Maar goed, ik heb ook een heerlijke zwangerschap en een mooi bescheiden buikje gehad, ik had niks te klagen.
Ik kon in elk geval nog zelf mijn bikinilijn bijhouden :P, zelfs toen ik in het ziekenhuis lag (voor de bevalling) deed ik dat nog.
Weet je wat Fenja tegenwoordig doet als ze haar zin niet krijgt of moe wordt? Met haar hoofd bonken! Ik las hier al een topic erover (of was dat op een ander forum?) en gelukkig stoppen kinderen er op den duur mee.
We moeten het gewoon negeren zegt men, maar dat is best moeilijk.
Verder wilde ik nog op een heleboel dingen reageren, maar ik ben het gewoon vergeten. Die f*cking zwangerschapsdementie gaat maar niet over, en dat na 10,5 maand na de bevalling....< zucht > ;(
