Enigs kind zielig?

Rooss4.0 schreef: ↑

17-08-2023 19:43

Volgens mij zouden bijna alle kinderen het liefst enig kind zijn. Alle aandacht van vader én moeder, wie wil dat nou niet?

Mijn kinderen zijn verre van enig (nou ja, wel heel enig maar niet enig zeg maar) en zo non-sociaal als de neten.
Maakt dus niks uit. Of je moet ze al permanent thuishouden van school als ze daaraan toe zijn maar ik neem even aan dat dat niet aan de orde is.

Ik niet hoor. Ik had het hartstikke leuk met m’n zus en nu op volwassen leeftijd is ze echt een toevoeging aan mijn leven. Dat soort speciale familiebanden krijg je niet veel in het leven.

Overigens vind ik kinderen zonder broers en zussen niet zielig. Geluk komt uit jezelf

-April- schreef: ↑

18-08-2023 11:07

Ik niet hoor. Ik had het hartstikke leuk met m’n zus en nu op volwassen leeftijd is ze echt een toevoeging aan mijn leven. Dat soort speciale familiebanden krijg je niet veel in het leven.

Same here! En met mijn broer kan ik het ook prima vinden.

Eviade schreef: ↑

18-08-2023 09:42

Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Maar, niet vervelend bedoeld maar interesse, ik begrijp die ervaring met belastbaarheid niet zo goed.

Het ouderschap is er al volop met 1 kind: alle verantwoordelijkheden en rekening houden etc. van dien. Het hele school-vakanties-bedtijden-clubjes etcetera leven, dat ga je sowieso al leiden voor de komende pakweg 18 jaar

Dat is toch niet belastender met 2 (of meer) kinderen? Kinderen doen heel erg veel met elkaar, mijn man en ik hingen altijd met ons tweeën rond eigenlijk
Een kind dat als voornaamste contact de ouders heeft lijkt me veel "belastender".

Behalve als je het misschien over de eerste paar levensjaren hebt, als ze nog erg op de ouders en fysieke verzorging gericht zijn.. maar dat is erg kort op je hele leven met kinderen, te kort om een grote keuze op te baseren.

Dus ik zie ik het verschil in belasting dus niet zo goed. Behalve dat het m.i. misschien juist iets 'lichter' is met meer kinderen.

Overigens, de vraag is, is het zielig voor het enigst kind. Nee absoluut niet, lijkt me. Maar ik schrijf bovenstaande dus uit perspectief van de ouders.

De bevalling, het herstel & de gebroken nachten zijn voor mij wel de reden dat ik geen tweede kind wil. Ook al is die periode relatief maar kort. Met mijn dochtertje heb ik maar 4 weken gebroken nachten gehad, daarna ging ze al (steeds meer: niet per direct klokje rond maar wel om 20:00 naar bed en om 00:00 in haar slaap drinken, meteen verder slapen, 06:00 drinken en meteen verder slapen tot 09:00, vrij snel om 06:00 niet meer wakker worden en vervolgens ook vrij snel om 00:00 geen voeding meer nodig hebben) doorslapen. Dat was mijn redding.

Als ik eerlijk naar mezelf ben, weet ik dat ik totaal ongeschikt ben om te herstellen van een volgende bevalling, én met gebroken nachten te dealen én ook nog voor mezelf, kind 1 + newborn + huishouden te zorgen. Als je weet dat je die periode niet (goed) gaat doorkomen, is het verstandig daar dan ook maar niet aan te beginnen.

De kans dat een volgend kind veel langer nachtbraakt is ook nog eens erg groot. Daar zou ik letterlijk aan onderdoor gaan. Kan echt NIET tegen slaapgebrek. Dat wil ik mijn kind + een toekomstig volgend kind dus niet aan doen. Sowieso omdat ik het alleen doe is een kind wel zo praktisch & qua kosten het meest verstandig.

Maar als ik een kopie van mijn kind kon krijgen zónder nog eens te hoeven bevallen, zou ik daar toch zeker wel voor tekenen.

Wij hebben een kind, maar ik hoop dan wel dat ze in de toekomst een fijne, stabiele relatie krijgt zodat ze eea als wij oud zijn, met haar partner kan delen.

Eviade schreef: ↑

18-08-2023 09:42

Ik lees dat veel mensen aangeven 1 kind voor hen verstandiger is ivm met 'belastbaarheid'
Goed dat je als je dat ervaart, dat erkent en naar handelt.

Maar, niet vervelend bedoeld maar interesse, ik begrijp die ervaring met belastbaarheid niet zo goed.

Het ouderschap is er al volop met 1 kind: alle verantwoordelijkheden en rekening houden etc. van dien. Het hele school-vakanties-bedtijden-clubjes etcetera leven, dat ga je sowieso al leiden voor de komende pakweg 18 jaar

Dat is toch niet belastender met 2 (of meer) kinderen? Kinderen doen heel erg veel met elkaar, mijn man en ik hingen altijd met ons tweeën rond eigenlijk
Een kind dat als voornaamste contact de ouders heeft lijkt me veel "belastender".

Behalve als je het misschien over de eerste paar levensjaren hebt, als ze nog erg op de ouders en fysieke verzorging gericht zijn.. maar dat is erg kort op je hele leven met kinderen, te kort om een grote keuze op te baseren.

Dus ik zie ik het verschil in belasting dus niet zo goed. Behalve dat het m.i. misschien juist iets 'lichter' is met meer kinderen.

Overigens, de vraag is, is het zielig voor het enigst kind. Nee absoluut niet, lijkt me. Maar ik schrijf bovenstaande dus uit perspectief van de ouders.

Mijn zoons beste vriend heeft een broertje en hun moeder wordt er gek van: alleen maar ruzie, vechten, uitlokken, ze eten apart en op vakantie gaat ze niet meer, want het is alleen maar gedoe. Dat kan ook, constant scheidsrechter moeten spelen en geen moment rust.

.

Ik vind een enigskind niet per se zielig. Of een kind gelukkig is hangt natuurlijk van heel wat meer en andere factoren af. Wel lijkt het me minder leuk en gezellig. Ik had vroeger natuurlijk mijn vriendinnen waar ik graag mee speelde maar als zij er niet waren dan had ik mijn broer. Het hangt ook wel van een kind zelf af, ik kon prima alleen wat doen, had niet per se voortdurend iemand nodig. Maar mijn broer vond het enorm saai als ik er niet was, die speelde niet graag alleen dus als ik er niet was dan had mijn moeder geen rust

Ik zie ook wel de voordelen hoor van 1 kind, geen tijd hoeven verdelen etc. Maar of het voor een kind nou ook echt altijd zo leuk is om alle aandacht van je ouders krijgen? Mij lijkt dat juist helemaal niet fijn, altijd alles op jou gericht. Ik vond het als kind juist wel prima dat mijn ouders niet zo extreem op mij gefocust waren. Ook nu ik volwassen ben vind ik het juist altijd wel fijn dat mijn moeder ook met mijn broer dingen onderneemt of dat hij dingen voor mijn ouders doet. Anders zouden alle aandacht en verwachtingen naar mij gaan, ik vind dat juist een beklemmend idee.

Ik heb wel gereageerd op de poll (dat het niet zielig is), maar merk dat ik met de want meer moeite heb. Mijn partner en ik zijn beide onze enige sibling op jonge leeftijd verloren. Dus we zijn nu wel enigst kind, maar niet altijd geweest.

En nee, we zijn beide niet zielig, maar ik merk nu onze ouders ouder worden, het wel lastig is omdat je niks met anderen kunt delen.

Nee, niet zielig want...

Je kind kan zelf kiezen wie er mee gaat op vakantie. Ten minste, als je een kind van iemand anders wil/mag meenemen op vakantie... als jouw kind vrienden wordt met iemand.

Geen vechten/gedoe van kinderen die elkaar "de hersens inslaan". Het is vaak scheidsrechter spelen met meerdere kinderen. Ergens vind ik 1 kind wel een goed idee, ook vanwege je footprint op de aarde, maar ook omdat je kind zelf zijn/haar vrienden kan kiezen!

Ik ben positief!