Enigs kind zielig?

17-08-2023 19:39 109 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man en ik willen waarschijnlijk maar kindje. Vanwege belastbaarheid lijkt dat voor ons haalbaar. Een tweede waarschijnlijk niet maar wie weet verandert dat in de toekomst.

Nu vinden veel mensen in onze omgeving enigst kinderen zielig. Ze hebben geen familie, krijgen minder aandacht en leren niet alle sociale vaardigheden.
Zelf denk ik dat het wel meevalt zeker als je veel neefjes en nichtjes heb en op kdv/school contacten.

Wat is jullie mening hierover?

Is een enigst kind zielig?

Totaal aantal stemmen: 162

Ja, want... (17%)
Nee, want.... (83%)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het verwennen iets is waar we wel op moeten letten. Met name het materiele inderdaad. Maar door dat wij veel familie in de omgeving hebben zal het kindje opgroeien met nichtjes en neefjes en die vaak zien.
Leren delen zal dan waarschijnlijk wel komen. We hebben bewust de keuze gemaakt voor een kdv in plaats van familie op te laten passen zodat het kindje al jong leert met anderen omgaan.

Ons punt is inderdaad liever 1 kind wat meer als welkom is dan meerdere waarbij het constant stress is.
Alle reacties Link kopieren Quote
ollie-ollie schreef:
18-08-2023 00:48
Ik denk echt dat het een stuk zieliger is als een kind een broertje/zusje heeft met ouders die dat niet trekken, dan als een kind geen broertje/zusje heeft maar wel ontspannen ouders.

Wij houden het bij ééntje oa ivm belastbaarheid. Ons kind is nog nooit in ons gezicht zielig genoemd, we krijgen juist veel positieve reacties. Zowel van mensen die één kind hebben en daar enthousiast over zijn als van mensen die er meer hebben en dat eigenlijk teveel vinden. En ook van mensen die ons verhaal horen en zeggen: goed dat jullie er zo over nadenken en niet te gemakkelijk voor het “standaard” plaatje gaan.

Het enige wat me echt een gemis lijkt is dat mijn kind later nooit iemand zal hebben die dezelfde ouders, dezelfde jeugd, een gezamenlijk verleden deelt. Maar goed, dan denk ik weer: liever alleen terugdenken aan een fijne jeugd met aanwezige ouders dan samen aan een ingewikkelde jeugd met oververmoeide/zieke ouders. Je kan nou eenmaal niet alles hebben in het leven en in ons gezin moeten wij deze afweging maken.
100% dit
Andersom schreef:
18-08-2023 07:34
Het enige dat ik soms zie is dat er, in materieel opzicht, best veel kan, want niet alles hoeft keer twee of drie. Dure hobby, dure kleding, etc etc, waardoor die kinderen niet snappen dat dat bij anderen anders gaat.
Ik ken zelf een volwassen enig kind die het om deze reden bewust bij één kind wil houden. Zij is altijd heel erg tevreden geweest als enig kind. Omdat alle aandacht van haar beide ouders altijd naar haar toe ging. En vanwege de verwennerij. Zij ging als kind met haar ouders oud & nieuw vieren in het Disneyland Hotel. De duurste reizen, speelgoed, kleren, schoenen, niets was te gek.

Dit doet ze nu ook zo met haar eigen dochtertje. Een zeer bewuste keuze, ik veroordeel het niet & ik vind het mooi om te zien hoeveel liefde ze haar kind geeft, maar ik merk wel dat die verwen mentaliteit tegen mijn eigen principes ingaat. Zo ken ik trouwens meer verwende enig kinderen.

Mijn doel is juist om mijn kind te leren dat niets vanzelfsprekend is. En ik wil haar niet door & door verwennen. Dankbaarheid vind ik ontzettend belangrijk. Dus ik ben heel erg streng voor familieleden die altijd cadeautjes voor haar willen meenemen (zelfs op de verjaardag van een ander kind). Dat neem ik niet aan. Ik wil dat mijn dochter alleen op haar eigen verjaardag, met kerst en later bijvoorbeeld voor haar rapport cadeautjes krijgt.

Het besef dat je geen “recht” hebt op van alles en nog wat (het Engelse woord “entitled” dekt de lading beter) vind ik belangrijk. In het algemeen. Niet alleen bij enig kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
En een 2de kind toch "nemen" omdat het mogelijk niet leuk vindt om alleen te zijn vind ik een hele slechte reden om toch maar wel een tweede kind te "nemen"
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Maar, niet vervelend bedoeld maar interesse, ik begrijp die ervaring met belastbaarheid niet zo goed.

Het ouderschap is er al volop met 1 kind: alle verantwoordelijkheden en rekening houden etc. van dien. Het hele school-vakanties-bedtijden-clubjes etcetera leven, dat ga je sowieso al leiden voor de komende pakweg 18 jaar

Dat is toch niet belastender met 2 (of meer) kinderen? Kinderen doen heel erg veel met elkaar, mijn man en ik hingen altijd met ons tweeën rond eigenlijk :-)
Een kind dat als voornaamste contact de ouders heeft lijkt me veel "belastender".

Behalve als je het misschien over de eerste paar levensjaren hebt, als ze nog erg op de ouders en fysieke verzorging gericht zijn.. maar dat is erg kort op je hele leven met kinderen, te kort om een grote keuze op te baseren.

Dus ik zie ik het verschil in belasting dus niet zo goed. Behalve dat het m.i. misschien juist iets 'lichter' is met meer kinderen.

Overigens, de vraag is, is het zielig voor het enigst kind. Nee absoluut niet, lijkt me. Maar ik schrijf bovenstaande dus uit perspectief van de ouders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben 2 kinderen, maar ze wonen niet samen. Onze jongste is een super sociaal kind, maakt ontzettend snel contact met andere kinderen.

Logisch, want als hij met iemand wilde spelen in de speeltuin (vroeger) dan moest hij snel zelf iemand regelen. Hij leerde juist veel sneller de sociale vaardigheden omdat hij niet kan terug vallen op een broer of zus die altijd voor handen is.
Stressed is just desserts spelled backwards
Eviade schreef:
18-08-2023 09:42
Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Maar, niet vervelend bedoeld maar interesse, ik begrijp die ervaring met belastbaarheid niet zo goed.

Het ouderschap is er al volop met 1 kind: alle verantwoordelijkheden en rekening houden etc. van dien. Het hele school-vakanties-bedtijden-clubjes etcetera leven, dat ga je sowieso al leiden voor de komende pakweg 18 jaar

Dat is toch niet belastender met 2 (of meer) kinderen? Kinderen doen heel erg veel met elkaar, mijn man en ik hingen altijd met ons tweeën rond eigenlijk :-)
Een kind dat als voornaamste contact de ouders heeft lijkt me veel "belastender".

Behalve als je het misschien over de eerste paar levensjaren hebt, als ze nog erg op de ouders en fysieke verzorging gericht zijn.. maar dat is erg kort op je hele leven met kinderen, te kort om een grote keuze op te baseren.

Dus ik zie ik het verschil in belasting dus niet zo goed. Behalve dat het m.i. misschien juist iets 'lichter' is met meer kinderen.

Overigens, de vraag is, is het zielig voor het enigst kind. Nee absoluut niet, lijkt me. Maar ik schrijf bovenstaande dus uit perspectief van de ouders.

Dat vond ik oprecht dus wel. Dat je ene kind zwemles heeft en mijn of meer tegelijkertijd de ander balletles heeft. Schuiven met de tijden lukt niet, want niveau en vriendinnetjes enzo. En dat je dan altijd heb een weer aan het racen bent.

En niet alleen toen ze klein waren. Ook op de middelbare. Vroeg eten voor de één en tegelijkertijd laat weten voor de ander. De enorme berg was van drie pubers met sport, bijbanen en werkkleding etc.

Hier zijn er nu twee de deur uit, en echt, dat heeft zo'n rust. Terwijl ik eerst niet eens zo heel erg door had hoe druk het was, overviel me de rust toen er (binnen een paar maanden) twee de deur uit gingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jufjoke schreef:
17-08-2023 19:55
Helemaal niet sowieso. Je weet helemaal niet hoe het leven loopt en of er überhaupt een situatie ontstaat waarbij langdurige zorg nodig is. Bovendien vind ik dat een non-argument om nog maar een kind erbij te 'nemen'.
Het hoeft helemaal niet om langdurige zorg te gaan. Mijn vader was ernstig ziek en toen was het fijn dat ik het kon delen met mn zussen. Het ziekenhuisbezoek, afspraken, rijden, beslissingen. Mn moeder is nu alleen en ook nu heeft zij wat meer 'aandacht' nodig. Ze is nog heel fit dus gaat echt niet over langdurige zorg, maar wel gewoon even helpen met financiën na het overlijden, klusjes in huis etc. Lijkt me pittig als je er als kind alleen voor staat. Bij schoonouders idem, geen langdurige zorg maar ze hebben wel beide een ziekenhuisopname gehad waarbij het fijn was dat je bijv niet dagelijks naar het ziekenhuis hoefde, maar het kon verdelen met broers/zussen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk is dat wel belastender. Je hebt toch altijd nog een kind dat mee moet om oudste op te halen bij school, peuter, vriendjes. En je hebt het over de eerste jaren, maar toch ook daarna? Misschien niet fysiek maar mentaal wel. En dan ga je uit van het meest gunstige scenario van gezonde kinderen.

Het is niet zielig. Het hebben van broers of zussen geeft geen garantie voor een gelukkiger jeugd. Ik zie mijn broer nooit meer en dat wil ik graag zo houden. Hij heeft hele andere herinneringen aan onze jeugd dan ik. Hij vindt dat ik beter behandeld ben, maar ik herken dat echt niet.

Doe wat goed voelt!
Ik vind een kind niet per se zielig hoor, ik snap de keuze zeker vanuit de ouders wel om het er bij een te houden. Dat lijkt me logistiek gezien en qua afspraken, slaapschema's, etc veel makkelijker. Mijn moeder vond het ook tien keer makkelijker toen ze alleen mij had dan toen mijn broertje erbij was en ze mij naar school moest brengen en ze hem dan ook weer mee moest zeulen. Een lijkt me veel minder belastend dan twee. Mijn neefje is ook enig kind en ik denk dat het daar ook bij blijft ivm belastbaarheid van mijn broer en schoonzus. En dat is helemaal prima. Hij is sociaal, lief en gezellig en maakt makkelijk contact op de opvang.

En toch, vind ik het jammer voor hem dat hij waarschijnlijk alleen blijft. Puur omdat ik het zo leuk vind om wel een broer te hebben. Ook al zijn we niet super hecht.
Het is iemand die op me lijkt, waar ik bergen herinneringen mee deel, goed en slecht, waar ik altijd op terug kan vallen als er wat is, met wie ik geheimpjes deelde voor mijn moeder, dat soort dingen. Als onze moeder weg valt en we wees worden hebben we altijd elkaar nog.
Kan ik altijd overleggen met hem over wat we moeten doen met haar begrafenis, etc.
Ik weet dat het nul garantie is dat je een goede band hebt met een broer of zus en of je er wat aan zal hebben als je volwassen bent, maar toch ben ik blij dat ik niet alleen ben. Ik wilde dolgraag een broertje en mijn moeder is vooral overstag gegaan omdat ik er maar om bleef zeuren haha, van haar hoefde het niet zo een tweede kind.
Natuurlijk is ze nu super blij met hem hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar ik snap de keuze van mijn broer echt wel, om het er bij een te houden. Hij wilde er altijd 3 maar is daar wel op terug gekomen.

Ik heb zelf geen kinderwens maar als ik die wel zou hebben zou ik een ook genoeg vinden denk ik. Mijn neefje heb ik trouwens nog nooit horen vragen over een broertje of zusje, geen idee of hij daar naar taalt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor ons is de keuze inmiddels door de natuur gemaakt. Ons kind is 4 nu, na eerder een aantal miskramen te hebben gehad hadden we door mijn leeftijd nog 1 kans, deze is helaas gister mis gegaan waardoor de kans eigenlijk 0 os voor een broertje of zusje… jammer, ja zeker weten, ik had het haar echt gegund, andere kant, ze krijgt alle aandacht van ons, ze is al 4 jaar alleen en ze doet het super goed! Het is niet anders, we hebben echt ons best gedaan…ze heeft gelukkig nog een aantal nichtjes en neefjes.. het is niet dat we het niet hebben geprobeerd…
Alle reacties Link kopieren Quote
Te persoonlijk
levendwortelen87 wijzigde dit bericht op 19-08-2023 03:59
98.93% gewijzigd
Tulpje22 schreef:
18-08-2023 09:57
Het hoeft helemaal niet om langdurige zorg te gaan. Mijn vader was ernstig ziek en toen was het fijn dat ik het kon delen met mn zussen. Het ziekenhuisbezoek, afspraken, rijden, beslissingen. Mn moeder is nu alleen en ook nu heeft zij wat meer 'aandacht' nodig. Ze is nog heel fit dus gaat echt niet over langdurige zorg, maar wel gewoon even helpen met financiën na het overlijden, klusjes in huis etc. Lijkt me pittig als je er als kind alleen voor staat. Bij schoonouders idem, geen langdurige zorg maar ze hebben wel beide een ziekenhuisopname gehad waarbij het fijn was dat je bijv niet dagelijks naar het ziekenhuis hoefde, maar het kon verdelen met broers/zussen.

Als je met meer kinderen bent bestaat de kans dat je dit soort dingen kunt verdelen. Er is ook een kans dat dat niet lukt. Eentje gaat ver weg wonen, wil best iets doen maar hooguit één keer per week. Doet dan wel wat grotere klussen. En ander woont niet zo heel ver maar laat het behoorlijk af weten. Of er is er een die alleen maar commentaar heeft op wat de anderen doen. Of er is er een die wel op bezoek komt maar alleen voor de gezelligheid, die pakt nooit eens even iets aan.

Ik heb ondertussen bij mijn familie en bij mijn schoonfamilie en voorproefje gehad. Niet iets om naar uit te kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
sneeuwvrouw schreef:
18-08-2023 10:06
Voor ons is de keuze inmiddels door de natuur gemaakt. Ons kind is 4 nu, na eerder een aantal miskramen te hebben gehad hadden we door mijn leeftijd nog 1 kans, deze is helaas gister mis gegaan waardoor de kans eigenlijk 0 os voor een broertje of zusje… jammer, ja zeker weten, ik had het haar echt gegund, andere kant, ze krijgt alle aandacht van ons, ze is al 4 jaar alleen en ze doet het super goed! Het is niet anders, we hebben echt ons best gedaan…ze heeft gelukkig nog een aantal nichtjes en neefjes.. het is niet dat we het niet hebben geprobeerd…
😘
Ja, een vriend van me is nu bezig met de afwikkeling van de nalatenschap van zijn moeder. Vader was al lang overleden en zijn broer ook. Hij was dus geen enig kind, maar had wel een groot leeftijdsverschil met broer boven hem. Die broer is helaas verongelukt, en nu zijn beide ouders na ziekte overleden. Hij is nu midden 30 en moet alles alleen afwikkelen, waarbij veel komt kijken, omdat moeder een eigen zaak had waar ze veel financieel werk aan hebben. Sowieso hebben ze veel vermogen. Een enorme klus. Hij staat er helemaal alleen voor (veel familie zit in het buitenland). Ja, er zijn adviseurs enzo, maar uiteindelijk is hij eindverantwoordelijk.

Nou ja, het kan verkeren. Ook als niet enig kind kun je er alleen voor kunnen komen te staan…
Neefje krijgt ook geen neefjes of nichtjes want ik wil geen kids ( kan ze waarschijnlijk ook niet krijgen ) en broer van schoonzus ook niet. Dus dat is wel jammer, onze familie is echt super klein, helaas en hij is het enige kind. Ze hebben wel vrienden met kleine kinderen gelukkig, waar hij ook goed bevriend mee is.
Maar het is wel jammer dat hij het enige kind in de hele familie is vind ik. Al speelt hij prima zelfstandig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Precies wat Fryskefame zegt, ik ben enigstkind en heb dat vroeger nooit als vervelend ervaren maar nu ik ouder ben wel. Ik heb dus ook geen eigen neefjes en nichtjes, ben geen tante anders dan aangetrouwd. Mijn ouders zijn overleden en ik had graag een broer en zus gehad die weten hoe het vroeger was. Ik zie ook juist op deze leeftijd als de kinderen de deur uit zijn en zelfstandig dat sommigen weer meer naar een broer of zus trekken. Ik heb zelf twee dochters en ben daar enorm gelukkig mee, ze kunnen het goed met elkaar vinden en dat is enorm waardevol.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kijk, je weet toch niet hoe het loopt. Als ik zeg dat ik het fijn vindt om 2 zussen te hebben zijn er altijd wel weer voorbeelden van zussen die elkaar de tent uit jagen. Of als ik zeg dat ik het fijn vind de zorg voor (schoon)ouders te kunnen delen zijn er altijd weer voorbeelden waarbij er kinderen uit beeld zijn, geen contact met ouders etc.
Als ik in mijn omgeving kijk zie ik juist alleen mensen die op een leuke manier met hun broer/zus omgaan en situaties waarbij de kinderen de zorg voor ouders kunnen delen. Maar snap dat dat niet overal zo gaat. Maar goed, als je enig kind bent is de kans natuurlijk groter dat je er alleen voor staat dan wanneer je 2 of 3 broers/zussen hebt.

Belastbaarheid, tuurlijk, 2 kinderen, dus ook meer clubjes, meer zorgen dan bij 1. Maar ook genoeg voorbeelden waarbij 2 juist makkelijker is dan 1. Bij ons spelen ze echt veel samen, waardoor man en ik vaak onze handen vrij hebben. Gaan we bijv wandelen, dan lopen zij naast elkaar en vermaken zich samen. Ik zei het op vakantie nog: wat fijn dat ze elkaar hebben. Anders was ik degene die constant met kind kan spelen, met kind in het zwembad moet, of dat je steeds een kind hebt dat zich verveelt.

Denk dat je bij 1 kind soms uit moet kijken dat hij/zij niet te verwend wordt. Zo ken ik een gezin waarbij de moeder zelf enig kind is en zij hebben nu ook 1 kind. Dus als kind bij die opa en oma is, is er dus altijd maar 1 kleinkind. Je merkt gewoon dat iedereen dan bovenop dat kind zit. Elk stapje dat ze zet wordt door 4 volwassenen geanalyseerd. Ze heeft ook alles, krijgt alles van die opa en oma. Dat is bij ons gewoon niet zo. Hier heel veel neefjes en nichtjes, dus de aandacht en verwennerij vanuit opa en oma is veel minder. Maar wel genoeg overigens. Ik vind dat fijner dan wanneer alles zo naar 1 kind uitgaat.
Maar dit is dus een voorbeeld, zal zeker niet overal zo gaan.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 18-08-2023 10:37
32.60% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
ik denk dat het heel persoonlijk is. Ik was 12 jaar lang enig kind en ik vond dat niet leuk. Ik wilde heel heel graag een broertje of zusje. Ik voelde me vaak alleen en was ook heel erg bijdehand omdat ik altijd tussen de volwassenen zat (mijn neefjes en nichtjes waren een stuk jonger of hadden totaal andere interesses) Maar ik heb een goede vriendin die enig kind is en daar nul problemen mee heeft of heeft gehad. Ik zie wel bij vrienden en familie met 1 kind heel duidelijk verschil tov mijn kinderen die met zijn tweeën zijn. Sommige dingen, vooral als het gaat over weerbaarheid, kun je niet leren zonder broertje/zusje, in mijn ogen. Allebei mijn kinderen zouden qua gedrag heel anders zijn ontwikkeld zonder elkaar. Mijn zoon kan mijn dochter echt uitdagen om meer de grenzen op te zoeken qua sport bijvoorbeeld en mijn dochter geeft mijn zoon vaak veel beter aan dan ik waarom zijn gedrag vervelend is. Hij weet inmiddels ook alles van de vrouwelijke cyclus etc. Maar ik besef wel dat wij behoorlijk geluk hebben met de match tussen onze kinderen. Ken zat gezinnen waar het altijd strijd en haat en nijd is. Ik zal iemand die bewust kiest voor 1 of geen kind of wat je keuze ook is nooit veroordelen ofzo. Iedereen moet doen wat hij of zij leuk vindt en aankan. Zeker als er fysiek, financieel of anders grenzen zijn moet je daar zeker bewust over nadenken. Maar vraag je mij als langdurig enig kind om mijn mening dan vertel ik je bovenstaand verhaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tulpje22 schreef:
18-08-2023 10:19

Belastbaarheid, tuurlijk, 2 kinderen, dus ook meer clubjes, meer zorgen dan bij 1. Maar ook genoeg voorbeelden waarbij 2 juist makkelijker is dan 1. Bij ons spelen ze echt veel samen, waardoor man en ik vaak onze handen vrij hebben. Gaan we bijv wandelen, dan lopen zij naast elkaar en vermaken zich samen. Ik zei het op vakantie nog: wat fijn dat ze elkaar hebben. Anders was ik degene die constant met kind kan spelen, met kind in het zwembad moet, of dat je steeds een kind hebt dat zich verveelt.
Ik snap je punt al denk ik dat het in het geval van mij enige zoon ook goed is hem te leren dat papa en mama niet altijd kunnen meespelen/heel de tijd. Maar ik denk ook dat dat automatisch gaat ergens omdat hij ook gewend is alleen te spelen, iets wat hij gelukkig goed kan en tegelijkertijd kan hij ook goed samen spelen, steeds beter maar dat komt ook door zijn leeftijd.
Maar ik snap je punt wel hoor 😉
Alle reacties Link kopieren Quote
Eviade schreef:
18-08-2023 09:42
Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Maar, niet vervelend bedoeld maar interesse, ik begrijp die ervaring met belastbaarheid niet zo goed.
Vaak spelen er dan denk ik bijzonderheden rondom (mentale) gezondheid in een gezin.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 27-10-2023 21:26
50.46% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik grap altijd dat ik meteen een goeie heb gemaakt als ze vragen waarom ik niet meer kinderen heb. Maar alle gekheid op een stokje: ik had nooit behoefte aan een tweede kind - mijn kinderwens was vervuld. En het kind in kwestie heeft er tot op heden nog nooit een probleem mee gehad. Kan wel absoluut geen seconde alleen spelen, dus heeft een brede sociale kring en onderneemt veel.
Weet gewoon ook niet beter - het is wat het is. Ik geloof dat het voor een kind linksom rechtsom niet veel uitmaakt of het veel of weinig broertjes of zusjes heeft. Life-skills kun je in het gezin leren, maar ook op tal van andere manieren. M.i. ligt een en ander meer aan je karakter (extravert of introvert) dan aan je positie binnen het gezin.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Die belastbaarheid is echt wel veel zwaarder met 2 kinderen hoor. Je moet namelijk alles dubbel doen. Als de een onder tennis zit en de ander onder voetbal, is dat dubbel. Als ze om de beurt ziek zijn is dat dubbel, je moet vaker je bed uit 's nachts, je komt veel minder makkelijk de deur uit als je er 2 moet klaarmaken, je moet er 2 in de gaten houden de hele dag, je kunt niet even op bed gaan liggen als de baby slaapt want nummer 2 loopt ook nog rond, je hebt sowieso geen tijd meer voor jezelf, want er is er altijd wel eentje wakker en je huishouden wordt zwaarder belast want je hebt meer was, meer poepluiers, extra geknoei aan tafel en ga zo nog maar even door.
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Tulpje22 schreef:
18-08-2023 09:57
Het hoeft helemaal niet om langdurige zorg te gaan. Mijn vader was ernstig ziek en toen was het fijn dat ik het kon delen met mn zussen. Het ziekenhuisbezoek, afspraken, rijden, beslissingen. Mn moeder is nu alleen en ook nu heeft zij wat meer 'aandacht' nodig. Ze is nog heel fit dus gaat echt niet over langdurige zorg, maar wel gewoon even helpen met financiën na het overlijden, klusjes in huis etc. Lijkt me pittig als je er als kind alleen voor staat. Bij schoonouders idem, geen langdurige zorg maar ze hebben wel beide een ziekenhuisopname gehad waarbij het fijn was dat je bijv niet dagelijks naar het ziekenhuis hoefde, maar het kon verdelen met broers/zussen.
Ik ben opgegroeid met een broer, maar tegen dat mijn ouders hulpbehoevend werden was mijn broer overleden.

Ja, dat is natuurlijk een uitzondering, maar ik vind eerlijk gezegd dat je dus beter naar het hier en nu kunt kijken, want je weet niet hoe het gaat lopen.

Achteraf had ik, qua belastbaarheid, het ook beter bij 1 kind kunnen laten, maar ik wilde per se minimaal 2 kinderen, in de hoop dat die wel altijd op elkaar kunnen terugvallen.
Ik heb nu twee (jongvolwassen) zoons die zó verschillend zijn dat ze meer last dan plezier van elkaar hebben.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Eviade schreef:
18-08-2023 09:42
Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Dus ik zie ik het verschil in belasting dus niet zo goed. Behalve dat het m.i. misschien juist iets 'lichter' is met meer kinderen.
Een zwangerschap is erg belastend en risicovol voor sommige, als daar dan nog een kindje rond loopt is dat nog meer.

Daarnaast is 1 kleine fysiek makkelijker dan 2 ivm achter na rennen, slapeloze nachten etc.

Ik denk dat het qua school, clubjes etc makkelijker is als je met zn 2e af kan wisselen.

En inderdaad zoals sommige zeggen. Als 1 ouder periodes ziek is dan is het voor de andere keihard aanpoten. Dat moet wel haalbaar zijn.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven