Kinderen
alle pijlers
Enig kind.
donderdag 26 december 2024 om 15:00
donderdag 26 december 2024 om 15:02
En zijn er ook mensen die enig kind zijn? Hoe hebben jullie dat ervaren als opgroeiend kind?nobodinoz schreef: ↑26-12-2024 15:00Nog meer ouders met onbewust 1 kind?
Vind het lastig om mijn kind alleen te zien opgroeien.
Kind vraagt wel vaak wanneer hij een broertje of zusje krijgt.
En dat doet zeer.
En hoe doen jullie dat met dagjes weg? Nemen jullie dan bijv een vriendje of vriendinnetje mee?
donderdag 26 december 2024 om 15:07
donderdag 26 december 2024 om 15:15
Ja hier ook kind maakt snel vriendjes en is heel sociaal.Mugske schreef: ↑26-12-2024 15:07Ik vond het ook lastig alskind daarnaar vroeg. Ook omdat we dat zelf ook graag wilden, maar niet lukte.
Kind is nu 11. Soms gaan we men z'n drieen op pad, soms ander kind mee. Gelukkig maakt kind makkelijk contact, dus had snel vriendjes om mee te spelen op de camping bijv.
Ben zelf opgegroeid in een groot gezin en mijn partner ook.
Ken zelf weinig mensen met 1kind.
Hier hebben ook alle neefjes en nichtjes van zoon ook broertjes/zusjes.
donderdag 26 december 2024 om 15:25
Kinderen weten ook precies op je schuldgevoel te spelen en willen vooral wat ze niet hebben. Als er een brusje was geweest had hij die waarschijnlijk weg gewenst.
Mijn dochter heeft een broertje en wil dolgraag enig kind zijn.
Haar vriendinnetje is enig kind en wil juist dolgraag een broertje of zusje (niet die van ons overigens)
Mijn buurmeisje haar ouders hadden de droom van een groot gezin, omdat dat zo leuk is als je opgroeit: hun oudste dochter wil ook enig kind zijn.
Mijn dochter heeft een broertje en wil dolgraag enig kind zijn.
Haar vriendinnetje is enig kind en wil juist dolgraag een broertje of zusje (niet die van ons overigens)
Mijn buurmeisje haar ouders hadden de droom van een groot gezin, omdat dat zo leuk is als je opgroeit: hun oudste dochter wil ook enig kind zijn.
donderdag 26 december 2024 om 15:31
Ik heb het nooit echt gemist als kind, muv lastige situaties, zoals opa die op en stel en sprong opgenomen moest worden in het ziekenhuis, waardoor ik alleen thuis bleef (wel op een leeftijd dat dat verantwoord was uiteraard) en dan voelde ik me ook echt alleen en angstig (vóór het mobiele telefoon tijdperk, dus het duurde lang voor ik dan wat hoorde soms).
Daarbuiten nooit echt gemist, ook niet op vakanties ofzo, maar ik vermaakte me ook prima in m'n uppie.
Daarbuiten nooit echt gemist, ook niet op vakanties ofzo, maar ik vermaakte me ook prima in m'n uppie.
donderdag 26 december 2024 om 15:32
Ja ik snap je wel.Dropdrop schreef: ↑26-12-2024 15:25Kinderen weten ook precies op je schuldgevoel te spelen en willen vooral wat ze niet hebben. Als er een brusje was geweest had hij die waarschijnlijk weg gewenst.
Mijn dochter heeft een broertje en wil dolgraag enig kind zijn.
Haar vriendinnetje is enig kind en wil juist dolgraag een broertje of zusje (niet die van ons overigens)
Mijn buurmeisje haar ouders hadden de droom van een groot gezin, omdat dat zo leuk is als je opgroeit: hun oudste dochter wil ook enig kind zijn.
Maar het verdriet van een onvervulde kinderwens blijft denk ik altijd wel.
Ook al accepteer je het en ga je door.
Het valt momenteel ook zwaar,
Je ziet mensen om je heen die samen zwanger met je zijn geweest, en die inmiddels al het derde kind verwelkomen.
donderdag 26 december 2024 om 15:36
Lexeflex schreef: ↑26-12-2024 15:31Ik heb het nooit echt gemist als kind, muv lastige situaties, zoals opa die op en stel en sprong opgenomen moest worden in het ziekenhuis, waardoor ik alleen thuis bleef (wel op een leeftijd dat dat verantwoord was uiteraard) en dan voelde ik me ook echt alleen en angstig (vóór het mobiele telefoon tijdperk, dus het duurde lang voor ik dan wat hoorde soms).
Daarbuiten nooit echt gemist, ook niet op vakanties ofzo, maar ik vermaakte me ook prima in m'n uppie.
Denk ook wat je niet kent dat mis je niet.
Zelf heb ik nooit zussen gehad of een zusje. En dat heb ik ook nooit gemist.
Al wilde mijn moeder zo graag dat ik een zusje zou krijgen.
donderdag 26 december 2024 om 15:43
Ik denk dat je meer moet praten over je verdriet met hem. Ik denk dat hij het vraagt omdat hij heel goed voelt dat er iets groots speelt omtrent dit onderwerp. Hij is een kleuter toch?
En jullie kunnen ook samen verdrietig zijn dat jullie voelen dat het gezin niet compleet is, maar er geen uitbreiding zal komen.
En jullie kunnen ook samen verdrietig zijn dat jullie voelen dat het gezin niet compleet is, maar er geen uitbreiding zal komen.
donderdag 26 december 2024 om 15:46
Ik ben zelf enig kind, en heb dat altijd prima ervaren. Maar ik kon me mezelf ook prima vermaken. Mijn ouders namen me overal mee naartoe, ook naar saaie volwassenen dingen zoals beurzen, maar dat vond ik ook altijd wel prima. Doordat ik enig kind was ging alle aandacht en financiële middelen ook naar mij, dus ik had bijv. ook meer hobbies (waar ik weer contact kon leggen) dan andere kinderen. Ik ben niet zo sociaal aangelegd, dus het was meer uitdaging voor m’n ouders om me te laten socializen met andere kinderen. 
Wanneer ik als volwassene in m’n omgeving kijk naar mensen met siblings, dan heb ik ook niet het idee dat ik er zoveel aan mis t.o.v. vriendschappen of relaties die je kan opbouwen met verdere familie.
Als je kind sociaal is aangelegd dan is er denk ik voldoende wat je kan doen om evt. gebrek aan een sibling te ondervangen. In een kinderrijke buurt wonen met genoeg speelruimte, kind op hobbies doen met (veel) andere kinderen, meenemen naar neefjes en nichtjes. Misschien kan je kind zelfs op enig moment mee met een ander gezin op vakantie in de zomer, of breng hem/haar naar een kamp van ‘t een of ander.
Wanneer ik als volwassene in m’n omgeving kijk naar mensen met siblings, dan heb ik ook niet het idee dat ik er zoveel aan mis t.o.v. vriendschappen of relaties die je kan opbouwen met verdere familie.
Als je kind sociaal is aangelegd dan is er denk ik voldoende wat je kan doen om evt. gebrek aan een sibling te ondervangen. In een kinderrijke buurt wonen met genoeg speelruimte, kind op hobbies doen met (veel) andere kinderen, meenemen naar neefjes en nichtjes. Misschien kan je kind zelfs op enig moment mee met een ander gezin op vakantie in de zomer, of breng hem/haar naar een kamp van ‘t een of ander.
donderdag 26 december 2024 om 15:46
Ik mocht na de zwangerschap en bevalling van zoon vanwege medische redenen geen kind meer krijgen, dat zou mijn dood betekenen. Ik heb dat heel gauw geaccepteerd omdat ik niet wilde blijven hangen in het verdriet en onvervuld verlangen. Wij zijn daar heel duidelijk en open in geweest naar familie en vrienden en later ook naar zoon. Geen vragen over een tweede of broertje of zusje. Kind wil ook helemaal geen broertje of zusje. Nog steeds niet eigenlijk.
Kind is nu 15, er ging standaard een vriendje mee op vakantie. Vaak logeerpartijtjes, nu nog steeds wel, er eten regelmatig vrienden mee. Hij is sociaal, speelt voetbal en wij zijn heel prima zo met zn drietjes. Hij is ook graag met/bij ons en we ondernemen veel. Helemaal goed zo.
Kind is nu 15, er ging standaard een vriendje mee op vakantie. Vaak logeerpartijtjes, nu nog steeds wel, er eten regelmatig vrienden mee. Hij is sociaal, speelt voetbal en wij zijn heel prima zo met zn drietjes. Hij is ook graag met/bij ons en we ondernemen veel. Helemaal goed zo.
Twee dingen zijn oneindig, het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker. A. Einstein
donderdag 26 december 2024 om 16:02
Man en ik hebben samen een kindje na een lang en moeizaam ICSI traject. En hebben na haar komst ook geen poging meer gedaan. Dochter is zeer sociaal (ze heeft wel halfbroers en een halfzusje, maar die waren al meerderjarig toen zij geboren werd). Dochter had het denk ik zelf wel leuk gevonden als er meer kinderen waren gekomen en ik heb zelf een tijdje getwijfeld, maar man wilde niet meer en het traject was traumatisch. Heb er, nu, helemaal vrede mee overigens.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 26 december 2024 om 16:04
Ja dat is wel zo financieel en qua aandacht gaat dan allemaal naar kind nu. Hahaamby schreef: ↑26-12-2024 15:46Ik ben zelf enig kind, en heb dat altijd prima ervaren. Maar ik kon me mezelf ook prima vermaken. Mijn ouders namen me overal mee naartoe, ook naar saaie volwassenen dingen zoals beurzen, maar dat vond ik ook altijd wel prima. Doordat ik enig kind was ging alle aandacht en financiële middelen ook naar mij, dus ik had bijv. ook meer hobbies (waar ik weer contact kon leggen) dan andere kinderen. Ik ben niet zo sociaal aangelegd, dus het was meer uitdaging voor m’n ouders om me te laten socializen met andere kinderen.
Wanneer ik als volwassene in m’n omgeving kijk naar mensen met siblings, dan heb ik ook niet het idee dat ik er zoveel aan mis t.o.v. vriendschappen of relaties die je kan opbouwen met verdere familie.
Als je kind sociaal is aangelegd dan is er denk ik voldoende wat je kan doen om evt. gebrek aan een sibling te ondervangen. In een kinderrijke buurt wonen met genoeg speelruimte, kind op hobbies doen met (veel) andere kinderen, meenemen naar neefjes en nichtjes. Misschien kan je kind zelfs op enig moment mee met een ander gezin op vakantie in de zomer, of breng hem/haar naar een kamp van ‘t een of ander.
Kind is wel heel sociaal. Dat is echt fijn! Want op vakantie maakt hij zo vriendjes.
donderdag 26 december 2024 om 16:04
Mijn partner is enig kind en ons zoontje ook.
Partner vond het enerzijds altijd wel prima. Was altijd druk met sporten en hij kon een dure sport doen, doordat hij enig kind was. Anderzijds vindt hij het soms jammer dat hij geen broer / zus heeft. Als er iets met zijn ouders is staat hij er alleen voor. Ok hij heeft ons, maar dat is met sommige dingen toch anders. Tegelijkertijd realiseert hij zich ook dat broers en zussen elkaar het leven behoorlijk zuur kunnen maken (kijkend naar de familie van mijn vader).
Ons zoontje doet dezelfde sport inmiddels dezelfde sport als die mijn partner heeft gedaan. Voordeel van enig kind zijn. Op school vindt hij het wel moeilijk rondom de schoolfoto's. Z'n vriendjes / vriendinnetjes mogen dan ook allemaal met hun broertje/zusje op de foto en dat heeft hij niet. Of nu er een aantal kinderen op school/bso een broertje of zusje krijgen. Dat zijn momenten waarop mijn hart breekt, omdat hij daar verdrietig van wordt.
Als we naar een binnenspeeltuin gaan nemen we regelmatig een vriendje of vriendinnetje mee. En hij is gelukkig sociaal genoeg om snel nieuwe vriendschappen te sluiten met kinderen die hij niet kent. Een vriendje meenemen op vakantie vind ik ze nog te jong voor. En vind dat ook best een hele verantwoordelijkheid als je twee weken naar Zuid-Frankrijk gaat.
Soms ben ik er zelf ook nog wel verdrietig om dat er geen tweede kindje is gekomen in ons gezin. Maar vind mezelf en partner daar nu gewoon te oud voor en zou nu ook niet meer terug willen naar luiers, flesjes en mogelijk gebroken nachten. Met onze zoon hebben we geluk gehad dat hij een goede slaper was. Kan slecht tegen te weinig slaap.
Partner vond het enerzijds altijd wel prima. Was altijd druk met sporten en hij kon een dure sport doen, doordat hij enig kind was. Anderzijds vindt hij het soms jammer dat hij geen broer / zus heeft. Als er iets met zijn ouders is staat hij er alleen voor. Ok hij heeft ons, maar dat is met sommige dingen toch anders. Tegelijkertijd realiseert hij zich ook dat broers en zussen elkaar het leven behoorlijk zuur kunnen maken (kijkend naar de familie van mijn vader).
Ons zoontje doet dezelfde sport inmiddels dezelfde sport als die mijn partner heeft gedaan. Voordeel van enig kind zijn. Op school vindt hij het wel moeilijk rondom de schoolfoto's. Z'n vriendjes / vriendinnetjes mogen dan ook allemaal met hun broertje/zusje op de foto en dat heeft hij niet. Of nu er een aantal kinderen op school/bso een broertje of zusje krijgen. Dat zijn momenten waarop mijn hart breekt, omdat hij daar verdrietig van wordt.
Als we naar een binnenspeeltuin gaan nemen we regelmatig een vriendje of vriendinnetje mee. En hij is gelukkig sociaal genoeg om snel nieuwe vriendschappen te sluiten met kinderen die hij niet kent. Een vriendje meenemen op vakantie vind ik ze nog te jong voor. En vind dat ook best een hele verantwoordelijkheid als je twee weken naar Zuid-Frankrijk gaat.
Soms ben ik er zelf ook nog wel verdrietig om dat er geen tweede kindje is gekomen in ons gezin. Maar vind mezelf en partner daar nu gewoon te oud voor en zou nu ook niet meer terug willen naar luiers, flesjes en mogelijk gebroken nachten. Met onze zoon hebben we geluk gehad dat hij een goede slaper was. Kan slecht tegen te weinig slaap.
donderdag 26 december 2024 om 16:06
En een groot gezin met veel siblings zegt ook niet veel. Ik kom uit een groot gezin (5) en hoewel dat vroeger doorgaans een gezellige boel was, is gaandeweg eigenlijk iedereen uit elkaar gegroeid. Er is geen ruzie, niks heftigs voorgevallen (althans niet onderling of binnen het ouderlijk gezin, maar iedereen is wel tamelijk op zichzelf gericht en er is ook weinig gemeenschappelijks aan hobby's of interesses. Leeftijdsverschil tussen oudste drie en jongste twee speelt ook een rol hoewel ik meer mensen ken met >10 jaar verschil met een sibling die dat niet herkennen.
De broer en zus van mijn partner hebben allebei één kind en de ene (jongen) heeft dat als kind soms gemist maar vindt het nu als puber helemaal prima. De ander (meisje) vind ik extreem verwend. Hoewel dat misschien meer de opvoedstijl is dan enig kind zijn. Maar die hoeft maar een kik te geven of ze krijgt het en het wordt een beetje weggelachen met een: Ja, we kunnen het ons nu eenmaal permitteren omdat ze met niemand rekening hoeft te houden.
De broer en zus van mijn partner hebben allebei één kind en de ene (jongen) heeft dat als kind soms gemist maar vindt het nu als puber helemaal prima. De ander (meisje) vind ik extreem verwend. Hoewel dat misschien meer de opvoedstijl is dan enig kind zijn. Maar die hoeft maar een kik te geven of ze krijgt het en het wordt een beetje weggelachen met een: Ja, we kunnen het ons nu eenmaal permitteren omdat ze met niemand rekening hoeft te houden.
donderdag 26 december 2024 om 16:17
Herkenbaar met die schoolfoto’s.Maremare schreef: ↑26-12-2024 16:04Mijn partner is enig kind en ons zoontje ook.
Partner vond het enerzijds altijd wel prima. Was altijd druk met sporten en hij kon een dure sport doen, doordat hij enig kind was. Anderzijds vindt hij het soms jammer dat hij geen broer / zus heeft. Als er iets met zijn ouders is staat hij er alleen voor. Ok hij heeft ons, maar dat is met sommige dingen toch anders. Tegelijkertijd realiseert hij zich ook dat broers en zussen elkaar het leven behoorlijk zuur kunnen maken (kijkend naar de familie van mijn vader).
Ons zoontje doet dezelfde sport inmiddels dezelfde sport als die mijn partner heeft gedaan. Voordeel van enig kind zijn. Op school vindt hij het wel moeilijk rondom de schoolfoto's. Z'n vriendjes / vriendinnetjes mogen dan ook allemaal met hun broertje/zusje op de foto en dat heeft hij niet. Of nu er een aantal kinderen op school/bso een broertje of zusje krijgen. Dat zijn momenten waarop mijn hart breekt, omdat hij daar verdrietig van wordt.
Als we naar een binnenspeeltuin gaan nemen we regelmatig een vriendje of vriendinnetje mee. En hij is gelukkig sociaal genoeg om snel nieuwe vriendschappen te sluiten met kinderen die hij niet kent. Een vriendje meenemen op vakantie vind ik ze nog te jong voor. En vind dat ook best een hele verantwoordelijkheid als je twee weken naar Zuid-Frankrijk gaat.
Soms ben ik er zelf ook nog wel verdrietig om dat er geen tweede kindje is gekomen in ons gezin. Maar vind mezelf en partner daar nu gewoon te oud voor en zou nu ook niet meer terug willen naar luiers, flesjes en mogelijk gebroken nachten. Met onze zoon hebben we geluk gehad dat hij een goede slaper was. Kan slecht tegen te weinig slaap.
Hier was kind ook verdrietig.
Of als er indd een broertje of zusje bij iemand komt.
Dat zijn moeilijke momenten voor ons als
Ouders.
donderdag 26 december 2024 om 16:36
Hier niet onbewust, maar bewust 1 kind. Maar ik reageer toch, omdat je ook vraagt naar de ervaring van enig kinderen.
Man en ik zijn allebei enig kind en vonden dat heel fijn. Ik zag bij een aantal vriendinnetjes altijd de drukte thuis en alles en zou dat nooit willen. Man heeft altijd hetzelfde ervaren. Dus voor ons stond het eigenlijk gelijk al vast dat we maar 1 kind wilde. Wij zien geen meerwaarde van een groot gezin (al snap ik dat veel mensen dat wel heel leuk vinden).
Wel is de familie bij ons dus heel klein, want er zijn geen neefjes of nichtjes. Maar goed, ik heb met die van mij ook niet echt goed contact. En zie bij mijn moeder dat siblings ook echt niet zaligmakend is.
Dochterlief is heel sociaal, maakt snel vriendjes als we ergens zijn etc. We nemen nu eigenlijk nooit een vriendinnetje mee. Ze vraagt er ook nog niet om en vindt het voor nu prima met ons. En ze heeft echt wel eens gevraagd of ze ook een zusje mag wanneer een kindje van de opvang of op school een zusje kreeg. Maar als ik dan uitleg dat ze alleen blijft, dan is het ook oke.
Dus ja, ik denk dat het voor jullie vaak lastiger is dan voor kind. Hoe oud is jullie kind?
Man en ik zijn allebei enig kind en vonden dat heel fijn. Ik zag bij een aantal vriendinnetjes altijd de drukte thuis en alles en zou dat nooit willen. Man heeft altijd hetzelfde ervaren. Dus voor ons stond het eigenlijk gelijk al vast dat we maar 1 kind wilde. Wij zien geen meerwaarde van een groot gezin (al snap ik dat veel mensen dat wel heel leuk vinden).
Wel is de familie bij ons dus heel klein, want er zijn geen neefjes of nichtjes. Maar goed, ik heb met die van mij ook niet echt goed contact. En zie bij mijn moeder dat siblings ook echt niet zaligmakend is.
Dochterlief is heel sociaal, maakt snel vriendjes als we ergens zijn etc. We nemen nu eigenlijk nooit een vriendinnetje mee. Ze vraagt er ook nog niet om en vindt het voor nu prima met ons. En ze heeft echt wel eens gevraagd of ze ook een zusje mag wanneer een kindje van de opvang of op school een zusje kreeg. Maar als ik dan uitleg dat ze alleen blijft, dan is het ook oke.
Dus ja, ik denk dat het voor jullie vaak lastiger is dan voor kind. Hoe oud is jullie kind?
donderdag 26 december 2024 om 16:46
Wat bespreek je met hem hierover?
Ik kan me voorstellen dat het heel verwarrend is voor een jong kind om bij mooi nieuws, verdriet te bemerken bij zijn ouders.
donderdag 26 december 2024 om 16:48
5 jaarBabyGroot schreef: ↑26-12-2024 16:36Hier niet onbewust, maar bewust 1 kind. Maar ik reageer toch, omdat je ook vraagt naar de ervaring van enig kinderen.
Man en ik zijn allebei enig kind en vonden dat heel fijn. Ik zag bij een aantal vriendinnetjes altijd de drukte thuis en alles en zou dat nooit willen. Man heeft altijd hetzelfde ervaren. Dus voor ons stond het eigenlijk gelijk al vast dat we maar 1 kind wilde. Wij zien geen meerwaarde van een groot gezin (al snap ik dat veel mensen dat wel heel leuk vinden).
Wel is de familie bij ons dus heel klein, want er zijn geen neefjes of nichtjes. Maar goed, ik heb met die van mij ook niet echt goed contact. En zie bij mijn moeder dat siblings ook echt niet zaligmakend is.
Dochterlief is heel sociaal, maakt snel vriendjes als we ergens zijn etc. We nemen nu eigenlijk nooit een vriendinnetje mee. Ze vraagt er ook nog niet om en vindt het voor nu prima met ons. En ze heeft echt wel eens gevraagd of ze ook een zusje mag wanneer een kindje van de opvang of op school een zusje kreeg. Maar als ik dan uitleg dat ze alleen blijft, dan is het ook oke.
Dus ja, ik denk dat het voor jullie vaak lastiger is dan voor kind. Hoe oud is jullie kind?
Hij vraagt er nu ook niet om om een vriendje of vriendinnetje mee te nemen.
Maar lijkt me leuk voor in de toekomst.
donderdag 26 december 2024 om 17:35
Verdriet is niet echt het juiste woord voor zoiets.
Tuurlijk ben ik best blij voor de ander. En helemaal geen jaloezie of afgunst.
Zo zitten wij niet in elkaar.
Maar als je dan toch weer thuis bent met zijn drietjes blijf je soms achter met een gevoel van gemis (om iets dat er niet is)
donderdag 26 december 2024 om 18:23
En dat mag natuurlijk ook en is best logisch als je het zelf graag anders gezien had. Ik neem overigens niet vaak vriendjes/vriendinnetjes mee, maar nodig wel kinderen uit om te spelen. Gisteren waren we op bezoek bij mijn vriendin en die heeft 2 meisjes. Onze dochter zit er precies tussenin. Gisteren waren ze zo schattig aan het spelen. En dan vind ik het best even jammer. En tegelijkertijd vind ik het ook helemaal prima. Ik heb ons meisje wel uitgelegd dat er geen kinderen meer komen. Dat zij het resultaat is van de hulp van artsen (daar zijn van die makkelijke IVF boekjes voor zoals “the pea that was me”) en ze heeft het ook gewoon geaccepteerd, in de zin dat ze het nu niet meer vraagt.nobodinoz schreef: ↑26-12-2024 17:35Verdriet is niet echt het juiste woord voor zoiets.
Tuurlijk ben ik best blij voor de ander. En helemaal geen jaloezie of afgunst.
Zo zitten wij niet in elkaar.
Maar als je dan toch weer thuis bent met zijn drietjes blijf je soms achter met een gevoel van gemis (om iets dat er niet is)
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 26 december 2024 om 18:35
Hier bewust moeder van een kind. Ik denk eigenlijk dat je met name je eigen pijn voelt als je kijkt naar je kind wat alleen blijft TO. Onderzoek wijst uit dat enig kinderen totaal niet minder gelukkig zijn, sterker nog, eerder het tegenovergestelde. Omdat jullie graag een broertje of zusje willen is het pijnlijk. Dat kind aangeeft graag een broertje of zusje te willen is daardoor extra pijnlijk. Maar besef je dat jullie kind eigenlijk niet weet wat hij/zij dan wenst.
Ik hoop dwt jullie het een plekje kunnen geven. Want je doet je kind echt niet tekort hoor!
Ik hoop dwt jullie het een plekje kunnen geven. Want je doet je kind echt niet tekort hoor!
donderdag 26 december 2024 om 18:52
Rouw om iets wat niet zal zijn is heel echtnobodinoz schreef: ↑26-12-2024 17:35Verdriet is niet echt het juiste woord voor zoiets.
Tuurlijk ben ik best blij voor de ander. En helemaal geen jaloezie of afgunst.
Zo zitten wij niet in elkaar.
Maar als je dan toch weer thuis bent met zijn drietjes blijf je soms achter met een gevoel van gemis (om iets dat er niet is)
Hoe praat je er nu met je kind over?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
